INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 09.12.2009 r. (data wpływu 11.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

• materiały reklamowe, tj. ozdobną torbę reklamową, w której znajdują się drukowane ulotki i foldery prezentujące pełną ofertę hotelu - jest prawidłowe,

• butelki różnych miodów pitnych - jest nieprawidłowe
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na towary reklamowe z logo firmy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi hotel czterogwiazdkowy urządzony w zabytkowych kamieniczkach w centrum miejscowości turystycznej. Hotel świadczy również usługi gastronomiczne w prowadzonej restauracji i barze, a latem także w ogródku piwnym.

W celu zareklamowania hotelu i świadczonych usług gastronomicznych firma przygotowała zarówno dla stałych, jak i potencjalnych klientów materiały reklamowe składające się ozdobnej torby reklamowej, w której znajdują się drukowane materiały reklamowe (ulotki i foldery prezentujące pełną ofertę hotelu) oraz trzy butelki różnych miodów pitnych każda o poj. 0,25 I. Butelki zapakowane są w estetyczną skrzyneczkę drewnianą. Zarówno na butelkach, jak i na skrzynce umieszczone jest logo hotelu. Łączna wartość przygotowanego prezentu wynosi netto 40 zł. Cena ta obejmuje koszt torby i miodu, nie zawiera będących w komplecie materiałów drukowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy można wydatki zaliczyć do wydatków poniesionych na reklamę firmy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy można przekazane artykuły zaliczyć do prezentów o małej wartości w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie drugie w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy rodzaj i charakter oraz cel przekazania zakupionych artykułów, jak również ich wartość materialna wskazują na to, że poniesione wydatki można zaliczyć do wydatków na cele reklamy, w związku z tym można je potraktować jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności rodzaj tych wydatków nie wskazuje na wystawność, czy wytworność w wyniku których można by tego rodzaju działania uznać za wydatki reprezentacyjne, dzięki czemu nie ma tu zastosowania przepis art. 23 ust 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 22 ust. 1 i 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze. zm.).

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 23 cytowanej ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu „reprezentacja”, czy „reklama”, wobec czego za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej.

Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie, jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż firma Wnioskodawcy w celu reklamowania hotelu i świadczonych usług gastronomicznych przygotowała zarówno dla stałych, jak i potencjalnych klientów materiały reklamowe składające się z ozdobnej torby reklamowej, w której znajdują się drukowane materiały reklamowe (ulotki i foldery prezentujące pełną ofertę hotelu) oraz trzy butelki różnych miodów pitnych każda o poj. 0,25 I. zapakowane w estetyczną skrzyneczkę drewnianą.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, iż zakup przez firmę Wnioskodawcy upominków dla klientów, jak i potencjalnych klientów w postaci trzech butelek różnych miodów pitnych bez wątpienia nie jest reklamą, a należy do wydatków na reprezentację. Charakter ponoszonych wydatków bezsprzecznie świadczy o zamiarze kreowania pozytywnego wizerunku firmy, czyli lepszego jej postrzegania na zewnątrz w porównaniu z podmiotami gospodarczymi świadczącymi lub oferującymi podobne usługi bądź produkty. Nawet gdyby przyjąć, iż zachodzi związek przyczynowo-skutkowy między poczynionymi przez firmę wydatkami na zakup miodów pitnych (tradycyjnego napoju alkoholowego) a wzrostem przychodów, o których mowa w art. 14 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wydatek ten właśnie z uwagi na brzmienie art. 23 ust 1 pkt 23 cytowanej ustawy nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Ustawodawca, w myśl ww. artykułu, jednoznacznie wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatki na reprezentację, a w szczególności poniesione na zakup napojów alkoholowych (nawet jeżeli jest on zakupiony, tak jak u Wnioskodawcy, z przeznaczeniem na upominki w celu zareklamowania hotelu i świadczonych usług gastronomicznych).

Bez znaczenia w rozpatrywanej sprawie pozostaje fakt umieszczenia na tych upominkach logo firmy, bowiem logo nie przesądza o tym, iż prezent o niskiej wartości ma charakter reklamowy i wydatek na jego zakup może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się w tym miejscu do wydatków poniesionych przez firmę Wnioskodawcy na materiały reklamowe, tj. ozdobną torbę reklamową, w której znajdują się drukowane ulotki i foldery prezentujące pełną ofertę hotelu, tut. Organ pragnie wskazać, iż przedmiotowe wydatki stanowią koszty związane z reklamą firmy, nie posiadają bowiem znamion reprezentacji, a zatem stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż wydatki poniesione przez firmę Wnioskodawcy na zakup butelek trzech różnych miodów pitnych (zapakowane w estetyczną skrzyneczkę drewnianą), jako wydatki reprezentacyjne, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki ponoszone na materiały reklamowe, tj. ozdobną torbę reklamową, w której znajdują się drukowane ulotki i foldery prezentujące pełną ofertę hotelu, wręczane klientom bądź potencjalnym klientom, jako wydatki związane z reklamą firmy mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy również podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.