INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

1. prawidłowe - w zakresie importu usług finansowych i podstawy opodatkowania,
2. nieprawidłowe - w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług finansowych, momentu powstania obowiązku podatkowego oraz podstawy opodatkowania. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.) o informacje doprecyzowujące.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z prowadzoną przez siebie działalnością oraz w celu pokrycia bieżących potrzeb finansowych, Wnioskodawca zawarł w przeszłości szereg umów pożyczek pieniężnych z podmiotem zagranicznym (dalej: Pożyczkodawca). Należy podkreślić, że podmiot udzielający pożyczki należy do grupy kapitałowej, w której działa Spółka, jednakże nie jest jej bezpośrednim udziałowcem. Jednocześnie w związku z przewidywanymi dalszymi potrzebami w zakresie finansowania działalności, rozważa ona zawarcie kolejnej (kolejnych) umowy pożyczki z Pożyczkodawcą (lub innym zagranicznym pożyczkodawcą).

Omawiana usługa, świadczona na rzecz Zainteresowanego, polega na przeniesieniu przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy własności określonej ilości pieniędzy. On zaś zobowiązuje się zwrócić Pożyczkodawcy tę samą ilość pieniędzy wraz z odsetkami w terminach ustalonych w indywidualnych umowach. Odsetki wypłacane z tytułu udzielonych pożyczek wynikają z ustalonego w umowach oprocentowania i są wymagalne w terminach określonych w indywidualnych umowach pożyczek. Odsetki te stanowią wynagrodzenie Pożyczkodawcy z tytułu świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług polegających na udzielaniu pożyczek pieniężnych.

Spółka zaznaczyła, że Pożyczkodawca nie jest podmiotem zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce (podlega opodatkowaniu VAT w innych niż Polska jurysdykcjach), natomiast Spółka jest podatnikiem VAT w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie przez Spółkę umowy pożyczki, a w konsekwencji nabycie usług finansowych (do których zaliczają się usługi polegające na udzielaniu pożyczek), wiąże się z koniecznością rozliczenia importu usług dla celów VAT (przy czym, momentem w którym należy ująć import usług dla potrzeb VAT, jest w tym przypadku moment fizycznej zapłaty przez Spółkę odsetek należnych Pożyczkodawcy, zaś podstawą opodatkowania jest kwota należnych odsetek)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą następujące regulacje polskiego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT, usługi finansowe (obejmujące omawiane usługi polegające na udzieleniu pożyczki) świadczone przez podmioty zagraniczne na rzecz polskich podmiotów będących podatnikami VAT, należą do tzw. usług niematerialnych, dla których miejscem świadczenia jest terytorium kraju siedziby usługobiorcy, tj. w analizowanym przypadku Polska.

Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, polscy usługobiorcy usług niematerialnych, świadczonych na ich rzecz przez podmioty zagraniczne, są podatnikami z tytułu tych czynności, co oznacza, iż są oni zobowiązani do rozliczenia importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

Jednocześnie, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, udzielanie pożyczek zaklasyfikowane zostało do usług pośrednictwa finansowego. W myśl zaś art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwolnione z opodatkowania VAT są usługi wymienione w załączniku nr 4 do tej ustawy, który pod pozycją nr 3 zawiera m.in. usługi pośrednictwa finansowego (do których zaliczają się również usługi polegające na udzielaniu pożyczek).

Mając na uwadze powyżej zacytowane przepisy ustawy o VAT, Zainteresowany będąc podatnikiem VAT z tytułu nabycia usług finansowych polegających na udzieleniu pożyczki, zobowiązany jest do rozliczenia importu usług, zwolnionych od VAT w Polsce.

Dodatkowo Spółka wskazała, iż analogiczne stanowisko zaprezentował m.in.:

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z dnia 14 lipca 2009 r., znak ILPP2/443-505/09-4/GZ),

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 13 lipca 2009 r., znak IPPP2/443-467/09-2/PW),

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja indywidualna z dnia 30 grudnia 2008 r., znak ITPP1/443-926/08/MN),

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z dnia 15 lutego 2008 r., znak ILPP1/443-408/07-3/MK)

udzielając odpowiedzi na pytania podatników kierowane w ich indywidualnych sprawach związanych z zaciągnięciem przez polskiego podatnika pożyczki od nierezydenta.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, moment ujęcia dla potrzeb podatku VAT importu usług finansowych (do których zaliczają się również usługi polegające na udzielaniu pożyczek), jest moment fizycznej zapłaty przez niego odsetek należnych Pożyczkodawcy, a podstawą opodatkowania jest kwota należnych odsetek.

W świetle powyższych uwag, w stanie faktycznym opisanym przez Spółkę, będzie ona zobowiązana do rozpoznania importu usług finansowych w momencie dokonania zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe - w zakresie importu usług finansowych i podstawy opodatkowania oraz za nieprawidłowe w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Zainteresowany zawarł w przeszłości szereg umów pożyczek pieniężnych z podmiotem zagranicznym (Pożyczkodawcą). W ramach tych umów, Pożyczkodawca przeniósł własność określonej ilości pieniędzy na rzecz Spółki, która z kolei zobowiązała się zwrócić tę samą ilość pieniędzy wraz z odsetkami w terminach ustalonych w indywidualnych umowach.

Pożyczkodawca nie jest podmiotem zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce (podlega opodatkowaniu VAT w innych niż Polska jurysdykcjach), natomiast Wnioskodawca jest podatnikiem VAT w Polsce.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Stosownie do art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż kontrahent zagraniczny świadczył przedmiotową usługę na rzecz podatnika mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę. Zatem, miejscem jej świadczenia jest miejsce gdzie nabywca usługi (Wnioskodawca) posiada siedzibę.

Reasumując, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usługi finansowej świadczonej przez zagranicznego Pożyczkodawcę na rzecz Zainteresowanego, jest Polska.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju (…).

Podmiotem świadczącym przedmiotową usługę jest Pożyczkodawca, który podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w kraju innym niż Polska i nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, natomiast usługobiorca (Wnioskodawca) spełnia warunki określone w art. 17 ust. 3 ustawy, a zatem rozpoznaje on po swojej stronie import usługi finansowej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Zainteresowany zobowiązany jest do opodatkowania importu usług zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy).

Stosownie do treści obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, usługi są identyfikowane na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, istotnym w przedmiotowej sprawie jest właściwe zaklasyfikowanie do odpowiedniego symbolu PKWiU wykonywanych usług.

Na potrzeby podatku od towarów i usług, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293) do dnia 31 grudnia 2009 r., w kwestii klasyfikacji statystycznej towarów i usług, obowiązują przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 1997 r. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie ich od podatku.

Art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy wskazuje, iż zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym, pod poz. nr 3 wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego o symbolu PKWiU Sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

1. działalność lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.

Użycie przez ustawodawcę „ex” przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z opisu sprawy wynika, iż usługi udzielania pożyczek, które stanowią przedmiot wniosku, Spółka zakwalifikowała zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług do usług pośrednictwa finansowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowe usługi pośrednictwa finansowego korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy.

W powyższym zakresie stanowisko Zainteresowanego - jest prawidłowe.

Z powyższych ustaleń wynika, iż z tytułu nabycia od podatnika nieposiadającego siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju usługi finansowej, Wnioskodawca zobowiązany jest do opodatkowania tej czynności jako importu usług. Przedmiotowa usługa korzysta jednak ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż przedmiotowa usługa polega na przeniesieniu przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy własności określonej ilości pieniędzy. Spółka zobowiązuje się zaś zwrócić Pożyczkodawcy tę samą ilość pieniędzy wraz z odsetkami w terminach ustalonych w indywidualnych umowach. Odsetki wypłacane z tytułu udzielonych pożyczek wynikają z ustalonego w umowach oprocentowania i są wymagalne w terminach określonych w indywidualnych umowach pożyczek. Odsetki te stanowią wynagrodzenie Pożyczkodawcy z tytułu świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług polegających na udzielaniu pożyczek pieniężnych.

Na mocy art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 19 ust. 5 ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Natomiast z art. 19 ust. 19 ustawy wynika, że przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (…).

Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące zagadnienia związane z wystawianiem faktur.

Na mocy § 23 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

1. czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
2. dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w jednym egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku (§ 23 ust. 2 rozporządzenia).

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany dokonuje importu usług finansowych. W związku z czym zobowiązany jest do udokumentowania tej czynności, wystawiając fakturę wewnętrzną, zgodnie z przepisem art. 106 ust. 7 ustawy.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu usług finansowych (udzielania pożyczek pieniężnych), stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z momentem wykonania usługi tzn. zapłaty należnych odsetek przez pożyczkobiorcę (Wnioskodawca) lub upływu terminu do ich zapłaty (wymagalności). Obowiązek ten będzie powstawał częściowo z momentem zapłaty każdej kwoty odsetek lub z upływem każdego terminu zapłaty odsetek, w zależności od tego, które z tych zdarzeń następuje wcześniej.

Jeżeli natomiast wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstanie, zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wykonania usługi (zapłaty odsetek lub upływu terminu zapłaty odsetek).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym momentem ujęcia dla potrzeb podatku VAT importu usług finansowych (do których zaliczają się również usługi polegające na udzielaniu pożyczek), jest moment fizycznej zapłaty przez niego odsetek należnych Pożyczkodawcy, należy uznać - za nieprawidłowe.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.

W przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek kwotę należną, a w przedmiotowym przypadku także podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29 ust. 17 ustawy, stanowią odsetki należne Pożyczkodawcy.

W powyższym zakresie stanowisko Spółki - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W sprawie powołanych przez Zainteresowanego interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, stanowią one rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach, do których się zawężają, przez co nie mają wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Tut. Organ informuje, że z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług oraz zmianie uległo brzmienie art. 8 ust. 4, art. 17 ust. 1 pkt 4, art. 17 ust. 3, art. 19 ust. 19 ustawy.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie importu usług finansowych, momentu powstania obowiązku podatkowego oraz podstawy opodatkowania. Natomiast część wniosku w ww. zakresie dotycząca zdarzenia przyszłego została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2010 r. Nr ILPP2/443 1741/09 5/EWW.

Ponadto, kwestie dotyczące podatku od czynności cywilnoprawnych będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.