INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2010 r. (data wpływu 4 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2010 r. (data wpływu 9 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 30 marca 2010 r. Nr ITPB2/415-116/10-2/TJ wezwano do jego uzupełnienia. Braki wykazane w wezwaniu uzupełniono w dniu 9 kwietnia 2010 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 11 grudnia 2009 r. przed Sądem Rejonowym zawarta została ugoda między Wnioskodawczynią, matką małoletnich powódek i ich ojcem, pozwanym, w której ustalono przekazanie lokalu użytkowego, będącego własnością pozwanego, celem zaspokojenia potrzeb alimentacyjnych jego dzieci. Konsekwencją ugody sądowej była umowa użyczenia lokalu, zawarta w dniu 27 stycznia 2010 r., której przedmiotem było przekazanie przedmiotowego lokalu użytkowego matce małoletnich powódek. Obecnie Wnioskodawczyni, będąca najemcą tego lokalu, zamierza „podnająć” go osobom trzecim. Świadczenie alimentacyjne, o którym mowa, dokonywane jest na rzecz małoletnich córek Wnioskodawczyni. Nie otrzymują one żadnego innego zasiłku ani renty. Wnioskodawczyni podaje także, że przedmiotowy pawilon przekazany został w zamian za odstąpienie od opłat alimentacyjnych, co należy traktować jako zadośćuczynienie (opłatę alimentacyjną).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieją podstawy do zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czynsz z podnajmu traktować jako alimenty, które nie są opodatkowane...

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ nie otrzymuje żadnych innych alimentów ani zapomóg, a czynsz z najmu otrzymanego lokalu traktuje jako alimenty na zaspokojenie materialnych potrzeb dzieci, tak otrzymane środki podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy inne źródła. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są alimenty:

1. na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a), otrzymane na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.

Ponieważ przepis ten nie definiuje pojęcia „alimenty” interpretując je odwołać się należy do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9 poz. 59 ze zmianami), regulującego zagadnienia dotyczące obowiązku alimentacyjnego.

Stosownie do art. 133 § 1 Kodeksu rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W myśl art. 135 § 2 powołanego Kodeksu wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Z przytoczonych przepisów nie wynika wprost, że dostarczanie środków utrzymania ma dokonać się w postaci przekazania określonej kwoty pieniężnej, bądź żywności lub odzieży. Uznać więc należy, iż dopuszczalna jest każda postać świadczeń alimentacyjnych, będąca skutecznym zadośćuczynieniem obowiązkowi alimentacyjnemu, a wybór powinien odpowiadać celowi, jakiemu obowiązek ten służy i uwzględniać okoliczności każdego konkretnego przypadku.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w celu wykonania ciążącego obowiązku alimentacyjnego ojciec Pani nieletnich córek przekazał Pani na podstawie zawartej umowy użyczenia lokal użytkowy. Obecnie zamierza Pani wynająć przedmiotowy lokal, a otrzymane w ten sposób środki przeznaczyć na zaspokojenie materialnych potrzeb swoich córek.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i przepisy mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że kwota czynszu najmu lokalu użytkowego, przeznaczona na zaspokojenie potrzeb dzieci właściciela lokalu stanowić będzie przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.