INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23.12.2009 r. (data wpływu 30.12.2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 03.02.2010 r. (data nadania 03.02.2010 r., data wpływu 09.02.2010 r.) na wezwanie z dnia 28.01.2010 r. Nr IPPB4/415-866/09-2/SP (data nadania 28.01.2010 r., data doręczenia 02.02.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanych w 2009 roku dochodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanych w 2009 roku dochodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest pilotem liniowym samolotowym w transporcie międzynarodowym. Aktualnie przebywa na rocznym kontrakcie w Maroku w Casablance. Kontrakt rozpoczął się 20.05.2009 r. i potrwa do 30.05.2010 r. Mimo, iż Wnioskodawca pracuje w Maroku, to Jego kontrakt jest zawarty z firmą, której siedziba znajduje się w Nowej Zelandii, na prawie nowozelandzkim. W Nowej Zelandii Wnioskodawca nigdy nie był, ponieważ kontrakt został zawarty drogą mailową.

Stałe miejsce zamieszkania dla Wnioskodawcy to Polska i swoją przyszłość wiąże z tym krajem.

Pismem z dnia 28.01.2010 r. Nr IPPB4/415-866/09-2/SP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Powyższe zostało uzupełnione w terminie o następujące informacje:

Pytanie zawarte we wniosku dotyczy rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanych w 2009 roku dochodów, który chciałby rozliczyć z żoną.

W 2009 r. Wnioskodawca uzyskiwał dochody z tytułu umowy o pracę z firmą N. Umowa ta została rozwiązana przez pracodawcę zgodnie z przepisami Kodeksu pracy dotyczącymi zwolnień grupowych.

Faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego samolot, na pokładzie którego Wnioskodawca pracuje znajduje się w Maroku. Natomiast zarząd firmy, która zatrudniła Wnioskodawcę (pośrednik) i z którą został podpisany kontrakt na świadczenie usługi pilotowania samolotu, znajduje się w Auckland w Nowej Zelandii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Gdzie Wnioskodawca powinien rozliczyć podatek dochodowy od uzyskanych w 2009 roku dochodów...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Według Wnioskodawcy powinien zapłacić podatek w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Art. 3 ust. 1 i 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym (…) stosuje się zasadę, która zgodna jest z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego, zatem podlegają one opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa.

Dla rozstrzygnięcia, jaką umowę międzynarodową należy zastosować do osoby wykonującej pracę na pokładzie statku powietrznego istotne jest więc, w jakim państwie znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego ten statek.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest pilotem liniowym samolotowym w transporcie międzynarodowym. Aktualnie przebywa na rocznym kontrakcie w Maroku w Casablance. Kontrakt rozpoczął się 20.05.2009 r. i potrwa do 30.05.2010 r. Mimo, iż Wnioskodawca pracuje w Maroku, to Jego kontrakt jest zawarty z firmą, której siedziba znajduje się w Nowej Zelandii, na prawie nowozelandzkim. W Nowej Zelandii Wnioskodawca nigdy nie był, ponieważ kontrakt został zawarty drogą mailową.

Stałe miejsce zamieszkania dla Wnioskodawcy to Polska i swoją przyszłość wiąże z tym krajem.

W 2009 r. Wnioskodawca uzyskiwał dochody z tytułu umowy o pracę z firmą N. Umowa ta została rozwiązana przez pracodawcę zgodnie z przepisami Kodeksu pracy dotyczącymi zwolnień grupowych.

Faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego samolot, na pokładzie którego Wnioskodawca pracuje znajduje się w Maroku. Natomiast zarząd firmy, która zatrudniła Wnioskodawcę (pośrednik) i z którą został podpisany kontrakt na świadczenie usługi pilotowania samolotu, znajduje się w Auckland w Nowej Zelandii.

Faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego samolot, na pokładzie którego Wnioskodawca świadczy pracę znajduje się w Maroko, w związku z czym w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w umowie podpisanej między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Maroka.

W myśl art. 15 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Rabacie dnia 24.10.1994 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 529), z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenie, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas okresu 365 dni, licząc od daty jego pierwszego przyjazdu do tego Państwa, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu – w myśl ust. 3 – wynagrodzenie, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z pracy najemnej, wykonywanej na pokładzie statku morskiego, statku powietrznego lub na pokładzie barki w żegludze śródlądowej, może być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Z przepisu art. 3 ust. 1 lit. f) wynika natomiast, iż – w rozumieniu niniejszej Konwencji – jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Użyty w art. 15 ust. 3 ww. Konwencji zwrot „może być opodatkowane w tym Państwie” oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym podatnik świadczy pracę.

Zatem dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku powietrznego eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające miejsce faktycznego zarządu w Maroku, może być opodatkowany zarówno w Maroku, jak i w państwie rezydencji tj. w Polsce.

Jednocześnie, w Polsce – w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu – należy zastosować określoną w art. 24 Konwencji metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze Państwo zwolni, z zastrzeżeniem postanowień ustępów 2 i 3, taki dochód lub majątek od podatku.

W świetle art. 24 ust. 2 Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w tym drugim Państwie. Jednak takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu osiągniętej w tym drugim Państwie.

W myśl art. 24 ust. 3 Konwencji, jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami konwencji dochód osiągnięty lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zwolniony od opodatkowania w tym Państwie, to jednak to Państwo może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby wziąć pod uwagę zwolniony od podatku dochód i majątek.

Wobec tego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany w Maroku, to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałej części dochodu lub majątku takiej osoby stosować stopę podatkową, która byłaby zastosowana w razie, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie podlegała takiemu zwolnieniu.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Ponieważ z treści wniosku wynika, że w roku 2009 osiągał Pan w Polsce dochody, zatem w przedmiotowej sprawie, w 2009 roku powstanie obowiązek zapłaty podatku w Polsce od dochodu uzyskanego przez Pana z pracy wykonywanej na pokładzie samolotu eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające miejsce faktycznego zarządu w Maroku oraz dochodu uzyskanego w Polsce, jak również będzie Pan zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego w Polsce.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek złożenia zeznania, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, ciąży na podatniku, który uzyskał w roku podatkowym dochody podlegające opodatkowaniu.

W celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce – należy zastosować określoną w art. 24 Konwencji metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

Powyższa zasada ma również zastosowanie w przypadku, gdy osoba uzyskuje dochód w Polsce oraz dochód z zagranicy, który jest zwolniony z opodatkowania w Polsce i chce skorzystać z preferencyjnego rozliczenia z małżonkiem.

Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Z art. 9 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 6 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Jak stanowi ust. 8 art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada preferencyjnego rozliczenia nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144 poz. 930 ze zm.).

Zatem w świetle ww. przepisów ustawy z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

• oboje podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu,
• przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim,
• przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa, małżeńska,
• żaden z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym.
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca wraz z żoną, po spełnieniu warunków określonych w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może skorzystać z preferencyjnego rozliczenia przysługującego małżonkom. Jednak przy dokonaniu wspólnego rozliczenia należy uwzględnić postanowienie polsko-marokańskiej Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. W celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce – należy zastosować określoną w art. 24 Konwencji metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

Wówczas, podatek dochodowy należy ustalić zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem dochodu uzyskanego w Maroku.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.