INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 30 listopada 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• prawidłowości przewalutowania pożyczek przy zastosowaniu kursu EUR wskazanego w aneksie (pytanie oznaczone we wniosku lit. a),
• różnic kursowych powstałych w momencie spłaty lub rozliczenia w innej formie pożyczek przewalutowanych z PLN na EUR (pytanie oznaczone we wniosku lit. b),

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku

dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• prawidłowości przewalutowania pożyczek przy zastosowaniu kursu EUR wskazanego w aneksie,
• różnic kursowych powstałych w momencie spłaty lub rozliczenia w innej formie pożyczek przewalutowanych z PLN na EUR .
  
  

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka otrzymała pożyczki na finansowanie bieżącej działalności od podmiotów z Grupy (dalej: kontrahenci), będących dla niej krajowymi podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT). Kwoty pożyczek zostały wyrażone w PLN. Spłata pożyczek (spłata kwoty głównej oraz odsetek) również ma nastąpić w PLN.

Zgodnie ze strategią dotyczącą działalności Grupy, w Polsce poza spółkami takimi jak kontrahenci, tj. prowadzącymi stałą, regularną działalność, funkcjonują również tzw. spółki celowe, które zakładane są w celu realizacji konkretnych inwestycji.

Spółka jest właśnie taką spółką celową. Strategia finansowania działalności spółek celowych zakłada m.in. udzielanie pożyczek przez portugalskiego udziałowca (dalej: udziałowiec) kontrahentom, którzy następnie wykorzystują środki otrzymane od udziałowca, przekazując je w formie pożyczek spółkom celowym, w tym również Spółce. Częstotliwość takiego finansowania zależy od zapotrzebowania spółek celowych. Przedstawiona strategia nie została zawarta w żadnym formalnym dokumencie, lecz została ustalona przez zarządzających Grupą i jest konsekwentnie realizowana.

Zgodnie z powyższym, Spółka otrzymała od kontrahentów pożyczki, na których udzielenie kontrahenci ci wykorzystali środki otrzymane od udziałowca. Kwoty pożyczek udzielonych Spółce zostały wyrażone w PLN. Spłata pożyczek (spłata kwoty głównej i odsetek) ma również nastąpić w PLN.

Kontrahenci i udziałowiec również są podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy o CIT.

Do dnia złożenia wniosku o interpretację powyższe pożyczki (zarówno kwoty główne, jak i odsetki) nie zostały spłacone.

Kontrahenci zwrócili się do Spółki o dokonanie przewalutowania pożyczek udzielonych Spółce z PLN na EUR. Operacja ta pozwoli kontrahentom ujednolicić walutę ich rozliczeń z tytułu otrzymanych i udzielonych spółkom celowym, w tym Spółce, pożyczek. Podstawą przewalutowania byłyby odpowiednie aneksy do umów pożyczek udzielonych Spółce. Zamiarem kontrahentów jest dokonanie przewalutowania przedmiotowych pożyczek przy zastosowaniu kursu EUR z dnia otrzymania danej pożyczki od udziałowca, tj. pożyczki, z której sfinansowano konkretną pożyczkę dla Spółki.

Kurs wskazany w aneksie, jako kurs przewalutowania byłby więc kursem po jakim dana pożyczka od udziałowca została przeliczona na PLN w celu ujęcia jej w księgach kontrahenta (dalej: kurs EUR wskazany w aneksie). Spłata pożyczek udzielonych Spółce (kwot głównych i odsetek) następowałaby w EUR.

Spółka zaznacza, że zgodnie z art. 9b ustawy o CIT, różnice kursowe ustalane są przez nią na podstawie art. 15a ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowym będzie dokonanie przewalutowania pożyczek otrzymanych przez Spółkę przy zastosowaniu kursu EUR wskazanego w aneksie (pytanie oznaczone we wniosku lit.a)...

Czy w momencie dokonania spłaty pożyczek albo rozliczenia w jakiejkolwiek innej formie zobowiązań z tytułu otrzymanych pożyczek wyrażonych po przewalutowaniu w EUR, prawidłowym będzie ustalanie różnic kursowych dla celów podatkowych przy zastosowaniu kursu EUR wskazanego w aneksie oraz kursu z dnia spłaty danej pożyczki, jako faktycznie zastosowanego kursu waluty odpowiednio w dniu otrzymania i spłaty tej pożyczki, w rozumieniu art. 15a ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku lit. b)...

Zdaniem Spółki:

Ad a) Przewalutowanie otrzymanych pożyczek z PLN na EUR po kursie EUR wskazanym w aneksie będzie prawidłowe.

Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższego wynika, że strony umowy pożyczki mają prawo do zmiany waluty, w jakiej pożyczka została udzielona. Co więcej, Spółka i kontrahenci mają prawo ustalić dowolny, akceptowalny dla nich kurs EUR dla przewalutowania zawartych umów pożyczek.

Niezależnie od powyższego, Spółka pragnie wskazać, że zmiana waluty w jakiej udzielone zostały jej pożyczki oraz proponowany kurs przewalutowania mają swoje uzasadnienie ekonomiczne oraz wynikają z przyjętej przez Grupę strategii finansowania działalności jej spółek.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, udzielanie pożyczek przez udziałowca kontrahentom oraz wykorzystywanie ich przez kontrahentów w celu udzielania pożyczek spółkom celowym, w tym Spółce, wynika z przyjętej przez grupę strategii finansowania jej działalności w Polsce. Finansowanie w formie pożyczek przekazywane jest zgodnie z bieżącym zapotrzebowaniem inwestycyjnym spółek celowych, w tym Spółki. Spółki celowe zakładane są w związku z realizacją konkretnej inwestycji, a ich powoływanie ma na celu zapewnienie przejrzystej informacji o danej inwestycji, obejmującej w szczególności jej kwestie finansowe. Kontrahenci pełnią natomiast funkcję podmiotów nadrzędnych wobec spółek celowych, prowadzących własną działalność, a jednocześnie koordynujących kwestię finansowania spółek celowych.

Kontrahenci pełnią więc niejako funkcję pośrednika pomiędzy udziałowcem a spółkami celowymi - ich zadaniem jest rozdysponowanie środków zgodnie z zapotrzebowaniem spółek celowych.

Celem planowanych transakcji przewalutowania jest wyeliminowanie ryzyka kursowego ponoszonego przez kontrahentów w związku z otrzymaniem pożyczek od udziałowca w EUR i przekazaniem tych środków w formie pożyczek spółkom celowym, w tym Spółce, w PLN. W obecnej sytuacji kontrahenci posiadając z jednej strony zobowiązania z tytułu pożyczek od udziałowca w EUR, a z drugiej należności z tytułu pożyczek dla spółek celowych w PLN, będą w momencie spłaty pożyczek - biorąc pod uwagę zmieniający się kurs EUR - ponosić nieplanowane koszty lub osiągać niezakładane przychody z tytułu różnic kursowych.

Dojdzie więc do sytuacji, gdy kontrahenci będą ponosić obciążenia lub osiągać korzyści związane z przekazaniem pożyczek spółkom celowym i wynikające ze zmiany kwoty głównej pożyczek od udziałowca na PLN, w sytuacji, gdy te obciążenia lub korzyści powinny zrealizować się u spółek celowych, w tym u Spółki. Zamiana waluty pożyczek nie była bowiem niczym uzasadniona. Udział kontrahentów w finansowaniu spółek celowych przez udziałowca jest tylko wyrazem przyjętej strategii finansowania przez całą grupę.

Celem planowanej transakcji jest zatem zniwelowanie błędu popełnionego przez udziałowca i kontrahentów na etapie przekazywania pożyczek Spółce i innym spółkom celowym, polegającego na nieuzasadnionej zamianie przez kontrahentów kwot otrzymanych środków w EUR na PLN i udzieleniu pożyczek spółkom celowym właśnie w tej walucie.

W przypadku kontrahentów, przewalutowanie udzielonych przez nich pożyczek doprowadzi do sytuacji, w której zarówno zobowiązanie, jak i należności kontrahentów z tytułu pożyczek wyrażone będą w EUR.

Ograniczone zostanie zatem ponoszone obecnie przez kontrahentów ryzyko kursowe związane z różnicami kursowymi. Ponadto, w wyniku przewalutowania pożyczek udzielonych Spółce i innym spółkom celowym na EUR przy zastosowaniu kursu EUR wskazanego w aneksie, wartości zobowiązań i należności kontrahentów z tytułu pożyczek wyrażone w EUR będą równe lub porównywalne.

Zdaniem Spółki, zastosowanie kursu EUR wskazanego w aneksie ma istotne znacznie, także w świetle oceny planowanej transakcji z punktu widzenia przepisów ustawy o CIT dotyczących transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi. Spółka zwróciła uwagę, iż przewalutowanie pożyczek udzielonych Spółce i innym spółkom celowym po kursie EUR wskazanym w aneksie doprowadzi do sytuacji, w której suma ich zobowiązań wyrażona w EUR będzie równa lub porównywalna do wartości kwoty EUR przekazanej na ten cel przez udziałowca kontrahentom.

Natomiast, przewalutowanie pożyczek po aktualnym kursie EUR, wyższym niż kurs EUR wskazany w aneksie, spowoduje, że suma zobowiązań spółek celowych, w tym zobowiązanie Spółki, z tytułu pożyczek wyrażona w EUR będzie niższa niż kwota w EUR faktycznie przekazana im przez udziałowca. Przewalutowanie pożyczek po bieżącym kursie EUR spowoduje zatem zmniejszenie obciążeń Spółki (i innych spółek z grupy) z tytułu otrzymanych pożyczek bez ich jakiejkolwiek spłaty.

Transakcja taka mogłaby zostać zdaniem Spółki uznana za nieodpowiadającą warunkom rynkowym. Dodatkowo, ciężar takiej operacji obarczyłby kontrahentów, których zobowiązanie wobec udziałowca nie ulegnie zmianie. Przewalutowanie pożyczek po kursie bieżącym przy odwrotnym trendzie kursu EUR, tj. przy kursie bieżącym niższym niż kurs EUR wskazany w aneksie, doprowadziłoby do sytuacji, w której suma zobowiązań spółek celowych z tytułu pożyczek wyrażona w EUR, w tym zobowiązanie Spółki, byłaby wyższa od kwoty pożyczek w EUR udzielonych im przez udziałowca.

Nieuzasadnioną niczym korzyść z takiej sytuacji odnieśliby z kolei kontrahenci, których zobowiązanie wyrażone w EUR byłoby niższe niż ich należności w EUR z tytułu pożyczek, również bez ponoszenia przez nich jakichkolwiek spłat zobowiązania. Taka sytuacja także mogłaby zostać uznana za nierynkową i sugerować wykorzystywanie przez kontrahentów swojej pozycji w ramach grupy kapitałowej do osiągania zysków.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, niezwykle istotnym jest, aby przewalutowanie odbyło się po kursie EUR wskazanym w aneksie. Tylko bowiem w takim przypadku kwota zobowiązań spółek celowych z tytułu otrzymanych przez nie pożyczek wyrażona w EUR będzie zbliżona do wartości faktycznie przekazanej na tej cel kwoty przez udziałowca, a ewentualne obciążenia lub korzyści zrealizują się u Spółki i innych spółek celowych, jako podmiotów korzystających z obcego kapitału.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że przewalutowanie udzielonych jej pożyczek (a także pozostałych pożyczek udzielonych spółkom z grupy) przy zastosowaniu kursu EUR wskazanego w aneksie będzie prawidłowe.

Ad b) Dla celów ustalenia różnic kursowych z tytułu spłaty pożyczek przez Spółkę, prawidłowym będzie zastosowanie kursu EUR wskazanego w aneksie oraz kursu z dnia spłaty konkretnej pożyczki, jako faktycznie zastosowanego kursu waluty odpowiednio w dniu otrzymania i zwrotu tej pożyczki, w rozumieniu art. 15a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest wyższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Ujemne różnice kursowe powstają natomiast, w myśl art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, jeżeli wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest niższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z powyższego wynika, że o różnicach kursowych związanych z pożyczkami otrzymanymi przez Spółkę będzie można mówić dopiero od dnia dokonania ich przewalutowania na EUR, dopiero od tego momentu będzie bowiem istnieć „wartość pożyczki w walucie obcej". W konsekwencji kursem faktycznie zastosowanym w dniu otrzymania danej pożyczki w walucie obcej, po jakim należy przeliczyć wartość pożyczki otrzymanej przez Spółkę na PLN, będzie kurs EUR wskazany w aneksie. Natomiast kursem faktycznie zastosowanym w dniu spłaty pożyczki w walucie obcej, po jakim należy przeliczyć jej wartość na PLN, będzie kurs EUR z dnia jej spłaty.

Jednocześnie należy wskazać, że sama transakcja przewalutowania nie będzie skutkować powstaniem różnic kursowych. Różnice kursowe określane będą dopiero w momencie spłaty pożyczek i dotyczyć będą spłaty kwoty głównej oraz odsetek naliczonych po przewalutowaniu.

Przewalutowanie zostanie dokonane w formie aneksów do umów pożyczek zawartych przez Spółkę z kontrahentami i będzie skuteczne dopiero z momentem podpisania danego aneksu. Transakcja przewalutowania nie będzie zatem działać wstecz, tj. nie obejmie kwot odsetek już naliczonych w walucie PLN. Te odsetki zostaną spłacone w PLN i w związku z ich spłatą różnice kursowe nie powstaną.

Artykuł 15a ust. 5 ustawy o CIT zawiera ograniczenie co do poziomu faktycznie zastosowanego kursu waluty, o którym mowa w powyższych przepisach. Zgodnie z nim, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Biorąc pod uwagę dynamikę zmian kursu EUR, najprawdopodobniej wystąpi sytuacja, gdy faktycznie zastosowany kurs waluty z dnia udzielenia danej pożyczki (tj. kurs EUR wskazany w aneksie) będzie odbiegał od kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty o więcej niż 5%.

Jak wskazano powyżej, planowany przez Spółkę kurs przewalutowania otrzymanych pożyczek jest kursem uzasadnionym z punktu widzenia ekonomicznego, przyjętej przez grupę strategii dotyczącej finansowania działalności jej spółek oraz zarządzania ryzykiem kursowym w grupie. Kurs ten ma zniwelować negatywne skutki błędu popełnionego przez udziałowca i kontrahentów na etapie strukturyzowania transakcji pożyczek dla Spółki i innych spółek celowych, polegającego na nieuzasadnionej ekonomicznie wymianie kwot pożyczek otrzymanych w EUR na PLN i udzieleniu dalszych pożyczek przez kontrahentów w walucie PLN.

Zdaniem Spółki w świetle dotychczasowych wyjaśnień przedstawionych w pkt a) i b), należy uznać, że istnieją przyczyny uzasadniające w opisanej sytuacji zastosowanie dla celów ustalania różnic kursowych kursu EUR wskazanego w aneksie, jako faktycznie zastosowanego kursu waluty w dniu otrzymania danej pożyczki, nawet jeśli będzie od różnił o więcej niż 5% od wartości średniego kursu NBP z dnia poprzedniego.

Podsumowując, w opinii Spółki ma ona prawo dokonać przewalutowania otrzymanych pożyczek po kursie EUR wskazanym w aneksie. Ponadto, przedstawione powyżej okoliczności przewalutowania uzasadniają jej zdaniem zastosowanie kursu EUR wskazanego w aneksie do określenia różnic kursowych, jako faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia otrzymania danej pożyczki, nawet w sytuacji gdy kurs ten będzie odbiegał o więcej niż 5% od kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień przewalutowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a, albo przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Na podstawie art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 tej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Natomiast art. 15a ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy). Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 15a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy, należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej wg kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w cytowanym art. 15a.

Natomiast, w stosunku do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3-5 i art. 15a ust. 3 pkt 3-5 – aby ustalić różnice kursowe – należy porównać, wartość przeliczoną z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni. W art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, iż za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. W świetle wykładni językowej faktycznie zastosowany kurs walutowy nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy wiązać go tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Kurs faktycznie zastosowany nie jest więc jednoznaczny z kursem faktycznie zrealizowanym. Faktycznie zastosowany kurs waluty bowiem, to kurs który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przy podatkowej metodzie ustalania różnic kursowych w ramach faktycznie zastosowanego kursu walut uwzględniane mogą być różne kursy walutowe zastosowane przez podatnika, w tym np. bankowe, kantorowe i indywidualne wynikające z umowy.

Dodać należy, iż zgodnie z art. 15a ust. 5 ww. ustawy, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Ocena, czy w konkretnej sprawie wystąpiły okoliczności uzasadniające przyjęcie kursu różnego od kursu średniego NBP powiększonego lub pomniejszonego o 5% należy do organu podatkowego. To bowiem organ podatkowy ocenia rzetelność i prawidłowość działań podatnika (zdarzeń gospodarczych i operacji finansowych zgodnie ze stanem rzeczywistym i obowiązującymi przepisami).

Czyni to na podstawie materiałów dowodowych. Jednakże czyni to w toku badania dokumentów źródłowych w ramach prowadzonego postępowania kontrolnego lub podatkowego i często działania takie są podejmowane z perspektywy czasu. Podkreślić należy, iż analiza takiego materiału dowodowego nie mieści się w ramach określonych art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego (w jego indywidualnej sprawie) wydaje pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

To do właściwości rzeczowej organów podatkowych należy przeprowadzenie postępowania dowodowego i ocena, czy zachodzą przesłanki o jakich mowa w powołanym wcześniej art. 15a ust. 5 ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka otrzymała od kontrahentów pożyczkę w PLN, która zostanie przewalutowana na EUR. Zamiarem kontrahentów jest zastosowanie przy przewalutowaniu kursu wynikającego z aneksu do umów pożyczek. Taki kurs jest kursem faktycznie zastosowanym o jakim mowa w art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc jest kursem prawnie dopuszczalnym.

Jeżeli pomiędzy dniem przewalutowania pożyczki, a dniem jej spłaty wystąpią różne kursy walut, wówczas powstaną różnice kursowe, które będą dla Spółki przychodem lub kosztem uzyskania przychodu.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie:

• prawidłowości przewalutowania pożyczek przy zastosowaniu kursu EUR wskazanego w aneksie,
• różnic kursowych powstałych w momencie spłaty pożyczek przewalutowanych z PLN na EUR z zastosowaniem wskazanych kursów faktycznych,

-jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.