INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2009r. (data wpływu 19 listopada 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2010r. (data wpływu 13 stycznia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku 0% dla czynności polegającej na dostawie czasopism, których nakład jest mniejszy niż 15 000 egzemplarzy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku 0% dla czynności polegającej na dostawie czasopism, których nakład jest mniejszy niż 15 000 egzemplarzy.Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 stycznia 2010r. (data wpływu 13 stycznia 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 28 grudnia 2009r. znak: IBPP2/443-940/08/WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni polega na wydawaniu czasopism "P..T " - miesięcznik i "P..T..S.. " - dwumiesięcznik. Tematyka "PT" to transport rzeczy a "P..T..S.." to transport osób. Zmuszona sytuacją gospodarczą, spadkiem sprzedaży, wzrostem kosztów, Wnioskodawczyni obniżyła nakłady obydwu czasopism. Obecnie nakład żadnego z nich nie przekracza 15 000 egzemplarzy ("P… T…" - 1000 a "P… T.. B.." - 3000, dowodem jest faktura z drukarni). Obydwa czasopisma są periodykami, oznaczonymi symbolem ISSN. Obydwa są objęte kodem PKWiU 22.13.10-00.22. Obydwa są adresowane do miłośników transportu oraz osób zawodowo związanych z transportem, logistyką i spedycją. Zawierają fachowe informacje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy posiadając nakład mniejszy niż 15 000, posiadając PKWiU 22.13.10, Wnioskodawczyni może stosować stawkę VAT 0% na wydawane przez nią czasopisma...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z ustawą o VAT art. 146 ust. 1 pkt 3 lit. a - gdzie podaje się że dla czasopism specjalistycznych gdzie PKWiU 22.11 stosuje się stawkę obniżoną VAT 0% - czasopisma specjalizują się w tematyce transportu drogowego -ciężarowego i osobowego, czyli zgodnie z brzmieniem ww. artykułu spełniają wymóg do zastosowania stawki 0%. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. jako precyzujące postanowienia ustawy VAT w paragrafie 9 pkt 1 ust. 10 lit. b - mówi o czasopismach specjalistycznych, którymi są wydawane przez Wnioskodawczynię czasopisma.

Równocześnie w ww. rozporządzeniu w § 9 pkt 1 - ustawodawca definiuje czasopisma specjalistyczne, do których można zastosować stawkę 0%, czyli te które spełniają następujące warunki: kod PKWiU 22.13, nakład mniej niż 15 000, powierzchnia reklamowa mniejsza niż 33% powierzchni całkowitej oraz uwidoczniony nakład.

Skoro wydawnictwa posiadają PKWiU 22.13, mają nakład mniej niż 15 000 i uwidaczniają nakład na gazecie - to spełniają wszelkie przesłanki do zastosowania stawki 0% .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w piśmie z dnia 11 stycznia 2010r. (data wpływu 13 stycznia 2010r.) Wnioskodawczyni dokonała istotnych zmian zarówno w zakresie zadanego pytania, jak też w opisie własnego stanowiska, w porównaniu do treści zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 12 listopada 2009r. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawczyni z dnia 11 stycznia 2010r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 28 grudnia 2009r. znak: IBPP2/443-940/09/WN, do którego Wnioskodawczyni się zastosowała, przyjęto, że pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione w tym właśnie piśmie są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji pytania i stanowiska własnego Wnioskodawczyni.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pod pojęciem „towarów”, zdefiniowanym przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Ponadto zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, ze zm.).

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz ww. stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

I tak, w poz. 49 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, jako podlegające opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7% wymienione zostały, objęte grupowaniem PKWiU ex 22.12 i ex 22.13, gazety, magazyny, czasopisma - oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN, wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: wydawnictw, w których nie mniej niż 67% powierzchni jest przeznaczone na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe.

Stosownie do art. 41 ust. 16 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może obniżać stawki podatku do wysokości 0%, 3% lub 7% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określać warunki stosowania obniżonych stawek, uwzględniając:

1. specyfikę obrotu niektórymi towarami i świadczenia niektórych usług;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. przepisy Wspólnoty Europejskiej.
   
   

Zgodnie z treścią § 39 ust. 1 pkt 1 lit. b, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w okresie do dnia 31 grudnia 2010r. obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia czasopism specjalistycznych.

Przez czasopisma specjalistyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. b, zgodnie z § 39 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r., należy rozumieć wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 22.13 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej i twórczej, edukacyjnej, naukowej i popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej i lokalnej, a także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15.000 egzemplarzy, z wyjątkiem:

1. periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych i zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników;
2. publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne;
3. wydawnictw, w których co najmniej 33% powierzchni jest przeznaczone nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych, reklamowych, folderów i katalogów reklamowych;
4. wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie;
5. publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe;
6. publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego;
7. czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu.
   
   

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009r., kwestie regulowane wskazanymi wyżej przepisami § 39 ust. 1 pkt 1 lit. b oraz § 39 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r., rozstrzygały odpowiednio, analogicznie brzmiące, przepisy § 9 ust. 1 pkt 10 lit. b (za wyjątkiem wskazania horyzontu czasowego obowiązywania przepisu) oraz § 9 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż opodatkowaniu według 0% stawki podatku podlega dostawa jedynie tych czasopism, które są czasopismami specjalistycznymi w rozumieniu definicji sformułowanej w cyt. przepisie § 39 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r.

Należy podkreślić, że definicja ta, z jednej strony formułuje kryteria jakie dane czasopismo winno spełniać aby mogło być uznane za specjalistyczne, z drugiej zaś strony wymienia enumeratywnie (w pkt 1-7 tego przepisu) wyjątki w przypadku wystąpienia których (nawet pojedynczo), niezależnie od spełnienia wspomnianych wyżej kryteriów, nie jest możliwe uznanie danego czasopisma za specjalistyczne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że działalność gospodarcza Wnioskodawczyni polega na wydawaniu czasopism "P… T…" - miesięcznik i "P… T… B…" - dwumiesięcznik. Tematyka "P… T…" to transport rzeczy a "P… T… B…" to transport osób. Zmuszona sytuacją gospodarczą, spadkiem sprzedaży, wzrostem kosztów, Wnioskodawczyni obniżyła nakłady obydwu czasopism. Obecnie nakład żadnego z nich nie przekracza 15 000 egzemplarzy ("P… T…" - 1000 a "P… T… B…" - 3000, dowodem jest faktura z drukarni). Obydwa czasopisma są periodykami, oznaczonymi symbolem ISSN. Obydwa są objęte kodem PKWiU 22.13.10-00.22. Obydwa są adresowane do miłośników transportu oraz osób zawodowo związanych z transportem, logistyką i spedycją. Zawierają fachowe informacje.

Ponadto z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni uznaje, że dla czasopism "P… T…" - miesięcznik i "P… T… B…" – dwumiesięcznik, można zastosować obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku, gdyż skoro wydawnictwa te posiadają PKWiU 22.13, mają nakład mniej niż 15 000 i uwidaczniają nakład na gazecie - to spełniają wszelkie przesłanki do zastosowania stawki 0%.

Z powyższego wynika, że w ocenie Wnioskodawczyni, okoliczności, iż opisane we wniosku czasopisma są periodykami oznaczonymi symbolem ISSN, posiadają PKWiU 22.13, są adresowane do miłośników transportu oraz osób zawodowo związanych z transportem, logistyką i spedycją, zawierają fachowe informacje, mają nakład mniej niż 15 000 i uwidaczniają nakład na gazecie, oznaczają, że są spełnione wszelkie przesłanki do zastosowania stawki 0%.

Wbrew temu twierdzeniu należy zauważyć, że przywołana powyżej definicja czasopisma specjalistycznego, zawarta w przepisie § 39 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r., zawiera większą, niż wymieniła Wnioskodawczyni, liczbę kryteriów, które muszą być spełnione, aby dane czasopismo mogło być uznane za czasopismo specjalistyczne, a jednocześnie nie może w odniesieniu do niego wystąpić żadne ze wskazanych w pkt 1-7 paragrafu 39 ust. 2 ww. rozporządzenia, wyłączeń.

Fakt spełnienia przez opisane we wniosku czasopisma, wymienionych przez Wnioskodawczynię kryteriów (tj. PKWiU 22.13, nakład poniżej 15 000 i uwidoczniona na nich wielkość nakładu), nie uzasadnia twierdzenia, iż tym samym są spełnione wszelkie przesłanki do zastosowania stawki 0%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni, uznające, iż skoro wydawnictwa posiadają PKWiU 22.13, mają nakład mniej niż 15 000 i uwidaczniają nakład na gazecie - to spełniają wszelkie przesłanki do zastosowania stawki 0%, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że powołany przez Wnioskodawczynię w jej stanowisku, przepis art. 146 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o VAT, regulujący kwestię opodatkowania dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia książek i czasopism specjalistycznych, utracił moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2007r. Zatem nie może on stanowić podstawy prawnej w przedmiotowej sprawie.

Ponadto zauważa się, iż podana przez Wnioskodawczynię klasyfikacja, została potraktowana jako element przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawczynię klasyfikacji czasopism według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wyrobu lub usługi, a w razie wątpliwości podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego.

Należy jednocześnie zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku materiałów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.