2013.01.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-457/12/EK
z 18 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2012r. (data wpływu 19 października 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania węgla – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania węgla.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność jako pośredniczący podmiot węglowy w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t. j.: Dz. U. z 2011r., nr 108, poz. 626 z późn. zm.).

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polega m.in. na nabywaniu a następnie odsprzedaży węgla kamiennego koksowego objętego kodem CN 2701 (dalej: „węgiel koksowy”).

Węgiel ten nabywany jest zarówno od podmiotów krajowych zajmujących się wydobyciem i sprzedażą węgla, jak i podmiotów zagranicznych w drodze nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu.

Nabywany węgiel koksowy Wnioskodawca odsprzedaje podmiotom, które wykorzystują go jako surowiec w procesie produkcji koksu (proces koksowania) lub sprzedają z takim przeznaczeniem. Obecnie do grona nabywców węgla koksowego należą jedynie zajmujące się produkcją koksu, krajowe podmioty należące do grupy kapitałowej, w skład której wchodzi także Spółka (Wnioskodawca). Niemniej Wnioskodawca nie jest w stanie wykluczyć możliwości, iż w przyszłości wyroby te będą podlegać odprzedaży również na rzecz innych podmiotów, jednakże także w tym przypadku całość nabywanego węgla koksowego będzie zużywana w procesie produkcji koksu bądź też podlegać odsprzedaży z takim przeznaczeniem.

Proces koksowania polega na odgazowaniu węgla w wysokiej temperaturze bez dostępu powietrza i skutkuje rozkładem węgla. Podstawowym produktem otrzymywanym w wyniku tego procesu jest koks. Proces produkcji koksu zachodzi w bateriach (komorach) koksowniczych i rozpoczyna się od ich zasypania lub ubijania odpowiednio przygotowanym (rozdrobnionym) węglem. Następnie baterie podgrzewane są od zewnątrz do pożądanej temperatury. W procesie tym nabywcy wykorzystują różne paliwa, które w celu uzyskania odpowiedniej temperatury wewnątrz baterii spalane są w specjalnych palnikach. Jednakże, w żadnym wypadku w procesie tym w celu wytworzenia ciepła nie jest wykorzystywany węgiel koksowy. W wyniku zachodzącego w baterii procesu pirolizy powstaje gorący koks, który po wypchnięciu z baterii, poddawany jest następnie procesom schładzania.

Wnioskodawca zamierza odbierać od podmiotów nabywających węgiel koksowy oświadczenia, w których podmioty te będą potwierdzać, iż całość węgla koksowego nabywanego w ramach danego kontraktu nie jest przeznaczona do celów opałowych i będzie przeznaczona, jako surowiec w procesie produkcji koksu (procesie koksowania) lub będzie sprzedana z takim przeznaczeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2012r. węgiel koksowy nabywany i odsprzedawany przez Wnioskodawcę, przeznaczony do zużycia jako surowiec do produkcji koksu, jest wyrobem akcyzowym, do którego zastosowanie znajdą przepisy ustawy akcyzowej?
Czy przedstawiony sposób potwierdzania przeznaczenia węgla koksowego jest wystarczający do uznania, iż sprzedawane wyroby nie są przeznaczone do celów opałowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2012r. węgiel koksowy nabywany i odsprzedawany przez Wnioskodawcę, przeznaczony do zużycia jako surowiec do produkcji koksu, nie stanowi wyrobu akcyzowego podlegającego przepisom ustawy akcyzowej.

Obecnie obowiązujące przepisy nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku udokumentowania przeznaczenia zbywanych przez nią wyrobów węglowych na cele inne niż opałowe. Przeznaczenie węgla koksowego do celów innych niż opałowe może zostać udokumentowane za pomocą dowolnych dokumentów.

Uzasadnienie:

Ad.1.

Przepisy unijne

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 3, poz. 11 ze zm., dalej „ustawa akcyzowa”) reguluje zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym (dalej „akcyza”) wyrobów takich jak produkty energetyczne, energia elektryczna, produkty tytoniowe czy też wyroby alkoholowe. Implementuje ona regulacje prawa unijnego mające na celu zapewnienie właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zharmonizowanie zasad poboru podatku akcyzowego. Okoliczność ta decyduje o tym, że akcyza jest podatkiem, analogicznie do podatku od towarów i usług, zharmonizowanym na poziomie wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej.

Podstawowym aktem prawnym dotyczącym systemu podatku akcyzowego jest Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego (dalej „Dyrektywa Horyzontalna”) uchylającą z dniem 1 kwietnia 2010r. dyrektywę 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania. Zawiera ona ogólne regulacje odnoszące się do zasad opodatkowania wyrobów akcyzowych. Została wprowadzona w celu określenia na poziomie Unii Europejskiej jednolitego pojęcia akcyzy i warunków wymagalności tego podatku.

Natomiast Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (dalej „Dyrektywa Energetyczna”) zawiera szczegółowe regulacje mające na uwadze charakter wyrobów jakimi są produkty energetyczne, do których zalicza się m.in. węgiel kamienny zaklasyfikowany do kodu CN 2701. Ma ona zapewniać wprowadzenie spójnego systemu podatku akcyzowego na terenie Unii Europejskiej, nie tylko ustanawiając minimalne poziomy opodatkowania, ale także w sposób szczegółowy regulując kwestie zakresu opodatkowania.

Dodatkowo należy wskazać, że na podstawie Dyrektywy Rady 2004/74/WE z dnia 29 kwietnia 2004r. zmieniającej Dyrektywę Energetyczną w zakresie możliwości stosowania przez określone Państwa Członkowskie czasowych zwolnień lub obniżek poziomu opodatkowania na produkty energetyczne i energię elektryczną (dalej „Dyrektywa Zmieniająca”) Rzeczpospolita Polska uprawniona jest do stosowania okresu przejściowego (do dnia 1 stycznia 2012r.) w zakresie opodatkowania węgla akcyzą.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że węgiel kamienny sklasyfikowany pod kodem CN 2701 stanowi produkt energetyczny, zgodnie z art. 2 ust.1 pkt b) Dyrektywy Energetycznej. Jednakże Dyrektywa ta nie znajduje zastosowania do produktów energetycznych, które nie są przeznaczone do celów napędowych lub opałowych. Wynika to z art. 2 ust. 4 pkt b) tiret pierwsze Dyrektywy Energetycznej. Tak więc węgiel kamienny zużywany do celów innych niż napędowe lub opałowe został wyłączony spod systemu opodatkowania wprowadzonego Dyrektywą Energetyczną. Jak wskazał TSUE w wyroku w połączonych sprawach Fendt Italia C-145/06 oraz C-146/06 „Zgodnie z motywem dwudziestym drugim dyrektywy 2003/96 produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot wspólnotowych uregulowań ramowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa grzewcze lub paliwa silnikowe. Zatem zgodna z naturą i logiką systemu podatkowego jest wyłączenie z zakresu zastosowania tych uregulowań ramowych produktów energetycznych wykorzystywanych w inny sposób niż jako paliwa silnikowe lub grzewcze”.

Przepisy krajowe

Zgodnie z art. 1 ustawy akcyzowej opodatkowaniu akcyzą podlegają wyroby akcyzowe oraz samochody osobowe.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej pojęcie wyroby akcyzowe oznacza „wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 1 do ustawy”.

Załącznik nr 1, zawierający wykaz wyrobów akcyzowych oparty o kody Nomenklatury Scalonej (CN), w pozycji 19 zawiera produkty sklasyfikowane pod kodem ex CN 2701, opisane jako „węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych”.

Należy wskazać, że w załączniku nr 1 do ustawy akcyzowej wprowadzono w opisie kodu CN 2701 dookreślenie „jeżeli przeznaczone są do celów opałowych”. Istnienie takiego zapisu ustawy pozwala jednoznacznie stwierdzić, że polski ustawodawca nie obejmuje zakresem przedmiotowym ustawy akcyzowej węgla objętego pozycją CN 2701 i wykorzystywanego do celów innych niż opałowe. Tym samym, do wyrobów akcyzowych nie można zaliczyć węgla, w tym węgla koksowego objętego pozycją CN 2701, jeżeli jest przeznaczony do celów innych niż opałowe.

Natomiast określenie katalogu wyrobów energetycznych, wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, możliwe jest na podstawie art. 86 ust. 1 i nast. tej ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 1, „do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby (...) objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715”. W konsekwencji, wyrobami energetycznymi, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy akcyzowej są wyłącznie te wyroby, które zostały wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 1.

Tym samym, węgiel koksowy sklasyfikowany pod kodem CN 2701 zużywany do celów innych niż opałowe, nie stanowi na gruncie przepisów ustawy akcyzowej zarówno wyrobu energetycznego, jak i wyrobu akcyzowego, a więc w konsekwencji nie podlega przepisom ustawy akcyzowej.

Powyższe rozumienie przytoczonych przepisów ustawy akcyzowej pozwala na osiągnięcie celu wyznaczonego przez Dyrektywę Energetyczną i objęcie zakresem krajowych regulacji akcyzowych wyłącznie węgla, który jest zużywany do celów innych niż opałowe.

Brak celu opałowego przy zużyciu węgla do produkcji koksu

W świetle przytoczonych powyżej regulacji unijnych oraz przepisów ustawy akcyzowej, w celu ustalenia czy węgiel koksowy nabywany przez Wnioskodawcę, a następnie przez Niego odsprzedawany kontrahentom, przeznaczony do produkcji koksu, stanowi wyrób akcyzowy podlegający ustawie akcyzowej, konieczne jest ustalenie czy w trakcie procesu koksowania zużywany jest on do celów opałowych.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że ustawa o podatku akcyzowym ani prawo unijne nie definiują pojęcia celu opałowego, dlatego też w celu dokonania prawidłowej wykładni tego terminu należy sięgnąć do jego potocznego rozumienia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (red. M. Szymczak, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 1998, s. 501) słowo opał oznacza „to czym się pali (np. w piecu), materiał służący do ogrzewania”, zaś opałowy „dotyczący opału (...), służący do palenia”. Zatem w potocznym znaczeniu cel opałowy oznacza wytworzenie ciepła w określony sposób, tj. przez spalanie różnego rodzaju materiałów (stałych, ciekłych lub gazowych) celem ogrzania np. pomieszczenia lub osoby. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, z celem opałowym będziemy mieć do czynienia, gdy wytworzenie ciepła (ogrzewanie) stanowić będzie ostateczny cel zużycia (np. spalenia) danego wyrobu.

Biorąc pod uwagę powyższe, wykładnia językowa zwrotu przeznaczone do celów opałowych wskazuje na to, że opodatkowany jest taki węgiel koksowy, który przeznaczony jest do spalenia lub ogrzania - czy też szerzej - do celów wytworzenia wysokiej temperatury. Celem zużycia węgla koksowego nie jest uzyskanie wysokiej temperatury (nawet ubocznie), ale celem tym jest wyprodukowanie z niego koksu. Dla ilustracji można podkreślić, że do celów opałowych jest używane drewno w piecu (po to aby ogrzać ludzi, pomieszczenie albo przygotować posiłek), ale do celów opałowych nie jest używane drewno, gdy służy do budowy domu.

Cel opałowy został również zdefiniowany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-240/01 z 30 kwietnia 2004r. Zgodnie z uzasadnieniem „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia »użycie jako paliwo opałowe« (...), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i stąd muszą być opodatkowane akcyzą”.

Z orzeczenia tego jednoznacznie wynika, że oleje mineralne są wtedy użyte jako paliwo opałowe, gdy (1) ulegają one spalaniu, w ten sposób (2) wytworzona jest energia cieplna, która (3) używana jest do ogrzewania - nawet jeżeli to ogrzewanie służy do np. przetopu metalu. W przypadku przedstawionego zdarzenia przyszłego węgiel koksowy nie jest spalany w celu wytworzenia energii cieplnej. Spalana jest natomiast inna substancja w celu podgrzania baterii w której znajduję się węgiel koksowy. W wyniku zachodzącego w baterii procesu odgazowania węgla koksowego powstaje koks (wyrób węglowy objęty pozycją CN 2704 00). Cały proces nie ma na celu wytworzenie energii cieplnej, ale wytworzenie koksu.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy opisany powyżej proces przetworzenia węgla koksowego w celu uzyskania koksu pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż węgiel koksowy nie jest w tym procesie przeznaczony do celu opałowego. Węgiel nie jest opałem, a jedynie surowcem służącym do produkcji koksu. Jego umieszczenie w baterii koksowniczej nie ma na celu produkcji ciepła, a jedynie wytworzenia produktu finalnego jakim jest koks. Węgiel koksowy (klasyfikowany pod kodem CN 2701) należałoby zatem uznać za surowiec służący do produkcji innego wyrobu akcyzowego - koksu (klasyfikowanego pod kodem CN 2704 00). Tym samym, w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2012r. węgiel koksowy nabywany i odsprzedawany przez Wnioskodawcę, przeznaczony do zużycia jako surowiec do produkcji koksu, nie stanowi wyrobu akcyzowego podlegającego przepisom ustawy akcyzowej.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż podobne stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w indywidualnej interpretacji wydanej 15 czerwca 2012r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/443-162/12/PH), w której organ stwierdził: ”W sytuacji opisanej przez Spółkę, tj. nabycia węgla w celu zużycia go do produkcji koksu, które to zużycie nie ma celu opałowego, gdyż w przedmiotowej sytuacji węgiel nie ulega spalaniu w celu uzyskania energii cieplnej, uznać należy, że zakupiony i zużywany do produkcji koksu węgiel nie jest wyrobem akcyzowym w rozumieniu ustawy, a zatem nie podlega przepisom ustawy o podatku akcyzowym. Dopiero wyprodukowany koks jako wyrób gotowy przeznaczony do celów, opałowych będzie wypełniał definicję wyrobu akcyzowego”.

Ad. 2.

Obecnie obowiązujące przepisy nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku udokumentowania przeznaczenia zbywanych przez nią wyrobów węglowych na cele inne niż opałowe.

Zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2012r. poz. 749), jako dowód przeznaczenia sprzedanych wyrobów na cele inne niż opałowe, należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy przeznaczenie węgla koksowego do celów innych niż opałowe może zostać udokumentowane za pomocą dowolnych dokumentów. Za przykładowe dokumenty, którymi Wnioskodawca może się w tym celu posługiwać, należy uznać w szczególności:

dokumentację handlową, z której wynika, że dany wyrób będzie oferowany do wykorzystania w określonym celu;
faktury, na których zostaną umieszczone informacje dotyczące przeznaczenia sprzedawanych wyrobów,
oświadczenia nabywców o przeznaczeniu nabywanych wyrobów.

W związku z brakiem szczegółowych uregulowań w tym zakresie, należy przyjąć, iż przedstawiony powyżej sposób dokumentowania przeznaczenia węgla koksowego jest wystarczający dla uznania, iż wyrób ten nie jest przeznaczony do celów opałowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionej sytuacji podobne wnioski, niemniej jednak dla innego stanu prawnego i faktycznego zostały zawarte w interpretacji wydanej 11 sierpnia 2011r. przez Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP3/443-606/11/DG). W interpretacji tej organ potwierdza stanowisko podatnika w zakresie braku w ustawie warunków formalnych (oświadczeń lub innych dokumentów) dla stosowania stawki zerowej. W odniesieniu do możliwości wskazywania na wystawianych fakturach VAT przeznaczenia wyrobów akcyzowych w celu zastosowania zerowej stawki akcyzy, organ stwierdził, iż: „ze względu na fakt iż prawodawca nie określił warunków formalnych dla określenia przeznaczenia ww. wyrobów akcyzowych do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, to sposób oznaczenia przeznaczenia przedmiotowych wyrobów do celów innych niż ww. w celu skorzystania ze stawki 0 zł na te wyroby jest prawidłowy. Konkludując, określenie przeznaczenia wyrobów w ofercie spółki oraz wskazanie przeznaczenia sprzedawanych wyrobów na fakturze sprzedaży należy uznać za dopuszczalne na gruncie podatkowym”.

Podsumowanie:

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle regulacji ustawy akcyzowej, a zwłaszcza art. 2 ust. 1 pkt 1 oraz załącznika nr 1 do ustawy akcyzowej, po dniu 1 stycznia 2012r. węgiel koksowy zużywany do produkcji koksu nie będzie stanowić wyrobu akcyzowego, gdyż w procesie koksowania nie jest on wykorzystywany dla celów opałowych. W konsekwencji węgiel koksowy nie będzie objęty zakresem przedmiotowym ustawy akcyzowej.

Na gruncie obowiązującej regulacji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do posiadania jakichkolwiek dokumentów potwierdzających, iż sprzedawany przez niego węgiel zostanie zużyty do celów innych niż opałowe, w tym również jako surowiec do produkcji koksu. Przeznaczenie węgla koksowego do celów innych niż opałowe może zostać udokumentowane za pomocą dowolnych dokumentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.) zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność jako pośredniczący podmiot węglowy w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t. j.: Dz. U. z 2011r., nr 108, poz. 626 z późn. zm.).

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polega m.in. na nabywaniu a następnie odsprzedaży węgla kamiennego koksowego objętego kodem CN 2701 (dalej: „węgiel koksowy”).

Węgiel ten nabywany jest zarówno od podmiotów krajowych zajmujących się wydobyciem i sprzedażą węgla, jak i podmiotów zagranicznych w drodze nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zwrócić uwagę, iż jak wskazano powyżej, stosownie do postanowień załącznika nr 1 poz. 19 ustawy, za wyroby akcyzowe uznaje się klasyfikowane do kodu CN 2701 węgiel, brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Jednocześnie, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy wyroby te jako wyroby wymienione w poz. 19 załącznika nr 1a są wyrobami węglowymi.

Przeznaczenie do celów opałowych zatem determinuje możliwość uznania ww. wyrobu za wyrób węglowy w rozumieniu ustawy jak i zarazem za wyrób akcyzowy. Tym samym w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę, tj. nabycia węgla z przeznaczeniem do celów innych niż opałowe a następnie jego sprzedaż w celu zużycia go do produkcji koksu, które to zużycie nie ma celu opałowego, gdyż w przedmiotowej sytuacji węgiel nie ulega spalaniu w celu uzyskania energii cieplnej, uznać należy, że zakupiony i zużywany do produkcji koksu węgiel nie jest wyrobem akcyzowym w rozumieniu ustawy, a zatem nie podlega przepisom ustawy o podatku akcyzowym. Dopiero wyprodukowany koks jako wyrób gotowy przeznaczony do celów opałowych będzie wypełniał definicję wyrobu akcyzowego.

W tym miejscu tut. organ zaznacza, iż nie podziela stanowiska Wnioskodawcy uznającego, że przedmiotowy wyrób nie jest wyrobem energetycznym. Jak stanowi bowiem art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, do wyrobów energetycznych zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702, oraz 2704 do 2715. Tym samym wyrób objęty przedmiotowym wnioskiem tj. węgiel o kodzie CN 2701, który nie jest przeznaczony do celów opałowych jest wyrobem energetycznym, dla którego jednakże ustawa o podatku akcyzowym nie ma zastosowania, gdyż w myśl art. 2 ust.1 pkt 1 ustawy jako wyrób energetyczny (węgiel nie przeznaczony do celów opałowych) nie jest wyrobem wymienionym w załączniku nr 1 przez co nie jest wyrobem akcyzowym. Powyższe nie ma jednak wpływu na stanowisko tut. organu przedstawione powyżej.

Mając powyższe na uwadze uznać należ, iż importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo oraz sprzedawany na terytorium kraju przez Wnioskodawcę węgiel do produkcji koksu tj. węgiel nie przeznaczony do celów opałowych, nie jest zarówno wyrobem węglowy jak i wyrobem akcyzowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, a zatem nie podlega przepisom ustawy o podatku akcyzowym.

Odnośnie zaś kwestii potwierdzenia przeznaczenia węgla do celów innych niż opałowe, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązujące przepisy nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku udokumentowania przeznaczenia zbywanych przez Niego wyrobów węglowych na cele inne niż opałowe.

Należy jednakże mieć na uwadze, iż dla zabezpieczenia własnego interesu Wnioskodawca może gromadzić dokumentację, która potwierdza dla celów ewentualnej kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego przeznaczenie węgla do celów innych niż opałowe.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Stosownie do powyższego przeznaczenie węgla do celów innych niż opałowe Wnioskodawca może dokumentować za pomocą dowolnych dokumentów. Tym samym przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób dokumentowania sprzedaży z wykorzystaniem odbierania od podmiotów nabywających węgiel stosownych oświadczeń o przeznaczeniu węgla, gromadzenie odpowiedniej dokumentacji, z której wynika, że węgiel będzie oferowany do wykorzystania w określonym celu, umieszczenie na fakturach informacji dotyczących przeznaczenia sprzedawanego węgla należy uznać za dopuszczalne na gruncie podatkowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin