Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1270/12/AP
z 22 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 03 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 06 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 11 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży praw do wizerunku sportowców, z którymi Spółka podpisała stosowne umowy (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3 i 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 lipca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży praw do wizerunku sportowców, z którymi Spółka podpisała stosowne umowy. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 września 2012 r. Znak IBPP2/443-668/12/IK, IBPBI/2/423-822/12/AP wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 11 października 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT - spółką prawa handlowego, zajmującą się świadczeniem usług reklamowych. Wnioskodawca zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej poprzez świadczenie usług przy wykorzystaniu wizerunków sportowców, zarówno poprzez sprzedaż praw do wizerunków na rzecz innych podmiotów, jak i świadczenie usług reklamowych i promocyjnych z ich wykorzystaniem.

Wobec faktu, że sportowcy są osobami rozpoznawalnymi publicznie, ich wizerunek posiada określoną wartość, którą można wykorzystać dla celów marketingowych. W związku z tym wizerunek sportowca może być wykorzystany zarówno do celów marketingu sportowego - tzn. przez klub sportowy w zakresie, jaki wynika z art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a zatem dotyczy osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji zawodowych, jak i reklamy w innych dziedzinach. Należy przy tym zaznaczyć, że kluby, z którymi sportowcy będą zawierać profesjonalne kontrakty, nie będą mogły wykorzystywać wizerunku zawodnika w celach reklamowych, tj. niezwiązanych bezpośrednio z udziałem zawodnika w imprezach sportowych w związku z wykonywaniem przez niego zawodu.

W zakresie wykorzystania swojego wizerunku sportowcy zamierzają rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej, a uzyskane w ten sposób przychody zamierzają traktować jako przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Wnioskodawca zamierza zawierać ze sportowcami jako podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą umowy określające zasady współpracy stron w zakresie wykorzystania wizerunku i głosu sportowców świadczących usługi związane z reklamą i promocją produktów kontrahentów Wnioskodawcy. Integralnym elementem świadczenia usług w ramach przyjętej umowy będzie wykorzystanie wizerunku sportowców, ich sylwetki, głosu itp.

Działania reklamowe w ramach umowy będą obejmować:

• udział w sesjach zdjęciowych, uczestnictwo w wywiadach związanych z promowaniem produktów, konferencje prasowe, imprezy promocyjne, promowanie produktów w środkach masowego przekazu,
• współpracę przy tworzeniu materiałów wewnętrznych klienta promujących markę produktów,
• wspieranie marki produktów w punktach sprzedaży polegające na wykorzystaniu wizerunku.
  
  

Działania te mogą obejmować dodatkowo noszenie ubioru sportowego z wyeksponowanym logo firmy, umieszczanie na odzieży sportowej, sprzęcie sportowym oraz samochodzie nazwy reklamowej firmy.

Na mocy rzeczonych umów Wnioskodawca byłby zobowiązany do pozyskiwania kontraktów reklamowych, obsługę ich realizacji, a przede wszystkim tworzenie gotowych produktów reklamowych z wykorzystaniem wizerunku udostępnionego odpłatnie przez sportowców. Jednym z ostatecznych odbiorców usług marketingowo-reklamowych z wykorzystaniem wizerunku sportowców, świadczonych przez Wnioskodawcę jako spółkę marketingowo-reklamową, może być klub sportowy, z którym sportowiec związany będzie kontraktem profesjonalnym.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy sprzedaż praw do wizerunku sportowców przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnych podmiotów Wnioskodawca może uznać za przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (część pytania oznaczonego we wniosku nr 3) Czy sprzedaż praw do wizerunku sportowców przez Wnioskodawcę na rzecz klubu sportowego, z którym łączy sportowca kontrakt profesjonalny, Wnioskodawca może uznać za przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (część pytania oznaczonego we wniosku nr 4)

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Jest to niematerialne dobro prawne, które powinno być odróżniane od materialnego nośnika, na którym zazwyczaj jest utrwalane.

Przepis art. 1 ust. 1 ww. ustawy posługuje się syntetyczną definicją utworu w sposób generalny, określając konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna, co wynika z samej natury procesu twórczego. Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu i jest rezultatem nie aktu prawnego, lecz aktu realnego, określonych czynności faktycznych, psychofizycznych. Ochrona tego prawa przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. Termin „wizerunek” w rozumieniu art. 81 oznacza wytwór niematerialny, który za pomocą środków plastycznych przedstawia rozpoznawalną podobiznę danej osoby (lub danych osób).

W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie lub, zgodnie z ust. 2 tegoż przepisu, jeśli dotyczy osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności zawodowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż osoba fizyczna nie posiada praw autorskich do swojego własnego wizerunku, a wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich lub za rozporządzanie nimi.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż sprzedaż praw do wizerunku sportowców przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnych podmiotów Wnioskodawca może uznać za przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Wnioskodawcy, analogicznie należy traktować sprzedaż praw do wizerunku sportowców przez Wnioskodawcę na rzecz klubu sportowego, z którym łączy sportowca kontrakt profesjonalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zajmuje się świadczeniem usług reklamowych i marketingowych. Spółka zamierza zawierać umowy ze sportowcami określające wykorzystanie ich wizerunku, sylwetki, głosu, itp. Następnie Spółka zamierza sprzedawać prawa do wizerunku sportowców.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 ze zm., dalej: updop), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego zgodzić należy się ze Spółką, iż otrzymując od innych podmiotów, w tym klubów sportowych, środki z tytułu sprzedaży praw do wizerunku sportowców, z którymi Spółka podpisała stosowne umowy na świadczenie usług reklamowo-marketingowych będzie zobowiązana do zaliczenia ich do swoich przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 3 updop.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz pytań dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług wydane zostały/zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.