INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 grudnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2009 r. (data wpływu 28 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi projektowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi projektowej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 grudnia 2009 r. (data wpływu 28 grudnia 2009 r.) o kserokopię odpisu z rejestru przedsiębiorców.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca otrzyma zlecenie na wykonanie usług projektowych. Zleceniodawcą będzie firma, której siedziba zlokalizowana jest na terenie Republiki Łotwy (miasto Ryga). Zlecenie dotyczyć będzie opracowania kompletnego projektu wielobranżowego zakładu produkcyjnego. Miejsce przyszłej inwestycji znajduje się w Republice Białorusi w okręgu Grodno. Projekt wykonywany będzie według norm i przepisów białoruskich i zatwierdzany będzie do realizacji przez białoruskie władze administracyjne. Przy realizacji zlecenia Zainteresowany, jako zleceniobiorca, zatrudni – udzieli zlecenia – kilku podmiotom projektowym w tym również Politechnice, na opracowanie niektórych zakresów prac ściśle projektowych (opracowanie technologiczne, konstrukcyjne, niektóre instalacje).

Otrzymane zlecenie pochodzić będzie od firmy łotewskiej, która jest instytucją finansującą całość przedsięwzięcia. Faktura za usługi projektowe zostanie wystawiona na firmę łotewską, natomiast sam projekt realizowany będzie na terenie Republiki Białoruskiej. Natomiast za podzlecane usługi projektowe wykonywane przez podwykonawców Spółki, faktury będą wystawiane przez nich na polską firmę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie będzie miejsce świadczenia usługi projektowej, a co za tym idzie, jakie będzie właściwe miejsce opodatkowania tej usługi...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w art. 27 ust. 2 pkt 1 wskazuje, iż w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym „(…) oraz usług przygotowania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego – miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości”.

Przepis ten jednoznacznie przypisuje jako miejsce świadczenia usługi, miejsce położenia nieruchomości. Nie ma również w tym przepisie uzależnienia uznania tej usługi za wykonywaną poza granicami Polski od faktu, na kogo wystawiona jest faktura za ww. usługi. Tak więc, wykonując usługę projektową dla nieruchomości położonej poza terytorium Polski, a jednocześnie wystawiając faktury za tę usługę na podatnika zagranicznego z Unii Europejskiej, jak również na polskiego, uznaje się, że miejscem świadczenia usługi (a co za tym idzie miejscem opodatkowania) jest miejsce położenia nieruchomości, czyli w niniejszym przypadku Republika Białorusi.

Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał postanowienie nr PP/443/1/133/157/06 z dnia 18 grudnia 2006 r., stwierdzające w podobnej sprawie o prawidłowym stanowisku podatnika. W świetle tego postanowienia oraz faktu braku zmiany w prawie podatkowym na rok 2010 w omawianym zakresie stanowisko podatnika jest słuszne i prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Ustawodawca wprowadzając wskazane powyżej wyłączenia określił przypadki, w których występuje inne niż określone w art. 28b ust. 1 miejsca świadczenia usług.

Zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W przepisie tym przyjęto, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca oraz, gdzie faktycznie (fizycznie) wykonuje tą usługę. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca otrzyma zlecenie na wykonanie usług projektowych od firmy łotewskiej. Zlecenie dotyczyć będzie opracowania kompletnego projektu wielobranżowego zakładu produkcyjnego. Miejsce przyszłej inwestycji znajduje się w Republice Białorusi w okręgu Grodno. Przy realizacji zlecenia Zainteresowany jako zleceniobiorca zatrudni – udzieli zlecenia kilku podmiotom projektowym, na opracowanie niektórych zakresów prac ściśle projektowych (opracowanie technologiczne, konstrukcyjne, niektóre instalacje).

Otrzymane zlecenie pochodzić będzie od firmy łotewskiej, która jest instytucją finansującą całość przedsięwzięcia. Faktura za usługi projektowe zostanie wystawiona na firmę łotewską, natomiast sam projekt realizowany będzie na terenie Republiki Białoruskiej. Natomiast za podzlecane usługi projektowe wykonywane przez podwykonawców Spółki, faktury będą wystawiane przez nich na polską firmę.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy, stwierdzić należy, że miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług projektowych związanych z nieruchomością, będących przedmiotem wniosku, będzie terytorium państwa, na którym znajduje się nieruchomość, a więc terytorium Republiki Białoruskiej.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), reguluje m.in. treść, sposób oraz warunki wystawiania faktur VAT.

Stosownie do § 25 ust. 1 cyt. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 25 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Reasumując, Zainteresowany jak i podwykonawcy świadczonych usług projektowych związanych z nieruchomością znajdującą się na terytorium Republiki Białoruskiej, powinni udokumentować te usługi fakturami VAT, bez wskazywania na nich stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanego w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, jednakże z uwagi na zastosowanie innych przepisów prawa niż wskazane przez niego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług wydana została odrębna interpretacja w dniu 18 lutego 2010 r. Nr ILPP2/443 1632/09 4/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.