INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11.01.2010 r. (data wpływu 15.01.2010 r.) oraz piśmie z dnia 24.02.2010 r. (data wpływu 01.03.2010 r., data nadania 25.02.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 16.02.2010 r. Nr IPPB4/415-35/10-2/JK2 (data nadania 16.02.2010 r., data odbioru 18.02.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymanej z zagranicy jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej pobierania zaliczki na podatek dochodowy od renty wypadkowej i jednorazowej rekompensaty renty oraz możliwości złożenia korekty zeznań podatkowych za rok 2007 i 2008.

• nieprawidłowe – w części dotyczącej zastosowania przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz możliwości zastosowania metody wyłączenia z progresją.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymanej z zagranicy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 25.05.2004 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi w Niemczech przy pracy w rolnictwie. Wypadek ten doprowadził do nieodwracalnych uszczerbków na zdrowiu, na podstawie których niemiecka firma ubezpieczeniowa ustaliła utratę zdolności do wykonywania zawodu w wysokości 40%. Z tego powodu przyznano Wnioskodawcy rentę wypadkową należną od dnia 22.11.2005 r. Wypłata renty wraz z wyrównaniem nastąpiła w kwietniu 2007 r. Od tego świadczenia bank pobrał zaliczkę na podatek dochodowy. Urząd Skarbowy w rozliczeniu rocznym nakazał opodatkowanie podatkiem dochodowym za rok 2007/2008. Niemiecka firma ubezpieczeniowa zaproponowała Wnioskodawcy rekompensatę renty w zamian za rezygnację z comiesięcznych świadczeń. Wnioskodawca wyraził na to zgodę i w kwietniu 2009 r. otrzymał to świadczenie. Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że w Niemczech renty wypadkowe i szczególne rekompensaty rent są wolne od podatku. Przy wypłacie tej sumy bank pobrał zaliczkę na podatek dochodowy. Wnioskodawca uznał, iż jest to niezgodne z przepisami.

Pismem z dnia 16.02.2010 r. Nr IPPB4/415-35/10-2/JK2 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku, poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 24.02.2010 r. (data wpływu 01.03.2010 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie informując, iż wypłacona renta wypadkowa, jak również jednorazowa rekompensata renty pochodzi z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Jest to firma „X” z siedzibą w Kassel. Firma ta jest branżową organizacją przedsiębiorstw działająca jako zakład ubezpieczeń w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków przy pracy, która jest bezpośrednią organizacją prawa publicznego, jako podmiot odpowiedzialny za ustawowe ubezpieczenie pracowników, w takich branżach jak: ogrodnictwo, rolnictwo, szkółki drzewne itp. Wnioskodawca wskazuje, iż był ubezpieczony w tej firmie, stąd wypłata renty przez tą firmę.

Po wypadku Wnioskodawca był leczony w szpitalu w Niemczech, następnie wrócił do Polski. Pracodawca poinformował Wnioskodawcę, że gdyby jego stan zdrowia się pogorszył, to może podjąć leczenie w Niemczech, z czego Wnioskodawca kilkakrotnie korzystał. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż na podstawie umowy między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o zabezpieczeniu społecznym z dnia 18.12.1990 r. mógł skorzystać z prawa do leczenia i przedmiotowej renty. Prawo do renty wypadkowej powstaje, gdy niezdolność do wykonywania zawodu przeciąga się ponad 26 tygodni po wypadku przy pracy, a zdolność do wykonywania zawodu zostaje zmniejszona o co najmniej 20% na podstawie § 56 ustęp 1 prawa socjalnego. Po długotrwałym leczeniu komisja złożona ze specjalistów chirurgii z kliniki uznała, że wypadek doprowadził do nieodwracalnych uszczerbków na zdrowiu, które zostały uznane przy ocenie stopnia utraty zdolności do wykonywania zawodu. Firma przyznała Wnioskodawcy rentę ustaloną na podstawie utraty zdolności do wykonywania zawodu w wysokości 40%. Niemiecka instytucja ubezpieczenia wypadkowego na bieżąco informowała ZUS Biuro Rent Zagranicznych w W o niemieckim postępowaniu rentowym.

Wnioskodawca wskazuje, iż w 2007 r. uzyskał dochód 3.755 zł (netto), w 2008 r. – 20.433 zł (netto), a w 2009 r. – 186.244 zł (netto). W tych sumach zawiera się dochód z renty wypadkowej oraz jednorazowej rekompensaty renty. Wnioskodawca w zeznaniu podatkowym wykazał wyżej podane dochody. Ponadto w latach 2007, 2008, 2009 Wnioskodawca podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy słusznie pobrano zaliczkę na podatek dochodowy od renty i jednorazowej rekompensaty renty wypadkowej... Czy jest to zgodne art. 18 umowy między Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i od majątku podpisaną w Berlinie 14 maja 2003 r....

Czy w przypadku pobierania renty wypadkowej zagranicznej, a także jednorazowej rekompensaty ma zastosowanie przepis ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000 r. Nr 14, poz. 176) art. 21 ust. 1 pkt 3c zwalniający to świadczenie od podatku dochodowego...

Czy w rozliczeniu za rok 2009 Wnioskodawca może zastosować metodę wyłączenia z progresją...

Czy Wnioskodawca może złożyć korektę za rok 2007 i 2008 i rozliczyć metodą wyłączenia z progresją...

Zdaniem Wnioskodawcy, niesłusznie pobrano podatek dochodowy od renty wypadkowej i jednorazowej rekompensaty renty, ponieważ zgodnie z art. 18 umowy polsko-niemieckiej o unikaniu podwójnego opodatkowania, renty pobierane z instytucji państwowej są opodatkowane w Niemczech. Firma ubezpieczeniowa, która przyznała Wnioskodawcy świadczenie jest bezpośrednią organizacją prawa publicznego, odpowiedzialną za ustawowe ubezpieczenie pracowników w rolnictwie, ogrodnictwie, szkółkach drzewnych itp. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż niemiecka firma ubezpieczeniowa poinformowała, że w Niemczech renty wypadkowe i szczególne rekompensaty rent są wolne od podatku.

Według Wnioskodawcy, w Polsce zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000 r. Nr 14, poz. 176) art. 21 ust. 1 pkt 3c odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała poszkodowanego są wolne od podatku.

W opinii Wnioskodawcy, z uwagi na to, iż uzyskiwał On także inne dochody rozliczenie za rok 2007 i 2008 było nieprawidłowe i należy zrobić korektę, rozliczając metodą wyłączenia z progresją. Wnioskodawca uważa, iż rozliczenie za rok 2009 będzie mógł sporządzić metodą wyłączenia z progresją, a tym samym otrzyma zwrot zapłaconego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej pobierania zaliczki na podatek dochodowy od renty wypadkowej i jednorazowej rekompensaty renty oraz możliwości złożenia korekty zeznań podatkowych za rok 2007 i 2008 natomiast nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3c umowy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz możliwości zastosowania metody wyłączenia z progresją.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z dniem 19 grudnia 2004 r. weszła w życie podpisana dnia 14 maja 2003 r. umowa międzynarodowa między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), mająca zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2005 roku.

Stosownie do art. 18 ust. 1 ww. umowy, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż renta otrzymywana z Niemiec, wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega co do zasady opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

• ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

• ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

• ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

• ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz

• ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.
  
  

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych.

Niemniej jednak wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Podstawę ustawową ubezpieczenia wypadkowego - w prawie niemieckim - stanowi Kodeks Socjalny, m.in. jego Księga Siódma (SGB VII). Świadczenia pieniężne związane z niezdolnością do pracy na skutek wypadku przy pracy przyznawane i ustalane na podstawie tych przepisów są poborami pochodzącymi z działu ubezpieczeń od następstw wypadków niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca podlegający w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu otrzymywał świadczenie w postaci renty wypadkowej oraz jednorazowej rekompensaty renty, wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych.

Zatem mając na uwadze przedstawiony powyżej stan prawny oraz faktyczny, należy stwierdzić, że świadczenie wypłacane z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, o którym mowa w art. 18 ust. 2 ww. umowy podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji płatnik (bank) w Polsce nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ponadto, należy wskazać, iż nie będzie miała zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem przedmiotowe dochody zgodnie z cytowaną umową podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie występuje podwójne opodatkowanie.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 lit. a) umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiągnie dochód, który może być opodatkowany w Niemczech to Polska ma obowiązek zwolnienia tego dochodu od opodatkowania.

Zgodnie natomiast z drugim zdaniem tego przepisu, Polska może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania (dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, a więc dochód, który może być opodatkowany w Niemczech) nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Tak sformułowana zasada progresji znajduje zatem zastosowanie wyłącznie w stosunku do dochodów, o których mowa w art. 24 ust. 2 lit. a) umowy, czyli dochodów podlegających opodatkowaniu w obydwu państwach.

Natomiast, w przypadku dochodów podlegających opodatkowaniu tylko w jednym państwie, jak np. dochód uzyskiwany w ramach obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, nie znajduje zastosowania art. 24 ust. 2 lit. a) umowy, a zatem nie ma podstaw do uwzględnienia ich dla celów progresji w Polsce.

Warto podkreślić, że w Modelowej Konwencji OECD, w celu wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych, zasada progresji została przeniesiona z ust. 1 art. 23A do nowego ust. 3 tego artykułu, w którym powołano się na zwolnienie „zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Konwencji”. Taka redakcja tego przepisu wskazuje jednoznacznie, że metoda progresji ma zastosowanie do zwolnionego od podatku dochodowego lub majątku na podstawie art. 23A ust. 1, jak również dochodu lub majątku, który na podstawie jakiegokolwiek postanowienia podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie.

Takiego zapisu nie zawiera przepis art. 24 ust. 2 lit. a) umowy, co wskazuje na to, że zasada progresji ma zastosowanie wyłącznie do dochodów zwolnionych na podstawie art. 24 ust. 2 lit. a) umowy.

Należy także zauważyć, że strona niemiecka w umowie, przy stosowaniu metody wyłączenia z progresją, zastrzegła sobie w odrębnym punkcie – art. 24 ust. 1 lit. d) umowy, prawo do wzięcia pod uwagę dochodu i majątku wyłączonego z opodatkowania niemieckiego na podstawie umowy (tj. odpowiednio postanowień art. 6 do 22 umowy), przy ustalaniu stawki podatku od pozostałego dochodu i majątku, podobnie jak to przewiduje Modelowa Konwencja OECD.

Gdyby więc intencją strony polskiej przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu było uwzględnienie dla celów progresji również dochodów podlegających opodatkowaniu tylko w Niemczech, to przepis ten znalazłby się w odrębnym akapicie, podobnie jak ma to miejsce w przypadku strony niemieckiej.

Ponadto należy dodać, że tutejszy Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy, iż przedmiotowe świadczenia są wolne z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c, bowiem jak wskazano powyżej otrzymywane świadczenia podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech, zatem przepis ten nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Organ podatkowy ponadto wskazuje, że zgodnie z art. 72 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Zatem w tym przypadku kwota podatku pobrana przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej stanowi nadpłatę zgodnie z cytowanym powyżej art. 72 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Art. 81 § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przedmiotowej sprawie wygasa - po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wskazać trzeba także, że wniosek o stwierdzenie nadpłaty składa się do Naczelnika właściwego urzędu skarbowego, a do złożenia tego wniosku nie jest wymagana zgoda innego organu podatkowego.

W związku z powyższym, należy zaznaczyć, iż w przypadku opodatkowania w Polsce świadczeń otrzymanych z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych w Niemczech zasadne będzie złożenie, przez Wnioskodawcę we właściwym urzędzie skarbowym wniosków o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych wraz z korektami zeznań podatkowych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz cytowane uprzednio przepisy należy stwierdzić, iż świadczenie wypłacane z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec w postaci renty i jednorazowej rekompensaty renty wypadkowej, podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 18 ust. 2 umowy międzynarodowej, tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji płatnik (bank) w Polsce nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ponadto, należy wskazać, iż nie będzie miała zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem przedmiotowe dochody zgodnie z cytowaną umową podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie występuje podwójne opodatkowanie. Wnioskodawca może natomiast złożyć wnioski o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych wraz z korektami zeznań podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W związku z dołączeniem do wniosku kserokopii dokumentów, należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.