INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 29 grudnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpowiedzialności podatkowej byłego członka zarządu za zaległości podatkowe spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpowiedzialności podatkowej byłego członka zarządu za zaległości podatkowe spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zaproponowano objęcie funkcji prezesa zarządu w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Rozważając przyjęcie propozycji, a w szczególności analizując problematykę odpowiedzialności członka zarządu (jako osoby trzeciej) za zaległości podatkowe spółki wnioskodawczyni powzięła wątpliwość dotyczącą zakresu tej odpowiedzialności.

Z deklaracji VAT 7 sporządzanych przez dotychczasowych członków zarządu wynikają znaczne kwoty podatku naliczonego do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe.

Ponadto za rok podatkowy 2009 spółka wykaże znaczną kwotę zysku. Zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 64, poz. 654 ze zm.) „o wysokość straty, o której mowa w ust. 2, poniesionej w roku podatkowym można obniżyć dochód w najbliższych kolejno po sobie następujących latach podatkowych, z tym, że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% tej straty”. Chcąc skorzystać z uprawnienia wynikającego z przytoczonego powyżej przepisu spółka pomniejszy swój dochód osiągnięty w 2009 roku o straty z lat ubiegłych, a tym samym kwota podatku dochodowego będzie niższa, niż byłaby bez uwzględnienia przedmiotowych strat. Termin płatności podatku za 2009 rok upłynie w czasie, kiedy potencjalnie wnioskodawczyni będzie pełnić funkcję członka zarządu spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy odpowiedzialność jako osoby trzeciej będzie spoczywać na członku zarządu, który zaprzestał pełnienia funkcji po upływie terminu zapłaty podatku dochodowego za 2009 rok i nie ma wpływu na dalsze funkcjonowanie spółki, a kolejny zarząd nie doprowadzi do korekty deklaracji i zapłaty podatku za 2009 rok, zgodnie z doręczoną decyzją określającą wysokość strat z lat ubiegłych...

Zdaniem wnioskodawczyni, w analizowanym stanie faktycznym nie będzie ona ponosiła odpowiedzialności, jeżeli zaległość podatkowa powstała w wyniku określenia wysokości zobowiązań podatkowych za poprzednie lata. Trzeba bowiem zauważyć, że żaden przepis prawa podatkowego nie nakazuje członkom zarządów osób prawnych weryfikowania zeznań podatkowych złożonych za wcześniejsze lata. Nie można zatem wbrew przepisom prawa obciążać podatników dodatkowymi obowiązkami. Warto też dodać, że po zakończeniu pełnienia funkcji członka zarządu wnioskodawczyni nie będzie miała już wpływu na działalność spółki.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3. Ocena stanowiska w zakresie pytania 1 i 2 została zawarta w odrębnych interpretacjach.

Zgodnie z przepisem art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 21 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   

Zgodnie z art. 21 § 2 ww. ustawy, jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

W myśl art. 21 § 3 ww. ustawy, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 21 § 5 ww. ustawy, jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.

Na mocy art. 26 powołanej ustawy, podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Z kolei zaległością podatkową – zgodnie z art. 51 § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa - jest podatek niezapłacony w terminie płatności, za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku.

W myśl art. 52 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa na równi z zaległością podatkową traktuje się także:

1. nadpłatę, jeżeli w zeznaniu lub w deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2, została wykazana nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, a organ podatkowy dokonał jej zwrotu lub zaliczenia na poczet zaległości podatkowych bądź bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych,
2. zwrot podatku, jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej lub został on zaliczony na poczet zaległości podatkowej albo bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wykaże, że nie nastąpiło to z jego winy,
3. wynagrodzenie płatników lub inkasentów pobrane nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej,
4. oprocentowanie nienależnej nadpłaty bądź zwrotu podatku zwrócone lub zaliczone na poczet zaległych, bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych.
   
   

W myśl art. 107 § 1 ww. ustawy, w przypadkach i w zakresie przewidzianych w niniejszym rozdziale za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem również osoby trzecie.

Zgodnie z art. 107 § 2 ww. ustawy, jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, osoby trzecie odpowiadają również za:

1. podatki niepobrane oraz pobrane, a niewpłacone przez płatników lub inkasentów;
2. odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych;
3. niezwrócone w terminie zaliczki naliczonego podatku od towarów i usług oraz za oprocentowanie tych zaliczek;
4. koszty postępowania egzekucyjnego.
   
   

Stosownie do art. 108 § 1 ww. ustawy, o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej organ podatkowy orzeka w drodze decyzji.

Zgodnie z art. 122 ww. ustawy, w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym.

W myśl art. 187 § 1 ww. ustawy, organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy.

Stosownie do art. 191 ww. ustawy, organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona.

Zakres podmiotowy i przedmiotowy odpowiedzialności podatkowej osób trzecich oraz warunki, na jakich jest ponoszona zostały szczegółowo uregulowane w Rozdziale 15 Działu III Ordynacji podatkowej.

Kwestię odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania podatkowe spółek kapitałowych unormowano w art. 116 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 116 § 1 ww. ustawy, za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu:

1. nie wykazał, że:
   1. we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe) albo
   2. niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) nastąpiło bez jego winy;
2. nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.
   
   

W myśl art. 116 § 2 ww. ustawy, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu, oraz zaległości wymienione w art. 52 powstałe w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu.

Stosownie do art. 116 § 3 ww. ustawy, w przypadku gdy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji lub spółka akcyjna w organizacji nie posiada zarządu, za zaległości podatkowe spółki odpowiada jej pełnomocnik albo odpowiadają wspólnicy, jeżeli pełnomocnik nie został powołany. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 116 § 4 ww. ustawy, przepisy § 1-3 stosuje się również do byłego członka zarządu oraz byłego pełnomocnika lub wspólnika spółki w organizacji.

Dokonując analizy powołanych wyżej przepisów prawa stwierdzić należy, iż instytucja odpowiedzialności cywilnej członka zarządu spółki kapitałowej oraz zasady uwolnienia się od tej odpowiedzialności regulują normy zawarte w art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej przy zastrzeżeniu, że odpowiedzialność członków zarządu spółki obejmuje zobowiązania podatkowe, które powstały w czasie pełnienia przez nich obowiązków członków zarządu spółki (art. 116 § 2). Ponadto zauważyć należy, że przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, stosuje się również do byłych członków zarządu.

Zauważyć zatem należy, że z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, iż odpowiedzialność podatkowa członka zarządu obejmuje okres, w którym pełnił on swoje obowiązki, a w treści ww. przepisów nie ma mowy o tym, że w razie zaprzestania pełnienia funkcji, taka osoba nie może już odpowiadać za zaległości podatkowe spółki. Artykuł 116 § 2 Ordynacji podatkowej ma bowiem zastosowanie także do członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który nie pełnił swej funkcji w chwili wydania decyzji w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej za zobowiązania spółki, których egzekucja okazała się bezskuteczna wobec spółki, a potwierdzeniem tej zasady jest przepis art. 116 § 4 Ordynacji podatkowej.

Tym samym nawet jeśli dana osoba przestała być członkiem zarządu spółki to i tak może odpowiadać za jej zaległości podatkowe, jeśli w toku prowadzonego postępowania nie wykaże istnienia przesłanek wskazanych w przepisie art. 116 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, które uwolniłyby ją od odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki. Przepis, art. 116 § 4 wyjaśnia bowiem jednoznacznie, że odpowiedzialność ponoszą nie tylko aktualni ale też byli członkowie zarządu. Nie ma przy tym znaczenia, że po zakończeniu pełnienia funkcji członka zarządu podatnik nie będzie miał już wpływu na działalność spółki. Przepis art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej nie uzależnia bowiem rozciągnięcia odpowiedzialności podatkowej na osobę trzecią (byłego członka zarządu) od tego czy dana osoba, w chwili wydania decyzji w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej za zobowiązania spółki, ma wpływ na działalność spółki. Najistotniejsze znaczenia ma natomiast jedna z przesłanek, która musi zostać spełniona, aby orzec o odpowiedzialności członka zarządu spółki kapitałowej a mianowicie fakt, czy osoba ta pełniła obowiązki członka zarządu w czasie powstania zobowiązania podatkowego, które przerodziło się w dochodzoną zaległość podatkową.

Reasumując, odpowiedzialność jako osoby trzeciej będzie spoczywać na członku zarządu, który zaprzestał pełnienia funkcji po upływie terminu zapłaty podatku dochodowego za 2009 rok i nie ma wpływu na dalsze funkcjonowanie spółki, a kolejny zarząd nie doprowadzi do korekty deklaracji i zapłaty podatku za 2009 rok, zgodnie z doręczoną decyzją określającą wysokość strat z lat ubiegłych, jeśli w toku prowadzonego postępowania nie wykaże istnienie powyższych przesłanek wskazanych w przepisie art. 116 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, które mogą uwolnić go od odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki. Zatem stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.