INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 27 listopada 2009r.), uzupełnionym w dniu 12 stycznia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych jednorazowej wypłaty skapitalizowanej renty wyrównawczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych jednorazowej wypłaty skapitalizowanej renty wyrównawczej.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 30 grudnia 2009r. Znak: IBPB II/1/415-920/09/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 12 stycznia 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Obecnie wnioskodawca wypłaca na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego renty wyrównawcze dla 6 osób:

• 1 osoba na podstawie zawartej ugody pozasądowej,
• 3 osoby na podstawie wyroku sądu,
• 2 osoby na podstawie ugody sądowej.
  
  

Wysokość rent wyrównawczych była ustalona w drodze cywilnego postępowania sądowego i ewentualnie waloryzowana sądownie lub w formie ugody między zainteresowanym a wnioskodawcą.

W związku z likwidacją zakładu wnioskodawca rozważa zawarcie ugód pozasądowych z wszystkimi 6 osobami, którym wypłaca comiesięcznie renty wyrównawcze.

Wnioskodawca rozważa wypłatę skapitalizowanej renty wyrównawczej, która jednocześnie wyczerpywałaby wszelkie roszczenia osób otrzymujących renty wyrównawcze względem wnioskodawcy. Jednorazowa wypłata skapitalizowanej renty wyrównawczej będzie równowartością renty za 5 lat z góry.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od jednorazowej wypłaty skapitalizowanej renty wyrównawczej należy potrącić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, ww. świadczenie powinno to być nadal traktowane jako renta wyrównawcza i zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jedna ugoda na wypłatę skapitalizowanej renty wyrównawczej została już podpisana z osobą, która do tej pory pobierała rentę wyrównawczą na podstawie ugody sądowej. Ze względu na trudną sytuację finansową tej osoby dokonano wypłaty I raty skapitalizowanej renty potrącając 18% podatku dochodowego od osób fizycznych.

Podatek został potrącony z uwagi na niejednoznaczną interpretację Urzędu Skarbowego co do zakwalifikowania tego rodzaju wypłaty, czy ww. świadczenie jest nadal rentą wyrównawczą, czy też jednorazowym odszkodowaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy wynika, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty, otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Podstawą prawną do dochodzenia odszkodowań, o których mowa wyżej jest przepis art. 444 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Z treści powyższego przepisu wynika, iż poszkodowany, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca aktualnie 6 osobom wypłaca na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego renty wyrównawcze. W związku z likwidacją zakładu wnioskodawca rozważa możliwość zawarcie ugód pozasądowych z wszystkimi 6 osobami oraz wypłatę skapitalizowanej renty wyrównawczej, która jednocześnie wyczerpywałaby wszelkie roszczenia tych osób względem wnioskodawcy. Jednorazowa wypłata skapitalizowanej renty wyrównawczej będzie równowartością renty za 5 lat z góry.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż renty wypłacane na podstawie art. 444 Kodeksu cywilnego stanowią wyrównanie za szkody, jakie poszkodowany poniósł w następstwie utraty zdrowia. Zatem renty przyznane wyrokiem sądowym, ugodą sądową czy też ugodą pozasądową na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego mają charakter odszkodowawczy, korzystają w związku z tym ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Charakteru odszkodowawczego renty nie zmienia fakt jej skapitalizowania i jednorazowej wypłaty za pewien okres czasu.

Tak więc wypłacone 6 osobom jednorazowo z góry za okres 5 lat skapitalizowane renty wyrównawcze przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego korzystają ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w ww. przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.