INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 08 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wymogów jakie powinien spełniać certyfikat rezydencji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 lutego 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wymogów jakie powinien spełniać certyfikat rezydencji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ubiegłym roku Spółka na zlecenie Instytutu z USA zorganizowała w Polsce konferencję naukową. Zgodnie z zawartą umową Spółka jest zobowiązana do wypłaty wspomnianemu nierezydentowi prowizji od tegoż zlecenia.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W związku z tym, że Instytut z USA, uzyskuje prowizję od dochodu wypracowanego przez podmiot polski, Spółka uznała, że dla celów podatku dochodowego osiąga on dochód na terytorium Polski.

Na podstawie art. 8 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 8 października 1974 zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa powinny być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej. Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami Spółka doszła do wniosku, że możliwe jest niepobranie podatku dochodowego. Od Instytutu z USA uzyskała certyfikat, na którym potwierdzona została rezydencja podatkowa.

W załączeniu przesłano kopię certyfikatu w języku angielskim i polskim (poświadczone za zgodność z oryginałem), jak również kopię informacji potwierdzającej przyjęcie wniosku o wydanie certyfikatu przez uprawniony urząd w Stanach Zjednoczonych, zawierającą dane do ewentualnego kontaktu. Z prowadzonej z Instytutem z USA korespondencji oraz rozmów wynika, że jest on całkowicie zwolniony z podatku dochodowego (tak również wynika z załączonego dokumentu) i dlatego też na certyfikacie widnieje zapis "nie ma zastosowania do podatków dochodowych".

Spółka chciałaby się jednak upewnić czy cytowany w poprzednim zdaniu zapis nie będzie budzić wątpliwości organów podatkowych w przypadku wypłaty prowizji bez potrącania przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie załączonej kopii certyfikatu rezydencji (Spółka posiada oryginał) Spółka może nie potrącać zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaty Instytutowi z USA prowizji...

Zdaniem Wnioskodawcy, załączony certyfikat prawidłowo dokumentuje rezydencję podatkową został wydany przez właściwą administrację podatkową, określa miejsce rezydencji dla celów podatkowych i zawiera datę wydania. Spełnia więc warunki określone w art. 4a pkt 12 uopdop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 4a pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”) ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej właściwy dla odbiorcy należności, z treści którego musi jednoznacznie wynikać siedziba podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany.

Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić siedzibę podatnika, jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o pdop, nieposiadający siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej a uzyskujący dochody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada rezydencję podatkową, tj. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy ustaw podatkowych nie zawierają wskazówek odnośnie formy, w jakiej certyfikat rezydencji podatkowej powinien być wydany. Powyższe jest zrozumiałe, ponieważ nie sposób uregulować w polskim prawie podatkowym kwestii związanych z formą wydawania dokumentów urzędowych przez zagraniczne administracje podatkowe.

Definicja rezydencji w międzynarodowym prawie podatkowym wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodu i majątku. Ponieważ umowy te nie określają obowiązującej formy zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedziby, certyfikat rezydencji nie zawsze wydawany jest na sformalizowanym druku, jak również nie musi wprost zawierać nazwy „certyfikat rezydencji”.

Z treści tych przepisów wynika, że certyfikat rezydencji powinien spełniać przynajmniej następujące warunki:

• zostać wydany przez właściwą administrację podatkową,
• określać miejsce rezydencji (miejsce zamieszkania bądź siedziby) podatnika dla celów podatkowych,
• zawierać datę wydania certyfikatu i/lub datę, na jaką potwierdzana jest rezydencja podatkowa.
  
  

Zatem każde zaświadczenie wydane przez właściwą władzę podatkową – aktualne na dzień wypłaty, które potwierdza posiadanie przez dany podmiot rezydencji podatkowej tego państwa jest wystarczające.

Do wniosku Spółka dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w dokumentach) w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe należy zauważyć, iż stanowisko Spółki jest prawidłowe pod warunkiem że certyfikat rezydencji będzie spełniał warunki wskazane w art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytań Nr 2 i 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.