INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia12.04.2010r. (data wpływu 15.04.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego z tytułu wykonania usług medycznych ponad limit wynikający z umowy z NFZ - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.04.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego z tytułu wykonania usług medycznych ponad określony limit.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka świadczy usługi medyczne finansowane ze środków publicznych na podstawie umowy zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia (dalej: NFZ). Umowa określa wartość usług zakontraktowanych na dany rok.

W myśl art. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej, zakład opieki zdrowotnej nie może odmówić udzielenia świadczenia zdrowotnego osobie, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia. W związku z tym powstają tzw. „nadwykonane świadczenia medyczne”, które nie są objęte limitem określonym w umowie zawartej z NFZ. Koszty wykonania tych usług pokrywane są przez NFZ. Płatność za „ nadwykonane” przez Spółkę w 2009r. usługi medyczne została zaakceptowana przez NFZ dopiero w 2010r. W związku z tym w marcu 2010r. Spółka wystawiła odpowiedni rachunek i na tej podstawie otrzymała zapłatę z NFZ. Przychód z tego tytułu Spółka zaliczyła do przychodów 2010r.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy Spółka w sposób prawidłowy zaliczyła przychody z tytułu „ nadwykonanych” w 2009r. usług medycznych do przychodów 2010r....

Stanowisko Spółki:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop) w przypadku podmiotów prowadzących działalność gospodarczą za przychody uważa się również przychody należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Moment powstania tego rodzaju przychodów określony został w art. 12 ust. 3a updop, wedle którego za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą uważa się, co do zasady, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Należy zauważyć, że aby możliwe było ustalenie momentu powstania przychodu na podstawie art. 12 ust. 3a updop konieczne jest stwierdzenie w pierwszej kolejności - czy w danym wypadku mamy do czynienia z przychodem należnym.

Podstawowe znaczenie ma tutaj pojęcie „należności”, które należy rozumieć jako roszczenie o zapłatę wierzytelności pieniężnej wynikającej z łączącego strony stosunku prawnego. W przypadku tzw. nadwykonanych usług medycznych Spółka w momencie ich wyświadczenia nie nabywa wierzytelności o zapłatę za te usługi w stosunku do NFZ. Usługi te nie są bowiem objęte umową z NFZ, w związku z czym nie wynikają one z łączącego strony stosunku prawnego. Wierzytelność o zapłatę za przedmiotowe usługi powstanie dopiero w momencie uznania tych usług przez NFZ na podstawie odpowiedniego porozumienia lub decyzji. Dopiero w momencie zaakceptowania przez NFZ nadwykonanych usług medycznych będzie można powiedzieć, że postaje przychód należny po stronie Spółki. Tym samym należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym, przychód za „nadwykonane” w 2009r. usługi medyczne powstanie po stronie Spółki w marcu 2010 r., tj. w miesiącu; w którym Spółka na podstawie decyzji NFZ jest uprawniona do wystawienia rachunku za te usługi.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 30 marca 2009r. sygn. ITPB3/423-1/09/AM oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2009r. sygn. IPPB5/423-449/09-4/AS). W ww. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdza się: „Jednakże usługi ponadlimitowe, nie uznane przez NFZ, nie mogą stanowić przychodu podatkowego z tego względu, iż nie stanowią one należności w sensie podatkowoprawnym (nie powstaje wierzytelność w sensie cywilistycznym). Tym samym usługi zdrowotne wykonane ponad limit ustalony w kontrakcie z NFZ są nieodpłatne. Skutkiem tego, równowartość świadczeń zdrowotnych wykonanych nieodpłatnie przez Wnioskodawcę ponad kwotę wynikającą z kontraktu nie stanowi dla niego przychodu podatkowego, ponieważ przepisy podatkowe nie przewidują również ustalania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług po stronie świadczącego te usługi. Przychód z tytułu wykonanych świadczeń ponadlimitowych powstanie dopiero z chwilą ich uznania przez NFZ (w wyniku negocjacji bądź innych ustaleń), na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.