INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. (data wpływu 9 października 2009 r.) uzupełnionym w dniu 16 października 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej. Wniosek został uzupełniony w dniu 16 października 2009 r. o dowód poniesionej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w październiku 2003 r., w prowadzonej działalności gospodarczej, zafiskalizowała jedną kasę fiskalną i skorzystała z ulgi na jej zakup. w listopadzie 2006 r. Zainteresowana zlikwidowała działalność gospodarczą (zakład optyczny), lecz pozostała czynnym podatnikiem VAT ze względu na wydzierżawienie lokalu i uzyskanie przychodów z najmu.

Wnioskodawczyni wyjaśnia następnie, iż przez okres 3 lat nie użytkowała kasy w związku z czym została zobowiązana do zwrotu ulgi za jej zakup. Jednakże we wrześniu 2009 r. ponownie rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług kosmetycznych i optycznych.

Od pierwszego dnia zainstalowała nową kasę fiskalną. o zamiarze instalacji powiadomiła Urząd Skarbowy przed fiskalizacją, a po jej dokonaniu powiadomiła o instalacji kasy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wobec powyższego Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi na zakup kasy fiskalnej do wznowionej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, może ona skorzystać z ulgi na zakup nowej kasy, ponieważ dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania, o którym mowa w art. 111 ust. 4 ustawy o VAT, odnosi się do rozpoczęcia ewidencjonowania w noworozpoczętej działalności (stanowisko WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 17 grudnia 2008 r., sygn. akt i SA/Sz 520/08).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 90% jej ceny zakupy (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł.

W świetle art. 111 ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi sposób, warunki i tryb odliczania od kwoty podatku należnego (zwrotu) kwoty, o której mowa w ust. 4 i 5, oraz przypadki, warunki i tryb zwrotu przez podatnika kwot, o których mowa w ust. 6, oraz inne przypadki naruszenia warunków związanych z jej odliczeniem (zwrotem), powodujące konieczność dokonania przez podatnika zwrotu, mając na uwadze okres wykorzystywania kas rejestrujących oraz przestrzeganie przez podatników warunków technicznych związanych z wykorzystywaniem tych kas.

Stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących (Dz. u. Nr 228, poz. 1509) odliczenie, o którym mowa w art. 111 ust. 4, zwane dalej „odliczeniem”, może być dokonane w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy, w którym rozpoczęto ewidencjonowanie, lub za okresy następujące po tym okresie rozliczeniowym. Podstawą do odliczenia jest posiadanie przez podatnika dowodu zapłaty całej należności za kasę rejestrującą.

Przepis § 3 ust. 1 cyt. rozporządzenia określa, iż dokonanie odliczenia następuje pod warunkiem złożenia przez podatnika do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania, pisemnego zgłoszenia o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania, które podatnik zamierza stosować do ewidencjonowania (…). Odliczenia mogą dokonać podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie nie później niż w obowiązujących ich terminach, przy użyciu kas rejestrujących spełniających wymagania określone w przepisach dotyczących kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Uwzględniając treść regulacji prawnych zawartych w cyt. powyżej rozporządzeniu stwierdzić należy, iż skorzystanie przez podatnika z prawa do odliczenia części kwot wydatkowanych z tytułu zakupu kas rejestrujących, możliwe jest jedynie po spełnieniu łącznie warunków określonych przez ustawodawcę. Podatnik jest zobowiązany między innymi do podania ilości oraz miejsca – adresu używania kas rejestrujących we wszystkich miejscach prowadzenia sprzedaży na dzień rozpoczęcia ewidencjonowania oraz do rozpoczęcia ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu zgłoszonych kas rejestrujących, nie później niż w obowiązujących terminach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania (październik 2003 r.), Wnioskodawczyni zafiskalizowała jedną kasę fiskalną i skorzystała z ulgi na jej zakup. w listopadzie 2006 r. Zainteresowana zlikwidowała działalność gospodarczą (zakład optyczny), lecz pozostała czynnym podatnikiem VAT, natomiast we wrześniu 2009 r. ponownie rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług kosmetycznych i optycznych. Od pierwszego dnia zainstalowała nową kasę fiskalną, a o zamiarze tej instalacji powiadomiła Urząd Skarbowy przed fiskalizacją.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują odrębnie kategorii podatnika rozpoczynającego sprzedaż (działalność) i nie precyzują kiedy mamy do czynienia z podatnikiem rozpoczynającym, a kiedy z podatnikiem kontynuującym działalność gospodarczą.

Stosownie bowiem do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z treści art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15 – z uwzględnieniem wyjątków określonych w przepisie art. 96 ust. 3, są obowiązane przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej, wymienionej w art. 5 ustawy, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Wnioskodawczyni prowadząc jako osoba fizyczna w okresie od 2003 r. do chwili obecnej działalność gospodarczą wykonywała tym samym czynności zdefiniowane w art. 15 ust. 2 ustawy, a zatem podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przez cały ten okres jest – jak wyjaśnia we wniosku – czynnym podatnikiem podatku VAT.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawczyni będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym występowała dla wykonywanych w ramach tej działalności czynności w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wyniku likwidacji działalności przez osobę fizyczną, a następnie ponowne rozpoczęcie ich wykonywania, bez względu na to, czy o tym samym profilu czy innym, powoduje, iż mamy do czynienia z tym samym podatnikiem posługującym się tym samym Numerem Identyfikacji Podatkowej (NIP). Wznowienie działalności po przerwie spowodowanej likwidacją działalności w rozumieniu odrębnych przepisów, nie ma wpływu na byt osoby fizycznej jako podatnika. Ustanie bytu prawnopodatkowego powoduje bowiem zmianę formy prawnej prowadzonej działalności, np. zlikwidowanie działalności prowadzonej jednoosobowo jako osoba fizyczna i podjęcie w formie spółki cywilnej lub odwrotnie, a nie zaniechanie na pewien czas wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przypadku ponownego „rozpoczęcia” działalności gospodarczej Wnioskodawczyni będzie uznana na gruncie przepisów prawa podatkowego, za podatnika kontynuującego prowadzenie działalności, bowiem zlikwidowanie (w rozumieniu odrębnych przepisów) działalności gospodarczej przez osobę fizyczną, a następnie ponowne rozpoczęcie jej wykonywania nie ma wpływu na byt osoby fizycznej jako podatnika, a Wnioskodawczyni podejmując ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w dalszym ciągu będzie występowała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług Zainteresowana, w momencie ponownego podjęcia działalności gospodarczej, będzie podmiotem kontynuującym działalność gospodarczą, a nie podmiotem rozpoczynającym wykonywanie działalności gospodarczej.

Jednakże w przedmiotowej sprawie istotne jest, iż już w 2003 r. Wnioskodawczyni prowadziła indywidualnie działalność gospodarczą, a jak wskazano powyżej zakończenie tej działalności w listopadzie 2006 r. nie powoduje ustania bytu prawnopodatkowego Zainteresowanej w zakresie podatku od towarów i usług.

Zatem dla uznania czy Wnioskodawczyni może skorzystać z odliczenia kwot wydatkowanych na zakup we wrześniu 2009 r. nowej kasy rejestrującej na mocy obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług konieczne jest ustalenie czy Wnioskodawczyni we wcześniejszym okresie z takiego prawa już nie skorzystała. Tym samym właściwym jest ustalenie czy w przypadku prowadzonej już wcześniej – tj. od 2003 r. indywidualnie działalności gospodarczej podatniczka była obowiązana do ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, a jeżeli tak, to czy dokonała odliczenia kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawczyni zafiskalizowała w roku 2003 jedną kasę fiskalną i skorzystała z ulgi na jej zakup.

Zauważyć zatem należy, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. u. Nr 11, poz. 50 ze zm.), podatnicy sprzedający towary i świadczący usługi, w tym również w zakresie handlu i gastronomii, na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych, są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. u. Nr 234, poz. 1971 ze zm.) w terminach wynikających z § 2 pkt 3, § 3 ust. 2 i 4-7 oraz § 4 podatnicy są obowiązani rozpocząć ewidencjonowanie przy zastosowaniu co najmniej 1/5 (w zaokrągleniu w górę do liczb całkowitych) liczby kas, która została zgłoszona przez podatnika naczelnikowi urzędu skarbowego do prowadzenia ewidencji we wszystkich miejscach sprzedaży i świadczenia usług, na dzień rozpoczęcia ewidencjonowania. Od pierwszego dnia każdego następnego miesiąca podatnicy są obowiązani wprowadzić do ewidencjonowania kolejne kasy, w liczbie nie mniejszej niż liczba kas zainstalowanych w pierwszym miesiącu ewidencjonowania.

Dla Wnioskodawczyni obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej powstał już w ramach prowadzenia działalności gospodarczej rozpoczętej w roku 2003, a zakończonej we wrześniu 2006 r. Stwierdzić zatem należy, iż Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do skorzystania z ulgi, z tytułu nabycia kasy rejestrującej, jedynie w stosunku do tej liczby kas, która została pisemnie zgłoszona do Naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego na dzień rozpoczęcia ewidencjonowania w ramach wcześniej prowadzonej już działalności, czyli pierwszej kasy zainstalowanej w obowiązujących ją terminach.

Wnioskodawczyni nie ma natomiast prawa do ulgi na zakup kolejnych kas rejestrujących, tzn. nabywanych w terminach późniejszych (nie wymienionych w pisemnym oświadczeniu złożonym przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania). a zatem w przypadku zakupu i zainstalowania nowej kasy rejestrującej w związku z rozpoczęciem po przerwie prowadzenia działalności gospodarczej, Zainteresowana nie może skorzystać z tzw. ulgi na zakup nowej kasy rejestrującej.

Odnosząc się ponadto do przedstawionego we wniosku orzeczenia trzeba podkreślić, że powołany przez Stronę wyrok sądu administracyjnego WSA w Szczecinie z dnia 17 grudnia 2008 r., sygn. akt i SA/Sz 520/08 stanowi rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Jest to zgodne z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w którym postanowiono, iż wyroki sądów wydawane są w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.