Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-802/10-2/AM
z 21 lutego 2011 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB5/423-802/10-2/AM
Data
2011.02.21
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
koszty uzyskania przychodów
reprezentacja
reprezentacja
upominki
upominki
usługi
usługi
usługi gastronomiczne
usługi gastronomiczne
usługi marketingowe
usługi marketingowe
Istota interpretacji
Czy Wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z wykonywaniem czynności stanowiących reklamę produktów leczniczych w rozumieniu Prawa Farmaceutycznego, w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy, mogą być w pełnej wysokości uznane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP?
Wniosek ORD-IN 973 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.11.2010 r. (data wpływu 06.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy - jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 06.12.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe: Wnioskodawca jest częścią międzynarodowego koncernu farmaceutycznego („Grupa”) produkującego produkty lecznicze („Produkty”). W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy usługi reklamy na rzecz zagranicznego usługobiorcy z Grupy (na podstawie odpowiedniej umowy zawartej tym usługobiorcą) w zamian za wynagrodzenie. Wartość wynagrodzenia należnego Spółce obliczana jest z zastosowaniem tzw. metody „koszt plus”, tj. w oparciu o sumę wszelkich wydatków ponoszonych w związku ze świadczonymi usługami, powiększoną o ustaloną marżę procentową. W ramach prowadzonej reklamy, Spółka wykonuje czynności skierowane m.in. do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi (zwanych dalej „Adresatami Reklamy”). Czynności te polegają m.in. na informowaniu i zachęcaniu do stosowania Produktów usługobiorcy oraz mają na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji tych Produktów i mogą obejmować w szczególności:
Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach usług świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy są prowadzone zgodnie z wymogami określonymi w ustawie z dn. 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. u. z 2008 r., Nr 45, poz. 271, tekst jedn. ze zm., zwanej dalej „Prawem Farmaceutycznym”). W związku z powyższym, w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy, Spółka ponosi szereg wydatków („Wydatki”). Wydatki te obejmują w szczególności koszty:
Powyższe Wydatki są dokumentowane fakturami VAT lub rachunkami, do których załączany jest opis wydarzenia, którego dotyczą dane wydatki (stosownie do wydarzenia będą to: data i miejsce wydarzenia, ilość uczestniczących w nim Adresatów Reklamy, nazwa promowanego Produktu, imię i nazwisko osoby prowadzącej wydarzenie, temat przewodni wydarzenia). Jednocześnie, w przypadku Wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z organizacją spotkań promocyjnych lub naukowych z Adresatami Reklamy („Spotkania”), wydatki stanowiące przejawy gościnności wobec Adresatów Reklamy (w szczególności na zakup usług gastronomicznych i artykułów spożywczych), nie wykraczają poza główny cel tego Spotkania nie charakteryzują się okazałością ani wystawnością bez względu na miejsce w którym odbywa się Spotkanie. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy Wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z wykonywaniem czynności stanowiących reklamę produktów leczniczych w rozumieniu Prawa Farmaceutycznego, w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy, mogą być w pełnej wysokości uznane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP... Zdaniem Wnioskodawcy, Adnotacja Spółka stoi na stanowisku, że Wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z wykonywaniem czynności stanowiących reklamę produktów leczniczych w rozumieniu przepisów Prawa Farmaceutycznego, w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy, mogą być w pełnej wysokości uznane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej ustawa o PDOP), gdyż Wydatki te są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów przez Spółkę i nie należą do kategorii kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. 1. Definicja kosztów uzyskania przychodów w ustawie o PDOP Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o POOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Zdaniem Spółki, powyższy przepis należy interpretować w ten sposób, że o możliwości zakwalifikowania określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących przesłanek:
W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, którego dotyczy wniosek, w odniesieniu do Wydatków wszystkie powyższe warunki są spełnione. 2. Związek wydatków z działalnością . prowadzoną przez Spółkę Spółka wskazała, że omawiane Wydatki są przez nią ponoszone w związku z czynnościami wykonywanymi w ramach usług świadczonych odpłatnie na rzecz zagranicznego usługobiorcy. Zgodnie z umową zawartą z zagranicznym usługobiorcą, wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z czynnościami wykonywanymi w ramach usług reklamy, stanowią podstawę obliczenia wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu świadczenia tych usług (z zastosowaniem tzw. metody „koszt plus”). Tym samym, poniesienie przez Spółkę każdego z tych wydatków powoduje wzrost wysokości wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu świadczenia tych usług, będącego podstawowym źródłem przychodów podatkowych osiąganych przez Spółkę w Polsce. Tym samym, wszelkie te Wydatki pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Spółki (tj. z wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług, otrzymywanym przez Spółkę od zagranicznego usługobiorcy). 3. Brak wyłączenia Wydatków z kosztów uzyskania przychodów Spółki 3.1 Kwalifikacja czynności wykonywanych przez Spółkę jako reklamy na gruncie ustawy o PDOP Przepis art. 16 ust. 1 Ustawy o POOP zawiera zamknięty katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów dla celów Ustawy o PDOP. W opinii Spółki oznacza to, iż jakikolwiek wydatek nie zawarty w tym artykule może stanowić koszt odliczany dla celów podatkowych pod warunkiem pozostawania w zgodności zasadami ogólnymi (tj. art. 15 ust. 1 Ustawy o PDOP). Wyżej wymieniony katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów nie zawiera kategorii związanej z działalnością reklamową. W opinii Spółki oznacza to, że w zakresie, w jakim Wydatki ponoszone przez Spółkę stanowią reklamę na gruncie ustawy o POOP, Spółka ma prawo do zaliczenia przedmiotowych Wydatków do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Spółka zwraca przy tym uwagę, że przepisy ustawy o POOP nie zawierają definicji reklamy. Tym samym, zdaniem Spółki, konieczne jest w tym względzie odwołanie się do językowego rozumienia reklamy, jak również - w omawianym przypadku - do definicji reklamy zawartej w przepisach Prawa Farmaceutycznego. Prawidłowość takiego stanowisko została potwierdzona w piśmie Dyrektora Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów z dn. 7 maja 2002 r. (sygn. PB3/24/GM-8214-8/02), w którym stwierdzono m.in.: „Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji reklamy. Tym samym należy posługiwać się pojęciem reklamy w znaczeniu nadanym przez słownik języka polskiego oraz unormowaniami zawartymi w przepisach szczególnych”. Identyczne stanowisko było też wielokrotnie podzielane przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, np. w interpretacji indywidualnej z dnia 4 grudnia 2008 r. o sygn. ILPB3/423-561/08-4/MC wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu lub interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2009 r. o sygn. IPPB5/423-450/09-2/JC wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W tym kontekście, Spółka wskazuje, że - jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku - treść czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy odpowiada ogólnie przyjętemu, językowemu rozumieniu pojęcia reklamy, zgodnie z którym reklama oznacza „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług; plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi” („Słownik języka polskiego PWN”). Dodatkowo Spółka wskazuje, że czynności te spełniają definicję reklamy produktu leczniczego zawartą w art. 52 ust. 1 Prawa Farmaceutycznego, zgodnie z którą reklamą taką jest „działalność polegająca na informowaniu i zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego mająca na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych”. Jednocześnie art. 52 ust. 2 Prawa Farmaceutycznego zawiera przykładowe (tj. niemające wyczerpującego, zamkniętego charakteru) wyliczenie czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego. Wyliczenie to obejmuje:
W tym kontekście, Spółka zauważa, że przedstawione w stanie faktycznym czynności, wykonywane przez nią w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy, można bezpośrednio powiązać z czynnościami wymienionymi w art. 52 ust. 2 Prawa Farmaceutycznego. Tym samym, czynności te powinny być uznane za reklamę produktów leczniczych w rozumieniu przepisów Prawa Farmaceutycznego. Biorąc powyższe pod uwagę, czynności wykonywane przez Spółkę w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy powinny, zdaniem Wnioskodawcy, być traktowane dla celów Ustawy o PDOP jako reklama. Spółka zauważa, iż prawidłowość powyższego stanowiska została również potwierdzona w powyższym piśmie Dyrektora Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów: „Zdaniem Ministerstwa Finansów definicja W rezultacie, ze względu na fakt, że Wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach usług świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy stanowią reklamę dla celów Ustawy o PDOP, a działalność reklamowa nie należy do kategorii wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 Ustawy o PDOP, Wydatki te, w opinii Wnioskodawcy, powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 Ustawy o PDOP. 3.2 Brak możliwości kwalifikacji czynności wykonywanych przez Spółkę jako reprezentacji na gruncie Ustawy o PDOP Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Niemniej jednak, Spółka wskazuje, że czynności stanowiące reklamę Produktów, wykonane przez nią w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy, nie mogą być kwalifikowane dla celów Ustawy o PDOP jako reprezentacja. Przepisy ustawy o PDOP - podobnie jak w przypadku reklamy - nie zawierają definicji reprezentacji. Ponieważ definicji reprezentacji nie zawierają również inne przepisy szczególne, zdaniem Spółki konieczne jest w tym względzie odwołanie się do ogólnie przyjętego, językowego rozumienia pojęcia „reprezentacji”. Zgodnie z tym rozumieniem, reprezentacja stanowi „przejawy okazałości, wystawności służącej kreowaniu własnego pozytywnego wizerunku wśród innych. Rozumie się ją również jako wystawność, okazałość w czyimś sposobie życia związana z zajmowaną pozycją społeczną, stanowiskiem” („Słownik wyrazów obcych PWN”), czy też „wystawność życia, okazałość, zwłaszcza z chęci popisania się przed kimś” („Mały słownik języka polskiego”). Spółka zauważa, że wszelkie czynności wykonywane przez nią w ramach usług reklamy na rzecz zagranicznego usługobiorcy nie stanowią przejawów wystawności ani okazałości Spółki, jak również nie mają na celu kreowania własnego pozytywnego wizerunku przez Spółkę. Wyłącznym celem czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach usług reklamy świadczonych na rzecz zagranicznego usługobiorcy jest otrzymanie wynagrodzenia z tytułu świadczenia tych usług. Spółka wskazuje ponadto, że nawet w przypadku, gdyby Minister Finansów uznał, że ponoszone przez nią Wydatki wypełniają znamiona reprezentacji na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o PDOP, to zdaniem Spółki, Wydatki te nie powinny być traktowane jako koszty reprezentacji przypisywane samej Spółce, lecz zagranicznemu usługobiorcy. Spółka zwraca bowiem uwagę, że promując Produkty i działając na rzecz zagranicznego usługobiorcy, Spółka w żaden sposób nie promuje siebie ani prowadzonej przez siebie działalności oraz nie uzyskuje przychodów ze sprzedaży promowanych Produktów. Przeciwnie, to zagraniczny usługobiorca ponosi ekonomiczny ciężar Wydatków dokonywanych przez Spółkę (zawarty w wynagrodzeniu wypłacanemu Spółce) i jednocześnie uzyskuje możliwość osiągnięcia potencjalnych korzyści w przyszłości w związku z promocją swoich Produktów. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że jeśli w ogóle można rozpatrywać przedmiotowe Wydatki jako koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o PDOP, to zdaniem Spółki byłyby one związane z reprezentowaniem i poprawą wizerunku zagranicznego usługobiorcy, a nie samej Spółki, gdyż to zagraniczny usługobiorca ponosi efektywny ciężar tych Wydatków i to ten podmiot będzie ewentualnie korzystał z pozytywnych rezultatów działań reklamowych prowadzonych przez Spółkę. Jednocześnie, Spółka zauważa, że tego rodzaju wydatki, które nie wchodzą w zakres reklamy prowadzonej na rzecz zagranicznego usługobiorcy i są związane bezpośrednio z reprezentacją, promocją i poprawą wizerunku samej Spółki, Spółka już wyłącza z kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o PDOP. Powyższe stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe w imieniu Ministra Finansów. Dla przykładu, w interpretacji indywidualnej z dnia 4 września 2009 r. (sygn. IPPB5/423-309/09-2/AJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że „Ponoszone przez Spółkę Z kolei w interpretacji z dnia 17 września 2007 r. (sygn. 1471/DPR2/423-141/07/WP) Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, że „Wydatki, o których mowa we wniosku Strony Dodatkowo, Spółka podkreśla, że zgodnie ze stanem faktycznym podanym w niniejszym wniosku, ponoszone przez Spółkę Wydatki, w szczególności na zakup usług gastronomicznych lub artykułów żywnościowych w związku z organizacją Spotkań z Adresatami Reklamy, w myśl art. 58 ust. 3 Prawa Farmaceutycznego nie wykraczają poza główny cel tych Spotkań, nie charakteryzują się okazałością ani wystawnością bez względu na miejsce, w którym odbywa się Spotkanie. Wydatki te mieszczą się w ramach elementarnych postaw gościnności i podstawowych kanonów kultury i w związku z tym, zdaniem Spółki, nie powinny być uznane za przejaw reprezentacji. 4. Stanowisko organów podatkowych wobec omawianej kwestii Niezależnie od powyższego, Spółka podkreśla, że prawidłowość stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku była wielokrotnie potwierdzana przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Ponadto, w interpretacji indywidualnej z dnia 9 października 2010 r. o sygn. IPPB3/423-1030/08-2/AS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie za prawidłowe uznał stanowisko podatnika, zgodnie z którym wydatki związane z wykonywaniem czynności stanowiących reklamę produktów leczniczych mogą być w pełnej wysokości uznane za koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 Ustawy o PDOP. Powyższa interpretacja indywidualna dotyczyła stanu faktycznego analogicznego do przedstawionego przez Spółkę w niniejszym wniosku, tj.:
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Naczelnik uznał, że:
W szczególności, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podzielił stanowisko podatnika, zgodnie z którym „ponoszone przez Wnioskodawcę np. koszty zakupu usług gastronomicznych, artykułów spożywczych zużywanych w trakcie spotkań, czy też konferencji, koszty związane z organizowaniem i finansowaniem sympozjów, konferencji i spotkań dla lekarzy, koszty zakwaterowania lekarzy i prelegentów nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie mają one na celu promocji, poprawy wizerunku Wnioskodawcy, lecz firmy E. A oraz produktów sprzedawanych w Polsce przez tą firmę, bądź też producentów tych leków, których produkty dystrybuuje E. A w Polsce. Dodatkowo podkreślić należy, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy poniesionymi przez Wnioskodawcę wydatkami na zakup usług gastronomicznych, artykułów spożywczych oraz organizację spotkań, sympozjów, czy też szkoleń dla lekarzy, a uzyskiwanymi przez niego przychodami. Zgodnie bowiem z zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a E. A umową Wnioskodawca wystawia na rzecz E. A faktury i otrzymuje od tej firmy wynagrodzenie, które kalkulowane jest w oparciu o metodę „koszt plus”.” Również w interpretacji indywidualnej z dn. 5 sierpnia 2006 r. (sygn. IP-PB3-423-847/08-2/DG) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym wydatki związane z wykonywaniem czynności stanowiących reklamę produktów leczniczych mogą być w pełnej wysokości uznane za koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Powyższa interpretacja indywidualna dotyczyła stanu faktycznego analogicznego do przedstawionego przez Spółkę w niniejszym wniosku (tj. wykonywania czynności stanowiących reklamę produktów leczniczych w ramach usług świadczonych odpłatnie na rzecz zagranicznego usługobiorcy). W powyższej interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że „wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, które stanowią koszty świadczenia usług, czyli koszty wykonania czynności zleconych przez kontrahentów, można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP”. Ponadto, Spółka zwraca uwagę na inne interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego, które zostały wydane przez organy podatkowe w oparciu o zbliżone stany faktyczne. Na przykład, w interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2009 r. o sygn. ILPB3/423-117/09-4/MC, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że „ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup artykułów spożywczych, usług gastronomicznych oraz usług cateringowych serwowanych podczas spotkań promocyjnych stanowią reklamę produktu leczniczego w świetle art. 52 ust. 1 ustawy - Prawo farmaceutyczne, gdyż nie wykraczają one poza główny cel tych spotkań. Stanowią one zwyczajowy poczęstunek kontrahentów, należący do powszechnie do obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zatem zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, Spółka postępuje prawidłowo, zaliczając je do kosztów uzyskania przychodów.” Identyczne stanowisko zostało również wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2009 r. (sygn. IPPB5/423-450/09-2/JC). 5. Podsumowanie W powyższym kontekście, Spółka zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego przez nią stanowiska, zgodnie z którym Wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z wykonywaniem czynności stanowiących reklamę produktów leczniczych w rozumieniu przepisów Prawa Farmaceutycznego:
W konsekwencji, wszelkie te Wydatki mogą być w pełnej wysokości uznane przez Spółę za koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, gdyż Wydatki te są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów przez Spółkę i nie należą do kategorii kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.