Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-709/12-4/MD
z 13 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 1 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2012 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 stycznia 2013 r., Nr IPTPB1/415-709/12-2/MD, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 22 stycznia 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 24 stycznia 2013 r., następnie w dniu 1 lutego 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 31 stycznia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wypłacił w marcu 2012 r. osobie fizycznej (spadkobiercy), na podstawie wyroku sądowego kwotę, stanowiącą należność z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Skarbu Państwa (reprezentowanego przez Prezydenta Miasta), poprzez przeniesienie prawa własności.

Zgodnie z uzasadnieniem wyroku działka rolna, będąca własnością prywatną, na skutek niewłaściwych decyzji Grodzkiej Komisji Ziemskiej (1948 r.) i wnioskiem na tej podstawie Prezydium Rady Narodowej (1956 r.), została przepisana w Księgach Wieczystych na rzecz Skarbu Państwa. Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta przekazał tę działkę nieodpłatnie Gminie … w 2004 r. Sąd stwierdził, iż na skutek przekazania nieruchomości nastąpiło wzbogacenie się Skarbu Państwa. W konsekwencji ww. poczynań Sąd uznał wzbogacenie się Skarbu Państwa za bezpodstawne oraz uznał żądanie spadkobiercy, nakazując Prezydentowi Miasta wypłatę równowartości części nieruchomości, której byłby właścicielem.

W piśmie z dnia 31 stycznia 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, iż wyrok Sądu dotyczył wypłaty należności głównej wraz z należnymi odsetkami, z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Skarbu Państwa, co stanowi jedno ze źródeł odpowiedzialności cywilnej. Uzyskanie korzyści majątkowej bez uzasadnienia prawnego rodzi zobowiązanie, określane mianem zobowiązania z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia. Przepisy Kodeksu cywilnego nakładają na podmiot, który bez podstawy prawnej uzyskał korzyść, obowiązki w postaci:

1. wydania uzyskanych korzyści majątkowych w naturze, a gdyby to nie było możliwe
2. zwrotu wartości uzyskanych korzyści majątkowych.
   
   

W przedmiotowym stanie faktycznym i prawnym mamy do czynienia z koniecznością zwrotu wartości uzyskanych korzyści majątkowych, wynikających ze zubożenia majątku powoda.

W związku z tym przedmiotowa należność nie stanowi odszkodowania. Wyrok Sądu dotyczył zapłaty należności z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Skarbu Państwa wraz z należnymi odsetkami. Roszczenie odszkodowawcze, które stanowiło odrębny przedmiot rozważań przedmiotowego postępowania, Sąd uznał za przedawnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota wypłacona na podstawie wyroku osobie fizycznej z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Skarbu Państwa stanowi podstawę podatku dochodowego od osób fizycznych?

W piśmie z dnia 31 stycznia 2013 r., dokonano przeformułowania pytania, które ostatecznie brzmi:

Czy na płatniku, tj. na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek sporządzenia formularza PIT-8C za 2012 r., dla otrzymującego wypłatę, w którym zostanie wykazana kwota wypłaty z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Skarbu Państwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Skarbu Państwa, czyli zwrot należności z tytułu prawa do nieruchomości bezprawnie zabranej przez Skarb Państwa należy do przychodów określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze względu na powyższe, przychód ten podlega podatkowi (przy rozliczeniu rocznym za 2012 r.), który winien podatnik otrzymujący wypłatę przekazać do urzędu skarbowego do 30 kwietnia 2013 r.

Wnioskodawca jako płatnik winien sporządzić i przekazać druk PIT-8C do końca lutego 2013 r. podatnikowi oraz Urzędowi Skarbowemu, właściwemu dla miejsca zamieszkania podatnika.

W uzupełnieniu wniosku dodano, iż kwota wypłacona z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Skarbu Państwa winna być wykazana na formularzu PIT-8C za 2012 r., zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 405 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Przepis art. 406 tejże ustawy stanowi, że obowiązek wydania korzyści obejmuje nie tylko korzyść bezpośrednio uzyskaną, lecz także wszystko, co w razie zbycia, utraty lub uszkodzenia zostało uzyskane w zamian tej korzyści albo jako naprawienie szkody. Natomiast w myśl art. 409 ww. Kodeksu, obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa, jeżeli ten, kto korzyść uzyskał, zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest już wzbogacony, chyba że wyzbywając się korzyści lub zużywając ją powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym z określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych źródeł przychodów są wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 9 inne źródła. W myśl zaś art. 20 ust. 1 przytoczonej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, co oznacza, iż istnieje możliwość zaliczenia do tej kategorii również przychodów innych niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, uzyskiwane w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie, których mamy do czynienia z przyrostem mienia, tj. osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wypłacił w marcu 2012 r. osobie fizycznej (spadkobiercy), na podstawie wyroku kwotę, stanowiącą należność z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Skarbu Państwa, na skutek przeniesienia prawa własności. Zgodnie z uzasadnieniem wyroku działka rolna będąca własnością prywatną, na skutek niewłaściwych decyzji Grodzkiej Komisji Ziemskiej (1948 r.) i wnioskiem na tej podstawie Prezydium Rady Narodowej (1956 r.), została przepisana w Księgach Wieczystych na rzecz Skarbu Państwa. Skarb Państwa reprezentowany przez Prezydenta Miasta przekazał tę działkę nieodpłatnie Gminie … w 2004 r. Sąd stwierdził, iż na skutek przekazania nieruchomości nastąpiło wzbogacenie się Skarbu Państwa. W konsekwencji ww. poczynań Sąd uznał wzbogacenie się Skarbu Państwa za bezpodstawne oraz uznał żądanie spadkobiercy, nakazując Prezydentowi Miasta wypłatę równowartości części nieruchomości, której byłby właścicielem.

Przedmiotowa należność nie stanowiła odszkodowania. Wyrok Sądu dotyczył zapłaty należności z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Skarbu Państwa wraz z należnymi odsetkami. Roszczenie odszkodowawcze, które stanowiło odrębny przedmiot rozważań przedmiotowego postępowania, Sąd uznał za przedawnione.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż dokonana przez Wnioskodawcę wypłata należności z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się Skarbu Państwa na rzecz spadkobiercy, zgodnie z wyrokiem Sądu, stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C za 2012 r., wynikający z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której należy wykazać kwotę dokonanej wypłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.