INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2010r. (data wpływu 11 stycznia 2010r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną wydatków na zakup środków transportu / samochodów ciężarowych, osobowych służących kierownikowi produkcji i handlowcom / oraz kontenerów stalowych służących do zbierania surowca u dostawców, uzupełnionym w dniu 02 kwietnia 2010 r. (data wpływu do BKIP w Płocku) o dokument potwierdzający prawo do reprezentacji Spółki przez pana Filipa H. na wezwanie z dnia 22 marca 2010 r. Nr IPPB3/423-6/10-2/MS (data doręczenia 29 marca 2010 r.) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2010r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie uznania za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną wydatków na zakup środków transportu / samochodów ciężarowych, osobowych służących kierownikowi produkcji i handlowcom / oraz kontenerów stalowych służących do zbierania surowca u dostawców.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z 26 września 2007 roku, na mocy którego jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

• Klasa 20.10 - Drewno piłowane, strugane lub impregnowane

• klasa 21.12 - Papier i tektura

• klasa 21.25 - Wyroby z papieru i tektury pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane

• klasa 24.30- Farby, lakiery i podobne środki pokrywające, farba drukarska i gotowe sykatywy

• klasa 24.52 - Kleje i żelatyny

• Klasa 26.15 - Szkło w postaci pół przetworzonej, pozostałe

• Klasa 37.10 - Surowce wtórne metalowe

• Klasa 37.20 - Surowce wtórne niemetalowe

• Klasa 63.12 - Usługi magazynowania i przechowywania towarów.
  
  

Spółka zakupiła samochody ciężarowe i osobowe wykorzystywane na potrzeby własne przedsiębiorstwa związane z inwestycją, na którą zostało wydane zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie strefy. W/w środki trwałe nie zostały zaliczone do wydatków kwalifikowanych do objęcia pomocą publiczną jako zakup środków transportu.

Spółka zwróciła się z pytaniem o wyjaśnienie wątpliwości dotyczących możliwości zaliczenia środków transportu do objęcia pomocą publiczną do A. S.A Zarządzająca Specjalna Strefą Ekonomiczną. A. S.A. pismem z dnia 03 września 2009 wyjaśniła, iż wydatki te stanowią koszty kwalifikowane, gdyż Spółka nie prowadzi działalności w sektorze transportu, jednocześnie informując, że nie jest organem uprawnionym do wydawania wiążących interpretacji przepisów prawa podatkowego. Spółka zakupiła również kontenery stalowe, które służą do zbierania surowców /makulatury/ u dostawców. Służą działalności na która zostało wydane zezwolenie lecz nie stoją na terenie SSE. W/w kontenerów również nie zaliczono do wydatków kwalifikowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka może zaliczyć wydatki na zakup środków transportu / samochodów ciężarowych, osobowych służących kierownikowi produkcji i handlowcom / oraz kontenerów stalowych służących do zbierania surowca u dostawców do wydatków kwalifikowanych do objęcia pomocą publiczną...

Zdaniem wnioskodawcy.

Ponieważ Spółka nie prowadzi działalności w sektorze transportu, a zakupione samochody służą działalności na terenie strefy i są związane z inwestycją, na którą zostało wydane zezwolenie, powinny być zaliczone do wydatków kwalifikowanych do objęcia pomocą publiczną. Kontenery stalowe służące do zbierania makulatury / papier i tektura/ u dostawców są związane bezpośrednio z przerobem tego surowca, objętego zwolnieniem z podatku dochodowego i również powinny być zaliczone do wydatków kwalifikowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U z 2007r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust.1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Natomiast w myśl art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na ternie strefy.

Pomocą publiczną udzielną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zezwolenia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne. W sytuacji, gdy dany rodzaj (przedmiot) działalności nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

Zgodnie z § 8 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008r. w sprawie pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548 ), dla przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, tj. przed dniem 30 grudnia 2008r., stosuje się dotychczasowe warunki pomocy regionalnej. Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca uzyskał zezwolenie 26 września 2007r. czyli w dacie obowiązywania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 2006r. w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 1581 ze zm.).

Zgodnie z § 3 ust.1 ww. rozporządzenia pomoc regionalna jest udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na nowe inwestycje i tworzenie nowych miejsc pracy. Przez nową inwestycję zgodnie § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zastałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora. Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczana na inwestycje odtworzeniowe (§ 3 ust. 5 ww. rozporządzenia). Stosownie do § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia zwolnienie przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. A więc zgodnie z tym przepisem przedsiębiorca musi ustalić, jaka część dochodu przypada na działalność poza terenem strefy i podlega opodatkowaniu.

Natomiast za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, zgodnie z do § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia uznaje się koszty inwestycji pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust 2 i 3.
   
   

A zatem ww. przepisy określają następujące warunki skutkujące zakwalifikowaniem danego wydatku do objęcia pomocą publiczną:

1. muszą to być koszty inwestycji,
2. poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. przeznaczone na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.
   
   

Zgodnie z stanem faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka prowadzi działalność na terenie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej. W związku z tą działalnością Spółka zakupiła środki trwałe, w tym przypadku są to: samochody ciężarowe, samochody osobowe służące kierownikowi produkcji i handlowcom oraz kontenery stalowe służące do zbierania surowca u dostawców. Jak wynika z treści wniosku kontenery stalowe znajdują się poza terenem tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej.

Należy podkreślić, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i równości opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Przepis § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia wyraźnie stanowi, iż zwolnienie od podatku dochodowego od osób prawnych w związku z kosztami nowej inwestycji przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. A więc zwolnieniem z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być objęte tylko wydatki na zakup środków trwałych, które znajdą się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż fakt poniesienia przez Spółkę wydatków na zakup kontenerów stalowych służących do zbierania surowca u dostawców znajdujących się poza strefą nie pozwala na zaliczenie ich do wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

W części dotyczącej wydatków na nabycie środków transportu (samochodów ciężarowych i osobowych) należy zauważyć że ze sposobu ich użytkowania wynika, że zmieniają one swoje położenie, niejednokrotnie mogą więc znajdować się poza terenem strefy. Ustawodawca w § 6 ust. 6 rozporządzenia w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej, wyłączył wydatki na tego rodzaju środki trwałe z katalogu, który może być objęty pomocą publiczną, które ze względu na swoją specyfikę mogą znajdować się poza obszarem strefy. Zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu wydatki na nabycie środków transportu nie kwalifikują się do objęcia pomocą. Skoro więc ustawodawca nie zezwala na zaliczenie wydatków na zakup środków transportu do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą u takich przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność transportową, a więc zakup środków transportu, w tym samochodów osobowych i ciężarowych jest wydatkiem zgoła podstawowym dla prowadzenia tej działalności to należy uznać, iż intencją ustawodawcy było całkowite wyłączenie wydatków na nabycie środków transportu (z uwagi na ich specyfikę jeżeli chodzi o możliwość ciągłej zmiany miejsca położenia a w związku z tym znajdowanie się także poza terenem strefy) przez wszystkich przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jak słusznie zauważa Spółka, Agencja... zarządzająca TSSE nie ma uprawnień do wydawania wiążących interpretacji przepisów strefowych.

Reasumując, zwolnieniem z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być objęte tylko wydatki na zakup środków trwałych, które znajdą się na terenie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej. Wnioskodawca nie może więc zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną ani wydatków na nabycie środków transportu ani kontenerów stalowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10,09-402 Płock.