INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2010 r. (data wpływu 5 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2010 r. (data wpływu 15 kwietnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego na podstawie wyroku sądowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania i środków pieniężnych, otrzymanych na podstawie wyroków sądowych.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 2 kwietnia 2010 r. Nr ITPB2/415-119/10-2/TJ oraz pismem z dnia 23 kwietnia 2010 r. Nr ITPB2/415-119/10-5/TJ wezwano do jego uzupełnienia. Braki wykazane w wezwaniu uzupełniono w dniu 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu) oraz w dniu 30 kwietnia 2010 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem sądu z dnia 18 grudnia 2002 r., od dnia 19 czerwca 2001 r. zniesiona została między Panią, a mężem wspólność majątkowa małżeńska. Natomiast wyrokiem z dnia 25 października 2004 r. zasądzono od męża na Pani rzecz kwotę 1800 zł miesięcznie, od dnia 1 lutego 2002 r., tytułem zaspokajania potrzeb rodziny. Zasądzone od męża środki pieniężne zostały wyegzekwowane przez komornika w grudniu 2009 r.

Ponieważ była Pani pozbawiona przez męża również swoich rzeczy osobistych, wyrokiem z dnia 20 lutego 2007 r. zasądzono na Pani rzecz od męża kwotę pieniężną za zniszczone rzeczy osobiste. W związku z tym, że nie otrzymała Pani zasądzonych pieniędzy, skierowała Pani sprawę do komornika, który całą należną Pani kwotę wyegzekwował w dniu 11 listopada 2009 r.

Podaje Pani również, że w związku małżeńskim pozostawała do dnia 31 marca 2010 r., oraz że przez lata nie miała dostępu do majątku wspólnego, mąż nie dopuszczał Pani do wspólnej firmy, oraz że nie miała Pani możliwości zarabiania pieniędzy na swoje utrzymanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od kwoty otrzymanej od komornika tytułem zaspokajania potrzeb rodziny powinien zostać odprowadzony podatek dochodowy od osób fizycznych...
2. Czy od kwoty otrzymanej od komornika za zniszczone rzeczy osobiste powinien zostać odprowadzony podatek...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie drugie. W zakresie pytania pierwszego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zakresie pytania drugiego, powinna być zwolniona z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za zniszczone rzeczy osobiste.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż szkodą są wszelkie uszczerbki w dobrach lub interesach prawnie chronionych, których poszkodowany doznał wbrew swojej woli. Natomiast odszkodowanie to świadczenie jakie należy się poszkodowanemu za wyrządzenie szkody od osoby, która tę szkodę wyrządziła lub ponosi za nią odpowiedzialność. Termin odszkodowanie w języku prawniczym ma utrwalone znaczenie, obejmujące zarówno damnum emergens, czyli rzeczywiście wyrządzoną szkodę, jak i lucrum cessans, co oznacza utracone korzyści, które poszkodowany mógłby uzyskać gdyby szkody mu nie wyrządzono.

Punktem wyjścia wykładni art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest więc podział odszkodowania na odszkodowanie za rzeczywiste straty (damnum emergens) i odszkodowanie za utracone korzyści (Iucrum cessans). Ustawodawca w tym przepisie wyraźnie wyłączył odszkodowanie z tytułu utraconego zysku z zakresu wymienionego powyżej zwolnienia. Tym samym wypłatom w zakresie lucrum cessans odmówił charakteru odszkodowawczego w rozumieniu prawa podatkowego. Powyższe oznacza, że tylko odszkodowanie z tytułu poniesionych strat, służące przywróceniu stanu majątku sprzed wystąpienia szkody, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie wyroku sądu z dnia 20 lutego 2007 r. zasądzona zostały na Pani rzecz kwota pieniężna za zniszczone rzeczy osobiste. Powyższe oznacza, że tak otrzymaną kwotę uznać należy za odszkodowanie za szkody rzeczywiste poniesione w majątku osobistym. Oznacza to, że kwota ta stanowić będzie dla Pani przychód podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.