INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach działalności gospodarczej, Spółka (developer) wybudowała w celu sprzedaży budynek mieszkalny, w miejscowości nadmorskiej. W związku z załamaniem na rynku mieszkaniowym, wywołanym kryzysem gospodarczym, dotychczas Spółka sprzedała 2 z 32 wybudowanych mieszkań. Z niesprzedanych 30 mieszkań - 8 jako wyroby gotowe (umeblowane lokale) Spółka przyjęła na stan środków trwałych, z przeznaczeniem na prowadzenie w tych lokalach działalności socjalnej. Spółka, jako pracodawca świadczy usługi wypoczynku na rzecz swoich pracowników. Usługa finansowana jest w 10% przez pracownika, a 90% z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Spółka świadczone usługi sklasyfikowała do grupowania PKWiU - 55.20.12 jako „usługi świadczone przez domy letniskowe do których goście posiadają prawo wspólnego użytkowania przez określony okres każdego roku” - wg klasyfikacji obowiązującej od 1 stycznia 2009 r., ponieważ w 2009 r. dokonała zmian w Krajowym Rejestrze Sądowym i od tego czasu stosuje nową klasyfikację statystyczną. Według stosowanej wcześniej klasyfikacji PKWiU usługi mieszczą się w grupowaniu 55.23.13 jako „usługi wynajmu umeblowanych lokali krótkotrwałego zakwaterowania”. Za świadczone usługi w 100% obciążany był Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Spółka wystawiała fakturę VAT ze stawką 7% na wartość 10% usługi (odpłatność ponoszona przez pracownika za korzystanie z lokalu). Natomiast 90% wartości usługi przyjęła poleceniem księgowym na przychód z działalności i ta wartość nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, iż oprócz faktury Spółka potrącała 19% podatku dochodowego od osób fizycznych, na liście płac oraz, iż 90% wartości usługi, finansowanej z ZFŚS – nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi wypoczynku sklasyfikowane wg PKWiU do grupowania 55.20.12 (odpowiednio PKWiU z 2004 r.- 55.23.13) - podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 7%, 22% czy zwolnionej...

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowanie wczasów z zakładowego funduszu socjalnego, mieści się w grupowaniu PKWiU 55.20.12 i podlega opodatkowaniu wg 7% stawki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(…).

Na podstawie art. 8 ust. 3 ww. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Co do zasady towary i usługi są opodatkowane, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawką podatku 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

I tak stosownie do treści art. 41 ust. 2 powołanej ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Pod pozycją 140 tego załącznika wymienione zostały usługi zaliczone do grupowania PKWiU ex 55.2, tj. „usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich” (PKWiU ex 55.23.15).

Z treści objaśnienia zamieszczonego pod załącznikami do ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że wskazany symbol PKWiU wraz z oznaczeniem „ex” – dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce – nazwa usługi. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania – konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Z zawartego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka przyjęła 8 umeblowanych lokali mieszkalnych (położonych w miejscowości nadmorskiej) na stan środków trwałych z przeznaczeniem na prowadzenie działalności socjalnej. Wykorzystując przedmiotowe lokale Spółka świadczy usługi wypoczynku na rzecz swoich pracowników. Świadczone usługi Spółka sklasyfikował do grupowania PKWiU 55.20.12 – „usługi świadczone przez domy letniskowe do których goście posiadają prawo wspólnego użytkowania przez określony okres każdego roku” (wcześniej stosowana odpowiednia klasyfikacja to PKWiU 55.23.13 - „usługi wynajmu umeblowanych lokali krótkotrwałego zakwaterowania”). Spółka wystawiała fakturę VAT ze stawką 7% na część wartości odpłatności ponoszonej przez pracownika, za korzystanie z lokalu.

W tym miejscu należy wskazać, iż w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.) – dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42 poz. 264 ze. zm).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że usługi wypoczynku, które świadczy Spółka na rzecz pracowników, o ile faktycznie usługi te mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55.23.13 – usługi wynajmu umeblowanych lokali krótkotrwałego zakwaterowania, a podana klasyfikacja jest prawidłowa, podlegają opodatkowaniu 7% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (poz. 140 załącznika nr 3 do ustawy).

Należy zaznaczyć, że Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów lub usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane przez Wnioskodawcę.

Stosownie do zasad metodycznych klasyfikacji statystycznych – na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

W przypadkach trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Ponadto zaznacza się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT, natomiast w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie opodatkowania kwot ponoszonych przez pracowników oraz kwot dofinansowanych ze środków ZFŚS przy sprzedaży pracownikom usług wypoczynku została wydana odrębna interpretacja nr ITPP1/443-883a/09/MS z dnia grudnia 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.