INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18.12.2009 r. (data wpływu 22.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.12.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka A jest zarejestrowana w Polsce jako „podatnik VAT czynny”, ale nie posiada w Polsce zarejestrowanego oddziału. Spółka A nie posiada też na terytorium Polski żadnego zaplecza technicznego, ani nie zatrudnia pracowników, zarządzanie odbywa się ze Szwajcarii.

Spółka B Sp. z o.o. (zwana dalej także Spółką B) - będąca przedstawicielem podatkowym Spółki A zarejestrowanej w Polsce świadczy na terytorium Polski usługi na ruchomym majątku rzeczowym (nazwane przez strony „Pracami Produkcyjnymi”), na rzecz Spółki A z siedzibą w Szwajcarii.

Proces produkcyjny zorganizowany jest w sposób następujący:

• Spółka A przywozi na terytorium Polski własne materiały, które umieszczane są w składzie prowadzonym przez Spółkę B na podstawie zawartej Umowy.
• Spółka B pobiera ze składu materiały (części i półprodukty) do prac produkcyjnych, realizowanych na podstawie zamówień składanych przez Spółkę A.
• Po zakończeniu prac produkcyjnych, wyroby gotowe przechowywane są przez Spółkę B na zasadach określonych w Umowie. Spółka B zobowiązana jest do ubezpieczenia materiałów i wyrobów gotowych, stanowiących własność Spółki A, a przechowywanych w składzie.
• Spółka B przygotowuje wyroby gotowe do wysyłki - pakowanie, organizowanie transportu, przygotowanie dokumentacji wysyłkowej, wystawianie faktur - zgodnie ze zleceniami przekazywanymi ze Szwajcarii przez Spółkę A.
• Do końca roku 2009 Spółka B wystawia faktury na rzecz Spółki A zarejestrowanej w PL ze stawką podatku należnego (w wysokości 22%) właściwą wykonywanych dla usług, a Spółka A zarejestrowana w PL ujmuje je jako zakup i odlicza podatek VAT naliczony.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku ze zmianą Ustawy o VAT, czy od 1 stycznia 2010 roku usługi na ruchomym majątku rzeczowym wykonywane na terytorium Polski przez Spółkę B na rzecz Spółki z siedzibą w Szwajcarii, zarejestrowanej w Polsce jako „podatnik VAT czynny”, będą nadal podlegały na terytorium Polski opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym będą ujmowane w rejestrze zakupu VAT Spółki A zarejestrowanej w PL...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka B - przedstawiciel podatkowy Spółki A, zarejestrowana w Polsce jako „podatnik VAT czynny”, stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym, miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym będzie miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, a więc terytorium Szwajcarii. Tym samym w Polsce, w rejestrach VAT Spółki A zarejestrowanej w Polsce jako „podatnik VAT czynny”, (zwanej dalej Wnioskodawcą) czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem od 01 stycznia 2010 roku przepisów art. 28b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz.535 z późn. zm), miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest, co do zasady, miejsce w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę. Wyjątkiem od powyższej zasady jest okoliczność posiadania przez usługobiorcę stałego miejsca prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, innego niż siedziba, (art. 28b ust. 2). Ustawa o podatku od towarów i usług oraz dyrektywy Unii Europejskiej nie zawierają definicji „stałego miejsca prowadzenia działalności”. Definicja taka została na potrzeby podatku od wartości dodanej ukształtowana przez orzecznictwo ETS, odnoszące się do interpretacji art. 9 ust. 1 Szóstej Dyrektywy z 17 maja 1977 roku (77/388/EWG). Z orzecznictwa ETS wynika, że podatnik posiada w państwie członkowskim stałe miejsce prowadzenia działalności, jeżeli posiada w nim swój stały personel oraz strukturę rzeczową.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka A nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności, a więc miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym nie będzie terytorium Polski. Fakt rejestracji szwajcarskiej Spółki A w Polsce dla celów VAT, w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu powyższego wynika zasada, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Generalna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług wyrażona w art. 28b ust. 1 stanowi, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W myśl ust. 2 powyższego przepisu w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Zatem dla właściwego określenia miejsca opodatkowania usług konieczne jest ustalenie, czy nabywca usługi posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności, czy usługa jest świadczona na potrzeby tego stałego miejsca prowadzenia działalności, zgodnie z zasadą opodatkowania konsumpcji oraz czy rejestracja dla celów podatku VAT w Polsce oznacza, że w Polsce powstanie stałe miejsce prowadzenia działalności.

Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia „stałe miejsce prowadzenia działalności”. Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 ze zm.). Bowiem polskie przepisy w zakresie miejsca świadczenia usług są odzwierciedleniem uregulowań wynikających z art. 44 ww. Dyrektywy, który stanowi, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Kwestia ta stała się również przedmiotem rozstrzygnięć Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, stałe miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej zarówno ze stałej obecności osób, jak i zaplecza technicznego koniecznych do wykonania danej usługi (orzeczenie C 168/84 pomiędzy Günter Berkholz a Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt (Niemcy).

W podobnej sprawie C-231/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg (Niemcy), Europejski Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że jedną z przesłanek stałego miejsca prowadzenia działalności jest określona minimalna skala działalności, tzn. w miejscu tym muszą znajdować się zarówno środki rzeczowe, jak i personel który samodzielnie może świadczyć określone czynności.

Również w orzeczeniu w sprawie C-190/95 pomiędzy ARO Lease BV a Inspecteur van de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Amsterdam (Holandia), Europejski Trybunał Sprawiedliwości potwierdził, iż nie można uznać, że usługi wykonywane są w innym miejscu niż główne miejsce prowadzenia działalności, chyba że miejsce to jest chociaż w minimalnym stopniu stałe w związku ze stałą obecnością personelu oraz środków technicznych niezbędnych do świadczenia usług (podobne stanowisko zostało wyrażone w orzeczeniu w sprawie C-390/96 pomiędzy Lease Plan Luxembourg SA a Państwem Belgijskim).

Mając na uwadze powyższe, można wskazać kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o stałym miejscu prowadzenia działalności. Mianowicie podatnik musi mieć możliwość kierowania sprawami firmy z danego miejsca, utrzymywać stały personel, a także posiadać w tym miejscu minimalną infrastrukturę techniczną niezbędną do prowadzenia działalności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka ma siedzibę w Szwajcarii, jest zarejestrowana w Polsce jako „podatnik VAT czynny”, ale nie posiada w Polsce zarejestrowanego oddziału. Nie posiada też na terytorium Polski żadnego zaplecza technicznego, ani nie zatrudnia pracowników, zarządzanie odbywa się ze Szwajcarii. Spółka przywozi na terytorium Polski własne materiały, tj. części i półprodukty do prac produkcyjnych, z których na podstawie zawartej umowy wytwarzane są wyroby gotowe, wysyłane następnie poza terytorium kraju.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym miejscem świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym, wykonywanych na terytorium Polski na rzecz Strony, jest miejsce gdzie Wnioskodawca posiada siedzibę i stosownie do art. 28b ustawy ww. usługi pozostają poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce. Sam fakt zarejestrowania się podmiotu w Polsce dla potrzeb VAT nie jest równoznaczny z ustanowieniem stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.