INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2009r. (data wpływu 11 maja 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2009r. (data wpływu 6 lipca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości przejętej na mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999r. przez Skarb Państwa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2009r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2009r. (data wpływu 6 lipca 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości przejętej na mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999r. przez Skarb Państwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem działek 751/74, 753/74, 755/74 zapisanych w KW Sądu Rejonowego w M. Wnioskodawca nabył te działki w drodze dziedziczenia testamentowego. Stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy. Działki ww. są niezbudowane; stanowią drogę. Na podstawie art. 73 ustawy z 13 października 1998r. Dz. U. Nr 133 poz. 872 z dniem 1 stycznia 1999r. stały się własnością Skarbu Państwa.

Stroną sprzedającą są właściciele S. P., G. K. zapisani w KW w M.: ww. działki Wnioskodawca nabył na podstawie Postanowienia Sądu z 29 października 1998r. dział spadku. Działki stanowią drogę dojazd do domów mieszkalnych. Działki były podzielone przez spadkodawców obecnych właścicieli. Wnioskodawca nie dokonał działań, nakładów w okresie od 1997r. do chwili obecnej służących uatrakcyjnieniu działek.

Na przedmiotowych działkach Miasto dokonało nakładów, w efekcie powstała droga utwardzona. Na ww. działkach nie ma budynków lub budowli, które byłyby trwale związane z gruntem. Przedmiotowych działek Wnioskodawca nie użytkował. Działki nie były wykorzystane do działalności rolniczej. W 2004 i 2006 Wnioskodawca dokonał sprzedaży działek i odprowadził VAT. Gdy Wnioskodawca sprzedał działki w 2004r. Urząd Skarbowy zajął stanowisko, że Wnioskodawca nie musi płacić podatku VAT bo działka stanowi majątek osobisty i była działką rolną. Natomiast kiedy w 2006r. Wnioskodawca sprzedał działkę, która była majątkiem osobistym i była działką rolną Urząd Skarbowy zmienił stanowisko i ocenił, że przy kolejnej sprzedaży (krotność) trzeba VAT zapłacić – Wnioskodawca zapłacił.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 1994r. (prowadził działalność gospodarczą od 1976r. do lipca 2005r.) obecnie najem lokalu VAT-7 i PIT-5.

Przedmiotowe działki nie były przedmiotem dzierżawy. Urzędnicy Miasta nie godzili się na dzierżawę. Wnioskodawca nie czerpał z ww. działek pożytku. W przyszłości Wnioskodawca chce podarować działkę dzieciom.

Stroną nabywającą – kupującą jest Wojewoda zgodnie z treścią art. 61 § 4 w związku z art. 10 ust. 1 Kpa wskutek wniosku Prezydenta Miasta M. z dnia 24 maja 2007r. w sprawie uregulowania stanu prawnego nieruchomości zajętej pod drogę zaliczaną uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z 31 marca 1987r. do kategorii drogi lokalnej miejskiej w mieście M. na podstawie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998r. Postępowanie ma na celu uregulowanie stanu prawnego nieruchomości położonej przy ul. K. w M.-B. oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki 751/74 o pow. 67m2, 753/74 o pow. 79 m2 i 755/74 o pow. 76 m2 ujawnionej w KW Sądu Rejonowego w M. stanowiących współwłasność #189; P. S. i K. G. Miasto chce wypłacić odszkodowanie sukcesywnie wykupując działki.

Wg Wnioskodawcy powołując się na przepisy o podatku VAT z 11 marca 2004r. art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych od podatku VAT. W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji indywidualnej.

Działki, które Wnioskodawca w przyszłości chce podarować dzieciom nie stanowią przedmiotu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Również inne działki, co do których była dokonana sprzedaż w 2005r. i 2006r., a które Wnioskodawca opisał we wniosku nie są objęte pytaniem przedmiotowego wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości niezabudowanej przejętej na mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999r. przez Skarb Państwa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na przepisy o podatku VAT z 11 marca 2004r. art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust.1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego. Oderwanie pojęcia "dostawa towarów" od skutków cywilnoprawnych powstających na gruncie prawa prywatnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na opodatkowanie czynności mających za przedmiot przeniesienie towarów, które to czynności byłyby nieważne (przede wszystkim z uwagi na zachowanie niewłaściwej formy) czy też nieskuteczne na gruncie prawa cywilnego. W tym stanie rzeczy nie mają decydującego znaczenia dla opodatkowania dostawy gruntów podstawy prawne danej transakcji, tj. czy podstawą danej dostawy gruntu są roszczenia administracyjnoprawne lub cywilnoprawne, np. czy też umowa sprzedaży, umowa zamiany, darowizny itp.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest współwłaścicielem działek 751/74 753/74 755/74 zapisanych w KW Sądu Rejonowego w M. Wnioskodawca nabył te działki w drodze dziedziczenia testamentowego. Stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy. Działki ww. są niezbudowane; stanowią drogę. Na podstawie art. 73 ustawy z 13 października 1998r. Dz. U. Nr 133 poz. 872 z dniem 1 stycznia 1999r. stały się własnością Skarbu Państwa.

Stroną sprzedającą są właściciele S. P., G. K. zapisani w KW w M.: ww. działki Wnioskodawca nabył na podstawie Postanowienia Sądu z dnia 29 października 1998r. dział spadku. Działki stanowią drogę dojazdową do domów mieszkalnych. Działki były podzielone przez spadkodawców obecnych właścicieli. Wnioskodawca nie dokonał działań, nakładów w okresie od 1997r. do chwili obecnej służących uatrakcyjnieniu działek.

Na przedmiotowych działkach Miasto dokonało nakładów, w efekcie powstała droga utwardzona. Na ww. działkach nie ma budynków lub budowli, które byłyby trwale związane z gruntem. Przedmiotowych działek Wnioskodawca nie użytkował. Działki nie były wykorzystane do działalności rolniczej.

Przedmiotowe działki nie były przedmiotem dzierżawy. Urzędnicy Miasta nie godzili się na dzierżawę. Wnioskodawca nie czerpał z ww. działek pożytku. W przyszłości Wnioskodawca chce podarować działkę dzieciom.

Stroną nabywającą – kupującą jest Wojewoda zgodnie z treścią art. 61 § 4 w związku z art. 10 ust. 1 Kpa wskutek wniosku Prezydenta Miasta M. z dnia 24 maja 2007r. w sprawie uregulowania stanu prawnego nieruchomości zajętej pod drogę zaliczaną uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z 31 marca 1987r. do kategorii drogi lokalnej miejskiej w mieście M. na podstawie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998r. Postępowanie ma na celu uregulowanie stanu prawnego nieruchomości położonej przy ul. K. w M.-B. oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki 751/74 o pow. 67m2, 753/74 o pow. 79 m2 i 755/74 o pow. 76 m2 ujawnionej w KW Sądu Rejonowego w M. stanowiących współwłasność #189; P. S. i K. G. Miasto chce wypłacić odszkodowanie sukcesywnie wykupując działki.

Należy zauważyć, że zgodnie ze wskazanym przez Wnioskodawcę art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem.

W świetle zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, dla celów VAT nie spełnia definicji dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca nie przenosi prawa do rozporządzania działkami jak właściciel. Prawo to jest po stronie podmiotu przejmującego tj. Skarbu Państwa, którego władztwo ekonomiczne nad przedmiotowymi działkami przejawiło się m. in. poczynieniem nakładów w postaci drogi, ponadto jeśli ww. przepis art. 73 miał zastosowanie, to znaczy, że nieruchomości te były już na dzień 31 grudnia 1998r. we władaniu Skarbu Państwa jako zajęte pod drogi publiczne, a z dniem 1 stycznia 1999r. stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa. Jeśli zatem obecnie prowadzone jest postępowanie mające na celu uregulowanie stanu prawnego to nie można go utożsamiać ze sprzedażą w rozumieniu ustawy o VAT.

Reasumując, w świetle opisanego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, iż planowana przez Wnioskodawcę „sprzedaż” przedmiotowych działek nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, gdyż w ogóle nie będzie podlegać regulacjom ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.