INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie utraty prawa do dokonywania odliczeń w ramach dużej ulgi budowlanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie utraty prawa do dokonywania odliczeń w ramach dużej ulgi budowlanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od 1 września 2008 r. prowadzi niepubliczną działalność oświatową - szkolne schronisko młodzieżowe w dzierżawionym obiekcie, na podstawie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych powiatu. Jest to działalność jednoosobowa rozliczana na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach ogólnych, wg skali podatkowej.

Wnioskodawczyni informuje, że od 1 września 2009 r. rozszerzyła działalność. Rozszerzenie polegało na otwarciu drugiego schroniska, również szkolnego, młodzieżowego.

Zainteresowana uzyskała stosowny wpis w ewidencji niepublicznych szkół i placówek, a także dodatkowo wpis do ewidencji działalności gospodarczej oraz wszystkie zezwolenia i pozytywne opinie stosownych służb.

Wnioskodawczyni podaje, że wszystkie Jej wątpliwości co do prawidłowego zastosowania prawa podatkowego są związane właśnie z nowym miejscem wykonywania działalności gospodarczej.

Budynek wskazany jako drugie miejsce świadczenia usług, zakwaterowania od 1 września 2009 r., jest własnością Zainteresowanej. Budowa została ukończona w 2008 r.

Z tytułu wybudowania ww. budynku Wnioskodawczyni korzystała z tzw. dużej ulgi budowlanej, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2002 r. oraz korzysta nadal na zasadzie praw nabytych, ponieważ spełniała wszystkie warunki do objęcia Jej tą ulgą.

Począwszy od rozliczenia za 2000 r. do rozliczenia za 2008 r. Zainteresowana zawsze otrzymywała (wraz z mężem) zwrot nadpłaconego podatku z tytułu dużej ulgi budowlanej. Natomiast nie korzystała z tzw. ulgi odsetkowej.

Maż Wnioskodawczyni zmarł w 2008 r. Małżonkowie mieli wspólność majątkową.

Obecnie od 1 września 2009 r. część budynku, a ściśle 49,5% całkowitej powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego (w związku z którym Zainteresowana korzystała z ulgi budowlanej) Wnioskodawczyni przeznaczyła na cele działalności gospodarczej, pozostawiając sobie pozostałe 50,5% powierzchni użytkowej na własne cele mieszkaniowe.

Charakter i konstrukcja budynku nie wymagały żadnych zmian budowlanych na potrzeby usług świadczonych przez szkolne schronisko młodzieżowe, toteż nie było zmiany dokumentacji technicznej budynku, nie zmienił się projekt budynku, ani jego pierwotne przeznaczenie, chociaż w części służącej działalności gospodarczej nie jest użytkowany zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem. Jednakże nie było potrzeby przeprowadzania żadnych robót adaptacyjno-budowlanych, ani innych, które na stałe zmieniłyby pierwotne przeznaczenie budynku.

Wnioskodawczyni zamierza amortyzować podatkowo część budynku przeznaczoną na cele użytkowe. Ustalenie wartości początkowej zamierza powierzyć biegłemu, ponieważ nie posiada potrzebnych umiejętności, ani wszystkich potrzebnych dokumentów do ustalenia kosztu wytworzenia budynku. Po ustaleniu wartości początkowej Zainteresowana wprowadzi nieruchomość do ewidencji środków trwałych i będzie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w części związanej z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym przeznaczenie na cele działalności 49,50% całkowitej powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, w związku z którym Zainteresowana korzystała i kontynuuje korzystanie z tzw. dużej ulgi budowlanej, skutkuje utratą prawa do tej ulgi i koniecznością jej zwrotu do Urzędu...
2. Czy wobec braku części dokumentów źródłowych – faktur zakupu materiałów i usług na budowę domu, które pozwoliłyby Wnioskodawczyni wyliczyć samodzielnie wartość początkową nieruchomości dla celów amortyzacji podatkowej, można tą wycenę powierzyć niezależnemu biegłemu...
3. Czy zamierzony przez Zainteresowaną sposób ustalenia wartości początkowej dla celów amortyzacji podatkowej jest prawidłowy...
4. Czy planowana przez Wnioskodawczynię stawka amortyzacji 1,5% jest prawidłowa...

Tutejszy Organ informuje, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i jest odpowiedzią na pytanie nr 1 wniosku. W przedmiocie opisanego zdarzenia przyszłego (pytanie nr 2 i nr 3) została wydana w dniu 15 stycznia 2010 r. odrębna interpretacja nr ILPB1/415-1157/09-3/AA oraz w przedmiocie opisanego zdarzenia przyszłego (pytanie nr 4) została wydana w dniu 15 stycznia 2010 r. odrębna interpretacja nr ILPB1/415-1157/09-4/AA.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przeznaczenie na cele działalności gospodarczej 49,5% z całkowitej powierzchni użytkowej budynku nie skutkuje utratą prawa do dużej ulgi budowlanej, ponieważ:

• nie doszło do zmiany w całości przeznaczenia budynku mieszkalnego na użytkowy, o czym mówi art. 27a ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym obowiązującym do końca 2001 r., ponieważ część budynku jest nadal wykorzystywana na cele mieszkalne,
• nie doszło do przebudowy budynku mieszkalnego na użytkowy, ani też do częściowej przebudowy, która w sposób trwały zmieniłaby charakter budynku na niemieszkalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. b). ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2001 r. - podatek dochodowy od osób fizycznych, o których mowa w art. 3 ust. 1, obliczony zgodnie z art. 27, obniżony zgodnie z art. 27b o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-17, jeżeli w roku podatkowym podatnik poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe, przeznaczone na budowę budynku mieszkalnego.

Zagadnienia związane z utratą prawa do ulgi mieszkaniowej reguluje przepis art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2001 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509 ze zm.). Wynika z niego, że art. 27a ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r. ma zastosowanie do wymienionych w nim zdarzeń powstałych po dniu 1 stycznia 2002 r.

Przepis art. 27a ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2002 r. stanowił, że w sytuacji gdy podatnik skorzystał z odliczeń od dochodu/przychodu lub podatku z tytułu wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, określone w ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy (w tym budowę budynku mieszkalnego), a następnie:

1. wycofał ze spółdzielni wniesiony wkład,
2. w całości zmienił przeznaczenie lokalu lub budynku mieszkalnego na użytkowy,
3. po roku, w którym dokonano odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków, z wyjątkiem, gdy zwrócone kwoty zaliczone zostały do przychodów podlegających opodatkowaniu,
4. wycofał oszczędności z kasy mieszkaniowej, z wyjątkiem, gdy wycofana kwota po określonym w umowie o kredyt kontraktowy okresie systematycznego oszczędzania została wydatkowana zgodnie z celami systematycznego oszczędzania na rachunku prowadzonym przez tę kasę,
5. przeniósł uprawnienia do rachunku oszczędnościowo-kredytowego na rzecz osób trzecich, z wyjątkiem dzieci własnych lub przysposobionych

- do dochodu (przychodu) lub podatku należnego za rok, w którym zaistniały te okoliczności, dolicza się odpowiednio kwoty uprzednio odliczone z tych tytułów.

Konstrukcja przepisu art. 27a ust. 13 wskazuje, iż przypadki w nim wymienione mają charakter katalogu zamkniętego. Oznacza to, że wystąpienie innych okoliczności niż wyżej wskazane nie stanowi podstawy do zwrotu ulg mieszkaniowych wykorzystanych w latach wcześniejszych.

Reasumując, przeznaczenie na cele działalności gospodarczej 49,5% całkowitej powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, w związku z którym Wnioskodawczyni korzystała i kontynuuje korzystanie z tzw. dużej ulgi budowlanej, nie skutkuje utratą prawa do tej ulgi i koniecznością jej zwrotu do Urzędu, gdyż częściowe przeznaczenie budynku mieszkalnego na użytkowy nie zostało wymienione w powołanym wyżej art. 27a ust. 13 ustawy i w związku z tym wykorzystana ulga z tytułu budowy budynku mieszkalnego nie będzie podlegała zwrotowi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.