Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1050/12/MU
z 19 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki letniskowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki letniskowej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca we wrześniu 2012 r. zbył działkę letniskową, w której posiadanie wszedł w sposób następujący: Działka o powierzchni całkowitej 2,632 m2 była dzierżawiona od Gminy przez Technikum, spełniała charakter rekreacyjno-wypoczynkowy dla nauczycieli. Na działce tej stały domki letniskowe nietrwale związane z gruntem. W roku 1998 szkoła zrezygnowała z dzierżawienia ww. działek i wówczas nauczyciele wyrazili chęć ich nabycia od miasta. Zlecono geodecie z urzędu miasta podział terenu (tj. działki o powierzchni 2,632 m2) na poszczególne indywidualne działki. Wnioskodawcy w udziale przypadła działka o powierzchni 161,5 m2.

W dniu 12 kwietnia 1999 r. spółka cywilna, której Wnioskodawca był członkiem, dokonała od miasta zakupu działki o powierzchni 2,632 m2, przy czym Wnioskodawcy przypadła działka o powierzchni 161,5 m2 za którą wcześniej wniósł do spółki cywilnej opłatę. Działkę tę, ogrodzoną, Wnioskodawca użytkował do września 2012 r. W dniu 22 grudnia 2008 r. przed notariuszem rozwiązano umowę spółki cywilnej i podpisano umowę o podział majątku wspólnego wspólników, zachowując posiadane powierzchnie działek. Wnioskodawca, co wynika z aktu notarialnego, nabył udział wynoszący 1615/2630 części, co odpowiada 161,5 m2 powierzchni gruntu, czyli tyle samo co wykupił i posiadał od 1999 r. Ponadto Wnioskodawca nadmienia, iż działka, o której mowa we wniosku nie była przedmiotem działalności gospodarczej i służyła jedynie do celów rekreacyjnych, a Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest obowiązany do zapłacenia podatku od sprzedaży działki?

Wnioskodawca uważa, że nie powinien płacić podatku od zbycia działki, ponieważ od 1999 r. tj. od czasu jej nabycia powierzchnia działki (161,5 m2) nie uległa zmianie aż do czasu jej zbycia tj. do września 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia:

1. na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu - do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy;
2. w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki mającej osobowość prawną lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
3. składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż, w dniu 12 kwietnia 1999 r. spółka cywilna , której Wnioskodawca był członkiem, dokonała od miasta zakupu działki o powierzchni 2,632 m2, przy czym Wnioskodawcy przypadła działka o powierzchni 161,5 m2 za którą wcześniej wniósł do spółki cywilnej opłatę. W dniu 22 grudnia 2008 r. przed notariuszem rozwiązano umowę spółki cywilnej i podpisano umowę o podział majątku wspólnego wspólników, zachowując posiadane powierzchnie działek. Wnioskodawca, co wynika z aktu notarialnego, nabył udział wynoszący 1615/2630 części, co odpowiada 161,5 m2 powierzchni gruntu, czyli tyle samo co wykupił i posiadał od 1999 r. Wnioskodawca we wrześniu 2012 r. zbył działkę letniskową. Działka ta nie była przedmiotem działalności gospodarczej i służyła jedynie do celów rekreacyjnych a Wnioskodawca nie prowadził nie powadzi działalności.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Z przepisu tego wynika, że spółka cywilna zawiązana jest dla osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Przy czym cel gospodarczy nie powinien być utożsamiany z celem zarobkowym ani celem materialnym. Nie każda korzyść stanowi bowiem zarobek. Cel gospodarczy to taki, który jest realizowany w związku z obrotem gospodarczym, na tle wymiany towarów, usług, będących jego przedmiotem. Może on być realizowany na dowolnym etapie procesu gospodarczego. Spółka cywilna może zostać zawiązana w celu np. realizacji wspólnej inwestycji, wspólnego dokonywania zakupu. Cel ten nie może być utożsamiany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wspólne prowadzenie działalności gospodarczej można potraktować jako jeden z przejawów wspólnego celu gospodarczego. Działalność gospodarcza jest bowiem ujmowana jako taka, która ma charakter zarobkowy, jest prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły. Tymczasem celem spółki cywilnej nie musi być prowadzenie działalności w sposób ciągły, co należy rozumieć jako powtarzalność czynności na nią się składających. Nie musi to również być działalność zarobkowa. Ponadto należy przyjąć, że spółka nie musi zostać utworzona dla prowadzenia działalności, przez co należy rozumieć pewien zorganizowany zespół działań. Można dopuścić utworzenie takiej spółki dla realizacji określonej transakcji.

W myśl art. 875 § 1 Kodeksu cywilnego od chwili rozwiązania spółki stosuje się odpowiednio do wspólnego majątku wspólników przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów poniższych.

Stosownie do art. 875 § 2 Kodeksu cywilnego z majątku pozostałego po zapłaceniu długów spółki zwraca się wspólnikom ich wkłady, stosując odpowiednio przepisy o zwrocie wkładów w razie wystąpienia wspólnika ze spółki.

Pozostałą nadwyżkę wspólnego majątku dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczyli w zyskach spółki (art. 875 § 3 Kodeksu cywilnego).

Z powyższego wynika, że jeżeli po rozwiązaniu spółki cywilnej i podziale majątku wystąpi współwłasność nieruchomości w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli posiada określony ułamkowy udział w nieruchomości i może rozporządzać nim bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzenie udziałem polega na tym, że każdy współwłaściciel może swój udział zbyć niezależnie od innych współwłaścicieli.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny, z którego wynika, iż na skutek podziału majątku wspólnego wspólników Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości w wysokości jaki Mu przysługiwał we współwłasności, stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowej działki nastąpiło w roku 1999. Tym samym pięcioletni termin o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął w przypadku Wnioskodawcy z końcem 2004 r.

Zatem zbycie udziału w nieruchomości odpowiadającego działce o powierzchni 161,5 m2 do którego przysługiwało Wnioskodawcy prawo własności od 1999 r., nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a co za tym idzie nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.