INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2009 r. (data wpływu 19 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu przeliczania kursu waluty obcej na fakturze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu przeliczania kursu waluty obcej na fakturze.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W miesiącu lipcu 2009 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży wyrobów na rzecz kontrahenta krajowego. Za dokonaną sprzedaż wystawił fakturę w walucie EUR z podaniem przeliczonej wartości sprzedaży netto, kwoty podatku VAT i wartości brutto na PLN.

Zainteresowany zastosował następującą drogę przeliczenia kwot EUR na PLN:

średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury x cena sprzedaży w EUR = wynik w zaokrągleniu do 4 miejsc po przecinku x ilość sztuk sprzedanych = wartość faktury netto w PLN, a następnie od tej wartości przeliczył odpowiednio kwotę podatku VAT w PLN i wartość faktury brutto w PLN.

Zgodnie z ww. sposobem przeliczenia faktury, otrzymał zatem:

4,1808 (kurs NBP) x 9,8200 (cena sprzedaży w EUR) = 41,0555 x 7128 (ilość sztuk wyrobu) = 292.643,60 PLN.

Następnie od wartości sprzedaży netto, tj. kwoty 292.643,60 PLN obliczono wartość podatku VAT w PLN i wartość sprzedaży brutto w PLN otrzymując:

kwotę podatku VAT: 64.381,59 PLN,

wartość sprzedaży brutto: 357.025,19 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sposób przeliczania kwot na fakturze walutowej na PLN stosowany przez Spółkę jest prawidłowy, czy też powinna ona dokonać przeliczenia kwot EUR na PLN w inny sposób, wychodząc od wartości sprzedaży netto w EUR, tzn. dokonać przeliczenia następująco:

wartość sprzedaży netto w EUR x kurs średni NBP = wartość sprzedaży netto w PLN, a następnie od tej wartości przeliczyć kwotę podatku VAT i wartość faktury brutto...

Dla przedmiotowej faktury byłoby wówczas:

69.996,96 EUR x 4,1808 = 292.643,29 PLN (wartość faktury netto w PLN),

kwota podatku VAT: 64.381,52 PLN,

wartość sprzedaży brutto: 357.024,81 PLN.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawił on fakturę w walucie na rzecz odbiorcy krajowego zgodnie z ogólnymi zasadami wystawiania faktur zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971). Kwotę przeliczenia na złote polskie wartości na fakturze walutowej dokonano zgodnie z art. 31a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 106 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Natomiast § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) obowiązującego od dnia 1 stycznia 2008 r., zwanego dalej rozporządzeniem stanowi, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Ponadto, w myśl § 5 ust. 3 rozporządzenia, sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

Kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza (§ 5 ust. 6 rozporządzenia).

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż w miesiącu lipcu 2009 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży wyrobów na rzecz kontrahenta krajowego. Za dokonaną sprzedaż wystawił fakturę w walucie EUR z podaniem przeliczonej wartości sprzedaży netto, kwoty podatku VAT i wartości brutto na PLN.

Zainteresowany zastosował następującą drogę przeliczenia kwot EUR na PLN:

średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury x cena sprzedaży w EUR = wynik w zaokrągleniu do 4 miejsc po przecinku x ilość sztuk sprzedanych = wartość faktury netto w PLN, a następnie od tej wartości przeliczył odpowiednio kwotę podatku VAT w PLN i wartość faktury brutto w PLN.

Zgodnie z ww. sposobem przeliczenia faktury, otrzymał zatem:

4,1808 (kurs NBP) x 9,8200 (cena sprzedaży w EUR) = 41,0555 x 7128 (ilość sztuk wyrobu) = 292.643,60 PLN.

Następnie od wartości sprzedaży netto, tj. kwoty 292.643,60 PLN obliczono wartość podatku VAT w PLN i wartość sprzedaży brutto w PLN otrzymując:

kwotę podatku VAT: 64.381,59 PLN,

wartość sprzedaży brutto: 357.025,19 PLN.

Art. 31a ust. 1 ustawy, obowiązujący od dnia 1 grudnia 2008 r. wskazuje, iż w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W myśl art. 31a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że przyjęty przez Wnioskodawcę sposób przeliczania kwot na fakturze jest prawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż powołane przez Zainteresowanego rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) obowiązywało do dnia 30 listopada 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.