Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-716/12/KB
z 19 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2012r. (data wpływu do tut. Biura 15 czerwca 2012r.), uzupełnionym w dniach 17, 21 i 23 sierpnia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych przez spółkę w związku z:

• ustanowieniem służebności drogi koniecznej – jest prawidłowe,
• budową drogi – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2012r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych przez spółkę w związku z ustanowieniem służebności drogi koniecznej oraz budową drogi. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 08 sierpnia 2012r. Znak: IBPBI/1/415-716/12/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 17, 21 i 23 sierpnia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej, powstałej 29 października 2003r. Przedmiotem działalności spółki jest sprzedaż hurtowa i detaliczna artykułów elektrycznych. Spółka prowadzi ewidencję księgową na podstawie ustawy o rachunkowości w formie księgi rachunkowej. W dniu 22 czerwca 2007r. spółka zakupiła działkę o powierzchni 0,5805 ha i wprowadziła ją do ewidencji środków trwałych jako grunt, grupa klasyfikacji 0. Zakupiona działka nie posiadała dostępu do drogi. W związku z tym w 2010r. spółka wystąpiła do sądu o ustalenie drogi koniecznej. Postanowienie sądu w tej sprawie zapadło dnia 02 marca 2011r., ustalając służebność drogi koniecznej. Zasądzono od Wnioskodawczyni zapłatę na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przez której teren wyznaczono drogę, kwoty w wysokości 27.141,40 zł oraz na rzecz miasta, przez którego teren również przebiega ta droga, kwoty 52.792 zł, tytułem wynagrodzenia za ustanowienie służebności. Na powyższe kwoty zostały wystawione faktury VAT, które spółka zapłaciła w 2011r. Wartość netto tych faktur została zaewidencjonowana na koncie „Grunty” i doliczono ją do wartości działki. Obecnie prowadzone są prace związane z utwardzeniem drogi. Firma wykonująca prace wystawiła fakturę VAT na wykonanie podbudowy drogi do działki w kwocie 23.250 zł netto. Spółka planuje w przyszłości wybudować na zakupionej działce hale magazynowe do prowadzonej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 16 sierpnia 2012r., wskazano m.in., iż:

• wydatki związane z utwardzeniem drogi koniecznej spółka poniosła w 2012r.,
• dochody Wnioskodawczyni w 2011r. i 2012r. opodatkowane były (są) na zasadach ogólnych,
• z właścicielami grunty nie została podpisana umowa na wykonanie utwardzenia drogi, gdyż postanowieniem z dnia 17 lutego 2011r. sąd ustalił służebność drogi koniecznej, której spółka jawna jest jedynym użytkownikiem. Właściciele drogi zostali powiadomieni pisemnie o pracach związanych z utwardzeniem drogi,
• właściciele gruntu, na którym znajduje się droga konieczna, nie partycypują w kosztach jej budowy a spółce nie zostaną zwrócone koszty budowy drogi, strony postępowania sądowego zaakceptowały rozwiązanie, zgodnie z którym spółka jawna w całości pokryje koszty budowy drogi,
• droga konieczna będzie służyła wyłącznie spółce,
• grunt, na którym znajduje się droga koniczna, znajduje się w ewidencji środków trwałych spółki z o.o.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy poniesione wydatki w związku z ustanowieniem służebności drogi koniecznej w 2011 roku, można odnieść bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu w 2011r.?

Czy koszt podbudowy drogi w 2012r. jest kosztem uzyskania przychodu w pełnej wysokości w momencie jego poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawczyni, poniesione opłaty za ustanowienie służebności drogi koniecznej i wydatki związane z utwardzeniem drogi należy zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem kosztem uzyskania przychodu nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Według Wnioskodawczyni, poniesione przez spółkę koszty są racjonalne i gospodarczo uzasadnionymi wydatkami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ obiektywnie mogą się przyczynić do osiągnięcia przychodu z danego źródła. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien spełniać następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródeł przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 zwane środkami trwałymi. Droga, o której mowa we wniosku, nie będzie stanowiła środka trwałego spółki, nie będzie również przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze zawartej z właścicielami drogi. W ocenie Wnioskodawczyni, przedmiotowych wydatków nie można zatem uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i inwestycji w obcym środku trwałym. Dlatego też odpisy amortyzacyjne nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu. Zapewnienie drogi pełniącej funkcję drogi dojazdowej do działki, na której w przyszłości będzie budowana hala magazynowa, jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa i zapewnienia jego klientom dojazdu. Jej brak w sposób trwały uniemożliwi prowadzenie działalności gospodarczej. W związku z powyższym, wydatki, które firma poniosła na opłaty za ustanowienie służebności drogi koniecznej oraz wydatki związane z jej utwardzeniem, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Przy czym, kosztem uzyskania przychodu mogą być, co do zasady, jedynie wydatki faktycznie poniesione przez podatnika, tzn. takie, przy poniesieniu których nastąpił uszczerbek w jego majątku.

W myśl art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b. Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c ww. ustawy). Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ponadto, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jednakże, w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z powyższych przepisów wynika, iż wydatki ponoszone przez podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu:

• jednorazowo w dacie poniesienia – jeżeli stanowią koszty pośrednio związane z uzyskaniem przychodu,
• w momencie uzyskania przychodu w związku z którym zostały poniesione – jeżeli stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu,
• poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane w określonym przedziale czasowym – jeżeli stanowią wydatki poniesione na nabycie, wytworzenie lub ulepszenie środków trwałych, czy też wartości niematerialnych i prawnych.
  
  

Za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy uznać takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Powyższy podział kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem oraz koszty pośrednie determinuje moment potrącalności tych kosztów.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

• przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" (art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy),
• budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie (art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy)

-zwane także środkami trwałymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych oraz budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, o których mowa w ww. przepisach. Definiuje natomiast pojęcie inwestycji. W myśl art. 5a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o rachunkowości". Z kolei środki trwałe w budowie w rozumieniu ww. ustawy o rachunkowości, to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 tej ustawy). Biorąc pod uwagę ww. definicje należy stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji (np. modernizacja wynajętego lokalu) lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. Przy czym, podejmując inwestycję w obcym środku trwałym podatnik powinien dysponować zezwoleniem uzyskanym od właściciela ulepszanego środka trwałego.

Natomiast w zakresie definicji budynku i budowli, o których mowa w cyt. art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, odwołać należy się do ustawy z dnia 07 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 3 i 3a Prawa budowlanego, ilekroć w ustawie jest mowa o:

• budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;
• obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.
  
  

Z powyższych przepisów wynika, iż drogi stanowią budowle w rozumieniu Prawa budowlanego. W konsekwencji uznać należy, że w przypadku podatników ponoszących wydatki na wybudowanie drogi na gruncie będącym własnością innego podmiotu, dochodzi w istocie do wybudowania budowli na cudzym gruncie, stanowiącej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębną od inwestycji w obcym środku trwałym kategorię środków trwałych.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej. Na rzecz spółki, postanowieniem sądu została ustanowiona służebność drogi koniecznej, na gruncie będącym własnością spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (i stanowiącym jej środek trwały) oraz gminy. W związku z powyższym w 2011r. spółka uiściła na rzecz ww. właścicieli kwoty w wysokości 27.141, 40 zł oraz 52.792 zł tytułem wynagrodzenia za ustanowienie służebności. Następnie w 2012r. spółka poniosła wydatki na wykonanie podbudowy ww. drogi. Do dokonywania prac i nakładów na ww. nieruchomości spółka jawna, której wspólnikiem jest Wnioskodawczyni jest uprawniona na podstawie postanowienia sądu o ustanowieniu służebności drogi koniecznej. Droga ta będzie służyła wyłącznie spółce jawnej.

Mając na względzie stwierdzić należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym wydatki poniesione przez spółkę na zapłatę wynagrodzenia za ustanowienie służebności drogi koniecznej, niezbędnej dla zapewnienia dojazdu do nieruchomości, na której spółka planuje wybudować hale magazynowe, wykazują związek przyczynowo – skutkowy z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą oraz uzyskaniem w przyszłości przychodu z tej działalności. Mogą zatem stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności. Przy czym, z uwagi na fakt, iż wydatków tych nie można powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez spółkę, wydatki te – jako koszty pośrednio związane z uzyskaniem przychodu – należało zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, tj. w 2011 roku.

Natomiast wydatki poniesione w związku z budową (podbudową) drogi dojazdowej, jako wydatki poniesione na wybudowanie obiektu budowlanego na obcym gruncie, stanowić będą dla spółki wydatki na wytworzenie środka trwałego, o którym mowa w cyt. art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. budowli wybudowanej na cudzym gruncie. W konsekwencji wydatki te będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu, pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej wytworzonego środka trwałego.

Jednocześnie wskazać należy, iż Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu jedynie tę część ww. kosztów podatkowych, jaka przypada na Nią proporcjonalnie do wysokości Jej prawa do udziału w zysku spółki jawnej. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych przez spółkę w związku z:

• ustanowieniem służebności drogi koniecznej – jest prawidłowe,
• budową drogi – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie dotyczącym możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.