Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-830/12-2/AKr
z 7 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2012 r. (data wpływu 8 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług likwidacji szkód majątkowych i komunikacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług likwidacji szkód majątkowych i komunikacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się działalnością pomocniczą związaną z ubezpieczeniami w zakresie likwidacji szkód komunikacyjnych i majątkowych oraz wykonywaniem opinii technicznych i ekspertyz. Działalność ta polega na świadczeniu usług na rzecz i w imieniu Towarzystw Ubezpieczeniowych, usługi te świadczone są na podstawie zleceń na wykonywanie czynności pomocniczych w procesie likwidacji szkód za wynagrodzeniem.

Zakres wykonywanych czynności w całości lub części przedstawia się następująco:

1. ustalania stanu technicznego i wartości pojazdu lub nieruchomości przed szkodą,
2. wykonywania oględzin uszkodzonych pojazdów lub nieruchomości, w kontekście złożonego zgłoszenia roszczenia i na bieżąco rozpatrywanie zasadności poszczególnych elementów tego roszczenia (część lub całość zostaje odrzucona na miejscu oględzin),
3. wykonywania oględzin miejsca zdarzenia (nieruchomości) lub przedmiotu roszczenia, w kontekście złożonego zgłoszenia roszczenia i na bieżąco rozpatrywanie zasadności poszczególnych elementów tego roszczenia (część lub całość zostaje odrzucona na miejscu oględzin),
4. wykonywania materiału fotograficznego dokumentującego zakres uszkodzeń, odrębnie do roszczeń uznanych jako zasadne i odrębnie dla odrzuconych jako bezpodstawne,
5. sporządzania protokołu określającego zakres uszkodzeń – protokół jest pisemnym odniesieniem do zasadności wniesionych wcześniej roszczeń lub odniesieniem do wniesionego odwołania od decyzji,
6. odbierania od zgłaszającego dokumentów wymagalnych i przekazywania ich do zleceniodawcy, na bieżąco weryfikuje się ich stan prawny, niewłaściwe odrzucone są w miejscu przekazania,
7. wykonanie kalkulacji kosztorysowej do przedmiotowej szkody odzwierciedlającej wartość rzeczywistego – faktycznego roszczenia. Kalkulacja kosztorysowa jest w zasadzie weryfikacją odniesieniem do roszczenia ogólnego podanego w zgłoszeniu lub szczegółowego w postaci kalkulacji kosztorysowej sporządzonej przedstawionej przez stronę wnoszącą roszczenie,
8. dokonywanie oględzin powykonawczych i odnoszenie się do zasadności zwiększonego zakresu zgłoszonego roszczenia.
   
   

Jak widać powyżej zlecenia wykonywane w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeniowych sprowadzają się w swej istocie do weryfikacji informacji wynikających z dokumentacji dotyczącej zaistniałego zdarzenia objętego ubezpieczeniem (a więc np. dokonanej wyceny szkody, raportu z lustracji miejsca wypadku itp.) z zapisami polisy ubezpieczeniowej, prowadzonej w celu upewnienia się, czy posiadacz polisy ma prawo do składanego roszczenia i w jakiej kwocie ubezpieczyciel może uznać to roszczenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynności wykonywane w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń realizowane w procesie likwidacji szkód majątkowych i komunikacyjnych, podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług po dacie 1 stycznia 2011 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń realizowane w procesie likwidacji szkód majątkowych i komunikacyjnych, podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług, gdyż w szerokim ujęciu, tworzą odrębną całość, spełniając w efekcie szczególne, zasadnicze funkcje opisanej usługi.

Stanowisko to jest zgodne z orzecznictwem sądów RP - wyrok z dnia 8 maja 2012 r. NSA - usługi pomocy drogowej świadczone na zlecenie zakładów ubezpieczeniowych. Powodem takiego, korzystnego dla podatników stanowiska było to, że - jak stwierdził NSA - Polska nieprawidłowo wdrożyła w tym zakresie przepisy dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Sąd doszedł do wniosku, że zwolnienie zapisane w polskiej ustawie o VAT ma szerszy charakter. Stanowisko to potwierdza również Minister Finansów RP w Interpretacji Ogólnej Nr PT1/033/1/2/EFU/2012/PT-304 z dnia 20 lipca 2012 r.

„Podkreślić należy, że w zależności od rodzaju i zakresu posiadanych przez osoby ubezpieczone polis ubezpieczeniowych, jak również od strategii ekonomicznej przyjętej przez zakłady ubezpieczeń, pojęcie likwidacji szkód może obejmować, w zależności od konkretnej sytuacji, różny zakres usług – przy czym w grę mogą tu wchodzić zarówno czysto techniczne czynności, jak i czynności w zakresie rozpatrywania roszczeń. Dlatego też rozstrzygnięcia podejmowane w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług wykonywanych usług w ramach likwidacji szkód ubezpieczeniowych wymagać będą odrębnej i szczegółowej analizy konkretnego stanu faktycznego każdej sprawy, przy uwzględnieniu przedstawionej interpretacji przepisów”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepis ten stanowi odzwierciedlenie tez wynikających z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), odnoszącego się do kwestii możliwości zastosowania, w świetle przepisów ww. Dyrektywy, zwolnienia dla części składowej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej wykonywanej przez podmiot trzeci.

W świetle art. 43 ust. 14, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do treści ust. 15 tego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Odnosząc się do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych w ramach likwidacji szkód stwierdzić należy, że nie istnieje prawna definicja tego pojęcia. O ile bowiem z przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66, ze zm.) – w szczególności z jej art. 16 – wywieść można, że postępowanie likwidacyjne podejmowane przez ubezpieczyciela w przypadku zajścia zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową wiąże się z podjęciem przez niego czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, o tyle brak jest w przepisach bezpośredniego odniesienia do czynności „likwidacji szkód”. W praktyce rynkowej za usługi likwidacji szkód ubezpieczeniowych uznawane są czynności wykonywane w ramach ustalania przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych, a także ustalania wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia. Czynności te, zgodnie z przepisem art. 3 ust. 5 pkt 1 i 2 w związku z ust. 6 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej, są traktowane jako czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Zgodnie bowiem z przepisami art. 3 ust. 5 pkt 1 i 2 w związku z ust. 6 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej, są traktowane jako czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Za czynność wykonywaną w ramach likwidacji szkód uznaje się również wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczenia, która - zgodnie z art. 3 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej - również stanowi czynność ubezpieczeniową.

Należy jednak podkreślić, że w świetle utrwalonej linii orzeczniczej TSUE, przewidziane w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 ze zm.), zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, których celem jest uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wyroki w sprawach: C-169/04 Abbey National pkt 38, C-472/03 Arthur Andersen pkt 25, C-240/99 Skandia pkt 23 i inne). Dlatego też interpretacji zwolnień od podatku należy dokonywać w pierwszej kolejności w oparciu o regulacje Dyrektywy 2006/112/WE w kontekście celu tych zwolnień i przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE. Odwoływanie się zatem do pojęć zawartych w innych przepisach prawa krajowego nie powinno przesądzać o zakresie zwolnień od podatku od towarów i usług.

Wprawdzie Dyrektywa 2006/112/WE nie zawiera definicji zwolnionych transakcji ubezpieczeniowych, jednak kwestia ta była przedmiotem orzecznictwa TSUE, z którego wynika, że: „(...) istotą transakcji ubezpieczeniowej jest, w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki” (wyroki w sprawach: C-8/01 Taksatorringen pkt 39, C-349/96 CPP pkt 17, C-240/99 Skandia pkt 37). Ponadto, „transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.” (wyrok w sprawie C-8/01 Taksatorringen, pkt 41).

W tym kontekście, czynności ustalania przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych, jak również ustalania wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia, a także wypłacania odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczenia świadczone dla zakładów ubezpieczeń oraz podmiotów z nimi współpracujących - pomimo faktu, że w rozumieniu przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe - nie mogą być uznane za usługi ubezpieczeniowe podlegające zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Odnosząc się do możliwości objęcia usług świadczonych w ramach likwidacji szkód zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług nadmienić należy, że orzecznictwo TSUE w jasny sposób określa zakres zwolnień dla czynności stanowiących część składową usług ubezpieczeniowych, wykonywanych przez podmioty zewnętrzne w ramach tzw. outsourcingu. Zwolnienie takie jest możliwe przy spełnieniu określonych warunków, nie ma zatem charakteru nieograniczonego.

W reprezentatywnym dla problematyki outsourcingu usług wyroku w sprawie C- 2/95 SDC TSUE podkreślił, iż aby usługi pomocnicze dla zwolnionej usługi głównej mogły również korzystać ze zwolnienia „muszą, w szerokim ujęciu, tworzyć odrębną całość, spełniając w efekcie szczególne, zasadnicze funkcje opisanej usługi (...). Usługę zwolnioną z podatku na podstawie przepisów dyrektywy należy odróżnić od zwykłej fizycznej lub technicznej dostawy, takiej jak udostępnienie bankowi systemu obsługi danych” (pkt 66 wyroku).

Warunek wypełniania specyficznych i istotnych funkcji usługi głównej przez usługę pomocniczą, uprawniający tę ostatnią do zwolnienia od podatku, był wielokrotnie przywoływany również w innych wyrokach TSUE, np.: w sprawach C-235/00 CSC (pkt 25), C-169/04 Abbey National (pkt 70 i 71), C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj (pkt 24 i 27).

Mając powyższe na względzie, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, uwzględniając przywołane wyżej orzecznictwo TSUE, uznać należy, że zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element (część składową) usługi ubezpieczeniowej, które nie są dla tej usługi właściwe, czyli specyficzne.

W tym kontekście niektóre usługi wykonywane w ramach likwidacji szkód trudno jest uznać za specyficzne dla sektora ubezpieczeniowego, mogą one bowiem występować w innych niż ubezpieczenia dziedzinach życia. Przykładami takich usług są: lustracja miejsca zdarzenia, ustalenie okoliczności powstania szkody, szacowanie szkody powstałej w czasie zdarzeń losowych, udzielanie poszkodowanym informacji o warunkach ubezpieczenia, przygotowanie dokumentacji dotyczącej zgłoszonego przez poszkodowanego zgłoszenia.

Należy przy tym zauważyć, iż fakt, że dana usługa jest rzeczywiście niezbędna do wykonania usługi głównej, nie przesądza jeszcze, że ma do niej zastosowanie zwolnienie od podatku, bowiem „Sam fakt, że jakiś istotny element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa, którą dany element reprezentuje, jest zwolniona z podatku” - wyrok w sprawie C-2/95 SDC (pkt 65).

Ponadto należy podkreślić, że wymienione powyżej przykładowe usługi stanowią czynności o charakterze czysto technicznym, w związku z tym nie są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy - niezależnie od tego, czy są świadczone w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń, czy też podmiotów niebędących zakładami ubezpieczeń.

Natomiast niektóre czynności wykonywane w ramach procesu likwidacji szkód, określone ogólnie pojęciem „rozpatrywania roszczeń”, które sprowadzają się w istocie do weryfikacji informacji wynikających z dokumentacji dotyczącej zaistniałego zdarzenia objętego ubezpieczeniem (np. dokonanej wyceny szkody, aportu z lustracji miejsca wypadku itp.) z zapisami polisy ubezpieczeniowej, prowadzącej w celu upewnienia się, czy posiadacz polisy ma prawo do składanego roszczenia i w jakiej kwocie ubezpieczyciel może uznać to roszczenie, mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 13 ustawy, wypełniają bowiem warunki określone w tym przepisie.

Czynności te wymagają od rozpatrującego roszczenie posiadania pełnego obraz zobowiązań umownych oraz stosowania w danej umowie standardów ubezpieczeniowych. Na tej podstawie dokonywana jest weryfikacja, czy zgromadzone informacje odpowiadają profilowi ryzyka objętego polisą i czy ubezpieczyciel będzie w światłe umowy zobowiązany do pokrycia szkody i w jakiej wysokości. Czynności takie świadczone na zlecenie zakładu ubezpieczeń wymagają pewnego rodzaju upoważnienia do podejmowania decyzji w imieniu tego zakładu oraz dostępu do dokumentacji konkretnej umowy ubezpieczeniowej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się działalnością pomocniczą związaną z ubezpieczeniami w zakresie likwidacji szkód komunikacyjnych i majątkowych oraz wykonywaniem opinii technicznych i ekspertyz. Działalność ta polega na świadczeniu usług na rzecz i w imieniu Towarzystw Ubezpieczeniowych, usługi te świadczone są na podstawie zleceń na wykonywanie czynności pomocniczych w procesie likwidacji szkód za wynagrodzeniem.

Zakres wykonywanych czynności w całości lub części przedstawia się następująco:

1. ustalanie stanu technicznego i wartości pojazdu lub nieruchomości przed szkodą,
2. wykonywania oględzin uszkodzonych pojazdów lub nieruchomości, w kontekście złożonego zgłoszenia roszczenia i na bieżąco rozpatrywanie zasadności poszczególnych elementów tego roszczenia (część lub całość zostaje odrzucona na miejscu oględzin),
3. wykonywanie oględzin miejsca zdarzenia (nieruchomości) lub przedmiotu roszczenia, w kontekście złożonego zgłoszenia roszczenia i na bieżąco rozpatrywanie zasadności poszczególnych elementów tego roszczenia (część lub całość zostaje odrzucona na miejscu oględzin),
4. wykonywanie materiału fotograficznego dokumentującego zakres uszkodzeń, odrębnie do roszczeń uznanych jako zasadne i odrębnie dla odrzuconych jako bezpodstawne,
5. sporządzanie protokołu określającego zakres uszkodzeń – protokół jest pisemnym odniesieniem do zasadności wniesionych wcześniej roszczeń lub odniesieniem do wniesionego odwołania od decyzji,
6. odbieranie od zgłaszającego dokumentów wymagalnych i przekazywania ich do zleceniodawcy, na bieżąco weryfikuje się ich stan prawny, niewłaściwe odrzucone są w miejscu przekazania,
7. wykonanie kalkulacji kosztorysowej do przedmiotowej szkody odzwierciedlającej wartość rzeczywistego – faktycznego roszczenia. Kalkulacja kosztorysowa jest w zasadzie weryfikacją odniesieniem do roszczenia ogólnego podanego w zgłoszeniu lub szczegółowego w postaci kalkulacji kosztorysowej sporządzonej przedstawionej przez stronę wnoszącą roszczenie,
8. dokonywanie oględzin powykonawczych i odnoszenie się do zasadności zwiększonego zakresu zgłoszonego roszczenia.
   
   

Zatem ze złożonego wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca posiadał upoważnienie do podejmowania decyzji w imieniu Towarzystw Ubezpieczeniowych związanych z likwidacją szkód oraz aby miał pełny dostęp do dokumentacji konkretnej umowy ubezpieczeniowej. Wnioskodawca jedynie na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych wykonuje pewien zakres czynności technicznych (łącznie lub pojedynczo) pomocnych przy podejmowaniu przez Towarzystwa Ubezpieczeniowe decyzji o wysokości wypłaconego odszkodowania.

W konsekwencji, stwierdzić należy, iż wykonywane przez Wnioskodawcę czynności wymienione we wniosku realizowane w procesie likwidacji szkód nie podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług, a są opodatkowane 23% stawka podatku.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.