INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2009r. (data wpływu 17 sierpnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze zmianą przeznaczenia sprowadzonego samochodu osobowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze zmianą przeznaczenia sprowadzonego samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej i nazwą PHU „A” Pan …… wydanym przez Wójta Gminy.

Jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jak również dokonał zgłoszenia o którym mowa w art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Przed dniem dokonania pierwszej transakcji wewnątrzwspólnotowej Wnioskodawca dokonał aktualizacji zgłoszenia informując Naczelnika Urzędu Skarbowego, iż będzie dokonywał czynności wewnątrzwspólnotowych na potwierdzenie czego otrzymał zawiadomienie o byciu czynnym podatnikiem VAT UE.

Na dzień 24 maja 2007r. według zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadził poniżej wymienione rodzaje działalności gospodarczej:

PKD 50.1 Sprzedaż pojazdów samochodowych

PKD 50.20 Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, pomoc drogowa,

PKD 70.20 Wynajem nieruchomości na własny rachunek,

PKD 74.13 Badanie rynku i opinii publicznej,

PKD 74.14 Doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

Dnia 17 lipca 2009r. Wnioskodawca dokonał poszerzenia zakresu wykonywanej przez Wnioskodawcę zorganizowanej i zamierzonej działalności gospodarczej.

Według stanu zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej Wnioskodawca zgłosił prowadzenie poniższych rodzajów działalności:

PKD 45.11.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek,

PKD 45.20.Z Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

PKD 45.40.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna motocykli, ich naprawa i konserwacja oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna części i akcesoriów do nich,

PKD 68.20 Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

PKD 70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,

PKD 77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek,

PKD 77.12.Z Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

PKD 73.20 Badanie rynku i opinii publicznej,

PKD 77.33.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń biurowych, wyłączając komputery.

W dniu 13 czerwca 2007r. Wnioskodawca nabył samochód osobowy marki VOLVO V70 w celach handlowych. Pojazd ten został zakwalifikowany w działalności Wnioskodawcy do towarów handlowych określonych we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako PKD 50.1 - Sprzedaż pojazdów samochodowych.

Powyższy towar handlowy został rozliczony na deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów handlowych w poz. 32 oraz podatek VAT należny w poz. 33, następnie w poz. 48 jako nabycie towarów i usług pozostałych i poz. 49 jako kwota podatku naliczonego VAT. W związku z faktem prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży pojazdów samochodowych, oraz nabyciem przedmiotowego pojazdu w celach handlowych Wnioskodawca dokonał pełnego odliczenia podatku VAT zgodnie z treścią art. 86 ust. 3 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Kwoty netto zostały powiększone o kwotę podatku akcyzowego wpłaconego dnia 19 czerwca 2007r.

Od lipca 2007r. do sierpnia 2009r. samochód osobowy VOLVO V70 był ewidencjonowany jako towar handlowy i ujmowany w remanencie (zapasy towarów handlowych) jako towary handlowe nabyte w celu dalszej odsprzedaży. Mimo usilnych prób sprzedaży towaru handlowego nie udało się Wnioskodawcy znaleźć dla niego nabywcy.

Przez cały ten okres pojazd nie był użytkowany, nie było opłacane ubezpieczanie, nie był tankowany itp. co ewidentnie wskazuje, że nikt z niego nie korzystał.

Z uwagi na długotrwały i bezskuteczny okres poszukiwania nabywcy Wnioskodawca postanowił zmienić przeznaczenie zakupionego wcześniej pojazdu z towaru handlowego na środek trwały. W związku z tym podjął decyzję o przyjęciu powyższego samochodu na ewidencję środków trwałych na podstawie dokumentu OT. Powyższa czynność formalnego przyjęcia nie została do dnia złożenia niniejszego wniosku dokonana.

Po wprowadzeniu opisanego powyżej samochodu osobowego do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca zamierza go wydzierżawić innemu podmiotowi (jednemu lub kilku).

Przedmiotowy samochód będzie wyłącznie wykorzystywany do tych celów, bez możliwości korzystania z niego przez Wnioskodawcę jako jego wyłącznego właściciela w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Odpisów amortyzacyjnych Wnioskodawca będzie dokonywać w ramach swojej działalności gospodarczej jako właściciel pojazdu będącego przedmiotem wyłącznie dzierżawy.

W związku z zamiarem wynajmu samochodu osobowego Wnioskodawca dokonał poszerzenia prowadzonej przez niego działalności gospodarczej o zakres przewidziany w PKD 77.11.Z. Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zmiany przeznaczenia zakupionego wcześniej osobowego pojazdu samochodowego na zasadach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów handlowych w celu dalszej jego odsprzedaży obowiązek podatkowy powstanie od dnia zmiany klasyfikacji i przyjęcia go do użytkowania jako środka trwałego, co zostanie potwierdzone wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych na podstawie dowodu OT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nabyciem opisanego na wstępie samochodu osobowego marki VOLVO V70 na zasadach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów handlowych od kontrahenta z kraju Wspólnot Europejskich jako towaru handlowego bez zamiaru jego rejestracji (a wiec bez chęci jego użytkowania) nie zachodziły przesłanki określone w art. 103 ust. 3, 4, 5, 6 oraz art. 105 ust 1 wyznaczające 14 dniowy termin powstania obowiązku podatkowego liczony od dnia nabycia.

W związku z przeznaczeniem zakupionego towaru handlowego wyłącznie do dalszej odsprzedaży Wnioskodawca nie ubiegał się o wydanie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu (VAT-25). W konsekwencji nie wystąpił obowiązek obliczenia i wpłacenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu będącego towarem handlowym Wnioskodawcy w działalności gospodarczej w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek Urzędu Skarbowego, zgodnie z art. 103 ust. 3 i 4 ustawy, jak również nie wystąpił obowiązek ubiegania się o wydanie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług na deklaracji VAT-25.

Taki stan faktyczny funkcjonował od czerwca 2007r. do sierpnia 2009r. W sierpniu 2009r. nastąpi zmiana przeznaczenia zakupionego przez Wnioskodawcę samochodu osobowego z towaru handlowego na środek trwały. Zgodnie z wykładnią językową treści art. 103 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawca będzie zobowiązany bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego do obliczenia i wpłacenia podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Skoro nie powstał wobec Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w okresie od daty nabycia do daty zmiany przeznaczenia z towaru handlowego na środek trwały to logicznym i jedynym terminem staje się w tym momencie data jego przyjęcia do użytkowania i sporządzenia dokumentu OT.

Z literalnego brzemienia art. 103 ust. 3 wynika iż obowiązek podatkowy powstaje 14 dnia od dnia jego powstania tj. w przypadku Wnioskodawcy zmiany przeznaczenia dokonanego zakupu.

Niedopuszczalną interpretacją byłoby przyjęcie jakiegokolwiek innego terminu. Ustawodawca chcąc określić inny termin użył by sformułowania np. od dnia nabycia itp.

Przyjęcie innego terminu powstania obowiązku podatkowego aniżeli termin zmiany przeznaczenia dokonanego zakupu byłby wykładnią rozszerzającą skutkującą objęciem opodatkowania okresu w którym nie powstał obowiązek podatkowy.

Skoro nie powstał w okresie pomiędzy datą nabycia, a datą wprowadzenia do ewidencji obowiązek podatkowy to jedynym logicznym terminem jest dzień wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych i przyjęcia do użytkowania na podstawie dowodu OT.

W przypadku nie dokonywania zmiany przeznaczenia zakupionego pojazdu samochodowego jako towaru handlowego z towaru handlowego na środek trwały (zakupiony pojazd niezmiennie byłby traktowany jako towar handlowy) nie powstał by obowiązek przewidziany w art. 103 ust. 3 ustawy.

Natomiast w sytuacji sprzedaży zakupionego przez Wnioskodawcę pojazdu samochodowego jako towaru handlowego obowiązek podatkowy w podatku należnym powstałby w chwili wystawienia faktury wystawionej nie później aniżeli 7 dni od daty przeniesienia prawa do dysponowania przedmiotem sprzedaży.

Logicznym wydaje się przyjęcie założenia iż zmiana przeznaczenia jest pewną formą sprzedaży z tą jednak różnicą, iż dzieje się to w obrębie jednego (tego samego) podatnika.

Tak wiec w przypadku sprzedaży innemu podatnikowi obowiązek powstałby w chwili wystawienia faktury, to w przypadku zmiany sposobu użytkowania obowiązek podatkowy powstaje od dnia jego zmiany.

Wnioski.

W związku z treścią art. 103 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje 14 dnia od zaistnienia zdarzenia które go wywołuje. Skoro w okresie od daty nabycia do dnia zmiany przeznaczenia nie powstał obowiązek podatkowy to jedynym możliwym do przyjęcia terminem jest dzień w którym nastąpiła zmiana jego przeznaczenia. W związku z tym 14 dniowy termin winien być liczony właśnie od tej daty.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż 14 dniowy termin przewidziany w art. 103 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług winien być liczony od dnia wprowadzenia przedmiotowego pojazdu do ewidencji środków trwałych potwierdzonego sporządzonym dokumentem OT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w ww. art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy o VAT powyższy przepis stosuje się pod warunkiem, że nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast dokonujący dostawy jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a (tj. czynny podatnik podatku od towarów i usług lub podatnik podatku od wartości dodanej).

Przypadki, w których pomimo spełnienia ww. warunków nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wymienione są enumeratywnie w treści art. 10 ww. ustawy. Ponieważ jednak pytanie Wnioskodawcy dotyczy wyłącznie sytuacji, w których Wnioskodawca dokonuje WNT, przepis art. 10 ww. ustawy nie będzie miał w niniejszej sprawie zastosowania.

Ponadto art. 20 ust. 5 ww. ustawy stanowi, że w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 20 ust. 6 ww. ustawy).

Tak więc czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej według stawki podatku właściwej dla dostawy tego towaru w kraju. Celem udokumentowania przedmiotowej czynności podatnik obowiązany jest do wystawienia faktury wewnętrznej - stosownie do treści przepisu art. 106 ust. 7 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o podatku VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Oznacza to, że w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, podatnik obowiązany jest złożyć deklarację we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym.

W tym samym terminie, tzn. do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczenia i wpłacania podatku na rachunek urzędu skarbowego za okresy miesięczne, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33 (art. 103 ust. 1 ustawy o VAT).

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, że w dniu 13 czerwca 2007r. nabył samochód osobowy marki VOLVO V70 w celach handlowych. Pojazd ten został zakwalifikowany w działalności do towarów handlowych określonych we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako PKD 50.1 - Sprzedaż pojazdów samochodowych.

Powyższy towar handlowy został rozliczony na deklaracji VAT - 7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów handlowych w poz. 32 oraz podatek VAT należny w poz. 33, następnie w poz. 48 jako nabycie towarów i usług pozostałych i poz. 49 jako kwota podatku naliczonego VAT. W związku z faktem prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży pojazdów samochodowych, oraz nabyciem przedmiotowego pojazdu w celach handlowych Wnioskodawca dokonał pełnego odliczenia podatku VAT zgodnie z treścią art. 86 ust. 3 pkt 7 lit. a ustawy o VAT.

Kwoty netto zostały powiększone o kwotę podatku akcyzowego wpłaconego dnia 19 czerwca 2007r.

Od lipca 2007r. do sierpnia 2009r. samochód osobowy VOLVO V70 był ewidencjonowany jako towar handlowy i ujmowany w remanencie (zapasy towarów handlowych) jako towary handlowe nabyte w celu dalszej odsprzedaży. Mimo usilnych prób sprzedaży towaru handlowego nie udało się Wnioskodawcy znaleźć dla niego nabywcy.

Przez cały ten okres pojazd nie był użytkowany, nie było opłacane ubezpieczanie, nie był tankowany itp. co ewidentnie wskazuje, że nikt z niego nie korzystał.

Z uwagi brak nabywcy Wnioskodawca postanowił zmienić przeznaczenie zakupionego wcześniej pojazdu z towaru handlowego na środek trwały. W związku z tym podjął decyzję o przyjęciu powyższego samochodu na ewidencję środków trwałych na podstawie dokumentu OT. Powyższa czynność formalnego przyjęcia nie została do dnia złożenia niniejszego wniosku dokonana.

Po wprowadzeniu samochodu osobowego do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca zamierza go wydzierżawić innemu podmiotowi (jednemu lub kilku).

Przedmiotowy samochód będzie wyłącznie wykorzystywany do tych celów, bez możliwości korzystania z niego przez Wnioskodawcę jako jego wyłącznego właściciela w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ten stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z ust. 5 i 6 tegoż artykułu, podatnicy w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnie z ustalonym wzorem, informację o nabywanych środkach transportu. Do tej informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika. Powyższa informacja wraz z kopią faktury i dowodem zapłaty stanowią podstawę do wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z tym przepisem, tj. art. 105 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających uiszczenie przez podatnika podatku w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4.

Informację o nabywanych środkach transportu (VAT-23) podatnik składa jeżeli w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia środek transportu ma być zarejestrowany przez podatnika na terytorium kraju bądź, jeżeli będzie przez niego użytkowany. W pozostałych przypadkach rozliczany jest wyłącznie w deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy - nie ma zatem wówczas obowiązku składania informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu VAT-23.

Należy zauważyć, iż z wniosku wynika, że przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia był środek transportu nabywany przez Wnioskodawcę w celach handlowych i bez zamiaru jego rejestracji przez Wnioskodawcę na terytorium kraju, nie zachodziły więc wówczas, tj. na dzień nabycia, przesłanki określone w przepisach art. 103 ust. 3, 4, 5, 6 oraz art. 105 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, aby Wnioskodawca mógł się ubiegać o wydanie przez naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu (VAT-25). W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek obliczenia i wpłacenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego - zgodnie z art. 103 ust. 3 i 4 ww. ustawy, jak również obowiązek ubiegania się o wydanie przez właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku-VAT-25.

Natomiast w sytuacji gdy Wnioskodawca podejmie decyzję o zmianie przeznaczenia środka transportu nabytego jako towar handlowy na środek trwały, wówczas do Wnioskodawcy będą mieć zastosowanie ww. przepisy art. 103 ust. 3, 4, 5, 6 oraz art. 105 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy przy tym zauważyć, że powyższa okoliczność, tj. podjęcie decyzji o zmianie stanu statusu nabytego uprzednio środka transportu jako towaru handlowego na środek trwały, nie może mieć wpływu na zmianę momentu powstania obowiązku podatkowego, który w tej sytuacji powstaje zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, a należny podatek winien być obliczony i wpłacony w terminie, o którym mowa w art. 103 ust. 3 w związku z ust. 4 tej ustawy.

Zatem powyższe zdarzenie rodzić będzie obowiązek złożenia korygującej deklaracji VAT-7 oraz deklaracji VAT-23 i zgodnie z przepisem art. 103 ust. 3 i 4 ustawy o VAT dokonania obliczenia i wpłacenia podatku VAT należnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.