INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.01.2010 r. (data wpływu 16.02.2010 r.), uzupełnionego w dniu 02.04.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 22.03.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji dostaw wewnątrzwspólnotowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.02.2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 02.04.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 22.03.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji dostaw wewnątrzwspólnotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Spółka jest producentem tub do kosmetyków. Produkty te sprzedawane są m.in. kontrahentom zagranicznym, mającym siedzibę na terytorium Unii Europejskiej. Dostawa produktów realizowana jest w ramach procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Produkty są odbierane przez nabywców z magazynu spółki zlokalizowanego w Polsce własnym transportem samochodowym. Zarówno podatnik, jak i jej zagraniczni kontrahenci zostali zarejestrowani do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiadają tzw. numer VAT UE). Dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podatnik gromadzi następujące dokumenty:

a) kopię faktury zawierającą datę wystawienia i sprzedaży, nazwy, adresy i numery VAT UE sprzedawcy i nabywcy oraz szczegółową informację na temat rodzaju i ilości sprzedawanego towaru, opieczętowana i podpisana przez przedstawiciela spółki,
b) dokument wydania towaru podpisany przez przedstawiciela spółki oraz przedstawiciela firmy transportowej,
c) CMR

• oryginał - podpisany i opieczętowany przez przedstawiciela spółki, podpisany (w większości przypadków także opieczętowany) przez przedstawiciela firmy transportowej,
• kopia - uzupełniona o podpis (w większości przypadków również pieczęć) odbiorcy oraz odesłana faxem lub e-mailem.

d) WZ - Dokument wydania towaru podpisany przez przedstawiciela spółki oraz przedstawiciela firmy transportowej.

Wzory dokumentów z ww. punktów c) i d) zostały opracowane samodzielnie przez spółkę, są one wręczane przedstawicielowi kontrahenta przy odbiorze towarów z jej magazynu. Po dostarczeniu towarów do miejsca przeznaczenia kontrahent podpisuje te dokumenty i odsyła spółce w formie elektronicznej lub faxem. Dodatkowo podatnik dysponuje korespondencją handlową z nabywcą prowadzoną głównie w formie elektronicznej oraz potwierdzeniem zapłaty za dostarczony towar.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokumentowanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w sposób inny niż papierowy, a mianowicie w postaci dokumentów elektronicznych lub przesłanych faxem jest wystarczające z mocy ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty w formie elektronicznej lub papierowej - przesłane faxem są wystarczające dla udokumentowania zastosowanej stawki 0% w WDT ponieważ warunki wskazane w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm; dalej ustawa o VAT) tj. posiadania dowodów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, są spełnione także w sytuacji, gdy podatnik dysponuje jedynie dokumentami przesłanymi faxem lub drogą elektroniczną.

W ocenie podatnika art. 42 ust. 3 pkt 2 oraz art. 42 ust. 4 ustawy o VAT nie stawiają warunku, aby podatnik posiadał oryginały wskazanych w tych przepisach dokumentów.

Ze wskazanych wyżej przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę „papierową”. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Przyjąć zatem należy, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem. Ważne jest, aby zgromadzone przez Firmę dokumenty potwierdzały fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Dowodami, tego że dane towary stanowiły przedmiot wewnątrzwspólnotowej dostawy są dokumenty, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Ponadto, dla udowodnienia faktu wywozu towarów objętych wewnątrzwspólnotową dostawą towarów za granicę, istotne znaczenie ma treść dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, a nie ich liczba. Dodatkowo, w sytuacji gdy dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3- 5 ustawy o VAT nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, dowodami mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54, poz. 535 ze zm.), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

W świetle ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

• zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
  
  

Uregulowanie zawarte w art. 42 ust. 4 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3 (tj. kopia faktury i specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku), powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

W myśl art. 42 ust. 11 cyt. ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Dokumenty wymienione w tym ustępie mają charakter katalogu otwartego, nie ograniczającego innych form udokumentowania dostaw wewnątrzwspólnotowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, natomiast dokumenty z ust. 11 pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Sformułowanie „...co najmniej ...” zawarte w art. 42 ust. 4 ustawy wskazuje, iż ww. elementy wskazane w pkt 1–5 muszą zostać zawarte w ww. dokumencie.

Zatem jedynie ewentualne braki w treści dokumentacji podstawowej mogą być uzupełnione dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest producentem tub do kosmetyków. Produkty te sprzedawane są m.in. kontrahentom zagranicznym, mającym siedzibę na terytorium Unii Europejskiej. Dostawa produktów realizowana jest w ramach procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Produkty są odbierane przez nabywców z magazynu spółki zlokalizowanego w Polsce własnym transportem samochodowym. Dla udokumentowania danej dostawy unijnej, Wnioskodawca, oprócz kopii faktury oraz WZ, czyli dokumentu wydania towaru z magazynu, posiada również dokument CMR podpisany i opieczętowany przez przedstawiciela Spółki, w większości przypadków również podpisany przez przedstawiciela firmy transportowej. Zdarza się, że Wnioskodawca posiada również kopię tego dokumentu uzupełnioną przez podpis odbiorcy, odesłana faxem lub e-mailem. Dodatkowo, Wnioskodawca dysponuje również korespondencją handlową oraz potwierdzeniem zapłaty za dostarczony towar.

Kontrahent unijny, który sam organizuje transport towarów, korzysta z usług firmy transportowej. Dowodem dokumentującym dostarczenie towaru do nabywcy jest dokument CMR, opracowany przez Wnioskodawcę. Widnieją na nim podpis i pieczątka przedstawiciela Spółki, podpis i, w większości przypadków, pieczątka przewoźnika. Po dokonanej dostawie, kontrahenci odsyłają podpisany i opieczętowany dokument do Wnioskodawcy, faxem lub drogą elektroniczną. W tym miejscu należy podkreślić, że nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej wskazanym dokumentom, które dostarczone są w formie elektronicznej lub za pomocą faxu do Wnioskodawcy. Zasadniczo, na tle uregulowań art. 42, dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu.

Analiza art. 42 ust. 4, w zestawieniu ze stanem faktycznym, pozwala stwierdzić, że komplet dokumentów, który jest w posiadaniu Wnioskodawcy, dotyczący dostaw towarów do kontrahentów z UE, jest wystarczającym dowodem na zakwalifikowanie tych transakcji jako wewnątrzwspólnotowych i opodatkowanie ich stawką preferencyjną 0%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.