INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2009r. (data wpływu do BKIP 17 grudnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowanie przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz gminy w celu wygaśnięcia zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowanie przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz gminy w celu wygaśnięcia zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca umową z dnia 10 listopada 2006r. zawartą pomiędzy miastem, reprezentowanym przez Prezydenta Miasta, a Wnioskodawcą reprezentowanym przez Prezesa, określił warunki przejęcia przez miasto prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2005 - 2006. Podstawa prawna: art. 66 par. 1 pkt 2 i par. 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) oraz uchwała Rady Miasta z dnia 31 sierpnia 2006r. w sprawie wyrażenia zgody na przejęcie przez miasto prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Następnie aktem notarialnym z dnia 27 listopada 2006r. zawarto umowę przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu w zamian za zaległości podatkowe. Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej niezabudowanej obejmowało działkę o numerze geodezyjnym 829/3, o powierzchni 30.066 m² stanowiącej własność Skarbu Państwa. Działka ta położona jest na terenach przemysłowych, oznaczonych w rejestrze gruntów (wydanym przez Prezydenta Miasta dnia 15 listopada 2006r.) symbolem Ba. Zgodnie z operatem szacunkowym z dnia 26 września 2005r. sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego wartość rynkowa przedmiotowego prawa ustalona została na kwotę 360.792,00 zł netto. Zaległości podatkowe Wnioskodawcy z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2005 - 2006 wynosiły 369.280,31 zł wraz z odsetkami. Do wartości rynkowej w kwocie 360.792,00 zł doliczono podatek od towarów i usług według stawki 22% w kwocie 79.374,24 zł, co dało kwotę brutto 440.166,24 zł. Tak też wystawiono fakturę VAT, zgodnie z postanowieniem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 26 lipca 2006r. znak PSUS/PP-OIO/443/111/06/ŁG/80915, uzyskanym na skutek złożonego przez Wnioskodawcę z dnia 24 kwietnia 2006r. wniosku o udzielenie informacji w trybie art. 14a par. 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Wnioskodawca podatek od towarów i usług w kwocie 79.374,24 uiścił zgodnie z deklaracją VAT-7 za 12/2006, przesłaną do urzędu skarbowego dnia 25 stycznia 2007r., a uregulowaną wraz z odsetkami przelewami bankowymi w dniach 26. i 29 stycznia 2007r. oraz 13 lutego 2007r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zawarcia umowy o przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa na rzecz Gminy, mającej na celu wygaśnięcie zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości w drodze przeniesienia prawa majątkowego, transakcja taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższej sprawie nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Przeniesienie prawa majątkowego w zamian za zaległości podatkowe nie jest zarówno odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczeniem usług (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Zgodnie z art. 66 par. 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz gminy, powiatu lub województwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 714/07, czynności, o jakich mowa w art. 66 ustawy Ordynacja podatkowa, stanowią dodatkowy mechanizm poboru podatku, stąd też nie jest możliwe obciążanie ich podatkiem od towarów i usług (opublikowany LEX nr 485304). Nadto Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 8 października 2007 r. w sprawie o sygn. akt I FPS 2/07 podjął następującą uchwałę: przeniesienie własności rzeczy na rzecz Skarbu Państwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa (art. 66 par. 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa) nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w świetle art. 2 ust. 3 pkt 3b ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 66 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majatkowych na rzecz:

1. Skarbu Państwa – w zamian za zaległości podatkowe z tytułu stanowiących dochodu budżetu państwa;
2. gminy, powiatu lub województwa – w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.
   
   

W myśl § ww. art. 66 przeniesienie następuje na wniosek podatnika:

1. w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, na podstawie umowy zawartej, za zgodą właściwego naczelnika urzędu skarbowego lub urzędnika celnego, między starostą wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej a podatnikiem;
2. w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2, na podstawie umowy zawartej między wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem województwa a podatnikiem.
   
   

Umowa przeniesienia własności nieruchomości dokonana w trybie art. 66 ustawy Ordynacja podatkowa ma charakter cywilnoprawny. Wygaśnięcie zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości jest dalszym skutkiem umowy o przeniesienie własności nieruchomości. Istotą tej czynności jest przeniesienie własności nieruchomości. Wygaśniecie zaległości podatkowych jest dodatkowym, podatkowym skutkiem czynności cywilnoprawnej.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6).

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w przepisie tym jest mowa o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar, prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności” lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. „Dostawa towarów” nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego.

Odnosząc się do kwalifikacji czynności, których przedmiotem jest wieczyste użytkowanie gruntów zauważyć należy, iż grunty są w rozumieniu ww. ustawy towarem.

Z przepisów regulujących to prawo rzeczowe wynika, że w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tym samym granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ma on zatem prawo rozporządzać gruntem jak właściciel.

Biorąc pod uwagę, iż użytkowanie wieczyste daje użytkownikowi prawo do dysponowania rzeczą jak właściciel oraz uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT obejmuje grunty, należy uznać, że zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej niezabudowanej stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 cyt. ustawy.

Opodatkowaniu bowiem podlega odpłatna dostawa związana z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej na rzecz gminy w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatku stanowiącego dochód budżetu tejże gminy, jest wydaniem towarów w miejsce świadczenia pieniężnego, swoistą odpłatnością zaś jest zwolnienie podmiotu zobowiązanego z długu. Wygaśnięcie zobowiązania na podstawie art. 66 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa jest następstwem zawarcia cywilnoprawnej pisemnej umowy między podatnikiem, zobowiązanym do zapłaty podatku stanowiącego dochód budżetu gminy, a wójtem, burmistrzem lub prezydentem, na mocy której następuje przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych.

Reasumując zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej na rzecz gminy podlegające na przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w zamian za wygaśnięcie zaległości podatkowych, stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto należy stwierdzić, iż Uchwała Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 października 2007r. sygn. akt I FPS 2/07, dotyczyła stanu prawnego obowiązującego do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), a zatem nie odnosi się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego.

Natomiast w odniesieniu do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2008r. sygn. akt I FSK 714/07 podkreślić należy, iż orzecznictwo w ww. sprawie nie jest jednolite. Powyższe zagadnienie było bowiem przedmiotem rozbieżności tak w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie. Na potwierdzenie powyższego przywołać należy wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 2000r. sygn. akt I SA/Wr 31/99 (Monitor Podatkowy 2000/12/40), z dnia 30 czerwca 2004r. sygn. akt FSK 221/04 (Lex nr 129883) i z dnia 13 grudnia 2005r. sygn. akt I FSK 373/05 (Lex 187695), w których Sąd argumentował, że nie można uznać za prawnie możliwe nabywanie przez jednostki samorządu terytorialnego własności rzeczy lub praw majątkowych według innych reguł, niż wynikających z prawa cywilnego, skoro prawo podatkowe stosunków powstających w tym zakresie nie reguluje. O charakterze umowy pzrewidzainej w art. 66 Ordynacji podatkowej nie może rozstrzygać skutek, jaki wywiera jej zawarcie na gruncie prawa podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym., tj. w dniu 10 listopada 2006r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.