INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2009r. (data wpływu 27 maja 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania, wykazanej w deklaracji VAT-7 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania, wykazanej w deklaracji VAT-7.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Bank jest jednostką finansową (spółdzielnią). Zgodnie ze statutem, główną działalnością banku jest świadczenie usług finansowych (sprzedaż kredytów, depozytów, rozliczenia pieniężne itp.), czyli zwolnionych z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Usługi te w większości nie są dokumentowane fakturami VAT ani rejestrowane na kasach fiskalnych, lecz dokumentowane dowodami bankowymi traktowanymi na równi z fakturami VAT lecz nie ujmowanymi w ewidencji sprzedaży VAT. Wobec powyższego wysokość miesięcznego przychodu udokumentowanego dowodami bankowymi jest dużo wyższa niż przychód ujęty na fakturach VAT (zwolniony bądź opodatkowany), wynikający z prowadzonej ewidencji sprzedaży VAT. Rejestr sprzedaży VAT odzwierciedla więc w nieznacznym stopniu wysokość osiągniętego miesięcznego przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest więc ujęcie w deklaracji VAT-7 poz. C.20 wartości całego przychodu miesięcznego z działalności banku, w tym również tego nieudokumentowanego na fakturach VAT, pomniejszonego o wartość przychodu opodatkowanego stawkami 0%, 3%, 7%, 22%...
2. Czy też w deklaracji VAT-7 poz. C.20 należy ujmować wyłącznie wartość dostaw i usług ujętych na fakturach zwolnionych z podatku VAT zarejestrowanych w ewidencji sprzedaży...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jako przychód zwolniony z podatku VAT ujęty w deklaracji VAT-7 w poz. C.20 należy uznać przychód miesięczny banku nieudokumentowany i udokumentowany fakturami VAT zwolnionymi z podatku VAT.

Zapytanie podatnika wynika z dążenia do podawania właściwych danych w deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 tej ustawy. Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast przepis art. 19 ust. 11 cyt. ustawy stanowi, iż jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Zgodnie z przepisem art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do przepisu art. 106 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W myśl natomiast przepisu § 17 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) za fakturę uznaje się również dokumenty dotyczące usług pośrednictwa finansowego zwolnionych od podatku, jeżeli zawierają co najmniej następujące dane:

1. określenie usługodawcy i usługobiorcy,
2. numer kolejny oraz datę ich wystawienia,
3. nazwę usługi,
4. kwotę, której dotyczy dokument.
   
   

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca - Bank jest jednostką finansową (spółdzielnią). Zgodnie ze statutem, główną działalnością banku jest świadczenie usług finansowych (sprzedaż kredytów, depozytów, rozliczenia pieniężne itp.), czyli zwolnionych z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Usługi te w większości nie są dokumentowane fakturami VAT ani rejestrowane na kasach fiskalnych, lecz dokumentowane dowodami bankowymi traktowanymi na równi z fakturami VAT lecz nie ujmowanymi w ewidencji sprzedaży VAT. Wobec powyższego wysokość miesięcznego przychodu udokumentowanego dowodami bankowymi jest dużo wyższa niż przychód ujęty na fakturach VAT (zwolniony bądź opodatkowany), wynikający z prowadzonej ewidencji sprzedaży VAT. Rejestr sprzedaży VAT odzwierciedla więc w nieznacznym stopniu wysokość osiągniętego miesięcznego przychodu.

Zgodnie zatem z opisanym stanem faktycznym wniosku oraz z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy w związku z treścią załącznika nr 4 do ustawy, usługi wymienione we wniosku są usługami zwolnionymi z podatku od towarów i usług, w związku z czym przepis § 17 pkt 3 ww. rozporządzenia będzie miał zastosowanie w przedmiotowej sprawie, co oznacza, iż wystawienie dowodów bankowych (spełniających kryteria określone w przepisie § 17 pkt 3 ww. rozporządzenia) będzie równoznaczne z wystawieniem faktur.

Stosownie do postanowień art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu (…) – art. 99 ust. 1 ustawy.

Minister Finansów, na podstawie art. 99 ust. 14 ww. ustawy, określił w drodze rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333), szczegółowe informacje dotyczące ww. deklaracji podatkowych i sposób ich prawidłowego wypełniania.

W załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia, zawierającym objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7, VAT-7K i VAT-7D odnośnie części C deklaracji (Rozliczenie podatku należnego) wskazano: „W poz. 20 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług, na terytorium kraju, zwolnioną od podatku na podstawie art. 43 lub art. 82 ustawy”.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, iż kwoty należne z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług zwolnionych z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, dokumentowanych zarówno fakturami VAT, jak i dowodami bankowymi traktowanymi na równi z fakturami VAT, stanowią obrót (podstawę opodatkowania) w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, który tym samym powinien być wykazywany w części C, w poz. 20 (w związku z poz. 1) deklaracji VAT-7.

Tym samym prawidłowe jest ujęcie w deklaracji VAT-7 poz. C.20 wartości całego obrotu miesięcznego z działalności banku, w tym również tego nieudokumentowanego na fakturach VAT, a objętego zwolnieniem z opodatkowania, pomniejszonego o wartość przychodu opodatkowanego stawkami 0%, 3%, 7%, 22%, ponieważ poz. C.20 (w związku z poz. 1) deklaracji VAT-7 dotyczy wyłącznie podstawy opodatkowania wynikającej z dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku.

Sprzedaż natomiast objętą stawkami VAT 0%, 3%, 7%, czy 22% należy ująć odpowiednio w innych, przeznaczonych do tego pozycjach deklaracji VAT-7, tj. od poz. 22 do poz. 29.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.