INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu 2 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia własności rzeczy na organ podatkowy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia własności rzeczy na organ podatkowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją mebli, ma zaległości podatkowe na rzecz Miasta – jest to podatek od nieruchomości. Spółdzielnia otrzymała zgodę Prezydenta Miasta na uregulowanie podatku w formie przeniesienia własności rzeczy, w jej przypadku są to meble.

Zagadnienie przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych budzi poważne wątpliwości w orzecznictwie. W wyroku NSA z dnia 16 stycznia 2007 r. (sygn. akt I FSK 500/6) i następnie w wyroku z dnia 8 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 2/2007) sąd uznał, że przeniesienie własności rzeczy na rzecz skarbu państwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa, nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w świetle art. 2 ust. 3 pkt 3 b ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). Mimo, że orzeczenia zostały wydane w oparciu o przepisy poprzednio obowiązującej ustawy o VAT, należy uznać, że zachowują swą aktualność także na gruncie obecnie obowiązujących przepisów. Jak zaznaczył NSA, celem zawarcia umowy o przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych jest wyłącznie wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, a więc zobowiązania o charakterze publiczno -prawnym. Zdaniem sądu, trudno w tej sytuacji stwierdzić, że czynność ta jest realizowana w ramach obrotu gospodarczego, a ponadto powoduje osiągnięcie wartości dodanej, która bezspornie stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Ponadto, NSA wskazał, że z reguły powodem uregulowania zaległości podatkowej w drodze przeniesienia własności rzeczy lub prawa majątkowego na rzecz skarbu państwa, jednostki samorządu terytorialnego jest zła sytuacja ekonomiczna podatnika, zatem ponosiłby on dodatkowy koszt w postaci podatku należnego VAT. Powodowałoby to w takiej sytuacji, powstanie nowego zobowiązania co prowadziłoby do zwiększenia istniejących już zaległości podatkowych i to w związku z wypełnieniem przez podatnika nałożonego na niego obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółdzielnia reguluje zobowiązania podatkowe poprzez przeniesienie własności rzeczy na rzecz organu podatkowego, są to meble przez nią wyprodukowane.

Czy przeniesienie własności rzeczy będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie własności rzeczy na rzecz organu podatkowego nie powinno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przepisem art. 66 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz:

1. Skarbu Państwa – w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa;
2. gminy, powiatu lub województwa – w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.
   
   

W myśl art. 66 § 2 ww. ustawy, przeniesienie następuje na wniosek podatnika:

1. w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, na podstawie umowy zawartej, za zgodą właściwego naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego, między starostą wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej a podatnikiem;
2. w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2, na podstawie umowy zawartej między wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem województwa a podatnikiem.
   
   

Ustawodawca nie wyłączył z opodatkowania podatkiem VAT przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa, w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa, jak również nie wyłączył z opodatkowania tym podatkiem przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz gminy, powiatu lub województwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.

Dokonywanie ww. czynności, uregulowanych w art. 66 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stanowi szczególny przypadek wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, co nie zmienia faktu, że przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych tym trybie jest czynnością, która zgodnie z powołanymi wyżej przepisami rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Wygaśnięcie zobowiązania na podstawie art. 66 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jest następstwem zawarcia umowy cywilnoprawnej pomiędzy zobowiązanym do zapłaty podatku a starostą wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej, natomiast wygaśnięcie zobowiązania na podstawie art. 66 § 1 pkt 2 ww. ustawy, jest następstwem zawarcia umowy cywilnoprawnej pomiędzy zobowiązanym do zapłaty podatku a wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem województwa. Zatem, czynność będąca przedmiotem takiej umowy mieści się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją mebli i ma zaległości podatkowe na rzecz Miasta z tytułu podatku od nieruchomości. Spółdzielnia reguluje zobowiązanie podatkowe poprzez przeniesienie własności rzeczy na rzecz organu podatkowego, którymi są meble przez nią wyprodukowane.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, że przeniesienie własności rzeczy (mebli) w trybie art. 66 Ordynacji podatkowej, na rzecz Miasta, reprezentowanego przez Prezydenta Miasta, w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości, w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa związana z przeniesieniem prawa rozporządzania towarami jak właściciel. Przeniesienie następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej i jest ono odpłatne. Odpłatnością w przedmiotowym przypadku jest kwota zaległości podatkowych, która zostanie skompensowana wartością rzeczy (mebli).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 stycznia 2007 r., sygn. akt I FSK 500/06 oraz uchwała podjęta przez Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 8 października 2007 r., sygn. akt I FPS 2/07 dotyczyły stanu prawnego obowiązującego przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a zatem nie odnoszą się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.