INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 09.03.2010 r. (data wpływu 11.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty z Niemiec – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.03.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty z Niemiec.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2008 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, który pracował w Niemczech i tam otrzymywał emeryturę. Od sierpnia 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymuje rentę wdowią, która jest naliczana i przesyłana przez Zakład z siedzibą w Berlinie. Wysokość tej renty około 370 euro nie podlega w Niemczech opodatkowaniu (jest zwolniona z podatku). W urzędzie skarbowym Wnioskodawczyni otrzymała informację, że gdyby ta renta pochodziła z tzw. obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych to w Polsce nie podlegałaby opodatkowaniu. Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić charakteru renty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy renta wdowia otrzymywana z Niemiec podlega opodatkowaniu w Polsce i czy powinna być rozliczona łącznie z emeryturą z ZUS, czy też nie...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Skoro przyznana renta wdowia została przyznana przez urząd, który odpowiada polskiemu ZUS to pochodzi z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych i niepodlegałaby opodatkowaniu w Polsce, tylko w Niemczech, a tam ze względu na wysokość jest zwolniona od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 18 ust. 1 Umowy z dnia 14 maja 2003 r. podpisanej w Berlinie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Jednakże zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż renta otrzymywana z Niemiec, wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega co do zasady opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

• ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

• ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

• ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

• ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz

• ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.
  
  

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych.

Niemniej jednak wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Świadczenia pieniężne związane ze śmiercią ubezpieczonego przyznawane i ustalane na podstawie tych przepisów są więc świadczeniami pochodzącymi z ustawowego ubezpieczenia socjalnego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni posiadająca miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje świadczenie w postaci renty po zmarłym mężu wypłacane przez Federalny Zakład Ubezpieczeń emerytalno – rentowych z siedzibą w Berlinie będący odpowiednikiem polskiego ZUS.

Zatem mając na uwadze przedstawiony powyżej stan prawny oraz faktyczny, należy stwierdzić, że świadczenie wypłacane z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, o którym mowa w art. 18 ust. 2 ww. umowy podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji płatnik (bank) w Polsce nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ponadto, należy wskazać, iż nie będzie miała zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem przedmiotowe dochody zgodnie z cytowaną umową podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie występuje podwójne opodatkowanie.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 lit. a) umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiągnie dochód, który może być opodatkowany w Niemczech to Polska ma obowiązek zwolnienia tego dochodu od opodatkowania.

Zgodnie natomiast z drugim zdaniem tego przepisu, Polska może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania (dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, a więc dochód, który może być opodatkowany w Niemczech) nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Tak sformułowana zasada progresji znajduje zatem zastosowanie wyłącznie w stosunku do dochodów, o których mowa w art. 24 ust. 2 lit. a) umowy, czyli dochodów podlegających opodatkowaniu w obydwu państwach.

Natomiast, w przypadku dochodów podlegających opodatkowaniu tylko w jednym państwie, jak np. dochód uzyskiwany w ramach obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, nie znajduje zastosowania art. 24 ust. 2 lit. a) umowy, a zatem nie ma podstaw do uwzględnienia ich dla celów progresji w Polsce.

Warto podkreślić, że w Modelowej Konwencji OECD, w celu wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych, zasada progresji została przeniesiona z ust. 1 art. 23A do nowego ust. 3 tego artykułu, w którym powołano się na zwolnienie „zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Konwencji”. Taka redakcja tego przepisu wskazuje jednoznacznie, że metoda progresji ma zastosowanie do zwolnionego od podatku dochodowego lub majątku na podstawie art. 23A ust. 1, jak również dochodu lub majątku, który na podstawie jakiegokolwiek postanowienia podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie.

Takiego zapisu nie zawiera przepis art. 24 ust. 2 lit. a) umowy, co wskazuje na to, że zasada progresji ma zastosowanie wyłącznie do dochodów zwolnionych na podstawie art. 24 ust. 2 lit. a) umowy.

Należy także zauważyć, że strona niemiecka w umowie, przy stosowaniu metody wyłączenia z progresją, zastrzegła sobie w odrębnym punkcie – art. 24 ust. 1 lit. d) umowy, prawo do wzięcia pod uwagę dochodu i majątku wyłączonego z opodatkowania niemieckiego na podstawie umowy (tj. odpowiednio postanowień art. 6 do 22 umowy), przy ustalaniu stawki podatku od pozostałego dochodu i majątku, podobnie jak to przewiduje Modelowa Konwencja OECD.

Gdyby więc intencją strony polskiej przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu było uwzględnienie dla celów progresji również dochodów podlegających opodatkowaniu tylko w Niemczech, to przepis ten znalazłby się w odrębnym akapicie, podobnie jak ma to miejsce w przypadku strony niemieckiej.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz cytowane uprzednio przepisy należy stwierdzić, iż świadczenie wypłacane z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec w postaci renty po zmarłym mężu, podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 18 ust. 2 umowy międzynarodowej, tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji płatnik (bank) w Polsce nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ponadto, należy wskazać, iż nie będzie miała zastosowania w tym przypadku metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem przedmiotowe dochody zgodnie z cytowaną umową podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie występuje podwójne opodatkowanie.

W związku z tym, renta wdowia nie ma wpływu na sposób opodatkowania dochodów uzyskiwanych w Polsce, i nie należy jej wykazywać w zeznaniu rocznym w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.