Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-561/08-4/MC
z 4 grudnia 2008 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB3/423-561/08-4/MC
Data
2008.12.04
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
cel wydatku
koszty uzyskania przychodów
produkt leczniczy
reklama
reprezentacja
Istota interpretacji
Czy na podstawie regulacji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 52 ust. 1 i art. 54 prawa farmaceutycznego wydatki na opisane w stanie faktycznym czynności są kosztami uzyskania przychodów jako wydatki na reklamę produktów leczniczych, a czynności te mają na celu zwiększenie zapotrzebowania na produkty lecznicze sprzedawane przez Spółkę?
Wniosek ORD-IN 637 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na produkcji i sprzedaży leków i suplementów diety i podlega jednocześnie regulacji prawa farmaceutycznego. W związku z tym, podejmuje liczne działania reklamowe i promocyjne związane z tymi produktami:
Zdaniem Wnioskodawcy, regulacja art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
1) reklamę produktu leczniczego kierowaną do publicznej wiadomości; 2) reklamę produktu leczniczego kierowaną do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi; 3) odwiedzanie osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi przez przedstawicieli handlowych lub medycznych; 4) dostarczanie próbek produktów leczniczych; 5) sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi; 6) sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi. 1) informacji umieszczonych na opakowaniach oraz załączonych do opakowań produktów leczniczych, zgodnych z pozwoleniem na dopuszczenie do obrotu; 2) korespondencji, której towarzyszą materiały informacyjne o charakterze niepromocyjnym niezbędne do udzielenia odpowiedzi na pytania dotyczące konkretnego produktu leczniczego; 3) ogłoszeń o charakterze informacyjnym niekierowanych do publicznej wiadomości dotyczących w szczególności zmiany opakowania, ostrzeżeń o działaniach niepożądanych, pod warunkiem, że nie zawierają treści odnoszących się do właściwości produktów leczniczych; 4) katalogów handlowych lub list cenowych, zawierających wyłącznie nazwę własną, nazwę powszechnie stosowaną, dawkę, postać i cenę produktu leczniczego, a w przypadku produktu leczniczego objętego refundacją – cenę urzędową detaliczną, pod warunkiem że nie zawierają treści odnoszących się do właściwości produktów leczniczych, w tym do wskazań terapeutycznych; 5) informacji dotyczących zdrowia lub chorób ludzi i zwierząt, pod warunkiem, że nie odnoszą się nawet pośrednio do produktów leczniczych; 6) udostępnienia charakterystyki produktu leczniczego albo charakterystyki produktu leczniczego weterynaryjnego.
1) osoba upoważniona do wystawiania recept wystąpiła w formie pisemnej do przedstawiciela handlowego lub medycznego o dostarczenie próbki produktu leczniczego; 2) osoba dostarczająca próbkę prowadzi ewidencję dostarczanych próbek; 3) każda dostarczana próbka nie jest większa niż jedno najmniejsze opakowanie produktu leczniczego dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej polskiej; 4) każda dostarczana próbka jest opatrzona napisem „próbka bezpłatna – nie do sprzedaży”; 5) do każdej dostarczonej próbki dołączona jest charakterystyka produktu leczniczego albo charakterystyka produktu leczniczego weterynaryjnego; 6) ilość próbek tego samego produktu leczniczego dostarczanych tej samej osobie nie przekracza pięciu opakowań w ciągu roku.
W świetle powyższego stanu faktycznego, Spółka stoi na stanowisku, że na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki ponoszone przez nią na reklamę produktów leczniczych w rozumieniu art. 52 i art. 54 prawa farmaceutycznego, opisane szczegółowo w niniejszym wniosku, stanowią dla Spółki w pełni odliczalne koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Według Podatnika, w przedstawionym stanie faktycznym oba warunki pozwalające na zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów zostały spełnione. W ocenie Spółki, opisane koszty pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo – skutkowym z przychodami generowanymi przez Spółkę ze sprzedaży produkowanych produktów, bowiem wydatki opisane w niniejszym wniosku zostały przez Spółkę poniesione w związku z działalnością stanowiącą reklamę produktów leczniczych w rozumieniu art. 52 ust. 1 prawa farmaceutycznego. Wobec faktu, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reklamy, zdaniem Spółki, konieczne jest odwołanie się do słownikowej definicji reklamy, jak również do definicji zawartej w przepisach szczególnych. W tym kontekście Spółka wskazuje, że istotę czynności opisanych w niniejszym wniosku stanowi reklama produktów, poprzez podejmowanie szeregu działań reklamowych (opisanych w niniejszym wniosku), skierowanych do osób uprawnionych do wystawiania recept, aptekarzy oraz osób prowadzących zaopatrzenie w te produkty. Zdaniem Spółki, czynności te wypełniają ogólnie przyjętą, słownikową definicję reklamy, zgodnie z którą, według Podatnika, który cytuje „Słownik języka polskiego PWN”, za reklamę uznaje się „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”. Spółka zauważa, że czynności opisane w niniejszym wniosku można bezpośrednio powiązać z czynnościami wymienionymi w art. 52 ust. 2 prawa farmaceutycznego, co zdaniem Wnioskodawcy, przesądza o uznaniu tych czynności za reklamę produktów leczniczych w rozumieniu tego prawa. Biorąc pod uwagę, że czynności Spółki opisane w stanie faktycznym spełniają słownikową definicję reklamy i definicję zawartą w przepisach prawa farmaceutycznego, Wnioskodawca uważa, iż czynności te powinny być traktowane jako reklama dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Zatem przesłanka do kwalifikacji wydatków związanych z ww. czynnościami jako w pełni odliczanych kosztów uzyskania przychodu, polegająca na istnieniu związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesionymi kosztami a osiąganymi przychodami, przewidziana w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, została spełniona. Prawidłowość powyższego stanowiska została również potwierdzona w piśmie Ministra Finansów stwierdzającym: „(…) zdaniem Ministra Finansów definicja zawarta w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – prawo farmaceutyczne (Dz. U. Nr 126, poz. 1381) powinna być stosowana, ale tylko w odniesieniu do reklamy produktów leczniczych. Odmienny sposób postępowania byłby sprzeczny z obowiązującymi zasadami interpretacyjnymi. W związku z powyższym, przy określaniu skutków podatkowych wynikających z działalności polegającej na reklamie produktu leczniczego powinny być brane pod uwagę przepisy art. 52 - 64 prawa farmaceutycznego. Przepisy te definiują bowiem czynności, które uznawane są za reklamę produktów leczniczych (…)”. Również pisma interpretacyjne organów podatkowych w indywidualnych sprawach podatników potwierdzają prawidłowość prezentowanego powyżej stanowiska, tj. potwierdzające konieczność stosowania przepisów prawa farmaceutycznego do oceny klasyfikacji podatkowej kosztów ponoszonych na działalność reklamową dotyczącą produktów leczniczych, np. postanowienie sygn. 1472/ROP1/423-30/05/AW z dnia 21.03.2005 r. Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, informacja sygn. PD-005U-785/04/WD z dnia 31.12.2004 r. o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, wydana przez Izbę Skarbową w Warszawie.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który określa art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 wskazanej wyżej ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. „Słownik języka polskiego” pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu. Definicja i katalog czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego zawarte zostały w przepisach szczególnych, którymi w przedmiotowej sprawie są przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271). Zgodnie z art. 52 ust. 1 i 2 tej ustawy reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych. Obejmuje ona w szczególności:
Wskazać również należy, iż dla działalności reklamowej ustawa – Prawo farmaceutyczne określa szereg ograniczeń, które zostały wymienione w art. 53 – 64, spełnienie których decyduje o kwalifikacji wydatków do reklamy produktu leczniczego. Przykładowo art. 54 ust. 1 - 4 tej ustawy stanowi, iż reklama produktu leczniczego kierowana do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi powinna zawierać informacje zgodne z Charakterystyką Produktu Leczniczego albo Charakterystyką Produktu Leczniczego Weterynaryjnego i informację o przyznanej kategorii dostępności, a w przypadku produktów leczniczych umieszczonych na wykazach leków refundowanych - również informację o cenie urzędowej detalicznej i maksymalnej kwocie dopłaty ponoszonej przez pacjenta. Dokumentacja przekazywana osobom, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać informacje rzetelne, aktualne, sprawdzalne i na tyle kompletne, aby umożliwić odbiorcy dokonanie własnej oceny wartości terapeutycznej produktu leczniczego, oraz informację o dacie jej sporządzenia lub ostatniej aktualizacji. Cytaty, tabele i inne ilustracje pochodzące z piśmiennictwa naukowego lub innych prac naukowych powinny być wiernie odtworzone oraz zawierać wskazanie źródła. Reklama produktu leczniczego polegająca na bezpłatnym dostarczaniu jego próbek może być kierowana wyłącznie do osób uprawnionych do wystawiania recept, pod warunkiem że:
Wskazany w zdaniu poprzednim przepis stosuje się również do próbek dostarczanych do lekarza i zastosowanych do leczenia pacjentów w zakładach opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm.). Próbki te muszą być ewidencjonowane przez aptekę szpitalną, o której mowa w art. 87 ust. 1 pkt 2, aptekę zakładową, o której mowa w art. 87 ust. 1 pkt 3, lub dział farmacji szpitalnej, o którym mowa w art. 87 ust. 4. Natomiast art. 58 ust. 1 zabrania kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej na wręczaniu, oferowaniu i obiecywaniu korzyści materialnych, prezentów i różnych ułatwień, nagród, wycieczek oraz organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania. Jednak zgodnie z art. 58 ust. 3 powyższy zakaz nie dotyczy dawania przedmiotów o wartości materialnej nieprzekraczającej 100 zł związanych z praktyką medyczną lub farmaceutyczną opatrzonych znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy. W opisanym we wniosku stanie faktycznym, Spółka w ramach działalności gospodarczej podejmuje różnego rodzaju działania zmierzające do zwiększenia liczby sprzedawanych przez nią produktów. Mieszczą się one we wskazanym wyżej katalogu czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego. Należy jednak podkreślić, że ich pozytywna kwalifikacja uzależniona jest od spełnienia warunków określonych w ww. ustawie. Reasumując, ponoszone przez Spółkę wydatki na czynności opisane we wniosku mogą być uznane za reklamę produktu leczniczego w świetle art. 52 ust. 1 ustawy – Prawo farmaceutyczne, pod warunkiem, że prowadzone są z uwzględnieniem ograniczeń określonych w tej ustawie. W związku z tym, wydatki te można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile działania te nie noszą znamion reprezentacji.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.