Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-430/10-2/JG
z 24 września 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB3/423-430/10-2/JG
Data
2010.09.24
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Amortyzacja środków trwałych
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Stawki amortyzacyjne
Słowa kluczowe
amortyzacja
amortyzacja
inwestycje
inwestycje
Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT)
Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT)
stawka amortyzacji
stawka amortyzacji
systemy
systemy
środek trwały
środek trwały
urządzenie
urządzenie
Istota interpretacji
CIT - w zakresie uznania za środki trwałe urządzeń i systemów stanowiących elementy wyposażenia centrum biurowo-handlowo-usługowego
Wniosek ORD-IN  2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2010 r. (data wpływu 28 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 17 sierpnia 2010 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 28 lipca 2010 r. nr IPPB3/423-430/10-3/JG, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za środki trwałe urządzeń i systemów stanowiących elementy wyposażenia centrum biurowo-handlowo-usługowego - jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 28 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za środki trwałe urządzeń i systemów stanowiących elementy wyposażenia centrum biurowo-handlowo-usługowego. Wniosek został uzupełniony w dniu 17 sierpnia 2010 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 28 lipca 2010 r. nr IPPB3/423-430/10-3/JG o dokumenty potwierdzające sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów (KRS). W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Sp. z o.o. (zwana dalej „Spółka”) jest inwestorem w zakresie zrealizowanej przez nią inwestycji budowy centrum biurowo-handlowo-usługowego (zwanej dalej Centrum). W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji Spółka wyposażyła Centrum między innymi w następujące urządzenia techniczne:
Powyższe wyliczenie stanowi przykładowe wskazanie najbardziej typowych urządzeń technicznych zainstalowanych w Centrum, mające zobrazować rodzaj środków trwałych, które ze względu na typowe dla środków trwałych wspólne cechy, zdaniem Spółki mogą stanowić odrębne środki trwałe. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: W związku z przedstawionym stanem faktycznym, mając na uwadze własne stanowisko w sprawie, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że wskazane w stanie faktycznym urządzenia i systemy, które stanowią elementy wyposażenia Centrum stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji według odpowiednich stawek określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późń.zm.) (dalej: „ustawa o CIT”). Stanowisko Spółki. Spółka stoi na stanowisku, iż urządzenia będące przedmiotem niniejszego zapytania powinny być uznane za odrębne środki trwałe do celów amortyzacji podatkowej z uwagi na ich kompleksowość i wyodrębnienie oraz spełnienie innych wymaganych przez przepisy ustawy o CIT warunków. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 zawierającego katalog wydatków enumeratywnie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Zatem z brzmienia powołanego przepisu wyraźnie wynika, iż Spółka, jako podmiot prowadzący księgi handlowe i dokonujący odpisów amortyzacyjnych powinna skrupulatnie przestrzegać zasad i stawek określonych w obowiązujących regulacjach podatkowych. Tym samym jeżeli dane aktywo spełnia warunki pozwalające na uznanie go za środek trwały, Spółka powinna ustalić dla niego odpowiednią stawkę amortyzacyjną wynikającą z ustawy CIT oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w tej ustawie. Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki istotne jest określenie, co należy rozumieć pod pojęciem środka trwałego. Zgodnie z Załącznikiem 1 do ustawy o CIT w zakresie określenie stawek amortyzacyjnych, rodzaj środka trwałego należy ustalić w oparciu o klasyfikację Środków Trwałych (dalej „KŚT”) zawartą w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112 poz. 131 z późń. zm.)w sprawie klasyfikacji środków trwałych. Mając powyższe na uwadze, Spółka wskazuje, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi w Części KŚT „za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług”. Jak potwierdza doktryna, jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się przyjęcie za pojedynczy obiekt tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespoły komputerowe lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie osiedla, ulicy, zakładu pracy. Spółka uważa, iż w powyższym zakresie można posłużyć się również definicją środka trwałego wynikającą z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994r o rachunkowości (Dz.U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 z późń. zm.), zgodnie z którą środkami trwałymi są rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich m.in. maszyny i urządzenia środki transportu i inne rzeczy. Zgodnie natomiast z art. 16a ustawy o CIT amortyzacji podlegają środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie obejmujące budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty, przy czym powinny być one, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania oraz wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Skoro w KŚT (jako przepisach prawa materialnego), do których odsyłają przepisy ustawy o CIT- jako środki trwałe są wymienione urządzenia opisane w stanie faktycznym powyżej stanowiące wyposażenie budynku, to oznacza, że prawo podatkowe uznaje takie urządzenia (wszystkie wymienione w KŚT) za odrębne środki trwałe. Przepisy KŚT znajdują bezpośrednie odzwierciedlenie w ustawie o CIT a w szczególności w Załączniku nr 1 do ustawy, w którym od statystycznego zaszeregowania uzależnia się wysokość stawki amortyzacyjnej dla celów podatkowych. Skoro zatem KŚT oraz ustawa o CIT wykazują poszczególne urządzenia jako odrębne środki trwałe przyjęcia założenia, iż tak nie jest, oznaczałoby stwierdzenie, że ustawa o CIT jest aktem prawnym sprzecznym wewnętrznie, co z kolei byłoby niezgodne nie tylko z samymi zasadami prawa (wykładni literackiej) ale również zakładałaby nieracjonalność samego ustawodawcy. Spółka zauważa, iż zasada racjonalności ustawodawcy oraz brak sprzeczności wewnętrznej stanowią podstawowe zasady systemu prawnego w Polsce. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, opisane poniżej, urządzenia techniczne oraz systemy wykorzystywane w Centrum spełniają kryteria wymagane dla uznania ich za środki trwałe. A) centrale klimatyzacyjne nawiewne i wywiewne Centrale klimatyzacyjne nawiewne i wywiewne wraz z okablowaniem są to kompleksowe urządzenia montowane w jedną całość na platformie technicznej na dachu Centrum, składające się z podzespołów i innych elementów, a także sieci przewodów rozprowadzających powietrze. Urządzenia te są zamontowane w sposób umożliwiający ich rozmontowanie i odłączenie od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i centrali klimatyzacyjnej. Spółka podkreśla, iż centrala klimatyzacyjna może być wymontowana z budynku Centrum, w którym jest umieszczona, a następnie zainstalowana w innych budynkach, przy czym demontaż centrali nie powoduje jej zniszczenia, uszkodzenia albo konieczności zmiany przeznaczenia użytkowego. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno — użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji centrali po jej ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Charakter centrali klimatyzacyjnej jako odrębnego środka trwałego potwierdza wyszczególnienie go w KŚT w rodzaju 653 — Urządzenia klimatyzacyjne. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała interpretację z dnia 17 lipca 2007 r. wydaną przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (sygn. 1471/DPR2/423-65/07/AB), w którym organ uznał, że klimatyzator może stanowić odrębny środek trwały, stwierdzając, że „urządzenia klimatyzacyjnego nie należy kwalifikować jako wyposażenia w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT,), gdyż nie jest ono trwale wmontowane w konstrukcję budynku (jak przykładowo wymienione w rozporządzeniu instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble) i w dowolnym momencie może zostać odłączone od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i urządzenia.” B) klimatyzatory - tzw. splity, kompletne urządzenia klimatyzacyjne wraz z okablowaniem dla pomieszczeń bytowych i technicznych Za potraktowaniem tych urządzeń jako odrębnych środków trwałych przemawia ich samodzielność, kompleksowość, a także stanowisko organów podatkowych przytoczone w powołanej wyżej interpretacji przepisów prawa podatkowego (sygn. 1471/DPR2/423-65/07/AB) oraz w piśmie Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 lipca 2007 r. (sygn. 1471/DPR2/423-65/07/AB) zgodnie z którym „klimatyzator stanowi środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik ma więc prawo dokonywać jego amortyzacji dla celów podatkowych na zasadach określonych w art. 16a - 16m w/w ustawy, a dokonywane odpisy amortyzacyjne może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”. Z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji klimatyzatora po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Charakter klimatyzatora jako odrębnego środka trwałego potwierdza wyszczególnienie go w Klasyfikacji Środków Trwałych w rodzaju 653 - Urządzenia klimatyzacyjne. C) klimakonwektory - urządzenia klimatyzacyjne wraz z okablowaniem występujące w każdym pomieszczeniu budynku Centrum. Urządzenia te służą do utrzymywania zadanej temperatury w pomieszczeniu. Składają się z nagrzewnicy, chłodnicy, wentylatora, zaworu sterującego. Z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji klimakonwektora po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Charakter klimakonwektora jako odrębnego środka trwałego, zdaniem Spółki, potwierdzają powołane wyżej interpretacje organów podatkowych na temat urządzeń klimatyzacyjnych, a także wyszczególnienie go w Klasyfikacji Środków Trwałych w rodzaju 653 - Urządzenia klimatyzacyjne. D) agregaty chłodnicze Agregaty chłodnicze to zamontowane na dachu budynku odrębne samodzielne urządzenie wraz z okablowaniem będące najważniejszą częścią układu klimatyzacji, mające na celu wytwarzanie chłodu i dostarczanie czynnika chłodniczego o odpowiednio niskiej temperaturze do chłodnicy zainstalowanej w budynku. Następnie chłód ten jest odbierany przez powietrze przepływające przez chłodnicę i rozprowadzany systemem kanałów po budynku. Jest to niezależne od pozostałych urządzeń klimatyzacyjnych i odrębne urządzenie mające ściśle określone odrębne funkcje. Podobnie jak inne urządzenia klimatyzacyjne (w tym wspomniane wieże chłodnicze) w przypadkach opisywanych powyżej są to kompletne urządzenia zamontowane w budynku za pomocą haków, śrub w sposób pozwalający na ich demontaż bez uszczerbku dla tych urządzeń, jak również dla konstrukcji budynku, a także bez konieczności zmiany przeznaczenia użytkowego. Z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji agregatów po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. E) stacje transformatorowe i podstacje transformatorowe Stacje transformatorowe są to samodzielne urządzenia elektromagnetyczne przetwórcze i zasilające wraz z okablowaniem, w ramach których następuje rozdzielanie energii elektrycznej przy różnych poziomach napięć, wyposażone w transformatory lub przekształtniki prądu przemiennego na stały i odwrotnie. Stacje transformatorowe zaliczone są do podgrupy 61 Klasyfikacji Środków Trwałych, tj. Urządzenia i aparatura energii elektrycznej, rodzaj 613, jako urządzenie samodzielne. Podstacje transformatorowe są to alternatywne stacje transformatorowe będące odrębnymi urządzeniami pełniące często funkcje rozdzielni elektrycznych. Spółka podkreśla, iż możliwość kwalifikowania transformatorów do odrębnych środków trwałych i amortyzowania w oparciu o wskazaną wyżej stawkę znajduje potwierdzenie w interpretacji prawa podatkowego z dnia 19 lutego 2007 r. wydanej przez Urząd Skarbowy w Gorlicach (sygn. PDOF/415-03/07/8756), w której organ stwierdził, iż ‚„transformator zaliczony do grupy 6 KŚT tj. urządzenia techniczne, podgrupa 63 rodzaj 630, jako samodzielne urządzenie elektroenergetyczne przetwórcze i zasilające, podatnik może jednorazowo amortyzować”. Zatem skoro transformator będący elementem stacji transformatorowej może stanowić odrębny środek trwały, to zdaniem Spółki, tym bardziej stacja transformatorowa jako całość, będąca kompleksowym i samodzielnym urządzeniem powinna być traktowana jako odrębny środek trwały i amortyzowana według odpowiadającej jej stawki amortyzacyjnej. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji stacje transformatorowe, jak również podstacje transformatorowe po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. F) rozdzielnie elektryczne Rozdzielnie elektryczne są to kompleksowe urządzenia zamontowane w pomieszczeniach zamkniętych wraz z okablowaniem stanowiące element sieci elektrycznej zawierający urządzenia i podzespoły, służące do łączenia, przerywania oraz rozdziału obwodów elektrycznych i ich kombinacji. Budynek Centrum wyposażony jest w następujące typy tych urządzeń: rozdzielnica 20kV odbiorcy, rozdzielnia RG NN odbiorcy, rozdzielnice oddz. z okablowaniem. Zasadniczo różnią się one wielkością mocy, napięcia lub natężenia. Urządzenia te są przytwierdzone do budynku za pomocą haków, śrub, zaczep itp. Zatem istnieje możliwość wymontowania rozdzielni elektrycznych z budynku bez uszczerbku dla elementów tych urządzeń, jak również dla budynku, a także bez konieczności zmiany ich przeznaczenia użytkowego. Z punktu widzenia Klasyfikacji Środków Trwałych urządzenia te mogłyby być zakwalifikowane do podgrupy 61, rodzaju 610 obejmującego Urządzenia rozdzielcze prądu zmiennego. Z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji rozdzielni elektrycznych po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. G) układ kompensacji mocy biernej Układ kompensacji mocy biernej jest to odrębne urządzenie kompensacyjne pełniące niezależne odrębne funkcje. Ma ono na celu zabezpieczenie przed przekroczeniem mocy przez urządzenia o dużym poborze mocy. Układ ten jest kompleksowym urządzeniem składającym się w szczególności z: regulatorów mocy biernej (aparatów sterujących posiadających wyświetlacz oraz przyciski pozwalające na ustawienia parametrów urządzenia), baterii kondensatorów, oraz samych kondensatorów mocy biernej (specjalnych elementów służących zredukowaniu wartości poboru mocy biernej przez wprowadzenie do układu zasilania odbiorników o charakterze pojemnościowym), a także okablowania. Całość układu kompensacji zawiera się w urządzeniu w kształcie szafy elektrycznej, wolnostojącej połączonej przewodami z systemem elektrycznym całego obiektu, jakim jest Centrum. Zatem istnieje możliwość wymontowania (nawet bez potrzeby użycia specjalnych narzędzi) układu z budynku bez uszczerbku dla elementów tych urządzeń jak również dla budynku. Z punktu widzenia funkcjonalności - układ stanowi jedno urządzenie posiadające wszystkie niezbędne elementy do samodzielnego funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji układu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie to należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenie to można zaklasyfikować do grupy 68 - Pozostałe urządzenia techniczne. H) liczniki energii elektrycznej Są to całkujące przyrządy pomiarowe wraz z okablowaniem przeznaczone do pomiaru ilości przepływającej energii elektrycznej. Ich wskazanie jest podstawą do rozliczania się między dostawcą a odbiorcą energii. I) liczniki energii cieplnej Są to całkujące przyrządy pomiarowe wraz z okablowaniem przeznaczone do pomiaru ilości przepływającej energii cieplnej. Ich wskazanie jest podstawą do rozliczania się między dostawcą a odbiorcą energii. Wymienione w pkt o) oraz p) liczniki są przytwierdzone do budynku za pomocą haków, śrub itp. Zatem istnieje możliwość wymontowania ich bez uszczerbku dla tych urządzeń jak również dla budynku, a także bez konieczności zmiany ich przeznaczenia użytkowego. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji liczników po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Charakter liczników jako odrębnych środków trwałych potwierdza wyszczególnienie ich w Klasyfikacji Środków Trwałych w podgrupie 80 - Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, do których zaliczane są przyrządy pomiarowe. J) instalacja odgromowa i uziemienia Instalacja odgromowa i uziemienia służy do ochrony budynku Centrum przed skutkami wyładowań atmosferycznych, które mogą spowodować pożar. Składa się z anteny na dachu budynku, do której jest przymocowana linka stalowa prowadząca na dół do zakopanej w ziemi płyty metalowej, która rozprasza prąd kierowany w stronę ziemi z dachu. Instalacja ta stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane wraz z okablowaniem. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jej zamontowania w budynku Centrum należy uznać, iż instalacja ta nie jest trwale związana z budynkiem, gdyż można ją odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji instalacji po ich ewentualnym demontażu, urządzenia te należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Urządzenia te zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 - Urządzenia przeciwpożarowe. K) bramy przeciwpożarowe Bramy przeciwpożarowe są to zabudowane w ścianach urządzenia mające na celu oddzielenie stref pożarowych i uniemożliwianie przedostawania się ognia do innych części budynku. W ocenie Spółki, są to samodzielne i odrębne środki trwałe, których funkcje są niezależne w stosunku do pozostałych urządzeń. Co więcej, nie są one trwale połączone i przypisane do budynku, gdyż można je łatwo wymontować bez uszczerbku dla nich i budynku i wymienić lub ponownie zainstalować w innym miejscu. Urządzenie to jest również bez wątpienia kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 - Urządzenia przeciwpożarowe. Analogicznie jak w powyższym przypadku za odrębne środki trwałe można uznać:
Z punktu widzenia ich konstrukcji i przeznaczenia są to samodzielne, kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia ich do używania środki trwałe. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe. L) dźwigi osobowe i towarowe Dźwigi osobowe i towarowe są urządzeniami zamontowanymi w budynku, które zostały poddane procedurze odbioru technicznego i dopuszczone do użytku przez właściwy Urząd Dozoru Technicznego. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do grupy 6 rodzaj 640 zalicza się dźwigi osobowe i towarowe. Wyszczególnienie to wyraźnie sugeruje możliwą odrębność ewidencyjną wymienionych urządzeń. Ponadto Spółka pragnie podkreślić, iż dźwig osobowy nie musi być definitywnie przypisany tylko do jednego budynku. Sama winda jest urządzeniem kompletnym, które może być wymontowane bez uszczerbku dla budynku oraz tego urządzenia, a następnie zamontowane także w innych budynkach, bez zmiany jego przeznaczenia. Jednocześnie argumentem przemawiającym za wyodrębnieniem przedmiotowych urządzeń jako środków trwałych jest fakt, iż stanowią one element szybciej zużywany niż sam budynek i wymagają również większych nakładów na konserwacje i remonty bieżące. Nadto Spółka pragnie zaznaczyć, iż kwalifikacje wind jako odrębnych środków trwałych potwierdza interpretacja prawa podatkowego z dnia 9 grudnia 2005 r. wydana przez Urząd Skarbowy w Lubaniu (sygn. PD/415-29,33,39,43/1/05), w której organ wyraźnie stwierdził, iż „zakupiony dźwig osobowy jest odrębnym środkiem trwałym amortyzowanym wg stawki 10% - grupa 6 KŚT Urządzenia techniczne”. Zainstalowane w budynku Centrum dźwigi osobowe i towarowe wraz z okablowaniem stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji dźwigów po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. M) schody ruchome Schody ruchome są urządzeniami kompletnymi i jako takie zostały nabyte i zainstalowane w budynku Centrum. Są to urządzenia transportowe, zaliczane do grupy przenośników i służące do przewozu osób pomiędzy sąsiednimi kondygnacjami budynku Centrum. Składają się z konstrukcji nośnej, taśmy stopni i poręczy napędzanych przez zespół napędowy z silnikiem elektrycznym i przekładnią oraz z okablowania. Istnieje możliwość zdemontowania tych urządzeń bez ich uszkodzenia oraz budynku, a także bez zmiany przeznaczenia. Stanowią kompleksowe i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji schodów ruchomych po ich ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do grupy 64 - Dźwigi i przenośniki. N) urządzenia i systemy elektroniczne Centralny system zarządzania i nadzoru BMS - jest to system, którego przeznaczeniem jest nadzorowanie wszystkich innych urządzeń technicznych. Wyposażony jest on w sprzęt elektroniczny, na który składają się komputer, okablowanie, sterowniki i poszczególne aplikacje. Polem działania tego systemu jest integracja, kontrola, monitorowanie, optymalizacja i raportowanie takich elementów jak:
Dzięki temu systemowi budynek Centrum można określić, jako tzw. „Inteligentny budynek”, czyli budynek, który posiada system czujników i detektorów oraz jeden, zintegrowany system zarządzania wszystkimi znajdującymi się w budynku instalacjami. Dzięki informacjom pochodzącym z różnych elementów systemu, budynek może reagować na zmiany środowiska wewnątrz i na zewnątrz, co prowadzi do maksymalizacji funkcjonalności, komfortu i bezpieczeństwa oraz minimalizacji kosztów eksploatacji i modernizacji. Podobnie jak w przypadku pozostałych systemów System BMS stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zamontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu BMS po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe. Telewizja dozorowa - jest to system dozorowy, który jest złożoną instalacją składającą się z szeregu urządzeń elektronicznych takich jak: rejestratory cyfrowe, komputerowe karty Dxx, kamery przemysłowe, przetworniki, multipleksery, quady, obiektywy oraz monitory Cxxx oraz niezbędne okablowanie. System telewizji dozorowej pozwała monitorować dane obszary budynku Centrum i w razie jakichkolwiek nieprawidłowości podjąć odpowiednie środki. System ten ma służyć przede wszystkim do ochrony budynku i przebywających w nim ludzi. Telewizja dozorowa zapewnia jednoczesny dostęp do obrazu przekazywanego ze wszystkich kamer przemysłowych, archiwizację danych oraz szybki dostęp do nagranego materiału w postaci audio/wideo. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 62, rodzaj 629 - Urządzenia telewizyjne i radiotechniczne, urządzenia i aparaty dla telefonii. System SAP - jest to System Alarmu Pożarowego stanowiący zespół urządzeń służących zabezpieczeniu budynku Centrum przed pożarem (system przeciwpożarowy). System ten składa się z czujników dymu, oraz przycisków ręcznego powiadamiania, a także okablowania. Posiada również połączenie ze Strażą Pożarną oraz współdziała z innymi systemami ochrony przeciw pożarowymi - automatycznymi systemami gaśniczymi (zraszacze wodne, systemy gaszenia gazem), systemami nawiewowymi i oddymiania, awaryjnym oświetleniem, a także dźwiękowym systemem ostrzegania (DSO) itp. System ten, podobnie jak wcześniej wymienione systemy, stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Mając powyższe na uwadze, z punktu widzenia kryteriów techniczno - użytkowych, a w szczególności możliwości eksploatacji systemu SAP po jego ewentualnym demontażu, urządzenie należałoby uznać za kompletne i w konsekwencji zdatne do użytku. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 - Urządzenia przeciwpożarowe. DSO - jest to Dźwiękowy System Ostrzegania, który jest elementem wspomagającym ochronę przeciwpożarową w budynku Centrum. Składa się głównie z komputera, głośników zainstalowanych w budynku Centrum oraz okablowania. Jednym z celów zainstalowania tego systemu jest sprawnie i bezpiecznie przeprowadzona ewakuacja osób znajdujących się w zagrożonym budynku. Odpowiedni Dźwiękowy System Ostrzegawczy umożliwia efektywną komunikację z otoczeniem w sytuacji zagrożenia, jak również w czasie normalnej pracy. W ramach Dźwiękowego Systemu Ostrzegawczego istnieje możliwość dystrybucji automatycznych komunikatów alarmowych do odpowiednich stref budynku, komunikacji z centralą przeciwpożarową czy też współpracy ze strażą pożarną. System ten, podobnie jak wcześniej wymienione systemy, stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych urządzenia te można zaklasyfikować do podgrupy 66, rodzaj 663 - Urządzenia przeciwpożarowe. System KD a jest to system Kontroli Dostępu. Jest jednym z systemów zabezpieczających obiekt przed ingerencją osób niepowołanych zarówno z zewnętrznego otoczenia firmy, jak i wewnątrz obiektu. System kontroli dostępu jest także źródłem informacji o stanie zajętości pomieszczeń, zamknięciu lub otwarciu drzwi, próbach siłowego ich otwarcia, użycia innych kart dostępu. Dostarcza informacji, gdzie aktualnie przebywa personel. Stanowi on połączenie mechanicznych i elektronicznych urządzeń, tj. karty (klucze), czytniki, okablowanie, komputer sterujący, służących do zabezpieczenia wejść do budynków, lokali i pomieszczeń. System ten podobnie jak inne wyżej wymienione systemy podlega znacznie szybszemu zużyciu technicznemu od zwykłych środków trwałych. Stale wzrastające potrzeby systemów teleinformatycznych, wymagają ciągłej rozbudowy lub wymiany na bardziej wydajne urządzenia. Zgodnie z trendami rynkowymi, urządzenia teleinformatyczne ewoluują wraz z rozwojem oprogramowania, które z kolei jest stale udoskonalane w celu jak najefektywniejszego wykorzystania coraz nowszych, szybszych i tańszych technologii. System KD stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe. System sterowania oddymianiem mechanicznym - jest to zestaw urządzeń służących do otwierania i zamykania klap oddymiających, oddymiająco - wentylacyjnych, wykonanych jako punktowe lub umieszczone w pasmach świetlnych. Może być on również wykonany jako system sterowania oddymianiem i wentylacją. System ten jest wyzwalany automatycznie poprzez urządzenia wykrywające pojawienie się dymu lub wzrost temperatury powietrza. Wraz z klapą oddymiającą stanowi on samoczynne urządzenie oddymiające. System sterowania oprócz automatycznego wyzwalania, może być wyposażony w urządzenia umożliwiające uruchamianie zdalne ręczne i z systemu sygnalizacji alarmu pożaru (SAP). Dodatkowo współpraca z SAP umożliwia synchronizację pracy systemu oddymiania z działaniem instalacji tryskaczowych, kurtyn dymowych i ogniowych, oddzieleniami pożarowymi, działaniem wentylacji nawiewnej lub systemem sterującym działaniem otworów napowietrzających. System sterowania klapami oddymiająco - wentylacyjnymi może być wyposażony w odpowiednie czujniki i centralę pogodową umożliwiającą zamykanie klap otwartych uprzednio do wentylacji w przypadku pojawienia się deszczu lub silnego wiatru. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe. System Sygnalizacji Włamania i Napadu (SSWiN) - jest to system alarmowy. Jego podstawowym zadaniem jest wykrycie oraz poinformowanie o próbie kradzieży, włamania czy napadu - dzięki ochronie zarówno wnętrza obiektu, jak też obszaru zewnętrznego. Składa się z centrali alarmowej, czujników ruchu, okablowania i innych urządzeń podpiętych do komputera. Aby system alarmowy mógł być skuteczny, konieczna jest możliwość przekazania informacji o zdarzeniu alarmowym. Do tego wykorzystywane mogą być sygnalizatory zewnętrzne i wewnętrzne, zarówno sygnalizujące akustycznie, wytwarzając dźwięk, jak i optycznie. Rolą sygnalizatorów jest zarówno wystraszenie intruza, jak też przyciągnięcie uwagi osób znajdujących się w pobliżu miejsca zdarzenia. Istotna jest także funkcja niezwłocznego przekazania informacji o włamaniu do odpowiednich służb, czuwających nad bezpieczeństwem mienia (tzw. stacje monitoringu w firmach zajmujących się ochroną) oraz bezpośrednio do osoby zainteresowanej, w postaci komunikatu słownego. System sygnalizacji włamania i napadu (SSWN) - jest jednym z najważniejszych elementów w zintegrowanej strukturze bezpieczeństwa budynku. Pozwała na wykrycie każdej próby włamania lub sabotażu. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe. System Detekcji Gazów - jest przeznaczony do wykrywania i sygnalizowania obecności gazów toksycznych lub wybuchowych. System umożliwia przesłanie sygnału o zaistniałej awarii i natychmiastowe powiadomienie użytkowników i jednostek nadzorująco - kontrolujących pracę instalacji poprzez sygnalizatory akustyczno - optyczne. Dzięki temu chroni życie i zdrowie pracowników Centrum oraz zabezpiecza przed zniszczeniem budynku i urządzeń o znacznej wartości. System detekcji gazów przeznaczony jest do ciągłego monitorowania obszaru zagrożonego obecnością gazów toksycznych, wybuchowych lub tlenu oraz sterowania zewnętrznymi elementami systemu lokalnego zabezpieczenia. Układ umożliwia lokalną oraz zdalną sygnalizację przekroczenia progów alarmowych. W przypadku zaistnienia zagrożenia niebezpiecznym stężeniem gazu, system, poza sygnalizacją lokalną zagrożenia, może umożliwiać uruchomienie urządzeń współpracujących takich jak: zewnętrzna sygnalizacja akustyczno - optyczna lub urządzenia peryferyjne (wentylatory, wyciągi, nawiewy, blokady, itp.). Podstawowe elementy systemu, to:
System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe. Centralny System Zarządzania Bezpieczeństwem (SMS - Security Management System) - zbiera i analizuje w sposób ciągły informacje otrzymywane z innych systemów, ocenia je i klasyfikuje. Graficznie wizualizuje aktualny stan każdego pomieszczenia i każdej kontrolowanej instalacji. Jest tak zaprogramowany, aby sterując elementami automatyki w sytuacjach zagrożenia, priorytetowo chronić ludzkie życie. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem . Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum, należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe . System zarządzania parkingiem - podstawowym zadaniem tego systemu jest zapewnienie funkcjonalności korzystania z parkingu Centrum. System ten wskazuje wolne miejsce parkingowe, a także nadzoruje sposób wykorzystania miejsc parkingowych i pozwala poruszać się nawet po wypełnionym parkingu. Składa się z komputera, programu i czujników. System ten stanowi kompleksowy zespół urządzeń wraz z okablowaniem zdatnych do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. System ten posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie, mając na uwadze sposób jego zamontowania w budynku Centrum, należy uznać, iż System ten nie jest trwale związany z budynkiem, gdyż można go odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku, jak również składających się na ten system urządzeń. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych system ten można wyodrębnić jako kompleksowy środek trwały zaklasyfikowany do podgrupy 66, rodzaj 669 Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe. System monitorowania wind - kontroluje na bieżąco niezawodność pracy tych komponentów samoczynnie wysyłając informacje o symptomach nieprawidłowości pracy windy zapewniając tym samym bezpieczeństwo ich użytkownikom. Spółka podkreśla, iż wymienione wyżej urządzenia, w szczególności teletechniczne, komputerowe oraz instalacje elektryczne powinny być wyodrębnione jako środki trwałe wraz z towarzyszącym im okablowaniem. Okablowanie jest przeważnie prowadzone w szachtach, tuż pod sufitem w przestrzeni między sufitem podwieszanym, a stropem, zamocowane do ścian za pomocą uchwytów. Kable nie są montowane „pod tynkiem” tylko prowadzone na wierzchu i w każdej chwili można je zdemontować bez zniszczenia budynku czy pomieszczenia. Nawet, jeżeli kable biegną „w ścianie” to i tak można je zdemontować, ponieważ są to ścianki lekkie z płyt kartonowo - gipsowych. Podobnie wygląda montaż kanałów wentylacyjnych, które to prowadzone są także w przestrzeni między sufitem podwieszanym a stropem. W opinii Spółki, wszystkie opisane wyżej składniki majątku mogą zostać uznane za odrębne środki trwałe pod warunkiem, że zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, stanowią własność lub współwłasność Spółki, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok oraz są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mając na uwadze przedstawiony wyżej opis poszczególnych obiektów, w ocenie Spółki, nie powinno budzić wątpliwości ich zakwalifikowanie do odrębnych środków trwałych z punktu widzenia zarówno kryteriów wynikających z przepisów, jak i z cytowanych stanowisk organów podatkowych. Wszystkim tym urządzeniom, w ocenie Spółki, można bowiem przypisać cechy kompletności i zdatności do użytku w momencie przyjęcia do używania, zawierają one wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem. Ponadto są to urządzenia nabyte przez Spółkę i wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Przepisy podatkowe nie wyjaśniają, jak należy rozumieć te pojęcia kompletnych i zdatnych do użytku środków trwałych, niemniej jednak w literaturze przedmiotu („Podatek dochodowy od osób prawnych” - komentarz pod redakcją J. Marciniuka, rok 2006, s. 533) wskazuje się, iż składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, a ponadto, jeżeli jest sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie (o ile taka legalizacja jest wymagana). Ponadto organy podatkowe oraz doktryna stoją również na stanowisku, iż pojęcie użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych - „kompletne i zdatne do użytku” nie oznacza, że mają one być zdolne do samodzielnej pracy (interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 17 lipca 2007 r. nr 1471/DPR2/423-65/07/AB). Podobnie w interpretacji z dnia 9 grudnia 2005 r. wypowiedział się Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubaniu, który stwierdził, iż „zawarte w ww. przepisach sformułowanie kompletne i zdatne do użytku nie oznacza samodzielne. W KŚT ujęte są także inne maszyny i urządzenia, które nie mogą funkcjonować samodzielnie np. przyczepa, naczepa czy wagony kolejowe i tramwajowe, lecz nikt nie odbiera im z tego powodu przymiotu środków trwałych” (sygn. PD/415-29,33,39,43/1/05). Powyższe, zdaniem Spółki, oznacza, iż jednym z kryteriów pozwalającym na zakwalifikowanie danego urządzenia jako odrębnego środka trwałego, jest ich możliwość funkcjonowania w różnych konfiguracjach i zespołach urządzeń i instalacji, możliwość wymontowania, wymiany, zainstalowania w innym miejscu bez uszczerbku dla urządzenia i zmiany przeznaczenia danego urządzenia. W wyroku z dnia 24 kwietnia 2000 r. sygn. I SA/Wr 671/98 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż jeżeli z okoliczności faktycznych wynika, że dane urządzenie może współpracować z różnymi urządzeniami danego rodzaju (w tym przypadku chodziło o drukarkę i komputer) to należy uznać, iż jest ono obiektem kompletnym i zdatnym do użytku niezależnie od podłączenia do danego urządzenia. W ocenie Spółki, nie należy przy wyodrębnianiu środków trwałych posługiwać się kryterium samodzielności, gdyż większość urządzeń i instalacji jest tak skonstruowana oraz ma takie przeznaczenia, iż żeby prawidłowo funkcjonować wymaga współpracy i podłączenia do innych urządzeń. W przeciwnym wypadku doprowadziłoby to do sytuacji, iż żadnego urządzenia nie dałoby się wyodrębnić do celów amortyzacji i zastosować przewidzianych dla niech stawek amortyzacyjnych (każde urządzenie musi być przynajmniej podpięte z siecią elektryczną). Ponadto Spółka podkreśla, iż wszystkie urządzenia będące przedmiotem niniejszego zapytania, przytwierdzone są do budynku Centrum w sposób pozwalający na ich odłączenie bez uszczerbku zarówno dla konstrukcji budynku jak i dla tych urządzeń. W tym kontekście Spółka pragnie wskazać, iż organy podatkowe prezentują podejście, zgodnie z którym środki trwałe mogą być wyodrębnione z budynku jeżeli nie są z nim stale związane. Przykładem tego jest postanowienie Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 lipca 2007 r. (sygn. 1471/DPR2/423-65/07/AB), zgodnie z którym „urządzenia klimatyzacyjnego nie należy kwalifikować jako wyposażenia w rozumieniu przepisów rozporządzenia w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KST), gdyż nie jest ono trwale wmontowane w konstrukcję budynku (jak przykładowo wymienione w rozporządzeniu instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble) i w dowolnym momencie może zostać odłączone od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i urządzenia. Klimatyzator stanowi środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik ma więc prawo dokonywać jego amortyzacji dla celów podatkowych na zasadach określonych w art. 16a - 16m w/w ustawy, a dokonywane odpisy amortyzacyjne może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 1 5 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”. Spółka pragnie przy tym podkreślić, iż powyższe stanowisko odnosi się do wszystkich tych środków trwałych, które nie są trwale wmontowane w konstrukcję budynku. Tym samym w ocenie Spółki, nie jest uzasadnione zaliczanie do wartości początkowej obiektu instalacji elektrycznych, sygnalizacyjnych i komputerowych, które nie są z budynkiem trwale związane. Należy bowiem rozróżnić instalacje i urządzenia które można oraz których nie można zdemontować bez uszczerbku dla ich funkcjonalności. Zgodnie z powyższym, Spółka pragnie podkreślić, iż opierając się na cytowanym wyżej postanowieniu Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego należy uznać, że urządzenia techniczne będące przedmiotem zapytania Spółki stanowią odrębne środki trwałe, gdyż mogą zostać odłączone od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i tych urządzeń. Należy podkreślić, iż powyższe urządzenia i systemy zostały wyodrębnione przez służby techniczne Spółki po uzyskaniu potwierdzenia, iż stanowią one samodzielne obiekty, których ewentualny demontaż i ponowne zamontowanie w innym budynku (bez konieczności dokonywania istotnych zmian adaptacyjnych) nie spowoduje zniszczenia ani budynku, ani ich samych. Dodatkowo, Spółka pragnie zaznaczyć, iż są to urządzenia połączone z budynkiem tylko do okresowego użytku, gdyż zużywają się nieporównywalnie szybciej niż budynek i mogą być wymieniane. Co więcej, należy wskazać iż urządzenia te podlegają wymianie i bieżącym remontom ze względu na ich szybkie zużywanie się. Za przedstawianym stanowiskiem Spółki w odniesieniu do wszystkich będących przedmiotem niniejszego zapytania urządzeń przemawia również fakt, iż urządzenia te zostały zaklasyfikowane jako odrębne środki trwale według Klasyfikacji Środków Trwałych, którym przypisuje się odrębne stawki amortyzacyjne zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z przyjmowanym poglądem akceptowanym w interpretacjach podatkowych organów skarbowych (przykładowo pismo IS w Gdańsku z dnia 24.02.2005 r., nr BI/005-0551/04; pismo MF z dnia 10.02.2000 r., nr PB-H/448/00/10), oraz doktrynie prawa podatkowego do rozstrzygnięcia, czy konkretny przedmiot może być uznany za środek trwały, czy też nie - należy posłużyć się klasyfikacją środków trwałych. Gdyby przyjąć rozumowanie opierające się na założeniu, iż wszystkie środki trwałe wewnątrz budynku powinny zostać zaliczone do budynku, prowadziłoby to do wniosku, że ustawodawca bezprzedmiotowo zawarł w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wykaz stawek amortyzacyjnych dla urządzeń sklasyfikowanych w Klasyfikacji Środków Trwałych. Powyższa argumentacja przemawia za stanowiskiem, iż wszystkie urządzenia będące przedmiotem niniejszego zapytania zawsze funkcjonują jako element w pewnym stopniu przyczyniający się do poprawy lub umożliwienia funkcjonowania innych środków trwałych — w omawianym przypadku budynku Centrum. Powyższe jednak nie oznacza konieczności zaliczania ich do wartości początkowej budynku (lub innego środka trwałego, do którego są zamontowane) jako urządzeń pomocniczych, bowiem takie podejście doprowadziłoby do sytuacji, w której wymienione w załączniku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stawki faktycznie nigdy nie znalazłyby zastosowania, co podważałoby sens wprowadzania przedmiotowych uregulowań. Powyższe przemawia, zdaniem Spółki, za przyjęciem, iż wszystkie wymienione powyżej środki trwałe stanowią odrębne środki trwale podlegające amortyzacji dla celów podatkowych na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz według stawek przewidzianych w załączniku nr 1 do tej ustawy. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16. Natomiast art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
Uwzględniając, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy stwierdzić, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust. 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. u. Nr 112, poz. 1317 ze zm.). Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m. in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy osiedla, zespoły komputerowe itp. Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m. in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji. Mając na względzie powyższe, przypomnieć należy, iż organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego. Ponadto, aby składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika, muszą spełniać następujące warunki:
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka jest inwestorem w zakresie zrealizowanej przez nią inwestycji budowy centrum biurowo-handlowo-usługowego. W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji Spółka wyposażyła Centrum między innymi w urządzenia, których szczegółowa charakterystyka została przedstawiona we wniosku. Spółka wskazuje, iż wszystkie wymienione we wniosku urządzenia są jej własnością. Ponadto, urządzenia te są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a okres ich używania jest dłuższy niż rok. Wszystkie te składniki majątkowe, wraz z ewentualnym okablowaniem, stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zmontowane. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem. Spółka sklasyfikowała również te urządzenia w oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych. Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b. Natomiast, na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Przepis art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stawki tam wykazane można podwyższać lub obniżać zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami ustawy. Reasumując powyższe wyjaśnienia, stwierdzić należy, że wskazane w opisie stanu faktycznego składniki majątkowe, stanowiące elementy wyposażenia Centrum, podlegać będą amortyzacji, według stawek określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jako odrębne środki trwałe. Jednocześnie przypomina się, że winny one zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych oraz wyroku, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.