INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2010r. (data wpływu do tut. Biura 22 lutego 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wierzytelności nieściągalnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego, od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wierzytelności nieściągalnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2006r. Wnioskodawca sprzedał Spółce z o.o. tarcicę sosnową i w dniu 27 stycznia 2006r. wystawił fakturę na kwotę 13.814,04 zł. Faktura ta została uregulowana po wielu upomnieniach w kwocie 11.000 zł. Pozostało do zapłaty 2.814,04 zł. W związku z powyższym Wnioskodawca naliczył odsetki od nieterminowych zapłat na kwotę 621 zł (02/2006) oraz na kwotę 351 zł (03/2006).

Ww. faktura w kwocie netto zaliczona została do przychodów, w związku z czym został naliczony i zapłacony podatek dochodowy i podatek od towarów i usług. W marcu 2007r. wpłynęło do Wnioskodawcy pismo informujące o konieczności zgłoszenia wierzytelności Sędziemu Komisarzowi wraz z dowodami jej istnienia. Co też Wnioskodawca uczynił.

Rozpoczęło się postępowanie upadłościowe, które Wnioskodawca monitorował. Niestety miał trudności w uzyskaniu jakichkolwiek informacji na temat tego postępowania.

W styczniu 2010r. po raz kolejny wystosował pismo do Syndyka z zapytaniem o stan postępowania i tym razem otrzymał odpowiedź. Syndyk poinformowała Wnioskodawcę, iż proces upadłościowy jest nadal w toku, ale już można stwierdzić, że ze sprzedaży masy upadłościowej będzie zaspokojona w niewielkim stopniu, tylko kategoria I, co oznacza, że jego wierzytelność nie zostanie zaspokojona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie otrzymanego pisma od Syndyka masy upadłościowej można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wartość brutto niezapłaconej kwoty, to jest 2.814,04 zł oraz naliczone i nie zapłacone odsetki w kwocie 972 zł, co stanowi łącznie kwotę 3.786,04 zł...

Jeżeli odpowiedź będzie negatywna to Wnioskodawca prosi o wskazanie innego trybu postępowania, który mógłby być pomocny w tej sytuacji, jeżeli istnieje taki.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 23. Przepis ten wymienia między innymi wierzytelności odpisane jako nieściągalne, z wyjątkiem takich, które uprzednio na postawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Jak wskazują dalej przepisy uprawdopodobnienie to ma być udowodnione. Pomimo niezakończenia postępowania upadłościowego Syndyk jednoznacznie stwierdza, że wierzytelność Wnioskodawcy nie zostanie uregulowana. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku , że dalsze oczekiwanie jest bezskuteczne, a odpowiedź Syndyka jednoznacznie udowadnia brak możliwości uregulowania wierzytelności, dlatego może ona stanowić podstawę do zaliczenia tej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki - wydatek ten winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
   1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
   2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
   3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, nieściągalnej wierzytelności jest łączne spełnienie następujących warunków:

• wierzytelność nie jest wierzytelnością przedawnioną,
• w momencie powstania wierzytelności była ona zarachowana jako przychód należny,
• nieściągalność tej wierzytelności została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Jeżeli zatem, wierzytelności spełniają ww. warunki, mogą zostać zaliczone, w kwocie netto, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie wcześniej jednak, niż zostanie spełniony ostatni z warunków.

Zauważyć przy tym należy, iż w myśl art. 14 ust. 1, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujący sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W świetle treści ww. przepisu, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wyłącznie wierzytelność w kwocie netto tj. kwocie pomniejszonej o podatek od towarów i usług. Podatek od towarów i usług nie stanowi bowiem przychodu należnego z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podobnie nie stanowią przychodu należnego z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej naliczone lecz nie zapłacone odsetki za zwłokę od powstałych wierzytelności. W myśl bowiem art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wskazana w nim wierzytelność została zaliczona do przychodów należnych. W związku z czym został naliczony i zapłacony podatek dochodowy i podatek od towarów i usług. W związku z otrzymaniem informacji o rozpoczęciu postępowania upadłościowego Spółki z o.o. Wnioskodawca zgłosił posiadaną wierzytelność Sędziemu Komisarzowi wraz z dowodami jej istnienia. W styczniu 2010r. po raz kolejny wystosował pismo do Syndyka z zapytaniem o stan postępowania i tym razem otrzymał odpowiedź, iż proces upadłościowy jest nadal w toku, ale już można stwierdzić, że ze sprzedaży masy upadłościowej będzie zaspokojona w niewielkim stopniu, tylko kategoria I, co oznacza, że wierzytelność Wnioskodawcy nie zostanie zaspokojona.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wyżej wskazane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż brak jest podstaw prawnych do zaliczenia wierzytelności o której mowa we wniosku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej w sytuacji, gdy Wnioskodawca dysponuje jedynie pismem Syndyka masy upadłości informującym, iż proces upadłościowy jest nadal w toku, ale już można stwierdzić, że ze sprzedaży masy upadłościowej będzie zaspokojona w niewielkim stopniu tylko kategoria I, co oznacza że wierzytelność Wnioskodawcy nie zostanie zaspokojona.

Natomiast nie otrzymane odsetki, na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Nie mogą więc tym samym stanowić nieściągalnej wierzytelności zaliczanej uprzednio do przychodów podatkowych, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie nadmienić należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Zgodnie z art. 14b § 3 oraz Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Natomiast art. 14c § 1 wskazuje, że interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z przepisów tych wynika, iż istotą interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy. Oznacza to, iż pytanie, czy też żądanie „(…) wskazania innego trybu postępowania, który mógłby być pomocny w tej sytuacji, jeżeli istnieje taki” umożliwiającego zaliczenie przez Wnioskodawcę wierzytelności nieściągalnej do kosztów uzyskania przychodów nie jest pytaniem w sensie podatkowym lecz w istocie sprowadza się do doradztwa podatkowego. Formułując treść tego pytania Wnioskodawca ze strony organu podatkowego oczekuje wskazania mu korzystniejszego dla niego rozwiązania prawnopodatkowego co wykracza poza zakres przepisów prawa podatkowego. Jak już wyżej wskazano Dyrektor Izby Skarbowej działając z upoważnienia Ministra Finansów jest upoważniony wyłącznie do wydania interpretacji indywidualnej w zakresie przepisów prawa podatkowego, co oznacza, że przedmiotem wydanej przez tut. organ interpretacji mogą być wyłącznie przepisy prawa podatkowego mające zastosowanie w indywidualnej sprawie. Natomiast przedmiotem interpretacji nie mogą być w żadnym wypadku czynności doradcze poprzez udzielanie podatnikowi porad prawno-podatkowych.

Z tego też względu nie jest prawnie uzasadnionym udzielenie Wnioskodawcy odpowiedzi na tak postawione pytanie. Powyższe nie stanowi przeszkody do wystąpienia z nowym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym wskazane zostanie stanowisko umożliwiające dokonanie stosownej oceny w oparciu o przepisy prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.