INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 22 stycznia 2010r.), uzupełnionym w dniu 26 marca 2010r. oraz 30 marca 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 15 marca 2010r. Znak: IBPB II/1/415-76/10/AŻ wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 26 marca 2010r. oraz 30 marca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 16 czerwca 2003r. wspólnie z żoną wnioskodawca nabył w formie aktu notarialnego prawo własności niezabudowanej działki o powierzchni 0.1000 ha wraz z udziałem 2/32 części w prawie własności niezabudowanej działki o powierzchni 0.1910 ha (współwłasność majątkowa małżeńska). Wartość zakupu wynosiła 10 000 zł. W dniu 01 lutego 2008r. orzeczono rozwód. W dniu 12 sierpnia 2008r. orzeczono sądowy podział majątku wspólnego (ugoda sądowa). W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, iż przy dokonywaniu sądowego podziału majątku wspólnego przyjęto łączną wartość majątku wspólnego w wysokości 100 000 zł - wartość nieruchomości 50 000 zł, wartość samochodu osobowego 30 000 zł, wartość przedmiotów urządzenia domowego 20 000 zł. Tytułem zrzeczenia się praw do nieruchomości i samochodu żona wnioskodawcy otrzymała kwotę 42 000, zł tj. 20 000 zł tytułem spłaty za nieruchomość oraz 22 000 zł tytułem spłaty za samochód, nadto otrzymała przedmioty urządzenia domowego o wartości 20 000 zł. W dniu 16 października 2009r. wnioskodawca w drodze aktu notarialnego dokonał sprzedaży nieruchomości wraz z 2/32 udziału innej nieruchomości na rzecz osób trzecich za kwotę 86 500 zł. W wyniku podziału majątku wspólnego wartość majątku uzyskanego przez żonę wnioskodawcy wyniosła 62 000 zł, z kolei wartość majątku przyznanego wnioskodawcy (po odliczeniu przekazanych pieniędzy) wyniosła 38 000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym przejście prawa własności w wyniku sądowego podziału majątku wspólnego jest nabyciem nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy w wyniku sądowego podziału majątku wspólnego dokonanego w dniu 12 sierpnia 2008r. i przyznania wnioskodawcy prawa własności nieruchomości doszło do przerwania 5 letniego terminu liczonego przy odpłatnym zbyciu nieruchomości.
3. Czy wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego w związku ze sprzedażą nieruchomości – jeśli tak to od jakiej wartości i na podstawie jakiego przepisu prawa podatkowego zostanie naliczony podatek...
   
   

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego. Wskazał również, iż tytułem zrzeczenia się nieruchomości przekazał byłej żonie kwotę 20 000 zł, tym samym w przypadku wymierzenia podatku byłby podwójnie opodatkowany. Wnioskodawca przywołał orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 09 kwietnia 2002r. Sygn. akt III Sa/2717/00 wskazując, iż włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową – nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego z małżonków, nie jest nabyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Zdaniem wnioskodawcy a contrario należy rozumieć, iż dokonanie podziału majątku wspólnego i przyznanie jednemu z małżonków wyłącznego prawa własności nie jest nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie wnioskodawcy nie doszło do przerwania 5 letniego terminu liczonego przy odpłatnym zbyciu nieruchomości, gdyż orzeczenie sądowego podziału majątku wspólnego nie przerywa tego okresu. Wspólność majątkowa małżeńska jest współwłasnością bezudziałową, żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego. W prawie podatkowym nie ma przepisu, który by zezwalał organowi podatkowemu przed zniesieniem czy tez ustaniem wspólności majątkowej małżeńskiej na dokonanie podziału przychodu ze sprzedaży przypadającego małżonkom w celu wymierzenia podatku jednemu z tych małżonków. Brak możliwości określenia jaka część uzyskana ze sprzedaży nieruchomości przypada na każdego z małżonków wyklucza możliwość wymierzenia podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (...).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca wspólnie z żoną nabył w dniu 16 czerwca 2003r. w drodze umowy sprzedaży nieruchomość. W 2008r. orzeczono rozwód oraz sądowy podział majątku wspólnego, na podstawie którego wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność prawo własności nieruchomości o wartości 50 000 zł, samochód osobowy o wartości 30 000 zł. Z kolei jego żona otrzymała przedmioty urządzenia domowego o wartości 20 000 zł oraz kwotę 42 000 zł tytułem spłaty i zrzeczenia się praw do nieruchomości i samochodu, tj. 20 000 zł tytułem spłaty za nieruchomość oraz 22 000 zł tytułem spłaty za samochód. W 2009r. wnioskodawca w drodze aktu notarialnego dokonał sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie decydujące znaczenie ma właściwe ustalenie daty od jakiej należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy tj. czy od daty kiedy nastąpiło pierwotne nabycie zbywanej nieruchomości tj. od 2003r. czy też od daty kiedy nastąpił podziału majątku wspólnego, tj. od 2008r.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje pomiędzy małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa, obejmująca ich dorobek (wspólność ustawowa) i ma ona charakter współwłasności łącznej (bezudziałowej). Stosownie do treści art. 32 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dorobkiem małżeńskim są przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub jednego z nich. Ustanie współwłasności małżeńskiej powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych i od tego momentu dopuszczalne jest zniesienie współwłasności. Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Jednym z rodzajów zniesienia współwłasności majątkowej małżeńskiej jest prawomocne orzeczenie o rozwodzie.

Według ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu - podmiot bowiem uzyskuje prawo rzeczowe w stosunku do rzeczy. W zasadzie to nabycie jest ekwiwalentne, a więc związane z koniecznością spełnienia świadczenia na rzecz zbywcy. Typowym przykładem nabycie rzeczy jest umowa sprzedaży. Bardziej złożona sytuacja zachodzi w przypadku czynności prawnych podziału współwłasności. Niezależnie, czy ten podział następuje w wyniku umowy lub postanowienia Sądu, podział rzeczy wspólnej, podział majątku wspólnego małżonków, czy też dział spadku może przybierać różne formy. Zniesienie współwłasności, w skład której wchodzi prawo własności nieruchomości może nastąpić w ten sposób, że każdy z współwłaścicieli nabędzie część nieruchomości lub też prawo własności którejś z nieruchomości, przy czym wartość tej rzeczy nie będzie przekraczała wartości udziału, a zatem nie powstanie obowiązek zapłaty dopłaty lub spłaty. Wówczas podmiot ten, pomimo uzyskania prawa własności nieruchomości, nie zwiększy swych aktywów majątkowych. Stąd też nie nabywa nieruchomości w rozumieniu określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odmienna sytuacja zachodzi wtedy, gdy podział majątku wspólnego następuje poprzez przyznanie współwłaścicielowi nieruchomości o wartości przekraczającej jego udział we współwłasności. Wówczas należy wyrównać udziały poprzez dopłatę lub spłatę. Zatem następuje wzrost aktywów majątku. W tej części bowiem w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podmiot musi zapłacić odpowiednią kwotę tytułem wyrównania udziałów w postaci dopłaty pieniężnej. W tym zakresie niewątpliwie podatnik nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku ustania małżeństwa w drodze prawomocnego orzeczenia o rozwodzie, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku ustania małżeństwa mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez byłego małżonka nieruchomości lub prawa przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział byłego małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień,

w którym dokonano podziału majątku dorobkowego. Stąd wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) – jak też stan jej majątku osobistego. Powyższych ustaleń należy bezwzględnie dokonać w oparciu o obiektywne kryteria czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze w dniu zawarcia umowy, na mocy której doszło do podziału majątku dorobkowego małżonków,a nie według subiektywnego przekonania małżonków.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy mając na względzie ujęty we wniosku stan faktyczny sprawy stwierdzić należy, że sądowy podział majątku wspólnego dokonany w dniu 12 sierpnia 2008r. nie był ekwiwalentny. O ekwiwalentnym bowiem podziale w naturze mówić można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego, każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek tej samej wartości. Tymczasem na mocy orzeczenia sądowego wnioskodawca nabył na własność nieruchomość o wartości 50 000 zł, samochód osobowy o wartości 30 000 zł. Żona otrzymała z kolei przedmioty urządzenia domowego 20 000 zł. Powyższe przesądza zatem o nie ekwiwalentnym podziale majątku dorobkowego małżonków.

Prawo własności do przedmiotowej nieruchomości (która została sprzedana 16 października 2009r.) wnioskodawca nabył zatem w następujący sposób:

• #189; w 2003r. w części odpowiadającej jego udziałowi w majątku wspólnym, jako że na zasadzie wspólności ustawowej małżonkowie nabyli przedmiotową nieruchomość
• #189; w 2008r. w wyniku podziału majątku wspólnego. Tym samym wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem zbywanej nieruchomości.
  
  

Z uwagi na to, że nabycie prawa do przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 2003r. oraz w 2008r., pięcioletni termin o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki wnioskodawca nabył. Ponieważ od końca roku, w którym nastąpiło nabycie #189; część nieruchomości na prawach wspólności ustawowej, a więc od końca 2003r. minęło pięć lat zatem ta część przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości w 2009r. nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym nie będzie podlegała w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie natomiast pozostała #189; część nieruchomości nabytej w 2008r. w wyniku podziału majątku dorobkowego, ponieważ zbycie tego udziału nastąpiło w 2009r. tj. przed upływem pięciu lat od nabycia.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) zmieniono m. in. zasady opodatkowania dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007r. do dnia 31 grudnia 2008r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r.

I tak, zgodnie z art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia. Podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. W przypadku odpłatnego zbycia podstawę obliczenia podatku stanowi różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Przychód tak obliczony można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości (udziału) lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku.

Z kolei stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie jej posiadania. Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych. W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej ponad udział w majątku dorobkowym małżonków kosztem uzyskania przychodu może być m. in. udokumentowana kwota faktycznej spłaty na rzecz byłego małżonka, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem kwota spłaty na rzecz byłej żony dotycząca tej części nieruchomości może stanowić koszt nabycia zbywanej nieruchomości, o którą wnioskodawca może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży przychód.

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest fakt, że podział majątku dorobkowego nie był ekwiwalentny w naturze, gdyż na wyłączną własność wnioskodawcy przeszło prawo własności nieruchomości o wartości 50 000 zł, samochód osobowy o wartości 30 000 zł. Z kolei jego żona otrzymała przedmioty urządzenia domowego o wartości 20 000 zł. Nie można jednakże pominąć okoliczności, że nabycie nieruchomości odbyło się odpłatnie. Wnioskodawca dokonał bowiem spłaty w wysokości 42 000 zł tytułem spłaty na rzecz żony – z tego 20 00 zł stanowiła spłata z własności nieruchomości. Oznacza to, że kosztem nabycia należącego do męża udziału w wysokości #189; w majątku dorobkowym małżeńskim jest wartość spłaty dokonanej na rzecz żony. W świetle powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej ponad udział w majątku dorobkowym małżonków, za koszt uzyskania przychodu można uznać kwotę 20 000 zł.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie wnioskodawca prawo własności do zbytej w 2009r. nieruchomości nabył w #189; części na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej i w #189; części w wyniku podziału majątku dorobkowego małżonków. Przychód w kwocie 86 500 zł uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości podlega rozliczeniu po połowie. Tak więc połowa przychodu uzyskanego w 2009r. ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (tj. odpowiadająca nabytej w 2003r. #189; części nieruchomości) nie będzie w ogóle podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym ponieważ odpłatne zbycie tej części nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Natomiast przychód ze sprzedaży w 2009r. pozostałej części nieruchomości tj. 1/2 części, którą wnioskodawca nabył w 2008r. w wyniku podziału majątku wspólnego podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008r., ponieważ sprzedaż tej części nieruchomości nastąpiła przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie. Zatem przychód ze sprzedaży nieruchomości będzie stanowiła wartość połowy przychodu ze zbytej nieruchomości czyli kwota 43 250 zł, natomiast dochodem będzie różnica pomiędzy kwotą tego przychodu a kosztami jego uzyskania określonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, przy uwzględnieniu, iż za koszt uzyskania przychodu można uznać kwotę 20 000 zł uiszczoną tytułem spłaty żony.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie powołanego przez wnioskodawcę wyroku należy stwierdzić, iż powoływane rozstrzygnięcie prawne zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Orzeczenia Sądu, choć kształtują pewną linię wykładni prawa to w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły, stąd też wskazany przez wnioskodawcę wyrok NSA nie był podstawą rozstrzygnięcia w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.