INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności według wpisu do ewidencji gospodarczej dotyczącym świadczonych usług jest:

• 43.39Z - wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych,
• 43.99Z - pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane.
  
  

Dnia 11 stycznia 2010 r. Zainteresowany zawarł umowę o współpracę ze spółką „A” Sp. z o.o. z siedzibą w M., zwaną dalej Umową o Współpracy. Przedmiotem Umowy o Współpracy jest „odpłatne świadczenie na rzecz Spółki usług w zakresie sprzedaży i marketingu produktów oferowanych na rynku przez Spółkę. W szczególności współpraca dotyczy osobistego wykonywania robót budowlanych przez Pana w imieniu i na zlecenie Spółki”.

Przez „Spółkę” rozumiana jest „A” Sp. z o.o.

Z informacji wynika, że usługi świadczone faktycznie przez Wnioskodawcę polegają na wytwarzaniu i obróbce bloczków betonowych dla zakładu produkcyjnego mającego siedzibę w Holandii, wytwarzającego różne elementy z betonu. Przedmiotowe usługi Zainteresowany świadczy osobiście na terenie Holandii.

Świadczenie usług przez Wnioskodawcę dla podmiotu mającego siedzibę w Holandii, następuje na podstawie Umowy o Współpracy oraz na podstawie umowy zawartej przez „A” Sp. z o.o. z siedzibą w M. z „B” z siedzibą w Bredzie, Holandia, z dnia xxx grudnia 2008 r. (zwanej dalej Kontraktem).

Przedmiotem Kontraktu jest „odpłatne świadczenie usług przez Zleceniobiorcę („A” Sp. z o.o.) na rzecz Zleceniodawcy („B”), w zakresie poszukiwania podmiotów współpracujących (podwykonawców) dla usług świadczonych przez Zleceniodawcę („B”)”.

Innymi słowy „A” Sp. z o.o. z siedzibą w M. zawiera umowy współpracy z osobami/podmiotami, które świadczą usługi przez nią poszukiwane. Po zawarciu odpowiednich umów, osoby/podmioty, są kierowane do wykonania usług. Na podstawie umowy o współpracy podpisanej przez „A” Sp. z o.o. z siedzibą w M. z „B” z siedzibą w Bredzie, wykonują usługi koordynowane przez „B” („B” wskazuje miejsce i podmiot, dla którego usługi mają być wykonane). Po wykonaniu usług „A” Sp. z o.o. wystawia fakturę sprzedaży dla „B”, a Zainteresowany wystawia fakturę sprzedaży dla „A” Sp. z o.o.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że świadczy usługi polegające na wytwarzaniu i obróbce bloczków betonowych dla zakładu produkcyjnego w Holandii. Usługi świadczone przez niego polegają faktycznie na produkcji bloczków betonowych z materiału powierzonego. Bloczki te podlegają sprzedaży przez zakład produkcyjny, dla którego Wnioskodawca świadczy usługi i nie są w żaden sposób montowane przez niego na jakiejkolwiek nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób zakwalifikować usługi świadczone przez Wnioskodawcę, czy są to usługi związane z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...
2. W związku z pytaniem pierwszym, gdzie znajduje się miejsce świadczenia usług polegających na wytwarzaniu i obróbce bloczków betonowych świadczonych osobiście przez Zainteresowanego na terenie Holandii...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami), dalej zwana Ustawą, nie definiuje pojęcia „nieruchomość”. Należy zatem posłużyć się interpretacją językową.

Art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, iż nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Tak więc, nieruchomościami są grunty, budynki trwale z tymi gruntami związane lub części budynków.

W odróżnieniu od art. 46 § 1, przepis art. 45 Kodeksu cywilnego określa, iż rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Kodeks cywilny nie wprowadza pozytywnej definicji rzeczy. Tradycyjnie posługujemy się zatem zasadą, że to co jest rzeczą w rozumieniu art. 45, a nie jest nieruchomością, uznane będzie za rzecz ruchomą.

W myśl powołanego art. 45 rzeczami w rozumieniu Kodeksu cywilnego są tylko przedmioty materialne. Przepis ten zawiera definicję rzeczy w znaczeniu techniczno-prawnym, a więc jako przedmiotu stosunków cywilnoprawnych.

Rzecz taka musi charakteryzować się następującymi cechami: jest przedmiotem materialnym, stanowi przedmiot wyodrębniony, może samodzielnie występować w obrocie. Powyższą definicję można odnieść również do ruchomego majątku rzeczowego, mimo iż pojęcie to nie jest tożsame z pojęciem rzeczy ruchomej.

Dodatkowo Ustawa nie definiuje także „usług na majątku ruchomym”. W związku z tym, należy termin ten interpretować w oparciu o wykładnię językową jako wszelkie usługi wykonywane przez podmiot świadczący usługę, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, po to by nadać mu nową postać, jak również każdą czynność polegającą na poddaniu rzeczy jakimkolwiek pracom, które dotyczą jej bezpośrednio i oddziałują na nią, przy czym podmiot świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

Na podstawie przytoczonych powyższych interpretacji językowych, zdaniem Zainteresowanego, usługa polegająca na wytwarzaniu i obróbce bloczków betonowych nie jest związana ani z gruntem ani z budynkiem, ani z częściami budynku, a polega na „wytworzeniu nowego produktu z powierzonych materiałów”. Dodatkowo bloczki betonowe są rzeczami materialnymi, stanowiącymi przedmiot wyodrębniony i są przedmiotem obrotu.

Usługa polegająca na wytwarzaniu i obróbce bloczków betonowych jest więc usługą niezwiązaną z nieruchomością, a usługą wykonaną na rzeczy ruchomej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Świadczenie usług, na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy, stanowi każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy.

Zgodnie z art. 28b Ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę tub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeleniem ust. 2-4 (tu nie dotyczy) oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Zgodnie z art. 28a pkt 1 lit. a Ustawy, przez podatnika rozumie się podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą, odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel, czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6.

„A” Sp. z o.o. z siedzibą w M., na rzecz której świadczone są usługi przez Wnioskodawcę, prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a Ustawy.

Ustawa w art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n, przewiduje szereg wyjątków od zasady ogólnej określonej w art. 28b Ustawy. Biorąc pod uwagę fakt, że usługa wytwarzania i obróbki bloczków betonowych świadczona przez Zainteresowanego nie jest usługą związaną z nieruchomościami (o których mówi art. 28e Ustawy), żaden z wyjątków nie znajduje zastosowania do opisanych usług.

W związku z powyższym, miejsce świadczenia usługi świadczonej przez Wnioskodawcę podlega określeniu według zasad ogólnych - na podstawie art. 28b. Na podstawie Umowy o Współpracy, usługobiorcą usług świadczonych przez Zainteresowanego jest „A” Sp. z o.o., której siedziba znajduje się na terenie kraju. W związku z tym, miejscem świadczenia usługi jest Polska i w Polsce usługa wytwarzania i obróbki bloczków betonowych podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.