INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2009 r. (data wpływu 4 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług w związku z nabyciem towarów i usług od firmy szwedzkiej oraz zakwalifikowania dokonanego nabycia jako wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług w związku z nabyciem towarów i usług od firmy szwedzkiej oraz zakwalifikowania dokonanego nabycia jako wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Jednocześnie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym dla celów transakcji wewnątrzspólnotowych, posługującym się NIP-UE. Prowadzona działalność polega m.in. na świadczeniu usług transportowych na terytorium Szwecji, Unii a także na trasie Szwecja-Norwegia, na rzecz szwedzkiej firmy spedycyjno-transportowej, posługującej się również „unijnym” numerem identyfikacyjnym dla potrzeb podatku od wartości dodanej.

Zawarta umowa określa, iż firma szwedzka organizuje i zleca transport towarów. Zgodnie z umową, firma szwedzka udostępniła Wnioskodawcy paliwową kartę płatniczą umożliwiającą bezgotówkową zapłatę za zakup paliwa, naprawy samochodu, ponadto rezerwuje promy i udostępnia telefony – są to koszty związane z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością. Paliwo zużywane w krajach Unii i Norwegii służy wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, tj. do świadczenia usług transportowych i podlega zużyciu w trakcie eksploatacji. Faktury za wszystkie wskazane towary i usługi otrzymuje firma szwedzka i ona reguluje wynikające z nich zobowiązania. W rozliczeniu obciąża Wnioskodawcę za zakupione paliwo i usługi według wartości netto (bez doliczania podatku od wartości dodanej). Z posiadanych kopii faktur wynika, że firma szwedzka jest obciążana kwotą brutto z podatkiem wg stawek obowiązujących w danym państwie. Firma ta w fakturach obciążeniowych za miesiąc sierpień i wrzesień 2009 r. powołuje się na art. 28b C zawarty w Dyrektywie Rady UE 77/388/EEC, natomiast faktury obciążeniowe za okresy poprzednie nie zawierały tej adnotacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy w związku z opisaną powyżej sytuacją dochodzi do importu usług, jeśli tak, to w jakim zakresie, tj. czy za import usług podlegający opodatkowaniu w Polsce należy uznać wszystkie dokonane nabycia towarów (paliwo) i usług (naprawy serwisowe, promy, usługi telekomunikacyjne) na podstawie faktury obciążeniowej...
• Czy opisane czynności według faktur obciążeniowych należy uznać za wewnątrzwspólnotowe usługi transportu towarów w rozumieniu art. 28 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej powyżej sytuacji mamy do czynienia z nabyciem usług transportowych w rozumieniu art. 28 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem miejscem świadczenia takich usług jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, chyba że nabywca podał dla tej czynności świadczącemu usługę (firma szwedzka) numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym ma miejsce świadczona usługa. W takim przypadku miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa, które wydało nabywcy ten numer. Oznacza to, w analizowanym przypadku, że miejscem opodatkowania „nabytych” usług transportowych będzie Polska, zaś obowiązek rozliczenia podatku spoczywa na nabywcy usługi — zgodnie z przepisami art. 2 pkt 9, art. 17 ust. 1 pkt 4, art. 17 ust. 2, art. 28 ust. 3 ustawy.

W ocenie Strony, firma szwedzka postępuje prawidłowo, obciążając za nabyte towary i usługi w kwocie netto, natomiast Wnioskodawca powinien rozliczać podatek od towarów i usług w Polsce jako import usług, ponieważ firma szwedzka świadczy wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów. Ponieważ faktura szwedzka zawiera NIP-UE Wnioskodawcy, to taką usługę powinien On opodatkować w Polsce i wykazać w deklaracji podatkowej VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W związku z faktem, iż przedmiotem wniosku był zaistniały stan faktyczny, niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 31 grudnia 2009 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Podatnikami są również - jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy - osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Przepisów ust. 1 pkt 4 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów (art. 17 ust. 2 ustawy).

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, jest to nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust. 1). Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że zarówno nabywca, jak i dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej nabywcy (art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a) i pkt 2 ustawy).

W przypadku dostawy towarów i świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej dostawy czy usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych, jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Stosownie do ogólnej zasady sformułowanej w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od powyższej zasady wprowadzono szereg wyjątków, określających inne, niż wynikające z zasady ogólnej, miejsce świadczenia usług, z uwagi na ich charakter.

W myśl dyspozycji przepisu art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, w przypadku świadczenia usług transportowych, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

W myśl art. 28 ust. 1 ustawy, w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej „wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów”, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, w przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Stosownie do dyspozycji ust. 4 powołanego artykułu, przepis ust. 3 stosuje się również odpowiednio do usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b), jeżeli usługi te są bezpośrednio związane z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów.

Jak stanowi art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b) ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług pomocniczych do usług transportowych, takich jak załadunek, rozładunek, przeładunek i podobne czynności, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Ta sama zasada dotyczy usług na ruchomym majątku rzeczowym, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ww. ustawy.

W myśl art. 28 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 7 w związku z ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługi telekomunikacyjne, są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zatem w przypadku usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, świadczonych na rzecz podmiotów wymienionych w ust. 3 tego artykułu, podmiotem zobowiązanym do ich rozliczenia jest usługobiorca.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „usługa transportowa”, wobec czego należy odwołać się do znaczenia językowego, użytych w przywoływanym przepisie sformułowań. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, słowo „transport” – w kontekście przedmiotowej sprawy - oznacza „przewóz ludzi i ładunków różnymi środkami lokomocji”, natomiast słowo „usługa”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Usługami transportowymi są więc takie czynności, które polegają na przemieszczeniu towarów lub ludzi z jednego miejsca w drugie, przy wykorzystaniu różnego rodzaju środków transportu.

Analizując charakter nabywanych przez Wnioskodawcę świadczeń od firmy szwedzkiej, wśród których są zarówno towary (paliwo), jak i usługi (naprawy serwisowe, rezerwacji promów, usługi telekomunikacyjne) stwierdzić należy, iż nie polegają one na przemieszczeniu towarów z jednego miejsca w drugie, nie są to zatem - zarówno w słownikowym, jak i potocznym rozumieniu tego pojęcia - usługami transportowymi. Tym bardziej nie są wewnątrzwpólnotowymi usługami transportu towarów. W analizowanym przypadku to Wnioskodawca świadczy, na rzecz firmy szwedzkiej, usługi transportowe (w tym wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów), a nie odwrotnie.

W praktyce obrotu gospodarczego dopuszcza się sytuacje, w których beneficjentem świadczenia jest inny podmiot niż ten, który jest obciążony przez bezpośredniego wykonawcę usługi, bądź dostawcę towaru. Tego typu zdarzenie gospodarcze nie jest zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Zatem istotnym jest ustalenie, czy w konkretnym stanie faktycznym mamy do czynienia z nabyciem efektu usługi wykonanej za pośrednictwem osoby trzeciej lub tego rodzaju dostawą.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują zagadnienia odsprzedaży usług, tzw. refakturowania. Dlatego w tej sytuacji należy odwołać się do postanowień Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1). Zgodnie z zapisem art. 28 ww. Dyrektywy , w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, kiedy podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku, gdy podatnik kupuje usługę, a następnie odprzedaje ją kontrahentowi w tzw. stanie nieprzetworzonym, uznaje się go za podatnika, który usługę taką świadczy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - czynny podatnik podatku od towarów i usług zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzspólnotowych, posługujący się NIP-UE - świadczy usługi transportowe na terytorium Szwecji, Unii, a także na trasie Szwecja-Norwegia na rzecz szwedzkiej firmy spedycyjno-transportowej, posługującej się „unijnym” numerem identyfikacyjnym dla potrzeb podatku od wartości dodanej. Zawarta umowa określa, iż firma szwedzka organizuje, zleca transport towarów. Zgodnie z umową kontrahent udostępnił Wnioskodawcy paliwową kartę płatniczą, umożliwiającą bezgotówkową zapłatę za zakup paliwa, naprawy samochodu, ponadto firma szwedzka rezerwuje promy, udostępnia telefony – są to koszty związane z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością. Paliwo zużywane w krajach Unii i Norwegii służy wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, tj. do świadczenia usług transportowych, podlega zużyciu w trakcie eksploatacji. Faktury za wszystkie wskazane nabyte towary i usługi otrzymuje firma szwedzka i ona reguluje wynikające z nich zobowiązania. W rozliczeniu kontrahent obciąża Wnioskodawcę za zakupione paliwo i usługi według wartości netto (bez doliczania podatku od wartości dodanej).

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż przedmiotem transakcji jest m.in. towar (paliwo), a zatem jego dostawa nie może być przedmiotem odsprzedaży w drodze „refakturowania” w rozumieniu art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Należy rozpatrzyć, czy w opisanej sytuacji dochodzi do wewnątrzwpólnotowego nabycia towarów. Z treści powołanego wyżej art. 9 ust. 1 ustawy wynika, że aby transakcję uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie muszą zostać spełnione dwa warunki:

1. towar musi zostać wysłany lub transportowany z jednego kraju członkowskiego do innego kraju Wspólnoty,
2. obie strony transakcji muszą być podatnikami podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej.

Z uwagi na fakt, że obciążanie Wnioskodawcy przez firmę szwedzką kosztami zużytego paliwa w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, jako niespełniające powyższych warunków nie stanowi opodatkowanego podatkiem od towarów i usług wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ani tym bardziej importu usług, Wnioskodawca winien kwalifikować otrzymaną fakturę obciążeniową jako bieżący koszt działalności gospodarczej w wysokości określonej tą fakturą.

Natomiast w przypadku usług telekomunikacyjnych, serwisowych oraz rezerwacji promu mamy do czynienia z odsprzedażą usług. Firma szwedzka nabywając te usługi, działa we własnym imieniu (podmioty świadczące te usługi wystawiają faktury bezpośrednio na tą firmę), ale na rzecz Wnioskodawcy, który faktycznie korzysta z tych usług. W tej sytuacji firma szwedzka najpierw występuje jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tych samych usług, gdyż przeniesienie kosztów na Wnioskodawcę nie może być potraktowane inaczej, niż jako świadczenie usług w tym samym zakresie.

I tak nabycie usług telekomunikacyjnych od podmiotu zagranicznego, nie posiadającego zarówno siedziby, jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, stosownie do zapisu art. 27 ust. 4 pkt 7 ustawy w związku z ust. 3 tego artykułu, należy rozpoznać jako import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegający opodatkowaniu na terenie kraju, według stawki tu obowiązującej, z uwzględnieniem klasyfikacji statystycznej tych czynności.

Usługami na ruchomym majątku rzeczowym są takie czynności jak uszlachetnianie, naprawianie czy wytwarzanie (przetwarzanie) towarów z materiałów powierzonych. Z założenia prowadzą one do przekształcenia cech towarów będących ich przedmiotem po to, by nadać im nową postać, zgodnie z zamówieniem zleceniodawcy. W stanie faktycznym opisanym we wniosku naprawa samochodu będącego własnością Wnioskodawcy stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym. Usługa ta nie traci tego statusu, mimo iż nie została wykonana bezpośrednio przez firmę szwedzką. Jeżeli więc po wykonaniu usługi naprawy samochodu na terenie któregoś z państw członkowskich opuści on ten kraj, to istnieje możliwość, aby opodatkowanie podatkiem VAT z tytułu wykonanej usługi „przenieść” na nabywcę tej usługi. Jest to jednak możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy nabywca podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane. Nabywca usługi jest wówczas zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu importu usług, które wykonał zagraniczny podatnik.

W przedmiotowej sprawie powyższe okoliczności zaistniały, tak więc uzasadnionym jest stwierdzenie, że miejscem opodatkowania ww. usługi będzie Polska. Zatem na Wnioskodawcy, jako nabywcy tej usługi, ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu ich świadczenia, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 i art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) w związku z art. 28 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analizując kwestię odsprzedaży przez firmę szwedzką usługi rezerwacji promu stwierdzić należy, iż tego typu usługi zaliczyć należy do kategorii usług pomocniczych do usług transportowych. Kwestia określenia w tym zakresie miejsca świadczenia i ewentualnego rozpoznania importu usług, uzależniona będzie od tego, czy transport ten odbywał się na trasach wewnątrzunijnych, czy też pomiędzy krajem unijnym, a państwem trzecim. W sytuacji, gdy przejazd miał miejsce pomiędzy dwoma krajami Wspólnoty, usługa ta będzie miała charakter pomocniczy do wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów, dla której zasadą ogólną jest, iż miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport się rozpoczyna, z wyjątkiem przypadku gdy nabywca usługi podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu. W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawca nabywając od firmy szwedzkiej usługę pomocniczą do usług transportowych, bezpośrednio związaną z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów podał dla tej czynności numer pod którym jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług w Polsce, miejscem świadczenia przedmiotowej usługi będzie terytorium kraju, czego konsekwencją jest rozpoznanie z tego tytułu – na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 28 ust. 4 ustawy - importu usług i opodatkowania go według stawki obowiązującej w kraju dla tego typu czynności. Natomiast w przypadku, gdy przejazd miał miejsce pomiędzy krajem Wspólnoty a państwem trzecim, stosownie do dyspozycji przepisu art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b) w związku z art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, miejscem świadczenia przedmiotowej usługi jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, zatem czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju i nie rodzi obowiązku rozpoznania importu usług.

Końcowo wskazać należy, iż ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 192, poz. 1504) z mocą obowiązywania od 1 stycznia 2010 r. zmieniono ustawę o podatku od towarów i usług. Jedną z najistotniejszych zmian jest wykreślenie art. 27 i 28 ustawy i wprowadzenie nowych art. od 28a do 28o. Jest to bezpośrednia implementacja do przepisów o podatku od towarów i usług zmian wprowadzonych Dyrektywą Rady Europy nr 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w zakresie miejsca świadczenia usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.