INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 16.12.2009 r. (data wpływu 28.12.2009 r.) oraz piśmie z dnia 12.02.2010 r. (data nadania 12.02.2010 r., data wpływu 17.02.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 08.02.2010 r. Nr IPPB4/415-856/09-2/JK2 (data nadania 08.02.2010 r., data odbioru 11.02.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest matką dziecka z orzeczoną niepełnosprawnością. Ze względu na to, iż leczenie rehabilitacyjne stosowane u dziecka w roku 2008 w Szpitalu nie przyniosło oczekiwanych rezultatów, za radą lekarzy Wnioskodawczyni zdecydowała się na zastosowanie zabiegu operacyjnego u córki. Operacja polegała na stałej stabilizacji kręgosłupa za pomocą tytanowych implantów. Z powodu braku pieniędzy w NFZ Wnioskodawczyni zmuszona była wykonać operację prywatnie i poniosła znaczne koszty finansowe z tego tytułu. W związku z tym Wnioskodawczyni chciałaby odliczyć koszt operacji w deklaracji PIT za 2009 rok w ramach ulgi rehabilitacyjnej zgodnie z art. 26 ust. 7a-7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni powołuje się na decyzję Izby Skarbowej w Łodzi Nr PBI-3/4117/IN-33/US/2006/AA, w której czytamy: „ iż w ramach ulgi rehabilitacyjnej można odliczyć na zabieg chirurgiczny mający na celu „usunięcie przyczyn inwalidztwa”. Wnioskodawczyni wskazuje, że operacja, którą wykonano u córki sprawiła, iż dziecko nie musi nosić uciążliwego gorsetu ortopedycznego oraz może samodzielnie wykonywać czynności życiowe, które wcześniej były utrudnione lub niemożliwe do wykonania. Dokumenty jakimi dysponuje Wnioskodawczyni, a które mogą potwierdzić opisany stan faktyczny to: dokumentacja medyczna, orzeczenie o niepełnosprawności, rachunek wystawiony przez Gabinet lekarski (lekarz operujący), oraz potwierdzenie przelewu kwoty wymienionej w rachunku.

Niepełnosprawność u córki stwierdzono na podstawie zaawansowanej skoliozy. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane w dniu 12.01.2009 r. Córka nie osiąga dochodów (jest uczennicą gimnazjum). Operacja stabilizacji kręgosłupa została przeprowadzona w dniu 19.01.2009 r. w Centrum Medycznym D. Córka jest niepełnoletnia (14 lat) pozostaje w pełni na utrzymaniu Wnioskodawczyni i jej męża.

W dniu 19.01.2009 r. została przeprowadzona operacja kręgosłupa u dziecka Wnioskodawczyni z orzeczoną niepełnosprawnością. Operacja miała na celu wyprostowanie i ustabilizowanie górnego odcinka kręgosłupa co zapobiegało dalszej deformacji i umożliwiło dziecku prawie normalne funkcjonowanie w życiu społecznym. Za operację Wnioskodawczyni zapłaciła ze środków własnych. Płatność za operację była przekazana na rachunek Gabinetu Lekarskiego P – ortopedy i traumatologa, który przeprowadził operację w Szpitalu D.

Pismem z dnia 08.02.2010 r. Nr IPPB4/415-856-2/JK2 wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Powyższe Wnioskodawczyni uzupełniła w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy opisane koszty zabiegu operacyjnego mogą być odliczone w ramach ulgi rehabilitacyjnej...
2. Jakie dokumenty należy przedstawić w Urzędzie Skarbowym, aby skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej w przedstawionym przypadku
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga rehabilitacyjna powinna mieć zastosowanie w opisanym przypadku. Potwierdza to decyzja Izby Skarbowej, gdzie opisany jest podobny przypadek. Według Wnioskodawczyni dokumenty takie jak: rachunek z gabinetu lekarskiego (wystawiony na nazwisko córki), karta informacyjna ze szpitala (dotycząca przeprowadzonej operacji) oraz orzeczenie o niepełnosprawności powinny być wystarczającym dokumentem potwierdzającym zaistniałą sytuację, uprawniającą do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione za odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (wydatki limitowane).

Zgodnie z cytowanym wyżej przepisem, wysokość wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Może to być faktura, rachunek, dowód wpłaty na poczcie lub potwierdzenie przelewu bankowego, o ile wynika z nich kto, kiedy, ile oraz za co zapłacił.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Przepisy art. 26 ust. 7a-7d i ust. 7g ww. ustawy, stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe – jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł (art. 26 ust. 7e ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia rehabilitacja oraz rehabilitacja lecznicza. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Istotne znaczenie mogą mieć również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność.

Należy jednak podkreślić, iż ocena jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych lub leczniczo-rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego i należy do lekarza specjalisty.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest matką dziecka z orzeczoną niepełnosprawnością. Niepełnosprawność u córki stwierdzono na podstawie zaawansowanej skoliozy. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane w dniu 12.01.2009 r. Ze względu na to, iż leczenie rehabilitacyjne stosowane u dziecka w roku 2008 w Szpitalu w Konstancinie nie przyniosło oczekiwanych rezultatów za radą lekarzy Wnioskodawczyni zdecydowała się na zastosowanie zabiegu operacyjnego u córki. Operacja stabilizacji kręgosłupa została przeprowadzona w dniu 19.01.2009 r. w Centrum Medycznym D. Operacja polegała na stałej stabilizacji kręgosłupa za pomocą tytanowych implantów. Operacja miała na celu wyprostowanie i ustabilizowanie górnego odcinka kręgosłupa co zapobiegało dalszej deformacji i umożliwiło dziecku prawie normalne funkcjonowanie w życiu społecznym. Wnioskodawczyni wskazuje, że operacja, którą wykonano u córki sprawiła, iż dziecko nie musi nosić uciążliwego gorsetu ortopedycznego oraz może samodzielnie wykonywać czynności życiowe, które wcześniej były utrudnione lub niemożliwe do wykonania.

Biorąc powyższego należy stwierdzić, iż niekwestionowanym jest w przedmiotowej sprawie, iż zabieg operacyjny polegający na stałej stabilizacji kręgosłupa za pomocą tytanowych implantów, miał na celu stworzenie warunków do dalszej efektywnej rehabilitacji i poprawy sprawności uszkodzonego organu. Ostatecznie jednak rozstrzygnięcie kwestii czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych należy do lekarza specjalisty.

Mając na względzie stan faktyczny i prawny obowiązujący w ww. zakresie, stwierdzić zatem należy, iż Wnioskodawczyni, jako osobie na utrzymaniu której pozostaje niepełnosprawna córka, po spełnieniu wszystkich wskazanych powyżej warunków, będzie przysługiwało prawo odliczenia od dochodu za 2009 r. wydatku dotyczącego kosztów zabiegu operacyjnego w ramach ulgi rehabilitacyjnej związanej z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Natomiast dokumenty, które posiada Wnioskodawczyni, tj. rachunek z gabinetu lekarskiego, karta informacyjna ze szpitala oraz orzeczenie o niepełnosprawności uprawniają do odliczenia ulgi rehabilitacyjnej.

Podkreślić w tym miejscu należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Natomiast przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Ponadto należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł w dniu 16.12.2009 r., różnica w kwocie 35 zł zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na wskazany przez Stronę rachunek bankowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.