INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, w związku z czym wezwano Zainteresowanego do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 3 listopada 2009 r. (skutecznie doręczono 5 listopada 2009 r.), natomiast w dniu 10 listopada 2009 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w roku 2003 i 2004 prowadził działalność gospodarczą. Zainteresowany wykonał usługi budowlane, za które nie uzyskał zapłaty. Działalność była prowadzona od 1989 r. z powodu braku zapłaty Wnioskodawca zmuszony został do zaprzestania prowadzonej działalności. Zainteresowany działalność gospodarczą zlikwidował 21 maja 2004 r. i od tej daty nie prowadzi już działalności gospodarczej. Przed rozwiązaniem firmy Wnioskodawca wystąpił do Sądu Rejonowego o nakaz zapłaty. Prawomocne wyroki zasądzające od pozwanego zapłatę zapadły dnia 6 września 2004 r. i 30 listopada 2004 r. Wyroki mają tak późną datę, gdyż pozwany odwoływał się od wcześniejszych wyroków sądowych. Wnioskodawca wystąpił do komornika sądowego o przeprowadzenie egzekucji, który mimo licznych zajęć nie odzyskał należnych Zainteresowanemu kwot. Komornik sądowy, który prowadził egzekucję zawiesił ją na podstawie art. 146 prawa upadłościowego i naprawczego. Dłużnik ogłosił upadłość dnia 30 grudnia 2004 r.

Od dnia zawieszenia działalności Wnioskodawca ponosił dodatkowe koszty sądowe i egzekucyjne w kwocie 16.778,82 zł. Koszty sądowe i egzekucyjne, o których mowa we wniosku zostały poniesione w roku 2004.

Postępowanie upadłościowe dłużnika zakończone zostało 29 maja 2009 r. i jest prawomocne.

Kwoty wierzytelności ustalone w postępowaniu upadłościowym to:

• należność główna: 35.408,90 zł
• odsetki do dnia 24 maja 2005 r.: 3.000 zł
• koszty: 16.778,81 zł

Razem: 55.187,81 zł.

W 2003 r. Zainteresowany rozliczał się samodzielnie uzyskując podstawę do opodatkowania w wysokości 14.306 zł i opłacił podatek w wysokości 688,20 zł.

W latach 2004-2008 r. Wnioskodawca rozliczał się wraz z żoną uzyskując łącznie podstawę do opodatkowania w wysokości 115.467 zł i zapłacili łącznie podatek dochodowy w wysokości 13.038,90 zł. Od kwot niezapłaconych faktur Wnioskodawca zapłacił podatek dochodowy i VAT od kwoty 35.408,90 zł. Zainteresowany kosztów sądowych i egzekucyjnych oraz należnych odsetek nie odliczał od uzyskanych dochodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące przepisów ustawy Ordynacja podatkowa.

Czy Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot zapłaconego podatku dochodowego od niezapłaconych faktur i jak obowiązuje procedura...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt zaprzestania przez Zainteresowanego prowadzenia działalności gospodarczej nie mógł On uwzględnić niezapłaconych faktur w rozliczeniu podatku dochodowego. Wnioskodawca uważa, iż zapłacone podatki winny zostać mu zwrócone i uwzględnione w rozliczeniach za lata po zaprzestaniu prowadzenia działalności. Koszty sądowe i egzekucyjne może zaliczyć w koszty uzyskania przychodu za rok 2009.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z powołanego przepisu wynika, iż powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest uzależnione od otrzymania należnych kwot – przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, nawet wówczas, gdy nie zostały otrzymane, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Zgodnie z art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Natomiast stosownie do art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Stosownie do art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy uprawnienie określone w § 1 art. 75 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

Mając na uwadze ww. uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, rozliczenie przez Wnioskodawcę wystawionych w sposób prawidłowy faktur w ramach obowiązków podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych nie może być uznane za sytuację, która mieści się w przypadkach uważanych za nadpłatę w rozumieniu art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. w związku z tym Zainteresowany nie ma podstaw ubiegać się o zwrot zapłaconego podatku dochodowego od niezapłaconych faktur.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej ustawy o podatku od towarów i usług rozstrzygnięto w dniu 20 listopada 2009 r. interpretacją indywidualną nr ILPP2/443-1254/09-4/SJ.

Wniosek w części dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa rozstrzygnięto w dniu 11 grudnia 2009 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1005/09-5/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.