Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1474/09-2/BA
z 18 stycznia 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPP2/443-1474/09-2/BA
Data
2010.01.18
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Stawki --> Stawki podatku
Słowa kluczowe
garaż
lokal mieszkalny
miejsce parkingowe
pomieszczenia
Istota interpretacji
Czy dla miejsc postojowych w garażu wielostanowiskowym oraz komórek które będą sprzedawane jako części przynależne do mieszkania będzie można stosować VAT w wysokości 7 % zgodnie z PKOB 1-11-112?
Wniosek ORD-IN 358 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Wnioskodawca jest developerem i będzie realizował budowę budynku wielorodzinnego mieszkalnego wraz z podziemnym garażem wielostanowiskowym dla samochodów. W piwnicach tego budynku jest zlokalizowany garaż, komórki lokatorskie/pomieszczenia gospodarcze przeznaczone do wykupu przez przyszłych właścicieli mieszkań. Miejsca postojowe w garażu wielostanowiskowym oraz komórki będą sprzedawane wraz ze sprzedażą mieszkań. Miejsce postojowe oraz komórki będą sprzedawane jako części przynależne mieszkań.
Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.
Stosownie do przepisu § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r., w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:
– w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.
Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie wskazują definicji lokalu użytkowego ani mieszkalnego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto, art. 2 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie „pomieszczeniami przynależnymi”.
Przedstawiona analiza przepisów ustawy o własności lokali nie może jednak prowadzić do wniosku, że pomieszczenia przynależne nigdy nie stanowią części obiektu budownictwa mieszkaniowego, bądź iż jest to pojęcie równoznaczne z wyrażeniem: „lokal użytkowy”. Na takie stwierdzenie nie pozwala literalne brzmienie art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, który:
Ze względu na fakt, że system pojęciowy zastosowany w ustawie o własności lokali nie daje jednoznacznego wyniku wnioskowania, należy się odnieść – pomocniczo i posiłkowo – do innych uregulowań, które zawierają pojęcia występujące w przepisach ustawy o VAT. Takim aktem prawnym jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Zgodnie z § 3 pkt 14 ww. rozporządzenia, lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 ww. rozporządzenia). Na podstawie powyższych uregulowań rozporządzenia można stwierdzić, że garaż w budynku mieszkalnym, w którym znajdują się konkretne, oznakowane miejsca postojowe nie jest mieszkaniem, jak również nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym stanowi lokal użytkowy. Komórka lokatorska, zgodnie z tym aktem, stanowi pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, dla przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu, a zatem nie wchodzi, w przeciwieństwie do garażu, do pojęcia lokalu użytkowego. Treść przepisów art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 37 rozporządzenia Ministra Finansów wyraźnie wskazuje, iż intencją ustawodawcy nie było objęcie obniżoną stawką lokali użytkowych sprzedawanych razem z lokalem mieszkalnym. Obniżone stawki mają bowiem charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania przepisu art. 41 ust. 12a ustawy § 37 rozporządzenia Ministra Finansów wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe. A zatem wydzielone miejsca postojowe w garażu wielostanowiskowym nie stanowią lokalu mieszkalnego (części mieszkaniowej budynku mieszkalnego), ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych. Miejsca postojowe mogą przynależeć do lokalu, ale nie zmienia to ich funkcji użytkowych. Oznacza to, że miejsca postojowe nie mieszczą się w zakresie preferencji wynikającej z przepisów ustawy bądź rozporządzenia, a zatem dotyczące ich czynności są opodatkowane zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług stawką w wysokości 22%. Natomiast komórka lokatorska, która co do zasady może przynależeć do lokalu mieszkalnego i nie powinna być traktowana jako lokal użytkowy, gdyż stanowi pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu. Tym samym stwierdzić należy, iż przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz komórką lokatorską znajdzie zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 7%. Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż obniżona do wysokości 7% stawka podatku VAT ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do sprzedawanych części obiektów budownictwa mieszkaniowego – z wyłączeniem miejsc postojowych, które podlegają opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 22%. Zaznaczyć należy, że jeżeli z przepisów wynika konieczność zastosowania dwóch różnych stawek dla jednej dostawy, to należy się do nich stosować. Tym samym brak jest podstaw do stwierdzenia, że przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym nie występuje obowiązek zastosowania dwóch odrębnych stawek podatkowych. Natomiast, dostawa komórki lokatorskiej wraz z lokalem mieszkalnym podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku VAT. Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż budynku wielorodzinnego mieszkalnego wraz z podziemnym garażem wielostanowiskowym. W piwnicach znajdują się komórki lokatorskie/pomieszczenia gospodarcze przeznaczone do wykupu przez przyszłych właścicieli. Miejsca postojowe w garażu wielostanowiskowym oraz komórki będą sprzedawane jako części przynależne mieszkań. Budynek sklasyfikowany jest wg PKOB 1-11-112 jako budynek wielorodzinny mieszkalny. Wskazać należy, że dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Rozporządzenie segreguje poszczególne obiekty, a następnie przyporządkowuje je stosując sekcje, działy, grupy oraz klasy.
1 Sekcja 11 Dział 112 Grupa
W myśl powołanego rozporządzenia, dział PKOB 11 obejmuje:
W oparciu o przywołaną wyżej klasyfikację obiektów budowlanych oraz podany przez Zainteresowanego symbol PKOB 1-11-112 należy uznać, że przedmiotowy budynek znajduje się w dziale 11 – budynki mieszkalne, w grupie 112 – budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe. Reasumując, w przypadku sprzedaży mieszkania wraz z komórką lokatorską oraz miejscem postojowym w garażu wielostanowiskowym, opodatkowaniu stawką w wysokości 7% podlegać będzie jedynie sprzedaż mieszkania wraz z komórką lokatorską, natomiast sprzedaż miejsca postojowego będzie opodatkowana stawką podstawową, tj. 22%. Tut. Organ informuje również, że do dnia 31 grudnia 2009 r. odpowiednikiem powołanego § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) był § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.