INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 09.03.2010 r. (data wpływu 15.03.2010 r.) uzupełnione pismem (data nadania 27.05.2010 r., data wpływu 31.05.2010 r.) na wezwanie z dnia 14.05.2010 r. (data nadania 14.05.2010 r., data doręczenia 21.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Niemczech z tytułu tłumaczeń i działalności naukowej na rzecz podmiotów mających miejsce siedziby w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.03.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Niemczech z tytułu tłumaczeń i działalności naukowej na rzecz podmiotów mających miejsce siedziby w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sprawa dotyczy polsko-niemieckiej umowy o podwójnym opodatkowaniu (Umowa między RFN a RP w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z 14 maja 2003 roku). Wnioskodawca jest Niemcem, od 01 stycznia 2009 roku mieszka i pracuje głównie w Niemczech. W Polsce przebywał w zeszłym roku tylko około 100 dni. Jest w Warszawie zameldowany, właściwy urząd skarbowy to I Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście. Z wykształcenia jest historykiem i polonistą, czasami pracuje w Polsce na zasadzie umów na zlecenie. Głównie chodzi o tłumaczenia, czasami działalność naukową (nagranie historycznych świadków). Wnioskodawca nie ma stałej pracy w Polsce, nie dysponuje placówką, gdzie wykonywałby swoją działalność.

Wnioskodawca pracuje głównie w domu. Z PIT – ów, które otrzymał za rok 2009 od swoich pracodawców wynika, że jego dochód pochodzi z dwóch kategorii: prawa autorskie i inne prawa, o których mowa w art. 18 ustawy (przychód 13.805 zł) oraz działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 13 (przychód 1.700 zł). Do niedawna Wnioskodawca nie wiedział o istnieniu wyżej wymienionej umowy i myślał, że rozlicza się po prostu za niemiecki dochód w Niemczech, a za polski w Polsce. Za rok 2008 rozliczył się w Polsce, wtedy mieszkał i pracował tylko w Polsce. W marcu 2009 roku zgłosił się do swojego I Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście i wypełnił odpowiedni formularz NIP-3, żeby mógł się tam rozliczyć. Przez cały rok 2009 polscy pracodawcy odprowadzali odpowiednie zaliczki, a Wnioskodawca otrzymywał kwoty netto. W lutym tego roku dowiedział się o umowie i jej treści. Skontaktował się ze swoim niemieckim urzędem skarbowym i dowiedział się, że musi swój polski dochód rozliczyć całkowicie u nich (jak wynika z art. 14 umowy o wolnych zawodach). Nie biorą pod uwagę, że w Polsce juz zostały odprowadzone zaliczki, gdyż według umowy Wnioskodawca powinien dostawać kwoty brutto. To oznacza, że Wnioskodawca rozliczałby swój polski dochód dwukrotnie, tj. w Polsce i w Niemczech. Wnioskodawca zwrócił się osobiście do I Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście z prośbą o zwrot już odprowadzonych zaliczek. Pani kierownik wytłumaczyła, że nie można tak po prostu zwrócić już odprowadzonych podatków, natomiast Wnioskodawca powinien rozliczyć się jak za rok 2009 i wtedy dostanie zaliczkę z powrotem. Dopiero za rok 2010 miał się wymeldować z I Urzędu do III Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście (dla obcokrajowców) i zadbać o to, żeby od swoich pracodawców juz otrzymywał kwoty brutto. Dopiero przy samym rozliczeniu i składaniu formularza PIT – 37 Wnioskodawca dowiedział się, że zwrócą tylko 557 zł tej zaliczki, natomiast 931 zł zostaje u nich. Na razie Wnioskodawca złożył wszystko tak jak mówiono.

Wnioskodawca świadczy usługi tylko i wyłącznie na zasadzie umowy na zlecenia polegające na tłumaczeniach i działalności naukowej. Chodzi o umowy o dzieło lub umowy autorskie.

Pracodawcami Wnioskodawcy są do tej pory:

• Fundacja O.,
• Muzeum D.,
• Fundacja W.
  
  

Niemieckie urzędy skarbowe wystawiają certyfikat rezydencji tylko i wyłącznie dla konkretnych pracodawców, nie ma ogólnego certyfikatu. Jako zaświadczenie dla I Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście berliński urząd skarbowy wystawił Wnioskodawcy potwierdzenie, że jest u nich zarejestrowanym podatnikiem.

Polscy pracodawcy są zdania, że uzyskane przez Wnioskodawcę przychody nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Od kiedy na początku 2010 r. Wnioskodawca przedłożył pracodawcom certyfikat rezydencji, dochody te musi w całości opodatkować w Niemczech. W 2009 r. Wnioskodawca nie wiedział, o tym że z polsko-niemieckiej umowy o unikaniu o podwójnym opodatkowaniu wynika, że nie podlega opodatkowaniu w Polsce i jego pracodawcy odprowadzali podatki.

Pismem z dnia 14.05.2010 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, sprecyzowanie pytania (pytań) oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zadanego pytania (pytań). Powyższe zostało uzupełnione w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca musi odprowadzić podatki za ww. usługi...
2. Czy I Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście może jeszcze zwrócić te 931 zł po terminie 30 kwietnia 2010 roku...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Niemiecki urząd skarbowy w Berlinie uważa, że z polsko-niemieckiej umowy o podwójnym opodatkowaniu wynika, że Wnioskodawca podlega opodatkowaniu za te umowy na zlecenie tylko w Niemczech. Nie uznaje, że polski dochód już został opodatkowany w Polsce. Skoro I Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście jest zdania, że Wnioskodawca musi się za te umowy również rozliczyć w Polsce, zachował te 931 zł. To znaczy, że dochody Wnioskodawcy zostały podwójnie opodatkowane. Wnioskodawca również rozumie art. 14 polsko-niemieckiej umowy o podwójnym opodatkowaniu w ten sposób, że jego polskie umowy na zlecenie podlegają opodatkowania tylko w Niemczech. Dlatego uważa, że I Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście powinien zwrócić, również te 931 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 2 cytowanej ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się dochody (przychody) z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia. Powyższe przepisy, na mocy art. 4a ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zgodnie z art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochody, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wymienione wyżej wyłączenie w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania, a zatem dochody uzyskane z tłumaczeń i działalności naukowej podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 powołanej wyżej ustawy źródłem przychodu jest działalność wykonywana osobiście. Na mocy art. 13 pkt 8 cytowanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest Niemcem, od 01 stycznia 2009 roku mieszka i pracuje głównie w Niemczech. W Polsce przebywał w zeszłym roku tylko około 100 dni. W Warszawie posiada zameldowanie. Z wykształcenia jest historykiem i polonistą, czasami pracuje w Polsce na zasadzie umów na zlecenie. Głównie chodzi o tłumaczenia, czasami działalność naukową (nagranie historycznych świadków). Wnioskodawca nie ma stałej pracy w Polsce, nie dysponuje placówką, gdzie wykonywałby swoją działalność. Wnioskodawca świadczy usługi tylko i wyłącznie na zasadzie umowy na zlecenia polegające na tłumaczeniach i działalności naukowej. Chodzi o umowy o dzieło lub umowy autorskie. Pracodawcami Wnioskodawcy są do tej pory: Fundacja O., Muzeum D. , Fundacja W. Dla Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście berliński urząd skarbowy wystawił Wnioskodawcy potwierdzenie, że jest u nich zarejestrowanym podatnikiem. Od kiedy na początku 2010 r. Wnioskodawca przedłożył pracodawcom certyfikat rezydencji, dochody te musi w całości opodatkować w Niemczech. W 2009 r. Wnioskodawca nie wiedział, o tym że z polsko-niemieckiej umowy o unikaniu o podwójnym opodatkowaniu wynika, że nie podlega opodatkowaniu w Polsce i jego pracodawcy odprowadzali podatki.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (w tym z umowy o dzieło) oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 14 pkt 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14.05.2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce. Określenie „wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów (art. 14 pkt 2 powołanej umowy).

Wnioskodawca nie ma stałej pracy w Polsce, nie dysponuje placówką, gdzie wykonywałby swoją działalność, świadczy usługi tylko i wyłącznie na zasadzie umowy zlecenia polegające na tłumaczeniach i działalności naukowej, jednak wyżej powołany art. 14 umowy polscy płatnicy mieliby możliwość zastosowania do przychodów Wnioskodawcy uzyskanych w Polsce w 2009 roku, w przypadku przedłożenia im w dniu wypłaty wynagrodzenia certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania w Niemczech.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca dopiero na początku tego roku przedłożył certyfikat rezydencji. A zatem podmioty, z którymi Wnioskodawca miał podpisane umowy o dzieło prawidłowo pobierali w 2009 r. podatek z tego tytułu. W przypadku, gdy Wnioskodawca jest w stanie udowodnić, iż w czasie pobierania przez polskie podmioty podatku od przychodu z tytułu wykonywanej umowy o dzieło posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech, wówczas przysługuje mu prawo do ubiegania się o zwrot pobranych zaliczek na podatek dochodowy poprzez złożenie korekty zeznania rocznego wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Uregulowania dotyczące korekty oraz wystąpienie o stwierdzenie nadpłaty zostały zawarte w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ww. ustawy jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Korekta deklaracji ma na celu umożliwienie podatnikom, płatnikom i inkasentom poprawienia błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W analizowanym przypadku został pobrany podatek od dochodu zwolnionego, w związku z czym powstała nadpłata. Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Zgodnie z art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. W świetle art. 75 § 2 pkt 2 ww. ustawy uprawnienie określone w § 1 przysługuje również płatnikom lub inkasentom, jeżeli:

1. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
2. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
3. nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.
   
   

Z powyższego wynika, że to podatnik składa wniosek o stwierdzenie nadpłaty wtedy, gdy płatnik zaliczkę na podatek niezasadnie pobrał lub pobrał ją w zbyt dużej wysokości. Natomiast płatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty wtedy, gdy błąd płatnika spowodował, że wpłacił on zaliczkę na podatek w wysokości większej od należnej, tj. w sytuacjach, gdy błąd płatnika spowodował uszczerbek z jego majątku. W przeciwnym wypadku, a więc gdy uszczuplenie nastąpiło z majątku podatnika, a taka sytuacja została przedstawiona w stanie faktycznym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, o stwierdzenie nadpłaty może wystąpić tylko podatnik. W przypadkach, o których mowa w art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) i b) oraz w pkt 2 lit. a) i b), podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) (art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej). Złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty skutkuje wszczęciem postępowania podatkowego przez organ podatkowy. Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego prawidłowo określi wysokość należnego podatku, która pozwoli na ewentualne stwierdzenie nadpłaty i dokona jej zwrotu bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę (art. 75 § 4 ww. ustawy). W oparciu o art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji).

Reasumując, należy stwierdzić, iż przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu tłumaczeń i działalności naukowej wykonywanych w ramach umowy zlecenia nie podlegają opodatkowaniu w Polsce od momentu przedłożenia pracodawcom polskim certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec. O zwrot nadpłaconego podatku za 2009 r. z tytułu tłumaczeń i działalności naukowej w ramach umowy zlecenie, Wnioskodawca może ubiegać się poprzez złożenie korekty zeznania za 2009 rok wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. Jednakże prawidłowość sporządzonej korekty i wysokości nadpłaty stwierdzone zostaną dopiero przez organ podatkowy w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.