INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.12.2009 r. (data wpływu 28.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług świadczonych na rzecz organizatorów wypoczynku dzieci i młodzieży - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.12.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług świadczonych na rzecz organizatorów wypoczynku dzieci i młodzieży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza podjąć działalność w zakresie świadczenia usług na rzecz organizatorów wypoczynku dzieci i młodzieży. Usługi te będą polegać na pełnieniu przez pracowników Podatnika (zatrudnionych na etat lub na umowy zlecenie) funkcji wychowawców na koloniach, obozach, zimowiskach i innych formach wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej. Pracownicy Podatnika spełniają kryteria określone w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania z dnia 21 stycznia 1997 r. (Dz. U. Nr 12, poz. 67). Zgodnie z § 12 rozporządzenia w placówkach wypoczynku wychowawcami mogą być:

1. nauczyciele,
2. studenci szkół wyższych kierunków i specjalności, których program obejmuje przygotowanie pedagogiczne, po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia,
3. słuchacze kolegiów nauczycielskich i nauczycielskich kolegiów językowych, po odbyciu odpowiedniego przeszkolenia,
4. osoby posiadające zaświadczenia o ukończeniu kursu dla wychowawców kolonijnych,
5. instruktorzy harcerscy od stopnia przewodnika włącznie,
6. przewodnicy turystyki kwalifikowanej oraz instruktorzy Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego,
7. trenerzy i instruktorzy sportowi.
   
   

Przepis ten określa zakres obowiązków wychowawcy, do którego należy w szczególności:

1. zapoznanie się z kartami kwalifikacyjnymi uczestników wypoczynku,
2. prowadzenie dziennika zajęć,
3. opracowywanie planów pracy wychowawczej grupy,
4. organizowanie zajęć zgodnie z rozkładem dnia,
5. sprawowanie opieki nad uczestnikami grupy w zakresie higieny, zdrowia, wyżywienia oraz innych czynności opiekuńczych,
6. zapewnienie bezpieczeństwa uczestnikom grupy,
7. prowadzenie innych zajęć zleconych przez kierownika placówki wypoczynku.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi świadczone przez Podatnika na rzecz organizatorów wypoczynku dzieci i młodzieży są zwolnione od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Usługi wychowawców kolonijnych polegają na prowadzeniu zajęć oraz na opiece nad dziećmi i młodzieżą. Jak określa to rozporządzenie Ministra Edukacji wychowawcami mogą być jedynie nauczyciele oraz inne osoby specjalnie do tej roli przygotowane. Placówka wypoczynku (obóz lub kolonie) może podjąć działalność po przedstawieniu przez organizatora wypoczynku kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na lokalizację placówki między innymi danych dotyczących:

1. kwalifikacji pracowników pedagogicznych i kierownika placówki wypoczynku, a także informacji o kwalifikacjach pracowników medycznych przewidzianych do zatrudnienia,
2. programu pracy z dziećmi i młodzieżą.
   
   

Wychowawcy prowadzą zajęcia oraz kształtują właściwe postawy swoich podopiecznych. Tym samym usługi świadczone przez Podatnika stanowią usługi edukacyjne sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2004 r.) jako usługi w zakresie pozostałych form kształcenia pod numerem 80.42.20-00.00. W PKWiU 2008 usługi te stanowią usługi w zakresie pozaszkolnych form kształcenia gdzie indziej nie sklasyfikowane. Wobec powyższego usługi te mieszczą się wśród usług w zakresie edukacji wymienionych w poz. 7 załącznika 4 do ustawy o podatku od towarów i usług, który jako zwolnione wymienia usługi edukacji ex 80 (PKWiU 2004).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych usług turystyki, o których mowa w art. 119. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o VAT jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2009 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - Dz. U. nr 222, poz. 1753, dla celów podatku VAT Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.) do dnia 31 grudnia 2010 r. Organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) - zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji - zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku Wnioskodawca zamierza podjąć działalność w zakresie świadczenia usług na rzecz organizatorów wypoczynku dzieci i młodzieży. Usługi te będą polegać na pełnieniu przez pracowników Podatnika (zatrudnionych na etat lub na umowy zlecenie) funkcji wychowawców na koloniach, obozach, zimowiskach i innych formach wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej. Pracownicy Podatnika spełniają kryteria określone w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania z dnia 21 stycznia 1997 r. (Dz. U. Nr 12, poz. 67). Według wskazania Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Podatnika stanowią usługi edukacyjne sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2004 r.) jako usługi w zakresie pozostałych form kształcenia pod numerem 80.42.20-00.00.

Nadmienić należy, iż wskazany przez Wnioskodawcę symbol PKWiU z 2004 r. – 80.42.20-00.00 „Usługi w zakresie pozostałych form kształcenia” jest zgodny z zakresem czynności objętych symbolem 82.42.20-00.00 – „Usługi w zakresie pozostałych form kształcenia” w PKWiU z 1997 r. do której, jak wskazano powyżej, odwołują się przepisy ustawy o VAT. Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Wśród usług wymienionych w tym załączniku, pod pozycją 7 wymienione zostały usługi w zakresie edukacji sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU ex 80. Zgodnie z objaśnieniami zamieszczonymi pod załącznikiem – „ex" dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie „ex" przy konkretnym symbolu PKWiU powoduje zawężenie stosowania zwolnienia od podatku tylko do usług należących do danego grupowania statystycznego (w tym przypadku PKWiU 80), które spełniają określone przez ustawodawcę warunki, wskazane w obowiązujących przepisach. Do grupowania PKWiU ex 80 należy podkategoria PKWiU 80.42.20 obejmująca usługi w zakresie pozostałych form kształcenia. Ponieważ ustawodawca, w załączniku nr 4 do ustawy przy pozycji 7 usługi w zakresie edukacji o symbolu PKWiU ex 80, nie wymienił żadnych usług dla których zwolnienie to nie ma zastosowania, dlatego też należy uznać, że zwolnienie od podatku dotyczy wszystkich usług w zakresie edukacji objętych grupowaniem PKWiU 80.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, iż o ile podana przez Wnioskodawcę klasyfikacja usług świadczonych przez Podatnika na rzecz organizatorów wypoczynku dzieci i młodzieży polegających na pełnieniu przez pracowników Podatnika funkcji wychowawców na koloniach, obozach, zimowiskach i innych formach wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej do symbolu PKWiU 80.42.20-00.00 jest prawidłowa, będą korzystać one ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 7 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.