INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko, Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2010r. (data wpływu 15 lutego 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2010r. (data wpływu 30 kwietnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystąpienia o rozliczenie nadwyżki podatku VAT z podatkiem należnym lub możliwości ubiegania się o zwrot tego podatku wykazanego w deklaracji VAT -7 złożonej w dniu 23 lipca 2001r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystąpienia o rozliczenie nadwyżki podatku VAT z podatkiem należnym lub możliwości ubiegania się o zwrot tego podatku wykazanego w deklaracji VAT -7 złożonej w dniu 23 lipca 2001r.

W dniu 30 kwietnia 2010r. wpłynęło do tut. organu, jako uzupełnienie do ww. wniosku, pismo Wnioskodawcy z dnia 28 kwietnia 2010r. będące odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 kwietnia 2010r. znak: IBPP2/443-139/10/JJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadząc działalność w latach 1995-2001 był podatnikiem VAT i składając deklarację VAT-7 dn. 23.07.2001r. miał nadpłacony podatek w kwocie:807 zł (słownie: osiemset siedem złotych). Działalność wznowił w listopadzie 2009r. i ma pytanie, czy nadwyżkę podatku VAT może rozliczyć z podatkiem należnym, albo też czy może się ubiegać o zwrot tego podatku. Za prawidłowością takiego rozwiązania przemawia wyrok SN z 25 lutego 2003r. (sygn. akt.), w którym stwierdzono, iż „Podatnik podatku od towarów i usług, który dokonał w sposób zgodny z prawem rozliczenia tego podatku, także po zaprzestaniu działalności podlegającej VAT, nie traci prawa do wystąpienia z żądaniem zwrotu tzw. nadpłaty podatku”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nadwyżkę podatku VAT można rozliczyć z podatkiem należnym, albo czy można ubiegać się o zwrot tego podatku...

Wnioskodawca wnosi o interpretację przepisów w sprawie nadwyżki VAT naliczonego nad należnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, nadwyżka podatku VAT naliczonego nad należnym, należy mu się.

W niniejszej interpretacji przyjęto stan faktyczny, pytanie i stanowisko Wnioskodawcy sformułowane w piśmie uzupełniającym z dnia 28 kwietnia 2010r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2001r., podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

W ust. 2 wskazano, iż kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach stwierdzających nabycie towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 15 ust. 2, a w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 11b.

W myśl ust. 2a kwotę podatku naliczonego stanowi również kwota podatku należnego od importu usług, z wyjątkiem podatku od usług:

1. turystyki wyjazdowej, związanych:
   1. ze sprzedażą zwolnioną od podatku,
   2. z czynnościami nie wymienionymi w art. 2.
   
   

W ust. 3 wskazano, iż obniżenie kwoty podatku należnego, o której mowa w ust. 1, następuje:

1. nie wcześniej niż w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, i nie później niż w rozliczeniu za miesiąc następny, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3,
2. w przypadku importu usług - w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu tych usług,
3. w przypadku dokonania spisu z natury określonego w art. 14 ust. 3 - najpóźniej w rozliczeniu za miesiąc następujący po miesiącu, w którym dokonano tego spisu,
   
   

Z ust. 3a wynika, iż obniżenie kwoty podatku należnego, o której mowa w ust. 1 i 3, nie może nastąpić jednak wcześniej niż w miesiącu otrzymania przez nabywcę towaru lub wykonania usługi, albo otrzymania faktury potwierdzającej dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty) podlegającej opodatkowaniu.

W myśl art. 21 ust. 1 ww. ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 19 ust. 2 i 2a, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 2-9, do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ww. ustawy podatnikom dokonującym sprzedaży towarów opodatkowanych w całości lub w części, stawką niższą niż określona w art. 18 ust. 1, przysługuje prawo do zwrotu z urzędu skarbowego różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4.

W ust. 3 ww. artykułu wskazano, iż podatnikom dokonującym sprzedaży towarów opodatkowanych wyłącznie stawką, o której mowa w art. 18 ust. 1, u których podatek naliczony jest wyższy od podatku należnego, przysługuje zwrot różnicy podatku z urzędu skarbowego w kwocie nie wyższej od kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które na podstawie odrębnych przepisów zaliczane są przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z art. 21 ust. 4 ww. ustawy wynika, iż przypadku gdy kwota nadwyżki podatku naliczonego u podatnika dokonującego sprzedaży towarów opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka określona w art. 18 ust. 1 przekracza kwotę wynoszącą 22% całości obrotu opodatkowanego stawkami niższymi, zwrotowi na rachunek bankowy podlega nadwyżka do wysokości tej kwoty. Pozostała część nadwyżki podlega rozliczeniu w trybie określonym w ust. 1.

Powołane wyżej przepisy określają zatem, w jakich przypadkach podatnik mógł skorzystać z prawa do zwrotu podatku.

Jednocześnie należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), gdzie w art. 70 § 1 wskazano, iż zobowiązanie podatkowe, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej stan prawny należy stwierdzić, iż istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają na takich samych zasadach zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.

W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia dla wszystkich zobowiązań - wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 o.p.) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 o.p.). Jest to termin materialnoprawny, przez co nie znajduje do niego zastosowanie instytucja przywrócenia terminu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadząc działalność w latach 1995-2001 był podatnikiem VAT i składając deklarację VAT-7 dnia 23 lipca 2001r. miał nadpłacony podatek w kwocie 807 zł. Działalność wznowił w listopadzie 2009r.

Wnioskodawca oczekuje interpretacji odnoszącej się do nadwyżki podatku VAT naliczonego nad należnym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołany stan prawny należy stwierdzić, iż do kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, o której mowa we wniosku, mają zastosowanie wszystkie przepisy Ordynacji podatkowej odnoszące się do „zobowiązania podatkowego”. Natomiast zobowiązanie podatkowe, jak wskazano wyżej, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zatem nadwyżka podatku naliczonego nad należnym wynikająca z deklaracji złożonej w dniu 23 lipca 2001r. mogła być ewentualnie rozliczona najpóźniej do końca 2006r.

Po upływie wskazanego terminu nie ma podstaw prawnych do wystąpienia z żądaniem zwrotu nadwyżki w wysokości 807 zł, która powstała w wyniku wykazania w deklaracji VAT-7 za lipiec 2001r. kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, jak również rozliczenia tej nadwyżki z podatkiem należnym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do wskazanego przez Wnioskodawcę wyroku SN z dnia 25 lutego 2003r. sygn. akt., stwierdzić należy iż został on wydany w odmiennym stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.