Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-742/12-5/HW
z 9 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko reprezentowanej przez radcę prawnego przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2012 r. (data wpływu 9 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2012 r. (data wpływu 22 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku świadczonych usług organizowania udziału artysty w koncercie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku świadczonych usług organizowania udziału artysty w koncercie. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 22 października 2012 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych. Sama nie występuje na scenie, ale jest autorem lub współautorem utworów, które wykonywane są przez innych artystów, w tym przez współautorów takich utworów. Nadto, Zainteresowana samodzielnie pisze lub współtworzy scenariusze dla artystów oraz reżyseruje ich występy. Wnioskodawczyni w powyższym zakresie współpracuje z nieformalną grupą artystów, której ze względu na swój wkład autorski oraz reżyserię jest członkiem. Zainteresowana organizuje występy tej grupy i reprezentuje ją przed organizatorami różnego rodzaju imprez kulturalnych, przy czym artyści ci czasami wykonują także utwory, do których Wnioskodawczyni nie ma praw autorskich. Z artystami tej grupy rozlicza się na zasadzie umowy o dzieło.

Pismem z dnia 19 października 2012 r. Zainteresowana poinformowała, iż:

• nie jest podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym,
• nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,
• jest indywidualnym twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawczyni na mocy umowy zawartej ze Stowarzyszeniem ZAiKS powierzyła na zasadach przeniesienia powierniczego przysługujące jej autorskie prawa majątkowe do utworów słownych, muzycznych, choreograficznych. Na mocy umowy Zainteresowana zobowiązała się w szczególności do zgłaszania ZAiKS wszystkich utworów, których jest twórcą lub współautorem,
• jest wynagradzana w formie honorariów. Na mocy umów zawieranych z organizatorami imprez kulturalnych zobowiązuje się do wykonania na rzecz zamawiającego usługi rozrywkowej w postaci odtworzenia utworu, którego jest autorem lub współautorem przez grupę wykonawców, którą to grupą kieruje, reżyseruje i nad którą sprawuje nadzór artystyczny.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy usługa w postaci organizowania/zapewnienia udziału artysty w koncercie jest usługą kulturalną korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na powyższe pytanie, jaką stawką należy opodatkować opisaną usługę?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Wnioskodawczyni działając w imieniu własnym, lecz na rzecz artysty występującego na imprezie, nie świadczy usług kulturalnych jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzany w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Nie może być tutaj także mowy o odsprzedaży usługi kulturalnej świadczonej pierwotnie przez artystę. Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, „odsprzedaż” usług zakłada, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot odsprzedający daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. W przedmiotowej sprawie oznaczałoby to, iż Zainteresowana jako podmiot działający we własnym imieniu, ale na rzecz świadczącego usługi kulturalne indywidualnego artysty wykonawcy, powinna być traktowana w zakresie podatku VAT tak samo jak świadczący usługi kulturalne artysta wykonawca i zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b w związku z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi. Z faktu, że podmiot, od którego nabyto usługę, korzystał ze zwolnienia, nie można jednak wywieść, że automatycznie podmiot odsprzedający nabytą usługę również korzysta ze zwolnienia. Podatniczka bowiem, spełniając nawet przesłanki do zwolnienia przedmiotowego, nie spełnia przesłanki o charakterze podmiotowym. Należy bowiem stwierdzić, że jeśli dane zwolnienie ma charakter przedmiotowo – podmiotowy, to wówczas oprócz przedmiotu transakcji istotny jest również status podmiotu świadczącego daną usługę.

Ad. 2

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, dla opisanej usługi brak jest podstaw do zastosowania stawki innej niż podstawowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 11 wymieniał jako zwolnione usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania (…) (ex 92) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 ze zm.).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy, stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 2 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 181, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono „usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.” Ponadto, pod pozycją 182, bez względu na symbol PKWiU wymieniono „usługi kulturalne i rozrywkowe wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
2. do obiektów kulturalnych.”
   
   

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług, wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Ponadto, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Natomiast na podstawie art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wynika zatem z tego, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia z VAT.

Polski ustawodawca zwalnia od podatku usługi kulturalne m.in. świadczone przez grupę podmiotów, określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18,18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

W oparciu o art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Stosownie do art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
3. 1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
4. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
5. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
6. działalności agencji informacyjnych;
7. usług wydawniczych;
8. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
9. usług ochrony praw.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi kulturalne oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez szczególne podmioty. Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jak wynika z wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33, zwalnia się od podatku usługi kulturalne (…). Ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (http://sjp.pwn.pl), kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W myśl art. 3 ust. 2 ww ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi nie wchodzące w zakres działalności gospodarczej w rozumieniu innych przepisów, polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) – do której odwołuje się ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m. in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje – na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania (art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Polski ustawodawca zwalnia od podatku m. in. usługi kulturalne oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, świadczone przez grupę podmiotów, określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) i b) ustawy. Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być:

1. podmiotem prawa publicznego, oznaczającym każdy podmiot:
   1. ustanowiony w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym, które nie mają charakteru przemysłowego ani handlowego;
   2. posiadający osobowość prawną oraz
   3. finansowany w przeważającej części przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego oraz inne podmioty prawa publicznego, albo taki, którego zarząd podlega nadzorowi ze strony tych podmiotów, albo taki, w którym ponad połowa członków organu administrującego, zarządzającego lub nadzorczego została wyznaczona przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego, lub
2. innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, lub
3. podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,
4. indywidualnym twórcą lub artysta wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonanie utworów.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą związaną z wystawianiem przedstawień artystycznych. Zainteresowana nie występuje na scenie, ale jest autorem lub współautorem utworów, które wykonywane są przez innych artystów, w tym przez współautorów takich utworów. Nadto, Wnioskodawczyni samodzielnie pisze lub współtworzy scenariusze dla artystów oraz reżyseruje ich występy. Zainteresowana w powyższym zakresie współpracuje z nieformalną grupą artystów, której ze względu na swój wkład autorski oraz reżyserię jest członkiem. Wnioskodawczyni organizuje występy tej grupy i reprezentuje ją przed organizatorami różnego rodzaju imprez kulturalnych, przy czym artyści ci czasami wykonują także utwory, do których Zainteresowana nie ma praw autorskich. Z artystami tej grupy rozlicza się na zasadzie umowy o dzieło. Wnioskodawczyni nie jest podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, jak również nie jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Zainteresowana jest indywidualnym twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i na mocy umowy zawartej ze Stowarzyszeniem ZAiKS powierzyła na zasadach przeniesienia powierniczego przysługujące jej autorskie prawa majątkowe do utworów słownych, muzycznych, choreograficznych. Również na podstawie umowy zobowiązała się w szczególności do zgłaszania ZAiKS wszystkich utworów, których jest twórcą lub współautorem. Zainteresowana jest wynagradzana w formie honorariów. Na podstawie umów zawieranych z organizatorami imprez kulturalnych zobowiązuje się do wykonania na rzecz zamawiającego usługi rozrywkowej w postaci odtworzenia utworu, którego jest autorem lub współautorem przez grupę wykonawców, którą to grupą kieruje, reżyseruje i nad którą sprawuje nadzór artystyczny.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawczynię usługi dotyczące organizowania/zapewnienia udziału artysty w koncercie., jako związane z działalnością kulturalną, mieszczą się w zakresie pojęcia „usługi kulturalne” jako polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Jak wskazano wyżej art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, ma charakter przedmiotowy, i zakłada objęcie zwolnieniem usług kulturalnych, ale tylko takich które są świadczone przez ściśle określone podmioty.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni, jak wynika z wniosku, nie występuje w charakterze podmiotu prawa publicznego lub innego podmiotu uznanego na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisaną do rejestru kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, stwierdzić należy, iż przedmiotowe usługi nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Ponadto, w niniejszej sprawie należy rozpatrzyć zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b, gdzie ustawodawca wymienia usługi indywidualnych twórców i artystów wykonawców, odsyłając w celu zdefiniowania tych pojęć do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tak sformułowana treść przepisów określających zwolnienie, gdzie szczególnie akcentowana jest „indywidualność twórców i artystów wykonawców”, w zestawieniu z brzmieniem powołanych wyżej przepisów ustawy o prawie autorskim pozwala stwierdzić, iż intencją ustawodawcy podatkowego było objęcie zwolnieniem wyłącznie takich usług kulturalnych, które świadczone są przez twórców, artystów wykonawców, z uwzględnieniem ich szczególnych relacji z dziełem, utworem. Powyższego przymiotu twórcy, czy też artysty wykonawcy z pewnością nie można przypisać Wnioskodawczyni będącej organizatorem lub zapewniającej udział artysty w koncercie.

Końcowo tut. Organ jeszcze raz podkreśla, iż przepisy dotyczące zwolnień przedmiotowych należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Z literalnej wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy nie wynika (ani też z innego przepisu odnośnie zwolnień od podatku VAT), iż zwolnione od podatku VAT są usługi pośrednictwa w świadczeniu usług kulturalnych.

Wobec powyższego, świadczone przez Wnioskodawczynię przedmiotowe usługi nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie nie będzie miała zastosowania również preferencyjna stawka podatku w wysokości 8%, przewidziana m. in. dla usług wymienionych w poz. 181 i w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy. Pod poz. 181 załącznika nr 3, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono „usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”, a pod pozycją 182 „usługi kulturalne i rozrywkowe wyłącznie w zakresie wstępu: na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe oraz do obiektów kulturalnych”, które w przedmiotowej sprawie nie mają miejsca.

Reasumując, świadczona przez Wnioskodawczynię usługa organizowania / zapewnienia udziału artysty w koncercie stanowiąca usługę kulturalną, nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku, od dnia 1 stycznia 2011 r. w wysokości 23%.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku świadczonych usług organizowania udziału artysty w koncercie. Natomiast kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczenia usługi w postaci artystycznego wykonania utworu została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 9 listopada 2012 r. nr ILPP1/443-742/12-4/HW.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.