INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25.02.2010 r. (data wpływu 15.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zysku na rzecz wspólników spółki jawnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.03.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zysku na rzecz wspólników spółki jawnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie zezwolenia Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. z dnia 02 września 1999 roku na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, od 27 grudnia 2000 r. wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, podstrefy w E, z Dorotą Bożeną Z. w formie spółki jawnej, na zasadach określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dz. u. nr 123, poz. 600, ze zm.),w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Zgodnie z art. 95 ust. 2 i 56 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421 ze zm.) wnioskodawca korzysta ze zwolnień podatkowych w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej na terenie strefy w wysokości 100% dochodu oraz po upływie okresu 10 lat w wysokości połowy dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu stosownie do art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188 poz. 1840 ze zm.). Wnioskodawca zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.) w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. Upływ 10 letniego okresu zwolnienia następuje z dniem 27 grudnia 2010 r. co oznacza iż od dnia 28 grudnia 2010 r. do 31 grudnia 2011 roku przysługuje wnioskodawcy zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości połowy dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. Zgodnie z uchwałą wspólników wnioskodawca wraz ze wspólnikiem pobierają miesięczne wypłaty z zysku oraz miesięczne zaliczki na poczet zysku za dany rok obrotowy zawsze w równych częściach w wysokości uzależnionej od sytuacji ekonomicznej i możliwości płatniczych spółki. W spółce udziały wspólników są równe, uczestniczą w zysku w wysokości po 50 %. Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w części przeznaczane były na kapitał zapasowy z przeznaczeniem na przyszłe wypłaty dla wspólników. Wypłaty z kapitału zapasowego wspólnicy zamierzają zrealizować, w okresie późniejszym kiedy płynność finansowa w spółce będzie większa a więc po okresie korzystania ze zwolnień podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy, jako wspólnik spółki osobowej (spółki jawnej) wnioskodawca zachowuje prawo do zwolnień podatkowych, określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych ( w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.), w stosunku do wypłaty tej części dochodu zgromadzonego okresowo na kapitale zapasowym, jaka pochodziła z okresu korzystania ze wskazanych zwolnień podatkowych, dokonywanej po upływie okresu na jaki ustanowiono zwolnienia podatkowe...

Zdaniem wnioskodawcy dochody z działalności gospodarczej, prowadzonej w formie spółki osobowej na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej, uzyskane w okresie korzystania ze zwolnień podatkowych, określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. specjalnych strefach ekonomicznych (w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.) okresowo zgromadzonych na kapitale zapasowym, są całkowicie zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych, niezależnie od tego, że ich wypłata następować będzie po upływie okresu na jaki ustanowiono zwolnienia podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzanie strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej określiła ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

Stosownie natomiast z art. 16 tej ustawy prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, które określa przedmiot oraz warunki działalności gospodarczej, która ma być prowadzona przez przedsiębiorcę na terenie strefy, i termin, w ciągu którego przedsiębiorca jest zobowiązany do rozpoczęcia na terenie strefy działalności określonej w zezwoleniu.

Stosownie do art. 19 ust. 2 w/w ustawy zezwolenie może być cofnięte albo jego zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:

1. zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej na obszarze strefy lub
2. naruszył przepisy prawa dewizowego, przepisy prawa celnego albo przepisy dotyczące zobowiązań podatkowych, lub
3. utracił, na skutek cofnięcia albo zmiany, koncesję lub inne zezwolenie wymagane z mocy odrębnych przepisów do podjęcia działalności gospodarczej, która jest prowadzona na terenie strefy, lub
4. rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub
5. nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18, w terminie wyznaczonym w wezwaniu Ministra Przemysłu i Handlu do ich usunięcia.
   
   

Natomiast art. 19 ust. 3 tej ustawy stanowi, iż w razie cofnięcia zezwolenia przedsiębiorca traci prawo do zwolnień i preferencji, o których mowa w art. 12 ust. 1-4, i jest zobowiązany do zapłaty, odpowiednio, podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych objętego takimi zwolnieniami i preferencjami za okres od powstania okoliczności będącej podstawą cofnięcia zezwolenia.

W dniu 1 stycznia 2001 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228) wprowadzająca m.in. zmianę treści przepisów (w tym ww. art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r.) przyznających zwolnienia i preferencje dla podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenach objętych specjalnymi strefami ekonomicznymi.

Jednocześnie w art. 5 ust. 1 tej ustawy wskazano, że przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy (tj. przed dniem 1 stycznia 2001 r.) uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym przed wejścia w życie tej, zmieniającej ustawy (tj. przed 1 stycznia 2001 r.).

Przyjęcie Polski do Unii Europejskiej przyniosło kolejną zmianę przepisów dotyczących specjalnych stref ekonomicznych. Z dniem 1 maja 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 ze zm.), która – postanowieniami art. 3 - uchyliła art. 5 nowelizacji z dnia 16 listopada 2000 r.

Tym samym – co do zasady - przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. stracili prawo do 100% zwolnienia od podatku dochodowego na dotychczasowych zasadach.

Artykuł 5 ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r., wskazując bowiem, że przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, - podzielił przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie danej strefy, na 3 grupy.

Przedsiębiorcy mali i średni w dalszym ciągu uzyskali prawo do 100% zwolnienia w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. (w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.), ale prawo to jest ograniczone czasowo – odpowiednio do dnia 31 grudnia 2011 r. i dnia 31 grudnia 2010 r. (art. 5 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r.).

Z treści cytowanych uprzednio przepisów wynika, że mali i średni przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowują prawo do dotychczasowych (nielimitowanych) ulg w podatku dochodowym – ograniczone odpowiednio do dnia 31 grudnia 2011 i do dnia 31 grudnia 2010 r. (art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r.).

W konsekwencji zasady zwolnień podatkowych dla przedsiębiorców, którzy posiadają zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r. oparto - dla małych i średnich przedsiębiorców – na przepisach ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych oraz rozporządzeń ustanawiających specjalne strefy ekonomiczne wydanych na jej podstawie w ich brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Przechodząc do interpretacji konkretnych zapisów dotyczących stosowania przepisów o ustanowieniu Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej należy wyjaśnić jak niżej.

Suwalska Specjalna Strefa Ekonomiczna ustanowiona została na okres 20 lat Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421 ze zm.), w którym określono zwolnienia i preferencje dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, na terenie strefy na zasadach określonych w art. 12 ustawy.

W myśl § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy, lecz nie dłużej niż do końca 15 roku od dnia jej ustanowienia, dochód przedsiębiorcy uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego:

1. w wysokości stanowiącej równowartość kwoty wydatków inwestycyjnych, z zastrzeżeniem ust. 2, lub
2. w wysokości 25% dochodu uzyskanego odrębnie w każdym miesiącu:

1. z tytułu zatrudnienia w tym samym miesiącu każdych 10 pracowników, maksymalnie do wysokości 100% dochodu,
2. jeżeli w tym samym miesiącu przedsiębiorca zatrudnia mniej niż 10 pracowników.
   
   

W myśl § 6 rozporządzenia przepisy § 5 stosuje się odpowiednio również po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez przedsiębiorcę z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Stosownie natomiast do § 13 ust. 1 rozporządzenia przedsiębiorca traci prawo do zwolnień, o których mowa w § 5 i 6, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień:

1. wystąpią u niego za poszczególne lata zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochody budżetu państwa, składek na ubezpieczenie społeczne, składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, przekraczające odrębnie z każdego tytułu 3% kwoty wpłat należnych za te lata; w odniesieniu do podatku od towarów i usług zaległości we wpłacie nie mogą przekroczyć 3% ogólnej kwoty zobowiązania z tytułu tego podatku, lub
2. przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 9 ust. 1, lub
3. ustaną okoliczności do zaliczania środków trwałych przyjętych do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze do składników jego majątku w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. d), lub
4. maszyny lub urządzenia, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a), zostaną oddane do prowadzenia działalności gospodarczej poza terenem strefy, lub
5. otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiekolwiek formie, lub
6. zostanie postawiony w stan likwidacji, z wyjątkiem przedsiębiorstwa likwidowanego w trybie i na zasadach określonych w przepisach o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, lub zostanie ogłoszona jego upadłość.
   
   

W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień ( § 13 ust. 2 rozporządzenia).

Przechodząc na płaszczyznę skutków podatkowych prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej należy wskazać, iż przedsiębiorca prowadzący działalność w strefie jest podatnikiem podatku dochodowego, tyle tylko, że jego dochody z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia podlegają zwolnieniu na warunkach przewidzianych w ustawach podatkowych, ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych i przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie oraz ustawie o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 14 ,poz. 176 ze zm.) - wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 5a-5c, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jak stanowi art. 21 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 63a ustawy, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Natomiast art. 21 ust. 5b stanowi, iż w razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 63a, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Z treści powołanych przepisów wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej. Przychodami takimi są przychody, których przyczyną uzyskania jest działalność gospodarcza prowadzona na terenie strefy.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która od 27 grudnia 2000 r. prowadzi działalność gospodarczą na terenie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Upływ 10 letniego okresu zwolnienia następuje z dniem 27 grudnia 2010 r. co oznacza iż od dnia 28 grudnia 2010 r. do 31 grudnia 2011 roku przysługuje wnioskodawcy zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości połowy dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. Zgodnie z uchwałą wspólników wnioskodawca wraz ze wspólnikiem pobierają miesięczne wypłaty z zysku oraz miesięczne zaliczki na poczet zysku za dany rok obrotowy zawsze w równych częściach w wysokości uzależnionej od sytuacji ekonomicznej i możliwości płatniczych spółki. W spółce udziały wspólników są równe, uczestniczą w zysku w wysokości po 50 %. Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w części przeznaczane były na kapitał zapasowy z przeznaczeniem na przyszłe wypłaty dla wspólników. Wypłaty z kapitału zapasowego wspólnicy zamierzają zrealizować, w okresie późniejszym kiedy płynność finansowa w spółce będzie większa a więc po okresie korzystania ze zwolnień podatkowych.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm. – określanego dalej skrótem K.s.h.) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo- akcyjna.

Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej i nie jest ona podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego — podmiotami takimi są natomiast wspólnicy spółki jawnej. W zależności od tego czy wspólnicy są osobami fizycznymi czy prawnymi podlegają oni opodatkowaniu odpowiednio podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki jawnej, a odnoszące się do osób fizycznych rozpatrywane są w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 8 ust. 1 w/w ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (w tym w spółce komandytowej) ze wspólnej własności wspólnego przedsięwzięcia wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali. Podobnie, zgodnie z art. 8 ust. 2 cyt. ustawy koszty uzyskania przychodów spółki nie będącej osobą prawną należy alokować do jej wspólników proporcjonalnie do ich prawa w udziale w zysku.

Tym samym więc przychód (dochód) spółki jawnej podlega opodatkowaniu u każdego wspólnika proporcjonalnie do określonego w umowie spółki prawa poszczególnych wspólników do udziału w zysku.

Zgodnie z art. 52 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 poz. 1037 ze zm. dalej ksh) wspólnik spółki jawnej może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Wypłata z tytułu podziału zysku stanowi odzwierciedlenie uzyskiwanego przez wspólników dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej. Dochód ten - jak wykazano powyżej - jest opodatkowany u każdego wspólnika proporcjonalnie do określonego w umowie spółki prawa poszczególnych wspólników do udziału w zysku. W przedmiotowej sprawie dochód ten korzysta ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji sama wypłata na rzecz wspólnika środków z tytułu podziału zysku spółki jawnej na podstawie odrębnych przepisów ksh nie skutkuje powstaniem obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż wypłata części dochodu zgromadzonego okresowo na kapitale zapasowym, jaka pochodziła z okresu korzystania ze wskazanych zwolnień podatkowych nie została wskazana jako przesłanka do utraty prawa do zrealizowanych zwolnień podatkowych. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, iż niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku, natomiast dokumenty załączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach wydawania interpretacji indywidualnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.