INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 15 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wynajmu mieszkań – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wynajmu mieszkań.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 6 stycznia 2010 r., znak ILPB1/415-1213/09-2/TW, ILPP1/443-1393/09-2/AW na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem rozpatrzenia podania tylko w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 stycznia 2010 r., a w dniu 15 stycznia 2010 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1988 r., wpis do ewidencji działalności gospodarczej – forma opodatkowania: pełna księgowość. w 2000 roku Wnioskodawczyni kupiła budynek mieszkalny wielorodzinny (budynek zakupiony bez podatku VAT), który w momencie zakupu nie nadawał się do zamieszkania. Budynek Wnioskodawczyni zakupiła jako osoba prywatna. Dokumentem za zakup budynku wielorodzinnego jest akt notarialny. w akcie notarialnym – umowy sprzedaży widnieje zapis, że nieruchomość tą Wnioskodawczyni kupuje i nabywa za pieniądze stanowiące jej odrębny majątek, na potrzeby prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej.

Zakupiona nieruchomość jednak nigdy nie była przeznaczona na cele działalności gospodarczej. Budynek nie jest ujęty w książce środków trwałych oraz nie jest amortyzowany. Wszelkie materiały na jego ulepszenie zewnętrzne i wewnętrzne Wnioskodawczyni kupiła prywatnie na swoje imię i nazwisko oraz adres zamieszkania nie odliczając podatku VAT od zakupionych materiałów. Stopniowo Zainteresowana dokonywała ulepszeń związanych z dokończeniem budowy nieruchomości, tj. dokonywała ulepszenia oraz zmiany wewnątrz jak i zewnątrz budynku. Obecnie prace zostały zakończone, a kwoty ulepszenia budynku przewyższają 30% wartości jej zakupu. Prawo do odliczania podatku naliczonego od tych wydatków nie przysługiwało. Nakłady na ulepszenie ww. lokali nie były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. w dniu 5 maja 2009 r. Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego spisał protokół kontroli obowiązkowej, utwierdzając, że obiekt wykonany został zgodnie z projektem i nadaje się do użytkowania zgodnie z przeznaczeniem, a w dniu 8 maja 2009 r. wydał decyzje pozwalające na użytkowanie budynku mieszkalnego wielorodzinnego. w dniu 19 maja 2009 r. po rozpatrzeniu wniosku Zainteresowanej, starosta wydał zaświadczenie stwierdzające, że lokale mieszkalne w budynku stanowią w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r., o własności lokalu (Dz. u. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) samodzielne lokale.

Budynek posiada 8 lokali mieszkalnych oraz z adaptacji poddasza 5 lokali użytkowych M-1 do wynajęcia. Obecnie Wnioskodawczyni sprzedała dwa mieszkania wg aktu notarialnego, a dwa wynajmuje. Pierwsze wynajmuje od dnia 1 września 2009 r. a drugie mieszkanie od dnia 2 listopada 2009 r. Zainteresowana wybrała opodatkowanie w formie ryczałtu.

Wnioskodawczyni podała, iż nie złożyła pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wynajmu mieszkań.

Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wynajmu mieszkań...

Zdaniem Wnioskodawczyni, od wynajmu mieszkań dla osób fizycznych zapłaci zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 8,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis zawarty w art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienia źródła przychodów. Jednym z nich – w myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 tejże ustawy – jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Na mocy art. 9a ust. 6 ww. ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. u. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści art. 6 ust. 1a ww. ustawy, w myśl którego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Aby skorzystać z ryczałtowej formy opodatkowania należy złożyć pisemne oświadczenie o jej wyborze.

O zasadach składania wspomnianych oświadczeń stanowi art. 9 ust. 1, w związku z art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w myśl którego, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy składa się naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający wynajem w trakcie roku podatkowego – do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia wynajmu, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia kolejnego roku podatkowego podatnik nie zgłosił zaprzestania wynajmu lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi wynajem opodatkowany w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Jak wynika z powyższego, w przypadku nie złożenia wspomnianego oświadczenia w terminie ustawowym podatnik jest obowiązany do opłacania podatku na zasadach ogólnych, określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiada 8 lokali mieszkalnych z których dwa wynajmuje. Jeden z nich od dnia 1 września 2009 r., natomiast drugi od dnia 2 listopada 2009 r. Zainteresowana wybrała opodatkowanie w formie ryczałtu. Jednakże Wnioskodawczyni podała, iż nie złożyła pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania.

Reasumując, z uwagi na bezsporny fakt, iż Wnioskodawczyni nie spełniła warunku określonego w art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, nie mogła rozliczyć dochodów uzyskiwanych z najmu mieszkań w formie zryczałtowanego podatku dochodowego. Zainteresowana zobowiązana była do rozliczenia przedmiotowych dochodów przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że wniosek w przedmiocie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości w dniu 2 lutego 2010 r. został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1213/09-4/TW. Natomiast wniosek w przedmiocie dotyczącym podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnymi pismami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.