INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2009 r. (data wpływu 30 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług montażu części instalacji: centralnego ogrzewania, wentylacyjnej oraz gazowej znajdujących się poza budynkiem - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług montażu części instalacji: centralnego ogrzewania, wentylacyjnej oraz gazowej znajdujących się poza budynkiem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność usługową, polegającą głównie na robotach budowlano-montażowych: instalacji centralnego ogrzewania, wentylacji, wodno-kanalizacyjnych i gazowych. Nie prowadzi działalności produkcyjnej i nie jest producentem instalowanych urządzeń. Część z tych robót opodatkowana jest stawką podatku w wysokości 7%, zgodnie z art. 41 ust. 12, ust. 12b, 12c ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.).

Wątpliwości, co do stawki podatku powstają w sytuacji gdy przy instalacjach:

• grzewczych typu pompa ciepła - składających się z pompy ciepła, rozdzielacza solanki i kolektora gruntowego, dwa pierwsze urządzenia montowane są wewnątrz budynku, natomiast kolektor gruntowy umieszczony jest na zewnątrz budynku w gruncie - całość stanowi obieg zamknięty,
• wentylacji składających się z centrali wentylacyjnej, czerpni powietrza, kolektora gruntowego i wyrzutni powietrza – przy czym kolektor gruntowy, rura biegnąca w gruncie oraz czerpnia powietrza znajdują się na zewnątrz budynku. Powietrze wchodzi do czerpni powietrza, ogrzewa się w zimie, schładza się latem w gruncie i wpływa do centrali wentylacyjnej zamontowanej w bryle budynku.
• gazowej - przepisy budowlane wymagają, aby skrzynka gazowa, w której znajduje się zawór, główny kurek gazowy i licznik (urządzenia te są własnością gazowni), znajdowały się poza budynkiem, z reguły na ogrodzeniu. Od budynku do skrzynki gazowej biegnie w gruncie rura doprowadzająca gaz, będąca częścią instalacji wewnętrznej gazu.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest stawka podatku od towarów i usług właściwa dla sprzedaży robót budowlano – montażowych, dotyczących elementów wychodzących poza obręb budynku w ramach ww. instalacji, stanowiących integralną całość instalacji wewnętrznych, wraz ze zużytymi do ich wykonania materiałami. Wnioskodawca zaznaczył, iż przedmiotem umów z kontrahentami są całe instalacje, bez podziału na wykonanie poszczególnych jej elementów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku od towarów i usług winien zastosować Wnioskodawca do robót budowlano-montażowych dotyczących wyżej opisanych instalacji...

Zdaniem Wnioskodawcy właściwym w stosunku do powyższych czynności byłoby zastosowanie stawki 7%, obowiązującej dla instalacji montowanych wewnątrz budynków mieszkalnych.

Uzasadniając powyższe odwołał się do art. 146 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu rozumie się "sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych". Ponadto wskazał na definicję budynku zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która brzmi "Budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt i przedmiotów" oraz na definicję z Klasyfikacji Środków Trwałych według, której: "Granicę budynku stanowią zewnętrzne powierzchnie ścian oraz górna powierzchnia najwyższego stropu, posadzka piwnic w budynkach podpiwniczonych lub poziom terenu przy budynkach niepodpiwniczonych.(...) Granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji Np. mufy, studzienki, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych, itp. (...)".

Wnioskodawca uznał, iż opisane we wniosku części składowe instalacji wewnętrznych, wybiegające poza obręb budynku, nie należą do sieci rozprowadzającej i nie stanowią przyłączy do budynku mieszkalnego, a w związku z tym nie stanowią infrastruktury towarzyszącej (zgodnie z art. 146 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy). Wskazał, że części składowe instalacji wentylacji i pompy ciepła - nie posiadają przyłączeń "granicznych" typu mufa, studzienka, zawór - wchodzą w skład obiegu zamkniętego instalacji wewnętrznej (grzewczej, wentylacji). Pierwszy zawór zamykający instalacji gazowej znajduje się w skrzynce gazowej (zgodnie ze stosownymi przepisami umieszczonej na zewnątrz budynku), zatem rura gazowa łącząca budynek ze skrzynką gazową stanowi składnik instalacji wewnętrznej gazu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust.1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Stosownie do treści ust. 12 powołanego artykułu, 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - w myśl ust. 12a wskazanego artykułu - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Zgodnie z ust. 12b tegoż artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, o czym stanowi art. 41 ust. 12c ustawy.

Na podstawie § 6 ust. 2 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

• w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Od dnia 1 stycznia 2010 r. powyższa kwestia uregulowana jest w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zatem, dla właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego, a w konsekwencji stosowania odpowiedniej stawki podatku, należy uwzględniać regulacje wynikające z wyżej przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy.

Należy mieć przy tym mieć na uwadze, że zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stosownie do art. 3 ust. 7 ww. ustawy Prawo budowlane, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Spółka prowadzi działalność usługową, polegającą głównie na robotach budowlano-montażowych polegających na instalacji w budynkach mieszkalnych: centralnego ogrzewania, wentylacji, instalacji wodno-kanalizacyjnych i gazowych. Nie prowadzi działalności produkcyjnej i nie jest producentem instalowanych urządzeń. Niektóre elementy tych instalacji, tj. kolektor gruntowy (w przypadku instalacji centralnego ogrzewania), kolektor gruntowy, rura biegnąca w gruncie oraz czerpnia powietrza (w przypadku wentylacji), skrzynka gazowa (w przypadku instalacji gazowej) znajdują się poza budynkiem. Przedmiotem umów zawieranych z kontrahentami są całe instalacje, bez podziału na wykonanie poszczególnych jej elementów.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą stawki podatku od towarów i usług obowiązującej dla robót budowlano-montażowych dotyczących wyżej opisanych instalacji.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim treść § 6 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. oraz przepisy odrębne, należy stwierdzić, że opodatkowaniu 7% stawką podatku od towarów i usług podlegają jedynie roboty budowlano-montażowe polegające na rozprowadzeniu wewnętrznych instalacji znajdujących się w budynku mieszkalnym, stanowiących jego integralną część, natomiast roboty budowlane wykonane poza bryłą budynku, objęte są 22% stawką podatku.

Konieczność zastosowania takiego podziału jest tym bardziej uzasadniona, gdy weźmie się pod uwagę fakt, iż obowiązujące od 1 stycznia 2008 r. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie utrzymały preferencji podatkowej dla czynności wykonywanych poza budynkami mieszkalnymi (w tym dotyczących infrastruktury związanej z budownictwem mieszkaniowym), co oznacza, iż począwszy od tej daty - z uwagi na utratę mocy obowiązującej przepisu przejściowego (powołanego również przez Spółkę), jakim jest w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2a ustawy – podlega ona opodatkowaniu według stawki 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.