INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29.10.2009r. (data wpływu 04.11.2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów podatkowych kwot wypłaconych na podstawie ugody sądowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.11.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka miała zawartą umowę z drukarnią na druk wydawanego przez nią tytułu prasowego. Zgodnie z zawartą umową w przypadku zaprzestania wykonywania umowy przez Spółkę, drukarnia mogła obciążyć Spółkę karą umowną. Wobec wynegocjowania lepszych warunków druku z innym kontrahentem Spółka wypowiedziała umowę drukarni i w okresie wypowiedzenia ograniczyła znacznie nakład drukowanego tytułu prasowego w drukarni. Do końca okresu obowiązywania umowy Spółka w powyżej opisanym zakresie korzystała z usług drukarni. Drukarnia pozwała Spółkę do sądu domagając się zapłaty kary umownej za częściowe zaprzestanie wykonywania umowy oraz zapłaty wynagrodzenia za gotowość wykonywania umowy w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy nakładem określonym w umowie a faktycznie zlecanym przez Spółkę w okresie wypowiedzenia.

Strony w toku procesu zamierzają zawrzeć ugodę sądową, w której Spółka ma zamiar zapłacić drukarni część dochodzonych przez nią roszczeń.

Spółka jako wydawca tytułu prasowego ponosi odpowiedzialność za wszelkie publikacje zamieszczone w wydawanych przez siebie tytułach prasowych. Taka sytuacja powoduje, że roszczenia majątkowe dochodzone na drodze sądowej, w szczególności dotyczące zapłaty zadośćuczynienia, są kierowane przeciwko wydawcy. Ich podstawą faktyczną jest naruszanie dóbr osobistych w artykułach prasowych publikowanych w tytułach prasowych wydawcy. Roszczenia są określane w maksymalnej wysokości, tym samym przy uznaniu, że przynajmniej w części są one zasadne, Spółka zamierza zaproponować zawarcie ugody sądowej opiewającej na kwotę niższą niż ta, która została określona w żądaniu pozwu.

W związku z powyższym powstają pytania:

1. Czy kwota wypłacona na podstawie zawartej przed sądem ugody w sytuacji, gdy dotyczy ona roszczenia opartego na dochodzeniu przez drukarnię X kary umownej oraz wynagrodzenia za gotowość wykonywania umowy w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy nakładem określonym w umowie a faktycznie zlecanym przez Spółkę stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy kwota wypłacona na podstawie zawartej przed sądem ugody w postępowaniu związanym z naruszeniem dóbr osobistych stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób parwnych...
   
   

Ad. 1) Spółka stopi na stanowisku, że kwota wypłaconego na podstawie ugody sądowej świadczenia stanowi koszt uzyskania przychodu zgodnie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych ponieważ:

1. nie znajduje się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ustawy,
2. zawiera się w treści art. 15 ust. 1 jako koszt zabezpieczenia źródła przychodów,
3. ugoda sądowa minimalizuje negatywne skutki poprzez zapłatę mniejszej kwoty niż pierwotnie dochodzona w roszczeniu i potencjalnie zasądzona przez sąd,
4. jedną z podstaw roszczenia jest zapłata wynagrodzenia - a nie odszkodowania - za gotowość wykonania umowy (art. 639 K. C.) w sytuacji, gdy zapłata takiego wynagrodzenia niewątpliwie stanowi koszt uzyskania przychodu.
   
   

Ad. 2) Kwota wypłaconego na podstawie ugody sądowej świadczenia z tytułu naruszenia dóbr osobistych stanowi koszt uzyskania przychodu zgodnie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych ponieważ:

1. nie znajduje się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ustawy,
2. zawiera się w treści arf 15 ust. 1 jako koszt zabezpieczenia źródła przychodów,
3. ugoda sądowa minimalizuje negatywne skutki poprzez zapłatę mniejszej kwoty niż pierwotnie dochodzona w roszczeniu i potencjalnie zasądzona przez sąd,
4. świadczenie to nie jest odszkodowaniem lecz wypłacanym zadośćuczynieniem za doznaną krzywdę niezwiązanym z poniesieniem jakiejkolwiek szkody materialnej (art. 448 K.C.)
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock